บทที่ 225 การทำงาน

บทที่ 225

การทำงาน

ภายนอกรถ.

ซอมบี้สัมผัสได้ถึงสิ่งมีชีวิตที่อยู่ใกล้ๆ จึงเงยหน้าขึ้นเพื่อค้นหากลิ่นอย่างไม่หยุดหย่อน และค่อยๆ เดินเข้ามาใกล้ เมื่ออยู่ห่างจากรถประมาณ 10 เมตร จู่ๆ มันก็ได้กลิ่นแห่งชีวิตและกระโจนเข้าใส่เขี้ยวของมัน

"อา~"

กงหมินเสวี่ย ดื้อรั้นราวกับล่อ ไม่ว่าเธอจะพูดจาไพเราะแค่ไหน แต่เมื่อเผชิญหน้ากับซอมบี้ตัวจริง เธอก็รวบรวมความกล้าไม่ได้และไม่กล้าเผชิญหน้ากับมันตรงๆ

"อย่าเข้ามานะ!"

กงหมินเสวี่ย คว้ามีด และในขณะที่ซอมบี้กระโจนเข้ามา เธอก็หลับตาลงและฟาดฟันอย่างรุนแรง

“ตายซะ อย่าเข้ามาใกล้กว่านี้อีกนะ อ้า!”

“ฉับ ฉับ ฉับ”

หลังจากการฟันไปหลายครั้ง ซอมบี้ก็เงียบลง และ      กงหมินเสวี่ย ก็ลืมตาขึ้นมาโดยสัญชาตญาณและเห็นร่างของซอมบี้ถูกตัดเป็นชิ้น ๆ บนพื้น

"ฟู่~"

เธอเริ่มขยับตัวด้วยมีดอย่างควบคุมไม่ได้ ถึงกระนั้น เธอก็ต้องกัดฟันและแกนคริสตัลออกจากหัวของซอมบี้

ประมาณ 5 นาทีต่อมา เธอก็พยายามดิ้นรนกลับไปที่รถ โยนแกนคริสตัลที่เปื้อนเลือดออกไปโดยไม่พูดอะไรสักคำ แล้วเดินโซเซเข้าไปในห้องน้ำ

เฉินเทียนเซิงเหลือบมอง เก็บมีดและแกนคริสตัลไว้ในกระเป๋ามิติของเขา จากนั้นลูบหัวดำสนิทแล้วพูดว่า:

“ฉันแค่ต้องการให้เธอคุ้นเคยกับการอาเจียน”

“ไม่ว่านายจะพูดอะไร พูดดีๆ และอย่าดึงหนวดของฉันอีก ไม่งั้นฉันจะโกรธจริงๆ!”

ตกกลางคืนอย่างสมบูรณ์

ภายในป้อมปราการเคลื่อนที่

กงหมินเสวี่ย อาบน้ำและนอนในห้องนอนของรถ โดยมี สวี่หว่านชิว ผู้หญิงสองคน คนหนึ่งตัวใหญ่และอีกคนตัวเล็กกำลังกอดกันเพื่อความอบอุ่น

เฉินเทียนเซิงอุ้มสีดำสนิท นั่งอยู่บนที่นั่งคนขับ ตรวจดูพลังงานที่เขารวบรวมได้ในวันนั้น

“กว่า 27,000 แต้ม ดูดซับพลังงานได้เกือบ 30,000 แต้ม เพียงพอที่จะใช้จ่ายอย่างสุรุ่ยสุร่าย”

ดำสนิทถอนหายใจขณะโบกอุ้งเท้าของมัน เปลี่ยนพลังงานเป็นยาเร่งความเร็วแล้วเริ่มเลียมัน

เฉินเทียนเซิงค่อนข้างงงงวย

“พลังงานสามารถเปลี่ยนเป็นสสารได้ ฉันเข้าใจ แต่คะแนนจะมีประโยชน์อะไร?”

ดำสนิทมอง เฉินเทียนเซิง ดูถูกเหยียดหยาม

“เพื่อรักษาการทำงานของระบบให้เป็นปกติ ไม่ต้องการพลังงานเหรอ? คะแนนคือค่าของระบบ ยิ่งนายใช้คะแนนในระบบมากเท่าไร ระบบก็จะสะสมพลังงานมากขึ้นเท่านั้น และการพัฒนาเนื้อหาใหม่ก็จะง่ายขึ้น”

เฉินเทียนเซิงเข้าใจคร่าวๆ และเปิดใช้งานฟังก์ชันแก้ไขเพื่อซ่อมแซมส่วนที่เสียหายของป้อมปราการเคลื่อนที่ โดยถามในเวลาเดียวกัน:

“นายหมายถึงว่าถ้าฉันต้องการพัฒนาตัวเอง ฉันต้องใช้คะแนนเพื่อสนับสนุนระบบก่อน จากนั้นฉันจะใช้พลังงานเพื่อพัฒนาได้สำเร็จ ใช่ไหม?”

“ถูกต้อง”

ดำสนิทกินยาเสร็จแล้ว เตะขาของมัน และหลังจากที่หลอดทดลองหล่นลงและแตกกระจายลงบนพื้น มันก็เลียอุ้งเท้าของมันแล้วพูดว่า:

“อย่างไรก็ตาม ความคิดของนายเพ้อฝันเกินไป โอกาสที่จะเป็นจริงแทบจะเป็นศูนย์”

"ทำไม?" เฉินเทียนเซิงไม่เข้าใจ

ดำสนิทหยุดเลียอุ้งเท้าของมันและจ้องมองไปที่            เฉินเทียนเซิงอีกครั้ง

“มันเหมือนกับการเปรียบเทียบเกมผู้เล่นคนเดียวกับ เกมMMO ฉันเลือกนาย มีเพียงนายเท่านั้นที่มีระบบ ทุกอย่างที่นายสร้างนั้นสามารถใช้ได้โดยนายเท่านั้น นายต้องการให้โลกทั้งใบได้สัมผัสกับพลังเหมือนนาย? ฉันควรให้ระบบแก่มนุษย์ทุกคนในโลกนี้หรือไม่? พูดเป็นเล่น พลังงานที่ต้องการจะมหาศาลมาก!”

เฉินเทียนเซิงคิดอย่างรวดเร็วและโต้กลับ

“นายไม่เข้าใจการเล่นเกม เกมแบบเล่นคนเดียวก็สามารถแบ่งปันข้อมูลได้ ตราบใดที่ฉันสามารถสร้างมันได้ บางทีอาจมีวิธีที่จะให้ผู้อื่นได้สัมผัสมัน”

"นอกจากนี้ อย่างที่นักพัฒนาเกมรู้ดีว่า เพื่อกระตุ้นการใช้จ่าย ยังสามารถสร้างกระดานผู้นำได้ด้วย"

“นายต้องการพลังงาน และถ้าฉันชาร์จพลังงานจะใช้เวลานานแค่ไหน? จะดีกว่าไหมถ้าให้ผู้รอดชีวิตทั้งหมดในโลกช่วยชาร์จพลังงานให้นาย”

ดำสนิทจ้องมองด้วยดวงตาที่เบิกกว้าง ดูเหมือนจะเข้าใจ จากนั้นจึงเลียอุ้งเท้าและเช็ดหน้า

“มันไม่สำคัญ ฉันไม่เข้าใจวิธีคิดของมนุษย์ ฉันจะไปนอน ทำทุกอย่างที่นายต้องการ!”

เฉินเทียนเซิง จับ ดำสนิท ที่ด้านหลังแล้วเขย่ามันอย่างแรง

"นอนเหรอ ลุกขึ้นมาปาร์ตี้ได้เลย! เมื่อไหร่กันที่โปรแกรมเมอร์จะเข้านอนเร็วขนาดนี้?"

“หยุดสั่นเถอะ ฉันยอมแล้ว แค่บอกฉันมาว่านายต้องการทำอะไร?”

ดำสนิทดูกระสับกระส่ายและเหนื่อยล้าโดยสิ้นเชิง

“ถามอะไรหน่อยสิ ฉันเกิดใหม่ได้ยังไง”

“มันไม่จริง. ฉันใช้ภาพลวงตาเพื่อดูว่ามนุษย์จะมีปฏิกิริยาอย่างไรหลังจากเกิดภัยพิบัติครั้งใหญ่ แม้ว่านายจะค่อนข้างธรรมดาในภาพลวงตา แต่โชคชะตาก็เลือกนาย!”

“ภาพลวงตา? อธิบายให้ฉันฟังโดยละเอียดหน่อยสิ”

“พูดง่ายๆ ก็คือใช้ช่องควอนตัมเพื่อให้จิตสำนึกของมนุษย์เข้าสู่โลกที่ดูเหมือนจริงและลวงตา เพื่อให้มีประสบการณ์ แต่ไม่กระทบต่อสิ่งใด ๆ ที่เกิดขึ้นในโลกแห่งความเป็นจริง”

เฉินเทียนเซิงรู้สึกยินดีเป็นอย่างยิ่ง

“นั่นสินะ นั่นแหละตัวอย่าง! บอกวิธีทำมาสิ”

"เฮ้!"

ดำสนิท ใช้อุ้งเท้าของมันแล้วชี้ไปที่หน้าเสมือนของระบบ:

"แต่ละหน้าต้องใช้พลังงานจำนวนมหาศาลในการรองรับ ในการพัฒนาหน้าใหม่ เช่นเดียวกับตัวอย่างที่นายกำลังพูดถึง พลังงานที่ต้องการนั้นมีมหาศาล แค่ประมาณการคร่าวๆ เหมียว..."

ใต้ 'เพจใหม่ที่รอการพัฒนา' มีข้อความสีแดงสองบรรทัดปรากฏขึ้น

คะแนนที่ต้องการ: 1 พันล้าน!

พลังงานที่ต้องการ: 1ร้อยล้าน!

ดำสนิท กลอกตาอีกครั้ง

“ดูนี่ เจ้าหนุ่ม นายคิดว่ามันเป็นไปได้ไหม? แค่นอนซะ จะได้มีแรงเหลือเฟือ จะทำอะไรได้ดีขึ้น!”

ดำสนิท หาว ยันอุ้งเท้าหน้า โก่งหลัง ยืดออก จากนั้นนอนลงบนขาของ เฉินเทียนเซิง และเริ่มงีบหลับ

แต่ เฉินเทียนเซิง เป็นโปรแกรมเมอร์ และการพัฒนาโปรแกรมคืองานของเขา แม้ว่า ดำสนิท จะพูดถึงสิ่งที่เขาเข้าใจ แต่ เฉินเทียนเซิง ก็รู้สึกว่ามันเบี่ยงเบนประเด็นของเขาไปโดยสิ้นเชิง

ปล่อยให้แมวดำหลับไป เฉินเทียนเซิงกระโจนเข้าสู่ความคิด เพื่อการออกแบบระบบในอุดมคติที่ดียิ่งขึ้น เขาได้ปรับเปลี่ยนระบบปฏิบัติการด้วยซ้ำ

เขารวมคีย์บอร์ดที่เขานำมาจากร้านคอมพิวเตอร์เข้ากับป้อมปราการเคลื่อนที่ ป้อนข้อมูลและการใช้พลังงาน จากนั้นจึงเริ่มค้นคว้าวิธีทำความเข้าใจทั้งหมดนี้

โปรแกรมเมอร์ที่กำลังค้นคว้าโปรแกรมจะไม่แยกแยะระหว่างกลางวันและกลางคืน การวิจัยของเขากินเวลาตลอดทั้งคืน

เช้าวันรุ่งขึ้นตอนพระอาทิตย์ขึ้น

ผู้หญิงสองคน คนหนึ่งตัวใหญ่และอีกคนตัวเล็ก กำลังล้างหน้าหรือแปรงฟัน

เฉินเทียนเซิงแสดงแนวคิดทั้งหมดของ ดำสนิท เมื่อคืนนี้ และมันรู้สึกประหลาดใจอย่างต่อเนื่อง ดวงตาเบิกกว้าง ไม่เชื่ออย่างยิ่ง

“นี่เป็นไปได้ด้วยเหรอ?”

“สมองของนายถูกสร้างมาจากอะไร?”

"นายคิดการออกแบบเช่นนี้ได้อย่างไร"

“บ้าไปแล้ว!”

เฉินเทียนเซิงหาวและพูดว่า:

"สิ่งสำคัญคือฟีเจอร์การแก้ไข ซึ่งทำให้ฉันมีแนวคิดและการสนับสนุน"

“โปรแกรมที่ฉันออกแบบนั้นไม่ซับซ้อน เพียงแค่ต้องสแกนพื้นที่ จากนั้นผ่านช่องควอนตัม ปล่อยให้จิตสำนึกเข้าสู่พื้นที่เพื่อการฝึกฝน มันแตกต่างอย่างสิ้นเชิงจากสิบปีที่ฉันได้รับประสบการณ์ ดังนั้นจึงไม่ ไม่ต้องการพลังงานมากขนาดนั้นเพื่อสนับสนุนการพัฒนา!”

ในที่สุด ดำสนิท ก็ปิดปาก

“เหมียว ถ้านายอธิบายแบบนี้ ฉันคงจะเข้าใจเร็วกว่านี้ ถ้าอย่างนั้น เนื่องจากนี่คือข้อเสนอของนาย พระเจ้าคนนี้จะช่วยให้นายทำให้สมบูรณ์แบบ”

จากนั้น ดำสนิทก็หลับตา นั่งบนที่นั่งคนขับ ด้วยท่าทางสงบ ราวกับเข้าสู่โลกแห่งการทำสมาธิ