ตอนที่ 1304 คลื่นใต้น้ำ (ฟรี)
ตอนที่ 1304 คลื่นใต้น้ำ
ในฐานะจักรพรรดิเทพจงหยวน จักรพรรดิจ้าวเป็นผู้นำของห้าจักรพรรดิเทพโดยธรรมชาติ และเป็นอันดับหนึ่ง
ความแข็งแกร่งของจักรพรรดิหลี่ฉวน และซือฮั่นไห่นั้นเป็นอันดับสองรองจากจักรพรรดิจ้าว ในบรรดาห้าจักรพรรดิเทพเท่านั้น
ในหมู่พวกเขา
จักรพรรดิหลี่ฉวนเป็นจักรพรรดิผู้มากประสบการณ์ แม้ว่าซือฮั่นไห่จะเป็นจักรพรรดิองค์ใหม่ แต่เป็นผู้ดำรงอยู่ซึ่งก่อตั้งเผ่ามาร ตัวตนของเขาในฐานะจักรพรรดิมารองค์แรกนั้นเทียบไม่ได้กับจักรพรรดิองค์อื่นๆ
ดังนั้น.
ทั้งสองคนได้รับการจัดอันดับให้อยู่ในระดับสองในบรรดาห้าจักรพรรดิเทพ
จักรพรรดิอสูรที่เหลืออยู่ และจักรพรรดิฮู่ฮั่นอยู่ในอันดับสุดท้าย
ไม่มีทางเลือก
แม้ว่าเผ่าอสูรจะเป็นเผ่าพันธุ์ชั้นนำ แต่จักรพรรดิอสูรยังคงเพิ่งเปลี่ยนจากจักรพรรดิวิหคทอง และยังคงมีช่องว่างระหว่างเขากับจักรพรรดิหลี่ฉวน สำหรับจักรพรรดิฮู่ฮั่นก็ไม่จำเป็นต้องพูด
หากไม่ใช่เพราะความจริงที่ว่าเผ่าฮู่ฮั่นเป็นเผ่าที่เข้าร่วมเผ่ามนุษย์ตั้งแต่เนิ่นๆ ด้วยความแข็งแกร่งของจักรพรรดิฮู่ฮั่น เขาคงไม่มีคุณสมบัติที่จะนั่งในตำแหน่งห้าจักรพรรดิเทพ
แต่หลังจากผ่านไปหลายปี
หลังจากที่จักรพรรดิฮู่ฮั่นได้รับพรจากตำแหน่งนี้ ความแข็งแกร่งของเขาก็ค่อยๆ เพิ่มขึ้น
แม้ว่าเขาจะยังอยู่ที่ด้านล่างของห้าจักรพรรดิเทพ แต่เขาก็ไม่ได้อ่อนแอไปกว่าเทพองค์อื่นๆ
ถ้าจะพูดตรงๆ
ห้าจักรพรรดิเทพดูเหมือนจะมีสถานะเท่าเทียมกัน แต่เมื่อต้องตัดสินใจ ยังมีเพียงคนเดียวเท่านั้นที่ตัดสินใจได้
ตอนนี้ จักรพรรดิจ้าวได้ตัดสินใจที่จะเริ่มสงครามกับอสูรดารา
ไม่ว่าจักรพรรดิอสูรจะไม่เต็มใจเพียงใด เขาก็ไม่มีทางปฏิเสธได้
นี่เป็นเพราะว่าอีกฝ่ายไม่ใช่แค่จักรพรรดิเทพจงหยวนเท่านั้น เขายังเป็นจักรพรรดิมนุษย์แห่งเผ่ามนุษย์อีกด้วย
เมื่อพิจารณาถึงพลังของเผ่ามนุษย์ในศาลสวรรค์ เขาก็ไม่สามารถต่อกรกับพวกเขาได้เลย
“ในเมื่อไม่มีใครคัดค้าน ดังนั้นเรามาเตรียมพร้อมสำหรับการต่อสู้กันเถอะ”
จักรพรรดิจ้าวถอนสายตา จากนั้นมองไปที่เทพองค์อื่นๆ และประกาศการตัดสินใจของเขา
แม้แต่จักรพรรดิอสูรก็ยังหวาดกลัว
ไม่จำเป็นต้องพูดถึงเทพองค์อื่นๆ ด้วยซ้ำ
ไม่มีใครเต็มใจที่จะขัดแย้งกับเผ่ามนุษย์ในเรื่องเล็กๆ น้อยๆ เช่นนี้
ท้ายที่สุดแล้ว เผ่ามนุษย์ก็มีพลังอย่างแท้จริงในตอนนี้ มันไม่ใช่สิ่งที่พวกเขามีคุณสมบัติที่จะโต้แย้ง
หากพวกเขาทำให้เผ่ามนุษย์โกรธเคือง…
แม้ว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นบนพื้นผิว เขาก็คงไม่ง่ายในเงามืด
ดังนั้น …
หลังจากที่จักรพรรดิจ้าวออกคำสั่งแล้ว เหล่าเทพทั้งหมดก็ออกไปรวบรวมกองทัพ และเตรียมพร้อมสำหรับการทำสงคราม
ภายในวังจักรพรรดิเทพหนานหยาน
จักรพรรดิอสูรนั่งอยู่ที่นั่นด้วยสีหน้าเศร้าหมอง ตรงหน้าเขาคือจักรพรรดิหลงตี้ หนึ่งในสี่เทพสงคราม
“จักรพรรดิเทพหนานหยาน ดูเหมือนเจ้าจะอารมณ์ไม่ดีนัก”
จักรพรรดิหลงตี้ยิ้มเล็กน้อย เขาชงชาจิตวิญญาณเสร็จแล้ว และรินให้กับจักรพรรดิอสูร
ดื่มชา!
เขาไม่มีงานอดิเรกนี้มาก่อน
หลังจากที่ได้พบกับฉินซู่เจียนมากขึ้นเรื่อยๆ และเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายมีงานอดิเรกนี้ เขาก็ค่อยๆ เริ่มสนใจมัน
เขาหยิบชาจิตวิญญาณที่อยู่ตรงหน้าเขาขึ้นมา
จักรพรรดิหลงตี้จิบ และชมเชยว่า "การดื่มชาเป็นสิ่งที่ดีจริงๆ ไม่น่าแปลกใจเลยที่จักรพรรดิสวรรค์ชอบมันมาก บางครั้งการนั่งลง และชิมก็สามารถผ่อนคลายได้มาก”
“จักรพรรดิเทพหนานหยาน ทำไมเจ้าไม่ลองด้วยล่ะ? บางทีเจ้าอาจจะอารมณ์ดีขึ้นก็ได้”
หลังจากที่พูดแบบนั้น…
จักรพรรดิหลงตี้เผยรอยยิ้มที่สื่อความหมาย
การแสดงออกของจักรพรรดิอสูรยังคงมืดมน “ไม่จำเป็นอ้อมค้อม เจ้าและข้าต่างก็รู้ดีว่าทำไมเจ้าถึงมาที่วังของข้าในวันนี้ ถ้าจริงใจก็มาคุยกันอย่างเปิดเผย”
“ถ้าไม่ อย่าพูดเรื่องไร้สาระแล้วกลับไปเสีย”
เขาไม่ได้ตั้งใจจะเสียวเวลากับจักรพรรดิหลงตี้
เขากำลังอารมณ์ไม่ดีหลังจากสิ่งที่เกิดขึ้นในวันนี้
หากเป็นเมื่อก่อน…
เขาอาจจะจัดการกับจักรพรรดิหลงตี้ด้วยซ้ำ
แต่วันนี้ ช่างเถอะ
เมื่อได้ยินคำพูดหยาบคายของจักรพรรดิอสูร จักรพรรดิหลงตี้ก็ไม่โกรธ แต่รอยยิ้มบนใบหน้าของเขาจางลงเล็กน้อย
เขาวางถ้วยชาในมือลงแล้วนั่งหลังตรงเล็กน้อย
“จักรพรรดิเทพหนานหยาน เจ้าควรจะรู้อย่างชัดเจนเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นในวันนี้ เผ่ามนุษย์นั้นทรงพลัง และมีตำแหน่งเทพมากมายในศาลสวรรค์ แค่การที่เผ่ามนุษย์สามารถผูกขาดตำแหน่งเทพได้ถึงห้าตำแหน่ง นี่ก็ไม่ใช่เรื่องธรรมดาแล้ว”
จักรพรรดิหลงตี้เทชาอีกถ้วยให้กับตัวเองในขณะที่เขาพูด
จากนั้นเขาก็พูดอย่างจริงจังว่า "แม้เจ้าจะเป็นหนึ่งในห้าจักรพรรดิเทพ แต่น้ำหนักจากคำพูดของเจ้านั้นไม่มีใครเทียบได้กับจักรพรรดิเทพจงหยวน”
“ในอนาคต หากมีตำแหน่งเทพมากขึ้นในศาลสวรรค์ ข้าเกรงว่าเราจะไม่สามารถแข่งขันกับเผ่ามนุษย์ได้”
“ถ้าจักรพรรดิสวรรค์ไม่ใช่มนุษย์ อย่างน้อยเขาก็จะไม่นั่งดูเผ่ามนุษย์ครอบงำ แต่จักรพรรดิสวรรค์ได้ถือกำเนิดในเผ่ามนุษย์ แม้ว่าเขาจะไม่ได้ตั้งใจสนับสนุนเผ่ามนุษย์ แต่เขาก็จะไม่ปราบปรามพวกเขา”
“เมื่อเวลาผ่านไป เผ่ามนุษย์จะต้องเป็นผู้ตัดสินสิ่งต่างๆ ในศาลสวรรค์”
“แล้วถ้าเป็นงั้นจริงล่ะ? อย่าบอกนะว่าเจ้ามีวิธีแก้?”
จักรพรรดิอสูรหัวเราะเยาะ
เขารู้อย่างชัดเจนมากเกี่ยวกับสิ่งที่จักรพรรดิหลงตี้พูด
แต่มันเป็นเรื่องหนึ่งที่ต้องรู้ และเป็นอีกสิ่งหนึ่งที่สามารถแก้ไขได้
แค่อาศัยปากพูดไม่ว่าจะมากเท่าไรก็ไม่มีประโยชน์
เขาที่มาถึงระดับนี้รู้ว่าหลายสิ่งหลายอย่างไม่สามารถแก้ไขได้ด้วยคำพูดเท่านั้น
จักรพรรดิหลงตี้กล่าวอย่างสงบ "หากเผ่ามนุษย์ต้องการที่จะเติบโตจริงๆ ก็จินตนาการถึงสถานการณ์ของเผ่าต่างๆ ได้ แต่ด้วยการมีอยู่ของศาลสวรรค์ จึงเป็นไปไม่ได้ที่เราจะโจมตีเผ่ามนุษย์อย่างเปิดเผย”
“วิธีเดียวในตอนนี้คือเราต้องรวมพลังกัน ตราบใดที่เทพองค์อื่นๆ รวมพลังกัน เผ่ามนุษย์จะถูกปราบปรามไม่ว่าพวกเขาจะแข็งแกร่งแค่ไหนก็ตาม”
“จะมีตำแหน่งเทพใหม่ในอนาคตอย่างแน่นอน เราต้องผนึกกำลังเพื่อให้แน่ใจว่าตำแหน่งเทพเหล่านั้นจะไม่ตกไปอยู่ในมือของเผ่ามนุษย์”
“อาศัยแค่เจ้า?”
“ไม่อย่างแน่นอน แต่ข้าไม่ใช่คนเดียวในศาลสวรรค์ที่ไม่พอใจต่อเผ่ามนุษย์ ข้าแค่ออกมาข้างหน้าเพื่อหารือกับเจ้าก่อน”
“หากเจ้ามีความคิดเช่นนี้จริงๆ ข้าจะแนะนำให้เจ้ารู้จักกับเหล่าเทพองค์อื่นๆ ตามธรรมชาติ”
“ท้ายที่สุดแล้ว ความเป็นพันธมิตรของเหล่าเทพบางองค์ยังอ่อนแอเกินไป หากจักรพรรดิเทพสามารถเข้าร่วมกับเราได้ มันจะเป็นสิ่งที่ดีสำหรับเราเช่นกัน”
หลังจากที่จักรพรรดิหลงตี้พูดจบ รอยยิ้มจางๆ ก็ปรากฏบนใบหน้าของเขา
การต่อสู้กับเผ่ามนุษย์
มันไม่เคยเป็นสิ่งที่เผ่าใดเผ่าหนึ่งสามารถทำได้
มีเพียงการผนึกกำลังกับผู้เชี่ยวชาญจากทุกด้านเท่านั้นที่พวกเขามีคุณสมบัติที่จะต่อสู้กับเผ่ามนุษย์
จักรพรรดิอสูรหยิบถ้วยชาที่อยู่ตรงหน้าเขาแล้วจิบ เขากัดริมฝีปากราวกับว่าเขาไม่ชอบรสชาติแล้ววางถ้วยชาลงอีกครั้ง
การแสดงออกที่มืดมนบนใบหน้าของเขาหายไป
หลังจากการแสดงออกของเขากลับมาเป็นปกติ
ออร่าอันทรงพลังเปล่งออกมาจากร่างของจักรพรรดิอสูร
เมื่อเห็นการเปลี่ยนแปลงในสีหน้าของจักรพรรดิอสูร
ร่างของจักรพรรดิหลงตี้ก็สั่นเล็กน้อยเช่นกัน
“ดูเหมือนว่าเจ้าจะผูกมิตรกับเหล่าเทพไว้มากมายแล้ว นั่นทำให้ข้าประหลาดใจจริงๆ” จักรพรรดิอสูรมองดูอีกฝ่ายด้วยรอยยิ้มจาง ๆ บนใบหน้าของเขา
“จักรพรรดิเทพหนานหยาน เจ้าจริงจังเกินไป เราแค่พยายามปกป้องตัวเอง”
จักรพรรดิหลงตี้ส่ายหัว และไม่แสดงความคิดเห็น
“ท้ายที่สุดแล้ว ศาลสวรรค์ไม่ใช่ศาลสวรรค์ของเผ่าใดเผ่าหนึ่ง แต่เป็นศาลสวรรค์ของทุกเผ่า ถ้าเราปล่อยให้เผ่ามนุษย์ครองศาลสวรรค์ แล้วเราจะดูแลตัวเองอย่างไรในอนาคต?
“ตราบใดที่เราระงับความเย่อหยิ่งของเผ่ามนุษย์ เราก็จะมีโอกาสที่จะลุกขึ้น”
“แม้ว่าตอนนี้จะไม่มีปัญหาใหญ่อะไร แต่ก็ยังจำเป็นต้องเตรียมตัวสำหรับวันที่ฝนตก ท้ายที่สุดแล้วไม่มีใครสามารถบอกได้อย่างแน่นอนว่าอะไรจะเกิดขึ้นในอนาคต”
คำพูดของจักรพรรดิหลงตี้นั้นชัดเจน
ขณะนี้ศาลสวรรค์มีฉินซู่เจียนอยู่ ดังนั้นจึงไม่ลำเอียงต่อเผ่ามนุษย์มากเกินไป
แต่ถ้าฉินซู่เจียนเสียชีวิต
จากนั้น ตามแนวโน้มในตอนนี้ ตำแหน่งของจักรพรรดิสวรรค์น่าจะตกไปอยู่ในมือของเผ่ามนุษย์
ในเวลานั้น.
มันยากที่จะบอกว่าคนที่เข้ามาเป็นจักรพรรดิสวรรค์จะยังคงยุติธรรมเหมือนตอนนี้หรือไม่
ถ้าอีกฝ่ายลำเอียงจริงๆ
เผ่าต่างๆ คงตกอยู่ในสถานการณ์ที่ยากลำบากอย่างแน่นอน
การแสดงออกของจักรพรรดิอสูรสงบ “เราจะพูดถึงเรื่องของอนาคตในอนาคต เรามาพูดถึงสิ่งที่ใช้ได้จริงกันก่อน มันไม่มีประโยชน์ที่จะพูดถึงเรื่องอื่นในตอนนี้”
“ในเมื่อเจ้าตรงไปตรงมา ข้าก็จะไม่อ้อมค้อม”
จักรพรรดิหลงตี้หยุดพูดเรื่องไร้สาระ หลังจากไตร่ตรองอยู่ครู่หนึ่งแล้วเขาก็กล่าวว่า "เจ้าควรรู้ว่าตำแหน่งเทพอื่นๆ ของศาลสวรรค์ยังไม่มีการเคลื่อนไหวมากนัก แต่มีตำแหน่งเทพสองสามตำแหน่งที่ได้รับการยืนยันแล้ว”
“นั้นคือตำแหน่งเทพของสามเส้นทาง ตีเหล็ก ปรุงยา และค่ายกล”
“จักรพรรดิสวรรค์กล่าวว่าหากมีใครคนใดคนหนึ่งเป็นยอดปรมาจารย์ขั้นสามได้ในเส้นทางใดก็ตาม พวกเขาจะสามารถเข้าไปในศาลสวรรค์ และรับตำแหน่งเทพได้”
“ในเผ่าต่างๆ สามเส้นทางนี้ถดถอยลงอย่างยิ่ง แม้ว่าจะฟื้นฟูขึ้นอีกครั้งในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา แต่ก็ไม่มีทางที่จะเห็นผลได้ในขณะนี้”
ขณะที่เขาพูด
จักรพรรดิหลงตี้หยุดชั่วคราว
“เมื่อมองดูเผ่ามนุษย์ ไม่ต้องสงสัยเลยว่าสามเส้นทางนั้นกำลังเจริญรุ่งเรือง แม้ว่าจะยังไม่มียอดปรมาจารย์ขั้นสามเกิดขึ้น แต่ก็มียอดปรมาจารย์ขั้นสองอยู่สองสามคนแล้ว”
“กล่าวอีกนัยหนึ่ง ด้วยความแข็งแกร่งของเผ่ามนุษย์ในตอนนี้ หากเราไม่ทำอะไร ตำแหน่งเทพทั้งสามก็จะตกไปอยู่ในมือของเผ่ามนุษย์ไม่ช้าก็เร็ว”
“ในเวลานั้น พลังของเผ่ามนุษย์ในสวรรค์จะเพิ่มขึ้นอย่างมากอย่างแน่นอน ถ้าเราอยากจะควบคุมมันไว้ก็จะยิ่งยากขึ้นไปอีก”
“ด้วยเหตุนี้ ข้าคิดว่าหากเราต้องการจัดการกับเผ่ามนุษย์ เราต้องเริ่มต้นจากสิ่งนี้ ตราบใดที่เรามั่นใจได้ว่าตำแหน่งเทพทั้งสามจะไม่ตกไปอยู่ในมือของเผ่ามนุษย์ ก็จะไม่มีปัญหาใดๆ เลย”
เมื่อจักรพรรดิหลงตี้พูดจบ รอยยิ้มเย็นชาก็ปรากฏบนใบหน้าของเขา
