บทที่ 6 บางสิ่งที่อ่อนนุ่ม

บทที่ 6

บางสิ่งที่อ่อนนุ่ม

อีกครั้ง!

ครั้นมองเห็นโอกาส อวี้ซีหยวนใช้ดาบหักต่างมีด ก่อนพลิกข้อมือฟันเข้าที่หน้าท้องของชายคนนั้น ไม่คาดคิดว่าเขาจะชำนาญด้านวิชาตัวเบา เขากระโดดขึ้นข้ามไปอยู่ด้านหลังของ   อวี้ซีหยวนแล้วร่อนลงบนพื้นอย่างมั่นคง ไม่รู้ตั้งแต่เมื่อไหร่ที่เขาถือดาบไว้ในมือแล้วจ้วงแทงไปทางอวี้ซีหยวนอย่างดุเดือด แต่    อวี้ซีหยวนสามารถสกัดกั้นไว้ได้ด้วยดาบหัก แต่เขายังคงไม่หยุดก้าวถอยหลัง ทั้งยังคอยหลบหลีกและกวัดแกว่งดาบยาวไปมา

คงมีเพียงอวี้ซีหยวนเท่านั้นที่ตระหนักว่าบุคคลนี้ปราศจากพลังทางจิตวิญญาณอันลึกล้ำ อวี้ซีหยวนเหลือบมองอีกฝ่ายด้วยสายตาสับสนเล็กน้อย ถือเป็นครั้งแรกที่นางตัดสินคู่ต่อสู้ผิดพลาด

อย่างไรก็ตาม นางยังมีความสนุกสนานที่ได้ประมือ

หลังจากอวี้ซีหยวนหยุดชะงักไปพักหนึ่ง นางจึงกลอกตาขึ้นฟ้า ทันใดนั้นพลันบังเกิดความคิดใหม่

นางหมุนข้อมืออีกครั้งแล้วกระโดดหลบไปด้านข้าง ทว่าภายในพริบตาเดียวต่อมา นางก็รีบพุ่งตัวเข้าไปหาชายคนนั้น...

ผมยาวสยายที่ยุ่งเหยิงเล็กน้อยปลิวไสวแม้ไร้กระแสลม อวี้ซีหยวนถือดาบหักไว้มั่นก่อนจะกระโจนขึ้นสูง จนปลายดาบหักชี้ไปยังหน้าอกของเขา

ชายคนนั้นหัวเราะเยาะพลางกล่าวว่า “ช่างมีข้อบกพร่องมากเกินไป!”

หลังจากกล่าวเช่นนั้น ข้อมือของเขาพลันพลิกหมุนอย่างยืดหยุ่น ดาบในมือของเขาก็พุ่งเข้าหาใบหน้าของนางเช่นเดียวกัน ในแวบแรก ดาบนั้นเป็นดาบอันล้ำค่า ยังไม่ทันที่มันจะลอยลิ่วมาอยู่ตรงหน้า ปราณดาบก็พุ่งถาโถมเข้าใส่แล้ว อวี้ซีหยวนหลบหลีกปราณดาบรุนแรงนั้นได้ทันเวลา

ช่างเป็นปราณดาบที่ทรงพลังอะไรเช่นนี้ เป็นดาบที่ดียิ่ง!

ถึงอย่างนั้นก็เถอะ…

ริมฝีปากที่บอบช้ำเล็กน้อยโค้งขึ้นเป็นรอยยิ้มสวยงาม สายตาของอวี้ซีหยวนเย็นชาแม้แพ้กัน นางกล่าวออกเสียงแผ่วเบาว่า “มีข้อบกพร่องมากเกินไปอย่างนั้นหรือ ข้าไม่หลงกลเจ้าหรอก! เจ้าคนอวดดี!”

ข้อมือของอวี้ซีหยวนพลิกกลับอย่างรวดเร็ว เปลี่ยนแปลงทิศทางโดยที่อีกฝ่ายไม่ทันคาดคิด ก่อนจ้วงแทงจากอีกด้านหนึ่งอย่างรวดเร็วและไร้ความปรานี แต่ในขณะที่กำลังจะทำร้ายชายคนนั้น ดาบของอีกฝ่ายพลันเปลี่ยนจากมือขวาไปอยู่ในมือซ้าย เขาสามารถสกัดกั้นไว้ได้ด้วยหลังมือ กระทั่งเกิดเสียง “เคร้ง...” ดังลั่นจากการที่ดาบทั้งสองปะทะกัน ขณะที่เขาสกัดกั้นดาบหักของอวี้ซีหยวนไว้ ปราณดาบก็แผ่ออกไหลเวียนไปโดยรอบ เปล่งแสงเย็นเยียบออกมาอย่างต่อเนื่องด้วยพลังยับยั้งอย่างเต็มที่ หลังจากที่กระแทกเข้ากับดาบหัก บรรยากาศเย็นเฉียบพลันปกคลุมรอบกายทั้งสองคน

อวี้ซีหยวนเลิกคิ้ว “ไม่เลวนี่ ทักษะนี้รวดเร็วไม้น้อย” ไม่เพียงรวดเร็วเท่านั้น ผู้ใช้ดาบจะต้องรวดเร็ว แม่นยำ และโหดเหี้ยม เพื่อที่จะได้ใช้ความแข็งแกร่งของดาบซึ่งที่สุดสำหรับทุกกระบวนการเคลื่อนไหว ชายคนนี้สามารถรวบรวมสามทักษะไว้ได้ ด้วยวิธีนี้ เขาสามารถบีบบังคับต้อนให้นางไปสู่ทางตัน หากนางไม่เร่งรีบเปลี่ยนกระบวนการเคลื่อนไหวเสียใหม่ และมัวเพิ่มเติมกระบวนท่าบางอย่าง เกรงว่านางอาจพลาดท่าเสียทีไปแล้ว

“หุบปาก!”

ดวงตาของชายผู้นั้นเย็นชาราวกับน้ำแข็ง เช่นเดียวกันกับปราณดาบของเขา

หุบปาก?

อวี้ซีหยวนพยักหน้า จริงอย่างที่เขากล่าว นางควรหุบปากเพื่อครุ่นคิดกระทำการบางสิ่ง

ดวงตาของนางกวาดมองไปทั่วร่างกาย ในที่สุดก็จดจ่ออยู่ตรงบั้นเอวของชายคนนั้น นางยื่นมือที่ว่างเว้นจากการจับดาบออกไปตรงๆ ทว่าชายคนนั้นไม่ตอบสนอง ทั้งยังสายเกินไปที่จะเอื้อมมือไปหยุดการกระทำของนาง ทำให้อวี้ซีหยวนล้วงมือเข้าไปผิดตำแหน่ง

นางคว้านมือเข้าไป “หืม? เหตุใดอ่อนนุ่มเช่นนี้เล่า?”

สำหรับยาอายุวัฒนะหรือบางสิ่งที่คล้ายคลึงกัน เป็นไปไม่ได้เลยที่จะให้เนื้อสัมผัสเช่นนี้

อวี้ซีหยวนหันศีรษะไปด้านข้าง ดวงตาของนางค่อยๆ เลื่อนลงมอง ทันทีที่นางเห็นตำแหน่งซึ่งมือของตนกำลังจับอยู่ พบว่าแขนของตนแหย่เข้าไปมากกว่าครึ่งท่อน ริมฝีปากของนางอ้ากว้างเล็กน้อย ไม่สามารถกล่าวอะไรออกมาได้แม้แต่ครึ่งคำ

“อ่อนนุ่มงั้นรึ?” เสียงที่เย็นเยียบราวกับใบมีดน้ำแข็งดังขึ้นเหนือศีรษะของนาง

ขณะนั้น ราวกับว่าเวลาจะหยุดนิ่ง อวี้ซีหยวนรู้สึกว่าลมหายใจที่ราดรดอยู่เหนือศีรษะของนางเป็นประหนึ่งภูเขาไฟที่จวนจะปะทุ ความกดดันอันทรงพลังกระทบร่างนางในทันใด เหมือนถูกภูเขาไฟกดทับลงมาจากด้านบน จนนางแทบหมดลมหายใจ

แม้ว่าบนใบหน้าของชายคนนั้นจะไร้การแสดงออกซึ่งอารมณ์ใด ทว่าทั้งสองดวงตามีความโกรธที่ไม่อาจควบคุมอัดแน่นอยู่ภายในนั้น