บทที่ 15 เผชิญหน้าเทพสงครามในอนาคต

บทที่ 15

เผชิญหน้าเทพสงครามในอนาคต

พื้นที่รอบบริเวณปั๊มน้ำมันแห่งนี้ ตั้งอยู่ในเขตชานเมือง ซึ่งเต็มไปด้วยสัตว์กลายพันธุ์และอันตรายมากมายที่ยิ่งกว่า     ซอมบี้

เฉินเทียนเซิงคิดว่าปั๊มน้ำมันคงถูกทิ้งร้างมานานแล้ว แต่คาดไม่ถึงว่ายังมีผู้รอดชีวิตในสภาพแวดล้อมที่เลวร้ายแบบนี้

ถ้าอีกฝ่ายไม่ขยับเขาก็ไม่ขยับ

หลังจากต่างฝ่ายต่างเงียบใส่กันอยู่ห้านาที ซอมบี้ที่เดินตามเสียงรถมาก็ทยอยเข้ามาในปั๊มน้ำมัน ทำลายบรรยากาศความเงียบเมื่อครู่ทันที

เฉินเทียนเซิงไม่มีทางเลือกอื่น นอกจากเปิดประตูรถแล้วก้าวลงไป มือข้างหนึ่งยกโล่ อีกข้างยกพลั่วขึ้นเตรียมโจมตี พร้อมที่จะต่อสู้กับซอมบี้ตรงหน้า

ภายใต้สภาพแวดล้อมเปิดโล่ง ย่อมมีผลต่อการตั้งรับ เขาจึงจำเป็นต้องกำจัดซอมบี้ในบริเวณนี้ให้หมดซะก่อน

...

ในออฟฟิศของปั๊มน้ำมันมีผู้รอดชีวิตสามคน ชายวัยกลางคนชื่อลัวหมิง เป็นเจ้าของปั๊มน้ำมันแห่งนี้ ส่วนคนหนุ่มสาวอีกสองคนเป็นหลานห่าง ๆ ของเขา และได้มาขอทำงานเป็นพนักงานที่นี่

หลังจากวันสิ้นโลกเกิดขึ้น ทั้งสามซ่อนตัวอยู่ในออฟฟิศของปั๊มน้ำมัน ไม่เห็นผู้รอดชีวิตคนอื่นเลยในช่วงสองถึงสามวันที่ผ่านมา จึงรู้สึกแปลกใจที่วันนี้มีรถขับเข้ามาในปั๊มน้ำมัน

เขาเป็นใครกัน แล้วเข้ามาทำไม จุดประสงค์คืออะไรกันแน่?

ทั้งสามก้มหมอบอยู่ตรงผนังห้อง ก่อนชะโงกหัวออกมาทางหน้าต่าง เพื่อสังเกตท่าทีอีกฝ่าย พอเห็นว่าเขายังไม่ลงจากรถ จึงทำให้พวกเขาคาดเดาไปต่าง ๆ นานาว่า เขาตั้งใจเรียกซอมบี้มารึเปล่า

ด้วยความกลัวต่อวันสิ้นโลก ความหวาดระแวงได้เกาะกินใจของผู้คน พวกเขาต่างเงียบใส่กันถึง 5 นาทีเต็ม ไม่มีใครกล้าเปิดเผยตัวเพื่อทักทาย

ซอมบี้ที่เดินตามเสียงรถได้พุ่งเข้ามาโจมตีอย่างรวดเร็ว แม้มีจำนวนไม่มาก แต่พวกมันก็มีมากกว่า 10 ตัว

“แย่แล้ว เขาล่อซอมบี้มาจริง ๆ ด้วย กลับไปซ่อนตัวกันดีไหม?”

ลัวหมิงอุทานขึ้นมา หลังจากนั้นเขาก็พาหลานชายกับหลานสาวไปซ่อนตัว

“ดูนั่นสิ ทำไมเขาลงจากรถล่ะ?”

ฉากตรงหน้าในตอนนี้ พวกเขาเห็นอีกฝ่ายอย่างชัดเจน เขาสวมหน้ากากป้องกันแก๊สพิษ มือข้างหนึ่งถือโล่ และอีกข้างหนึ่งถือพลั่ว

ลัวหมิงเห็นดังนั้นก็อดวิจารณ์ไม่ได้

“ถ้าใส่ชุดแบบนี้มาตอนกลางคืนนะ ฉันได้ช็อกตายกันพอดี”

ชายหนุ่มพูดขึ้นมาอย่างมีความหวัง “เขาถือโล่มาด้วย เขาต้องเป็นซูเปอร์ฮีโร่แน่ ๆ”

“นี่เจ้างั่ง คนแบบนี้ไม่ช้าก็เร็วเดี๋ยวก็ตาย อย่าสนใจเลย เงียบเสียงซะ พูดเสียงดังเดี๋ยวซอมบี้ได้แห่กันมาเพิ่มหรอก”

หลังจากลัวหมิงตำหนิหลานชาย เขาและหลานสาวก็ยังอยากรู้อยากเห็นอยู่ดี

เมื่อชายสวมหน้ากากและซอมบี้ปะทะกัน ชายหนุ่มและหญิงสาวที่ได้เห็นภาพนั้นก็ตกใจ

จังหวะที่เขาฟันนั้นรวดเร็วมาก แถมยังเต็มไปด้วยเรี่ยวแรงมหาศาลอีกด้วย นี่ใช่กำลังของมนุษย์จริง ๆ เหรอ?

“ผมบอกแล้วไงว่าเขาต้องเป็นซูเปอร์ฮีโร่แน่นอน!”

ขณะที่ชายหนุ่มพูดอย่างตื่นเต้น ลัวหมิงก็รีบยกมือขึ้นมาปิดปากเขาทันที

“เจ้าหลานโง่ ส่งเสียงดังเกินไปแล้ว เดี๋ยวซอมบี้ได้บุกเข้ามากันพอดี”

แต่เมื่อลัวหมิงเห็นสถานการณ์ข้างนอก เขาก็อ้าปากค้างด้วยความตกใจ จนไม่สามารถงับปากลงได้เลย

หลังจากฆ่าซอมบี้มากกว่าสิบตัว เฉินเทียนเซิงตัดสินใจไม่ขุดเอาผลึกกลายพันธุ์ เพื่อไม่ให้ส่งผลกระทบต่อภาพลักษณ์ของเขา ท้ายที่สุด การผ่าหัวซอมบี้เพื่อเอาผลึกนั้นอาจเป็นภาพที่น่ากลัวเกินไปสำหรับคนอื่น ๆ

เฉินเทียนเซิงกวาดสายตาไปรอบ ๆ แล้วเดินไปที่ออฟฟิศ ทั้งสามต่างมีอารมณ์ที่แตกต่างกัน หลานของลัวหมิงตื่นเต้นจนตัวสั่น แต่ตัวเขาเองรู้สึกประหม่าและอึดอัดมาก

เขาห้ามหลานทั้งสองไม่ให้เปิดประตู ก่อนถามอีกฝ่ายอย่างระมัดระวังผ่านประตูกระจกว่า

“คุณต้องการอะไร?”

“น้ำมันน่ะ” เฉินเทียนเซิงตอบอย่างใจเย็น

“คงไม่ได้” ลัวหมิงปฏิเสธอย่างไม่ลังเล

“หืม เติมไม่ได้เหรอ น้ำมันหมด หรือมีปัญหาอื่นนอกจากนี้?”

ลัวหมิงอธิบายว่า

“ตู้จ่ายน้ำมันพังเพราะฟ้าผ่า ถ้าไม่มีไฟฟ้าก็เติมไม่ได้!”

“อืม แค่มีน้ำมันก็พอแล้ว เพราะฉันไม่ได้ตั้งใจมาเติมใส่รถ”

เฉินเทียนเซิงอธิบายต่อว่า “แต่ฉันจะใช้สถานที่นี้ทำกับดัก จากนั้นพวกคุณก็ไปซ่อนที่อื่น จะได้ไม่ต้องรับบาดเจ็บหรือโดนลูกหลงจากแรงระเบิด!”

ลัวหมิงไม่พอใจทันที สวนกลับไปว่า

“บ้าไปแล้วรึไง ปั๊มน้ำมันของเราอยู่ในการดูแลของบริษัทน้ำมันยักษ์ใหญ่ของประเทศ จะใช้สถานที่นี้ก่อวินาศกรรมแบบนั้นไม่ได้!”

เฉินเทียนเซิงตอบกลับอย่างเย็นชา “ผมไม่ได้มาเจรจากับพวกคุณ แต่ตั้งใจมาบอกว่า จุดประสงค์ที่ต้องระเบิดปั๊มน้ำมันก็เพื่อเปิดทางที่ปลอดภัยให้กับทีมกู้ภัย ถ้าไม่ไปหาที่ซ่อนอื่น ขืนโดนย่างสดจนกลายเป็นบาบีคิวก็อย่ามาโทษกันล่ะ!”

หลังจากพูดจบ เขาหันหลังกลับและเดินจากไป โดยไม่เปิดโอกาสให้ทั้งสามได้โต้แย้ง

ทั้งสามต่างมองหน้ากัน ในแววตาของหลานทั้งสองคนมีแต่ความตื่นเต้น

หลานทั้งสองเป็นลูกของญาติห่าง ๆ ที่อาศัยในแถบชนบท ก่อนหน้านี้พวกเขาไม่มีโอกาสได้ไปโรงเรียน หลังจากพี่ชายคนโตเสียชีวิต ลัวหมิงจึงรับเด็กสองคนนี้มาดูแล

พูดตามตรง หลังจากซอมบี้ออกอาละวาด ถ้าเขาไม่ห้ามปรามหลานทั้งสอง เด็กสองคนนี้คงหนีเตลิดไปนานแล้ว และออกไปสู้กับซอมบี้ด้วยความคึกคะนอง

เมื่อได้ยินสิ่งที่เฉินเทียนเซิงพูด เด็กทั้งสองรีบลุกขึ้นยืนและแสดงสีหน้าตื่นเต้น ดูเหมือนว่าคราวนี้ลัวหมิงคงห้ามพวกเขาไม่ได้

ประตูเปิดออก หนุ่มสาวรีบวิ่งออกไป ท่ามกลางแสงจันทร์สลัว ทำให้เห็นใบหน้าที่ไร้เดียงสาอย่างชัดเจน

“ฮีโร่ ฮีโร่ คุณมีภารกิจสินะ พวกเราจะช่วยคุณเอง!”

เฉินเทียนเซิงรีบหันหน้าไปมองทั้งสองแล้วตอบกลับ

“ระวังหน่อย ในวันสิ้นโลกแบบนี้ ถ้าพูดเสียงดังจะเป็นการล่อซอมบี้เข้ามา!”

ทั้งสองต่างพากันยืนนิ่งและเงียบไปทันที ก่อนยกมือขึ้นมาปิดปากโดยไม่พูดอะไรอีก

ทันใดนั้น ลัวหมิงก็วิ่งตามออกมาเพื่อปกป้องหลานของตัวเอง

“พวกเธออย่าไปยุ่งกับเขาเลย เขากำลังไปหาที่ตาย!”

“คุณก็เหมือนกัน ปั๊มน้ำมันนี้ถือเป็นทรัพย์สินของรัฐ ถ้าคุณทำลายที่นี่ คงไม่พ้นถูกลงโทษตามกฎหมาย”

เฉินเทียนเซิงตอบกลับทันที “ผมไม่สนหรอก!”

“ใครจะไปสนใจกัน คุณลุง ยังไม่เข้าใจอีกเหรอ นี่มันวันสิ้นโลกนะครับ”

หลานชายหันไปโต้แย้งลัวหมิง ก่อนพูดเสริมอีกว่า

“ในวันสิ้นโลกแบบนี้ ใครก็ตามที่ฆ่าซอมบี้ได้มากที่สุดคือฮีโร่!”

หลังจากพูดจบ เขาก็รู้สึกตื่นเต้นมากขึ้น ก่อนหันไปแนะนำตัวเองกับเฉินเทียนเซิง

“ผมชื่อลัวหลงครับ ส่วนนี่คือน้องสาวผมเอง เธอชื่อลัวเฟิง ต่อจากนี้พวกเราขอออกไปฆ่าซอมบี้กับคุณได้ไหมครับ?”

เฉินเทียนเซิงตกตะลึงกับการกระทำของเขาเล็กน้อย

ลัวหลงและลัวเฟิง สองคนนี้คืออนาคตของตระกูลลัว ในอนาคตที่เขาจำความได้ ทั้งสองจะเป็นถึงมหาอำนาจแห่งธาตุลมและไฟ กลายเป็นวีรบุรุษผู้กล้าหาญในวัยเพียง 20 ปี นอกจากนี้ยังได้รับการยกย่องให้เป็นเทพสงครามในช่วงสองปีที่ผ่านมาเมื่อชาติที่แล้ว

“ลัวหลง ลัวเฟิง ปีนี้พวกเธออายุเท่าไหร่?”

“ตอนนี้พวกเขายังไม่บรรลุนิติภาวะ อย่าสนใจเลย หวังว่าคุณคงไม่พรากพวกเขาไปจากผมหรอกนะ”

ลัวเฟิงไม่ทนฟังอยู่เฉย ๆ อีกต่อไป

“คุณลุง เราดูแลตัวเองได้ ปีนี้เราอายุ 18 แล้วนะคะ”

ตอนนี้ลัวหลงและลัวเฟิงอายุสิบแปดปี นั่นหมายความว่า มนุษย์ยุคใหม่ที่มีพลังระดับเทพสงครามในอนาคต คือสองคนนี้ไม่ผิดแน่

เฉิงเทียนเซิงก้าวไปข้างหน้า ก่อนถอดหน้ากากป้องกันแก๊สพิษออก เผยให้เห็นใบหน้าที่แท้จริงของเขา แล้วยื่นมือออกไปพร้อมพูดว่า

“ฉันชื่อเฉินเทียนเซิง”

“ว้าว คุณเองก็ยังดูหนุ่ม ๆ อยู่เลยนะครับ!” ลัวหลงจับมือเขาอย่างตื่นเต้น

ดวงตาของลัวเฟิงฉายแววระยิบระยับเหมือนหมู่ดาว เธอพูดขึ้นว่า “ถ้าอย่างนั้น พวกเราขอตามคุณไปฆ่าซอมบี้ได้ไหมคะ?”

เฉินเทียนเซิงส่ายหน้า “ไม่ได้!”

ลัวหมิงเจ้าของปั๊มน้ำมันถอนหายใจด้วยความโล่งอก จนกระทั่งได้ยินประโยคต่อไปของเฉินเทียนเซิง

“ถ้าอยากติดตามฉัน ก็ขึ้นอยู่กับผลงานพวกเธอสองคน”

“โอเค นี่คือบททดสอบสินะ ผมกับน้องสาวจะทำให้ดีที่สุดเลยครับ!”

ราวกับฝนที่ตกลงกลางหัวใจ ในที่สุดลูกทั้งสองคนของญาติที่เขารับมาดูแล กำลังจะกางปีกแล้วบินจากไป

ลัวหมิงทรุดตัวลงนั่งกับพื้น

“ถ้ามีอะไรไม่คาดฝันเกิดขึ้นกับหลาน แล้วลุงจะอธิบายให้พ่อของพวกเธอฟังยังไง!”