ตอนที่ 1526 พวกเขาอยู่ที่ไหนตอนนี้?
ทีวีของร้านอาหารกําลังออกอากาศข่าวกีฬา ซึ่งดึงดูดความสนใจของลูกค้าภายในร้านอาหาร และทุกคนต่างก็เริ่มพูดคุยกันเกี่ยวกับเรื่องนี้
“กําลังจะเริ่มแล้ว เกมนัดนี้ฉันรอมานานแล้ว!”
“รู้สึกตื่นเต้นนิดหน่อยแหะ พวกคุณลองทายดูสิว่าใครจะชนะ?”
“เราเป็นคนหางโจว แน่นอนว่าเราต้องเชียร์ทีมหางโจวให้ชนะอยู่แล้ว”
“อย่าลืมล่ะว่า ทีมหยุนเฉิง ได้เอาชนะในเกมการแข่งขันอุ่นเครื่องทั้งสามนัด และแม้กระทั่งชนะทีมซูโจวมาได้ เชี้ยย.. มันเจ๋งมาก!”
“แต่ทีมหางโจวก็ไม่แย่นะ เกมอุ่นเครื่องสามนัดก็ชนะมาได้ทั้งหมดเช่นกัน!”
“ลืมมันไปซะ ผลการแข่งขันยังไม่แน่ไม่นอน รอดูไม่ดีกว่าเรอะ!”
“ใช่แล้ว แต่บอกไว้ก่อน ฉันยังคงมองทีมหางโจวในแง่ดีอยู่ อย่างไรเสียก็เป็นทีมเก่าที่แข็งแกร่งในระดับต้นๆ อยู่แล้ว”
ทุกคนต่างพูดคุยกัน
เพราะข่าวนี้ หลินฟาน จึงนึกถึงเรื่องฟุตบอล ช่วงนี้เขายุ่งมากจนลืมไปซะสนิทเลย..
ไชน่าซุปเปอร์ลีก กำลังจะเริ่มขึ้นแล้ว!
เกมประเดิมสนามในนัดแรก ทีมหางโจว พบกับทีมหยุนเฉิง โดยสถานที่ใช้จัดการแข่งขันคือ เมืองหยุนเฉิง
นั่นก็คือ ทีมหยุนเฉิง ได้เล่นในบ้าน..
หลินฟาน กําลังจะกลับไปที่เมืองหยุนเฉิง คงกลับไปทันดูเกมการแข่งขันฟุตบอลได้พอดี…
ด้วยความแข็งแกร่งของทีมหยุนเฉิงในปัจจุบัน หลินฟาน ไม่มีอะไรต้องเป็นกังวล
ในไม่ช้า อาหารก็มาถึงแล้ว หลินฟาน และหลี่ จื่อเสีย เริ่มทานข้าวด้วยกันทันที ทั้งสองกินไปพลางคุยเกี่ยวกับเรื่องงานกันไปพลาง..
หลังจากทานอาหารเสร็จ หลี่ จื่อเสีย ก็เรียก เถ้าแก่เนี้ย : “เถ้าแก่เนี้ย คิดเงินด้วยคะ เท่าไหร่ค่ะ?”
มื้อนี้ในวันนี้เธอเป็นคนเลี้ยงอาหาร หลินฟาน
เถ้าแก่เนี้ย เดินเข้ามา ยิ้มแล้วพูดว่า : “ไม่.. ไม่ต้อง อาหารมื้อนี้ให้เป็นหน้าที่ฉันเอง จื่อเสีย เรากลับมาแล้ว ตอนนี้ปล่อยให้ ป้าหลิว ..คนนี้เลี้ยงข้าวพวกเธอเถอะ”
หลี่ จื่อเสีย อึ้งไปพักหนึ่งแล้วพูดว่า : “ป้าหลิวคะ ไม่เอาแบบนี้ เออคือ เรื่องนี้…”
เถ้าแก่เนี้ย กลับยิ้มแล้วพูดว่า : “จะยากอะไรเล่า เอาเป็นว่าต่อไปเราก็มาช่วยป้าบ่อยๆ แล้วกันนะ”
หลินฟาน ยิ้มแล้วพูดว่า : “ในเมื่อเป็นความตั้งใจของเถ้าแก่เนี้ย เราเองไม่สมควรไม่รับน้ำใจนี้ ..ขอบคุณครับเถ้าแก่เนี้ย”
พอเห็น หลินฟาน พูดแบบนี้แล้ว หลี่ จื่อเสีย ก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากพยักหน้า : “ขอบคุณค่ะ ป้าหลิว”
เถ้าแก่เนี้ย กล่าวว่า : “ไม่ต้องขอบคุณหรอกน่าเราคนกันเอง ต่อไปเราก็มาที่นี่บ่อยๆ นะ พ่อหนุ่มน้อย คุณเองก็มาด้วยนะ”
“ครับ…” หลินฟาน กล่าวออกไป แต่เขามักจะรู้สึกว่ามีบางอย่างในคำพูดของ เถ้าแก่เนี้ย
หลังจากพูดคุยกันจบ เถ้าแก่เนี้ย ก็เดินจากออกไป
หลี่ จื่อเสีย พูดว่า : “พี่ฟาน รอฉันครู่หนึ่งนะ ฉันจะขอไปเข้าห้องน้ำก่อน”
หลี่ จื่อเสีย ได้ลุกขึ้น แล้วเดินไปเข้าห้องน้ำ เถ้าแก่เนี้ย ที่เห็นเธอออกไปก็ได้เดินเข้ามาที่โต๊ะอีกครั้ง
“พ่อหนุ่ม จื่อเสีย ..เป็นผู้หญิงที่ดี คุณเองต้องทะนุถนอมเธอให้มากๆ นะ” เถ้าแก่เนี้ย พูดกับ หลินฟาน ด้วยรอยยิ้ม
หลินฟาน รู้สึกงงเล็กน้อย : “ป้าหลิว คุณกำลังหมายถึง ..อะไร?”
เถ้าแก่เนี้ย ที่ได้ยินเธอก็หัวเราะ แล้วพูดว่า : “ว่ากันว่าผู้ชายในด้านนี้ค่อนข้างเฉื่อยชา พ่อหนุ่ม ..อย่างคุณก็ไม่มีข้อยกเว้น คุณดูไม่ออกเลยเหรอว่า แววตาของ จื่อเสีย ที่มองตาคุณ เต็มไปด้วย…”
“เถ้าแก่เนี้ย!” ในเวลานี้มีคนเรียก เถ้าแก่เนี้ย และเข้าขัดจังหวะคำพูดเถ้าแก่เนี้ย
เถ้าแก่เนี้ย ตอบว่า : “มาแล้วๆ!”
“พ่อหนุ่ม คุณลองคิดดูเอาเองดีกว่านะ” เถ้าแก่เนี้ย พูดกับ หลินฟาน เรียบร้อยจึงออกไปทักทายลูกค้า
หลินฟาน ขมวดคิ้ว แววตาของ จื่อเสีย ที่มองตาเขา เต็มไปด้วยอะไร?
ไม่นานนัก หลี่ จื่อเสีย ก็ออกมาแล้ว
ทั้งสองก็ลุกขึ้น และออกจากร้านอาหาร
เถ้าแก่เนี้ย ที่กำลังยุ่งอยู่กับการต้อนรับแขก และยังไม่ลืมที่จะหันมามองทั้งคู่พร้อมกับเผยรอยยิ้มในดวงตาของเธอ และเธอพึมพำว่า : “คนหนุ่มสาวนี้ ..ดีจังเลยนะ!”
หลินฟาน และหลี่ จื่อเสีย เดินออกจากร้านอาหาร ทั้งสองก็มาที่ริมถนน เพื่อมารอแท็กซี่
“พี่ฟาน แล้ว.. คือเมื่อไหร่คุณจะมาที่หางโจวอีก” หลี่ จื่อเสีย ถาม
หลินฟาน ทำท่าครุ่นคิด แล้วกล่าวว่า : “ผมสามารถมาได้ตลอด ต่อไปเกรงว่าผมคงจะต้องวิ่งไปมาทั้งสองทางบ่อยๆ ในอนาคต..”
“อืม” ด้วยคําพูดของ หลินฟาน หลี่ จื่อเสีย ก็รู้สึกมีความสุขมาก หลินฟาน ยังไม่จากไป แต่เธอก็ได้ตั้งตารอคอยถึงครั้งต่อไปที่ หลินฟาน จะมา.. แล้ว
หลินฟาน นึกถึงคําพูดของ เถ้าแก่เนี้ย เมื่อกี้ เลยตั้งใจสังเกตแววตาของ หลี่ จื่อเสีย เถ้าแก่เนี้ย กล่าวโดยให้คำถามเขามาว่า.. แววตาของ หลี่ จื่อเสีย ที่มองเขานั้น เต็มไปด้วยอะไร?
เขาเองก็ไม่เคยสังเกตมาก่อน ครั้งนี้จึงได้สังเกตเป็นพิเศษ ทันใดนั้นเขาก็พบว่าแววตาของ หลี่ จื่อเสีย ที่มองเขานั้นแตกต่างออกไปเล็กน้อยจริงๆ
แล้วมันเต็มไปด้วยอะไร?
มันคือความรัก!
“นี่…”
ทันที อารมณ์ของ หลินฟาน ก็ค่อนข้างซับซ้อนไปช่วงเวลาหนึ่ง ความรู้สึกของเขาค่อนข้างเฉื่อยชาจริงๆ แล้ว หลี่ จื่อเสีย ชอบเขา ..ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?
หรือนี่เป็นเพราะไอ้เสน่ห์บ้าบอของฉันงั้นเหรอ!
ให้ตาย.. แบบนี้เขาควรตอบสนองอย่างไรดี?
แท็กซี่มาแล้ว หลี่ จื่อเสีย ช่วย หลินฟาน หยุดแท็กซี่ให้
“พี่ฟาน ระหว่างทางระวังตัวด้วยนะ กลับไปถึงแล้วช่วยส่งข้อความมาบอกฉันด้วย” หลี่ จื่อเสีย กล่าวกําชับ
“อืม” หลินฟาน ยิ้มแล้วขึ้นแท็กซี่
และแท็กซี่ก็ขับออกไปอย่างรวดเร็ว
หลินฟาน เห็นจากกระจกมองหลัง หลี่ จื่อเสีย ยังคงยืนอยู่ข้างถนนโดยโบกมือของเธอไปมา ดวงตาของเธอจ้องมองรถแท็กซี่ของเขามาอยู่ตลอด ทั้งดวงตาของเธอก็เต็มไปด้วยความ ..ไม่เต็มใจ
ลุงคนขับแท็กซี่มองกระจกหลังแล้วกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า : “พี่ชาย คงจะวิ่งไปทํางานต่างถิ่นสินะ ดูเหมือนแฟนคุณคงไม่ยินยอม ฮ้าา.. น่าอิจฉาคนหนุ่มสาวอย่างพวกคุณ ช่วงเวลานี้.. มันเต็มไปด้วยความหลงใหลในความรัก มันช่างหอมหวานจริงๆ! ต่างจากฉันมาก เป็นผัวเมียกันมานาน แค่เห็นหน้าก็พารังเกียจกันแล้ว ทำให้คิดถึงความรู้สึกของรักแรกจริงจริ๊ง!”
หลินฟาน : “......”
เขายิ้มอย่างขมขื่นในใจ ทําไมเหมือนคนทั้งโลกมองออกว่า หลี่ จื่อเสีย ชอบเขา แต่ทางตัวเขาเอง กลับเพิ่งรู้เอาตอนนี้เอง..
สองชั่วโมงต่อมา
หลินฟาน ที่นั่งแท็กซี่ และในที่สุดก็กลับมาถึงเมืองหยุนเฉิง
นับตั้งแต่ หลินฟาน พา หยุน ชิงเย้า ไปทางใต้ของยูนนาน หลินฟาน ก็อยู่ในสถานะเดินทางไปทำธุรกิจมา ..จนถึงตอนนี้ ในที่สุดเขาก็กลับมาที่หยุนเฉิงอย่างเป็นทางการแล้ว
“พ่อหนุ่ม ถึงเมืองหยุนเฉิงแล้ว คุณจะไปที่ไหน?” ลุงคนขับรถได้ถาม
หลินฟาน กล่าวว่า : “ไปที่ หยงจิ่ว กรุ๊ป..”
กริ๊งๆ กริ้งๆ กริ๊ง...
จู่ๆ โทรศัพท์ของ หลินฟาน ก็ดังขึ้น
“สวัสดีครับ” หลินฟาน พูดขณะรับโทรศัพท์
“เจ้านาย ไม่ดีแล้ว ลุงต๋า และคนอื่นๆ พวกเขาถูกทุบตี!” คนที่ปลายสายพูดขึ้นอย่างตื่นตระหนก
หลินฟาน จําได้ว่านี่เป็นเสียงของพนักงานในสโมสรฟุตบอลหยุนเฉิง
หลินฟาน ขมวดคิ้ว : “พวกเขาอยู่ที่ไหนตอนนี้?”
พนักงาน พูดว่า : “ตอนนี้พวกเราอยู่ที่โรงพยาบาลประชาชนหยุนเฉิง เราเพิ่งพา ลุงต๋า กับคนอื่นๆ มา เจ้านาย คุณอยู่ที่ไหนตอนนี้?”
หลินฟาน กล่าวว่า : “ผมเพิ่งกลับมาถึงเมืองหยุนเฉิง ผมจะรีบไปในตอนนี้”
หลังจากวางสายไป หลินฟาน พูดกับลุงคนขับรถว่า : “ซือฝุ รบกวนพาผมไปโรงพยาบาลประชาชนหยุนเฉิงด้วย”
อู๋ ต๋า กับกลุ่มนักเตะ โดนซ้อม!
วันนี้กลุ่มผู้เล่นของ อู๋ ต๋า และทีมหยุนเฉิง ได้กําลังเตรียมความพร้อมสําหรับเกมการแข่งขันครั้งต่อไป ในตอนเที่ยง พวกเขาได้มาที่ร้านอาหารใกล้ๆ เพื่อรับประทานอาหาร และถูกกลุ่มคนที่ไม่ทราบชื่อบุกเข้ามาทุบตีพวกเขา
หลินฟาน รีบไปโรงพยาบาล และมองไปที่วอร์ด เห็นเพียงผู้เล่นของเขากําลังรับการรักษาอยู่..
ผู้เล่นของเขาแต่ละคนได้รับบาดเจ็บ บางคนถูกตีจนใบหน้าเต็มไปด้วยรอยฟกช้ำ และบางคนได้รับบาดเจ็บที่มือ และเท้า
“ในตอนนั้นคนกลุ่มนั้นดุร้ายมากครับ พวกเขาบุกเข้ามาทุบตีโดยไม่พูดอะไร พอดีกลับตอนนั้นมีตํารวจอยู่ใกล้ๆ ..ไม่อย่างนั้นคนของเราคงจะบาดเจ็บหนักกว่านี้แน่” พนักงานพูดกับ หลินฟาน
“ลุงต๋าล่ะ เขาอยู่ที่ไหน?” หลินฟาน พูดด้วยสีหน้าดำคล้ำ
พนักงานบอกว่า : “ลุงต๋า กำลังเข้ารักษาอยู่ในห้องผ่าตัด เขาบาดเจ็บหนักที่สุด, รองมาเป็น หลี่ยี่ ข้อเท้าหัก และยังอยู่ในห้องผ่าตัดด้วยตอนนี้ครับ”
หลินฟาน รู้สึกโกรธขึ้นมาทันที
เขาได้สังเกตเห็นอาการบาดเจ็บของทุกคนในทีม ลุงต๋า บาดเจ็บหนักที่สุด ตามด้วยผู้เล่นที่แข็งแกร่งที่สุดหลายคน โดยเฉพาะ หลี่ยี่, ฟ่าน อีอี้ ซุน จี้ไห่ และคนอื่นๆ โดยพื้นฐานแล้ว อาการบาดเจ็บเพิ่มไปตามความแข็งแกร่ง ยิ่งแข็งแกร่งมาก ยิ่งมีอาการบาดเจ็บรุนแรงมากขึ้น
ดูเหมือนว่านี่จะเป็นการโจมตีโดยไตร่ตรองไว้ก่อนแล้ว, เป้าหมายอันดับต้นๆ ของกลุ่มนักเลง คือ หัวหน้าโค้ชอย่าง อู๋ ต๋า ต่อด้วยนักเตะที่แข็งแกร่งหลายคน
อีกฝ่ายหนึ่ง เห็นได้ชัดว่ามาที่นี่เพื่อทําลายทีมหยุนเฉิง!
เกมการแข่งขันจะเริ่มขึ้นในไม่ช้า สิ่งนี้เกิดขึ้นเวลานี้
..ใครที่เป็นคนทำ?
