บทที่ 13 : เชลยเเละการข่มขู่!
บทที่ 13 : เชลยเเละการข่มขู่!
สําหรับอาหาร?......ไม่ต้องพูดถึงอีกแล้ว
ตอนนี้เขามีอาหารสำรองจํานวนมาก!
"ตอนนี้ก็เเค่รอเวลาดูการแสดงของกลุ่มโจรเหล่านั้น”
“ฮ่าฮ่า…..ไวเคานต์ วิลล์, ถ้าข้าจัดการกลุ่มโจรของเจ้าไม่ได้คราวนี้……ข้าก็ไม่ใช่เรย์มอนด์เเล้ว!”
เรย์มอนด์พึมพํา, จากนั้นเขาก็เริ่มอัญเชิญกองทัพของเขาอย่างรวดเร็วเเละเริ่มวางเเผนการของเขา
………
ในคืนนี้
ความมืดลงมาบนโลก
เเละแขกที่ไม่ได้รับเชิญก็ค่อยๆปรากฏตัวนอกหมู่บ้านเกรย์สโตน!
"ฮัลล์, เจ้ามัวรออะไรอยู่?”
“เร่ต้องระวังมากขนาดนี้เลยหรือ?.......ทําไมไม่เข้าไปเลยล่ะ”
นักรบเจ้าร่างใหญ่ซึ่งสูงเกินสองเมตรพูดด้วยใบหน้าไม่เเยเเส
เห็นได้ชัดว่าเขามีมั่นใจในความแข็งแกร่งของตนเองมาก!
และพลังของเขาก็เป็นของจริงเช่นกัน
ชื่อของเขาคือเเมนดัวร์, เขาเป็นหนึ่งในสองนักรบระดับ 4 ของกลุ่มโจรราตรีแดง……เขาทรงพลังมาก, แม้แต่สัตว์เวทย์บางตัวที่มีระดับเดียวกันก็ยังไม่ทรงพลังเท่าเขา!
"มีค่อนข้างน้อยก็ช่วยขยายสมองของเจ้าบ้างได้หรือเปล่า?"
"อย่าลืมว่าเเมตต์-เยอร์มันอยู่ที่นี่ เจ้าเป็นคู่ต่อสู้ของเขาหรือ?, เจ้าสามารถเอาชนะเขาได้หรือไม่" อัศวินตัวสูงอีกคนที่รู้จักกันในชื่อฮัลล์พูดอย่างเย็นชา
แมตต์-เยอร์มัน?
เมื่อได้ยินชื่อนี้, เเมนดัวร์ก็ดูเหมือนจะหงอลงไปบ้าง…..แต่ต่อมาเขาก็ยังพูดอย่างยืนกราน
"แล้วไง?.....มีแค่เขาคนที่เป็นผู้เชี่ยวชาญระดับสี่ที่นี่, เราจะต้องกลัวเขาไปทำไมถ้าเราร่วมมือกัน"
"ข้ารู้…..ข้าเเค่ไม่อยากให้มีอะไรผิดพลาด, เจ้าเข้าใจหน่อยได้ไหม" ฮัลล์พูดอย่างใจเย็น
จากนั้นเขาก็โบกมือและสั่งการโจรคนอื่นๆ
"พวกเจ้าเข้าไปดูสถานการณ์ก่อน……นอกจากนี้พ่อค้าข้าวในเมืองก็จะทํางานร่วมกับเราด้วย, พวกเขาทั้งหมดเป็นคนของ ไวเคานต์ วิลล์!"
"ระวังตัว, และอย่าสร้างร่องรอยใด ๆ"
โจรคนอื่นพยักหน้ารับอย่างเงียบๆ
อย่างไรก็ตาม, ทันใดนั้นมันมีการเปลี่ยนแปลงอย่างฉับพลันเกิดขึ้น!
ฟุ่บ!
ฟุ่บ!
ในคืนอันเงียบสงบ…..ลูกศรสองลูกได้พุ่งเข้าใส่ต้นขาของฮัลล์อย่างรวดเร็ว!
เลือดสองสายพุ่งออกมา!
เเละแรงกระแทกนี้ทําให้พวกเขาล้มลงกับพื้นทันที
"ศัตรูโจมตี!"
"ศัตรูโจมตี!"
ใบหน้าของฮัลล์เปลี่ยนไปอย่างมาก……เขารีบจับเเผลบนต้นขาและคําราม!
เเละในขณะนี้, มันก็มีเสียงที่สงบและเย็นชาลอยเข้ามา
"ถ้าข้าเป็นพวกเจ้า, ข้าจะเลือกยอมจํานนมากกว่าแสวงหาความตายนะ!"
"ใคร?"
"เจ้าเป็นใคร? ออกมาสิ!" เเมนดัวร์คํารามด้วยความโกรธ
พร้อมกันนั้น ร่องรอยของจิตวิญญาณเเห่งต่อสู้ของเขาก็เริ่มเบ่งบานออกมา
มันดูทรงพลังมาก!
แต่อย่างไรก็ตาม….ลูกธนูอันเงียบเชียบอีกสองลูกก็พุ่งมาหาเขาอย่างรวดเร็ว
ท้ายที่สุด, เเมนดัวร์นั้นก็เป็นนักรบระดับสี่ ที่เชี่ยวชาญจิตวิญญาณเเห่งการต่อสู้!
ในช่วงเวลาที่สําคัญเช่นนี้, เขายังคงตอบสนองและโบกดาบยักษ์ในมือของเขาอย่างรวดเร็วเพื่อปิดกั้นลูกธนูได้ลูกหนึ่ง
แต่อีกลูกหนึ่งได้เจาะไปที่แขนขวาของเขาโดยตรง….เเละเลือดของเขาก็พุ่งออกมาอย่างน่ากลัวมาก
"คราวหน้า, ลูกธนูของข้าจะปักเข้าที่หัวของเจ้า…..ถ้าไม่เชื่อเจ้าก็สามารถลองดูได้"
เสียงที่สงบและไม่แยแสกลับมาอีกครั้ง…..ซึ่งครั้งนี้มันทำให้ฮัลล์และ เเมนดัวร์เงียบเสียงลงทันที
พวกเขาทั้งสองเริ่มตื่นตระหนกเเละสัมผัสได้ถึงความน่ากลัวบางอย่าง
"เจ้า…….เจ้าเป็นใคร?!" ฮัลล์กล่าวด้วยใบหน้าซีดเซียว
ไม่มีเสียงตอบคำถามของฮัลล์
เเต่ทันใดนั้น…..จู่ๆมันก็มีเสียงย่ำเท้าออกมาจากหมู่บ้านเกรย์สโตนที่เงียบสงบ
จากนั้นเสียงนี้ก็ดังมากขึ้นเรื่อยๆ….จนหยุดลง
ในที่สุด, ทหารกว่าร้อยนายจากปราสาทศักดิ์สิทธิ์ก็ออกมาจากหมู่บ้านเกรย์สโตนเเละล้อมรอบกลุ่มโจรของพวกเขาไว้ทั้งหมด
ทันทีที่ฉากนี้เกิดขึ้น
ไม่ว่าจะเป็นเเมนดัวร์, ฮัลล์หรือโจรคนอื่น ๆ
พวกเขาทั้งหมดต่างตกอยู่ในความสิ้นหวังทันที
……..
"เป็นไปไม่ได้, หมู่บ้านเล็กๆจะมีกองกำลังมากมายขนาดนี้ได้อย่างไร!"
"พวกเจ้าเป็นใครกันเเน่!"
พวกเขาไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่พวกเขาเห็นเลย, ช่องว่างของตัวเลขและความแข็งแกร่งนั้น เป็นเหมือนภูเขาขนาดใหญ่ที่หนักมากจนพวกเขาไม่สามารถแม้แต่จะเงยหน้าขึ้นได้
"วางอาวุธของพวกเจ้าเเละยอมจํานนซะ, ไม่อย่างนั้น….ตาย!" ในขณะนี้เสียงที่สงบและไม่แยแสของชีนน์ก็ดังขึ้นอีกครั้ง
ตัวเขานั้นกําลังยืนอยู่บนกําแพงเมือง…..พร้อมยกคันธนูเล็งมาที่พวกโจรเหล่านี้
และไม่ใช่แค่เขาเท่านั้น ทั้งพอร์ทแมน, ฮาร์แบร์เกอร์และนักธนูเทมพลาร์คนอื่นๆก็ทำเช่นเดียวกัน
ธนูและลูกธนูทั้งสิบถูกล็อคไว้ที่โจรเหล่านี้ทั้งหมด!
ลูกศรกําลังสะท้อนแสงเย็นเยียบและมันให้รู้สึกเหมือนเคียวแห่งความตาย
ด้วยลูกศรเหล่านี้, กลุ่มโจรทั้งหมดจึงไม่มีความกล้าหาญที่จะต่อต้านเลย!
บางคนเริ่มวางอาวุธลง, จับศีรษะและคุกเข่าลงอย่างเงียบๆ
และแล้วก็มีคนทำตามมากขึ้นเรื่อยๆ…..จนวางอาวุธทั้งหมด
โจรทุกคนยอมแพ้ต่อการต่อต้านและยอมจํานน
เห็นได้ชัดว่าพวกเขาเป็นเพียงโจรไม่ใช่กองทัพ…..ดังนั้นพวกเขาจึงไม่ต้องการมาตายที่นี่!
"พาพวกมันไปขังให้หมด!" ชีนน์โบกมือสั่งการ
จากนั้นเขาก็หันหลังกลับเเละรีบไปรายงานเรย์มอนด์
…….
"ฮ่าฮ่าฮ่า...ทำดีมาก"
หลังจากได้รับข่าวดี, เรย์มอนด์ก็มีความสุขมาก
ตอนนี้สถานการณ์ของหมู่บ้านดีขึ้นมาก
วิกฤตอาหารและแม้กระทั่งความแข็งแกร่งของกองทัพ…..ทุกอย่างได้รับการแก้ไขอย่างสมบูรณ์แบบ!
"ขอบคุณท่านลอร์ดสําหรับคําชมเชย แต่…..เราจะทําอย่างไรกับคนเหล่านี้ต่อไป" ชีนน์ถามเข้าประเด็นทันที
"ปล่อยระดับล่างกลับไปสองคนและให้พวกมันไปบอกเจ้านายของพวกมัน……ว่าถ้าเขาต้องการไถ่คนของพวกเขา, ต้องใช้แกนเวทย์มนตร์ระดับห้า 2 แกนและพวกเขาต้องตัดสินใจก่อนที่ฤดูหนาวจะมาถึง”
“มิฉะนั้นกลุ่มโจรทั้งหมดจะถูกฆ่า!” เรย์มอนด์กล่าวด้วยดวงตาที่สดใส
ถูกต้อง…..นี่คือแผนของเขา
จับเชลยเเละเรียกร้องค่าไถ่!
เขาไม่เชื่อว่า ไวเคานต์ วิลล์ จะยอมแพ้กับกลุ่มโจรที่เป็นมือเป็นเท้าของเขามานาน
เขาเลือกที่จะขอแกนเวทย์มนตร์ระดับห้า เพื่อให้ได้รับสิ่งที่ดีที่สุด……และไม่สําคัญว่าอีกฝ่ายจะยอมหรือไม่, เพราะเขาก็ไม่ได้สูญเสียอะไรอยู่แล้ว!
และถ้ามันประสบความสําเร็จ!
กริฟฟอนที่เขาเฝ้ารอก็จะสามารถอัญเชิญได้ทันที!
กริฟฟอนระดับห้า ซึ่งเปรียบได้กับผู้เชี่ยวชาญระดับห้าของโลกนี้
ผู้แข็งแกร่งในระดับนี้แม้เเต่ในเมืองของขุนนางผู้ยิ่งใหญ่…..พวกเขาก็ยังได้รับความนับถืออย่างมาก
และนั่นคือกริฟฟอน.....ผู้ครอบครองเขตเเดนคนใหนที่ไม่อยากได้รับหน่วยรบที่บินได้เช่นนี้กัน?
………………….