ตอนที่ 35 ความประหลาดใจของอุราอุเมะ

　　"ไปจัดการพวกระดับต่ำรอบๆเถอะ ฉันจัดการไอตัวตรงกลางเอง"

　　หลังจากที่ทั้งสามมาถึงทางเข้าหมู่บ้าน โกโจ คาเอเดะก็พูดออกมา

　　"ถ้าอย่างนั้นฉันฝากด้วยนะ เอสซัง!"

　　แม้ว่าความแข็งแกร่งของชิเงโมะ ฮารุตะจะค่อนข้างดี แต่อาจจะลำบากไปสักหน่อยถ้าต้องจัดการกับคำสาประดับเตรียมพิเศษ

　　แม้จะยังไม่รู้ข้อมูลของวิญญาณคำสาปนี้มากนัก แต่การที่ใช้อาณาเขตไม่สมบูรณ์ได้ ก็เพียงพอจะจัดการพวกเขาแล้ว

　　เพราะงั้นคงจะดีกว่าที่จะมีคนจัดการมันได้เพียงลำพัง

　　คูมิยะ จูโซเองก็ไปจัดการพวกคำสาประดับต่ำกับฮารูตะโดยไม่ลังเล

　　"จูโซซัง คิดว่าเอสจะจัดการกับวิญญาณคำสาปนั่นไหวไหม?"

　　ฮารุตะที่ยืนอยู่ข้างๆจูโซถามขึ้นมาเมื่อมองไปที่เอสที่กำลังจะเผชิญหน้ากับวิญญาณคำสาปเตรียมพิเศษ

　　"ถ้าแพ้ก็เอามาทำเป็นกระเป๋าตังค์ซะเลยเซ่ เท่สุดๆ!"

　　ดูเหมือนว่าคูมิยะ จูโซจะคลั่งกระเป๋าตังค์มากในตอนนี้

　　"เฮ้ ถ้าเขาแพ้ ก็ใช้มือเขามาทำดาบให้ฉันทีนะ"

　　"จัดไป!"

　　โกโจ คาเอเดะเพิกเฉยต่อการสนทนาระหว่างทั้งสองคน เพราะสองคนนี้อยู่ในรายชื่อผู้เสียชีวิตอยู่แล้ว

　　เป็นธรรมดาที่ไม่จำเป็นต้องคำนึงถึงคำพูดของคนตาย

　　เหตุผลที่เขาเลือกที่จะจัดการกับคำสาปเตรียมพิเศษเพียงลำพังในครั้งนี้ก็เพราะเขาไม่อยากให้เห็นพวกนี้เห็นฉากการต่อสู้ของเขา

　　อย่างที่สอง เขาต้องโชว์พลังต่อหน้าเคนจาคุ โดยเป็นการสื่อว่าเขาแข็งแกร่งแค่ไหน และมีดีพอที่จะรับงานใหญ่ๆ

　　อุราอุเมะไม่เคยละสายตาจากเอส

　　เมื่อเธอโกโจ คาเอเดะปล่อยให้อีกสองคนไปจัดการพวกคำสาปเบ็ดเตล็ด และตัวเองเผชิญหน้ากับวิญญาณคำสาปเตรียมพิเศษเพียงลำพัง เธอก็แสดงท่าทีสนใจออกมา

　　“รับมือกับคำสาปเตรียมพิเศษเพียงลำพังหรอ? มีความมั่นใจดีนี่”

　　หลังจากพึมพำ อุราอุเมะก็มานั่งรอที่ใต้ต้นไม้ใหญ่เพื่อรอผลการต่อสู้

　　แม้ว่าโกโจ คาเอเดะจะมีความแข็งแกร่งอยู่บ้าง แต่เธอก็ไม่สนใจ

　　เพราะเหตุผลเดียวที่เธอร่วมมือกับเคนจาคุ ก็เพื่อช่วยเหลือเรียวเมง สุคุนะ

　　ตอนนี้ภาชนะที่เหมาะสมสำหรับเรียวเมง สุคุนะปรากฏตัวขึ้นแล้ว เธอจะไม่พลาดโอกาสนี้อย่างแน่นอน

　　เพราะงั้นเธอจึงจะสนใจแค่ภารกิจที่เกี่ยวข้องกับสุคุนะเท่านั้น

　　ตู้ม!

　　ไม่นานหลังจากที่อุราอุเมะนั่งลง ก็มีเสียงระเบิดดังมาจากจุดที่วิญญาณคำสาประดับกึ่งพิเศษอยู่

　　เมื่อมองไปตามเสียง ก็จะเห็นเปลวไฟขนาดใหญ่ที่กำลังเผาบ้านไม้หลังใหญ่จนพังทลายไม่มีชิ้นดี

　　ท่ามกลางเปลวไฟที่สูงหลายฟุต โกโจ คาเอเดะค่อยๆเดินออกมาพร้อมกับชูนิ้วของสุคุนะด้วย

　　เมื่อเห็นฉากนี้ อุราอุเมะก็อดไม่ได้ที่จะเบิกตากว้างด้วยความประหลาดใจ

　　"แข็งแกร่งมาก!"

　　ในเวลาเดียวกัน ชิเงโมะ ฮารุตะและคูมิยะ จูโซที่พึ่งจัดการพวกคำสาประดับต่ำก็เห็นภาพนี้เช่นกัน

　　ทั้งสองยืนตะลึงอยู่ตรงนั้น

　　“ชายคนนี้แข็งแกร่งขนาดนี้เลยเหรอ?” แม้ว่าโกโจ คาเอเดะจะได้ปลูกฝังภาพความแข็งแกร่งของตัวเองให้ชิเงโมะ ฮารุตะแล้วก็ตาม แต่มันก็แค่ความทรงจำที่ถูกแก้ไว้ เขาเลยไม่ค่อยรู้สึกอะไรเท่าไหร่

　　แต่ครั้งนี้เขารู้สึกว่าความแข็งแกร่งของโกโจ คาเอเดะคือของจริง

　　“อึก! ต้องไม่ยั่วยุผู้ชายคนนี้อย่างเด็ดขาด!”

　　คูมิยะ จูโซกลืนน้ำลายพร้อมกับพูดคำพูดที่ฟังดูเหมือนคนปกติพูดมากที่สุดในวันนี้ (คนแต่งจะบอกว่ามันพูดแต่อะไรโรคจิตตลอดเวลา)

　　โกโจ คาเอเดะพอใจกับท่าทางของทั้งสามคนมาก เขาโบกมือขวาด้วยรอยยิ้ม

　　ฟู่ววว

　　ทันใดนั้น เปลวไฟที่กำลังลุกไหม้ทั่วบริเวณนั้นก็บินกลับมารวมกันที่ตัวของเอสราวกับเชื่อฟังคำสั่ง

　　เหลือไว้เพียงซากของบ้านไม้ที่เกรียมเป็นถ่านดำ

　　"นายพูดถูกแล้ว ต้องห้ามยั่วยุเขาเด็ดขาดเลย!"

　　หลังจากได้เห็นพลังสุดแปลกประหลาดของโกโจ คาเอเดะ ฮารุตะก็พยักหน้าด้วยความจริงจังเช่นกัน

　　เพราะเขาสัมผัสได้ว่าภายใต้อาคมของโกโจ คาเอเดะ อาคมสะสมปฏิหารย์ของเขาจะไม่มีโอกาสเลย

　　กล่าวอีกนัยหนึ่งคือ เขาจะไม่รอดแน่ๆ

　　เมื่อโกโจ คาเอเดะเดินผ่านทั้งสองคน ทั้งคู่ก็ยืดเอวขึ้นและมองโกโจ คาเอเดะเดินผ่านไปด้วยความชื่นชมบนใบหน้า

　　เมื่อพวกเขารู้สึกถึงลมหายใจอันร้อนแรงของโกโจ คาเอเดะ ที่ยังไม่จางหายไป ทั้งสองก็กลืนน้ำลายพร้อมกัน

　　ดวงตาของเขาดูกลัวมากๆ

　　ในขณะนี้อุราอุเมะก็พูดกับตัวเองด้วยความตกใจ

　　"ใช้ไสยเวทย้อนกลับได้ขนาดนี้เลยหรอ? อาคมเปลวเพลิงแบบนี้ ไม่ได้อ่อนแอกว่าฉันเลย!"

　　อาคมของอุราอุเมะนั้นตรงกันข้ามโดยสิ้นเชิงกับของโกโจ คาเอเดะเลย นั่นก็คือน้ำแข็ง

　　เธอสามารถสร้างพื้นที่แช่แข็งขนาดใหญ่ได้อย่างรวดเร็ว โดยผลลัพธ์ของมันก็คล้ายๆกับผลปีศาจของอาโอคิยิในวันพีซ

　　เพียงแต่ขอบเขตของมันยังอ่อนกว่าของอาโอคิยิมาก

　　"ภารกิจสำเร็จแล้ว!"

　　โกโจ คาเอเดะเห็นความหวั่นเกรงในด้วงตาของอุราอุเมะและรู้สึกพอใจมาก

　　อุราอุเมะก็เริ่มรู้สึกตัวในเวลานี้ หลังจากหยิบนิ้วของสุคุนะมา เธอก็มองไปที่โกโจ คาเอเดะก่อนจะพูดว่า

　　"นายมาจากที่ไหน?"

　　โกโจ คาเอเดะตอบแบบไร้สาระออกมา

　　“ฉันมาจากทะเล และเป็นหัวหน้าหน่วยที่สองของกลุ่มโจรสลัดหนวดขาว ซึ่งเป็นราชาแห่งท้องทะเล”

　　คิ้วของอุราอุเมะขมวดเป็นปม เธอพูดด้วยสีหน้าแปลกๆ

　　“ราชาแห่งท้องทะเล? โจรสลัด?”

　　“ใช่แล้ว แต่กลุ่มโจรสลัดหนวดขาวได้ถูกยุบไปแล้ว เพรางั้นฉันเลยเลือกจะกลับจากทะเลแล้วมาเป็นนักสาปแช่ง”

　　โกโจ คาเอเดะยังคงแต่งเรื่องไร้สาระต่อไป

　　แม้อุราอุเมะจะรู้สึกว่ามันแปลก แต่เธอก็ยังเชื่อไปแล้วกว่า70%

　　“อาคมของนายแข็งแกร่งมาก พยายามต่อไป ท่านเรียวเมง สุคุนะจะดูแลนายอย่างดีแน่นอน!”

　　เห็นได้ชัดว่าสำแดงพลังของโกโจ คาเอเดะเมื่อกี้ทำให้อุราอุเมะปฏิบัติต่อเขาต่างจากคู่หูไร้ประโยชน์อย่างฮารุตะและจูโซโดยสิ้นเชิงเลย

　　มีเพียงความแข็งแกร่งและความสามารถที่ดีเท่านั้นที่มีค่าพอจะติดตามสุคุนะได้

　　โกโจ คาเอเดะ ยิ้มบางๆแล้วพูดว่า

　　“ฉันตั้งตารอถึงวันนั้น!”