บทที่ 146 ตงฟางหมิงเยว่
บทที่ 146 ตงฟางหมิงเยว่ ผู้เฒ่าซุนตื่นเต้นยินดียิ่งนักเมื่อได้ยินน้ำเสียงอันคุ้นเคยนี้ “นายน้อย!” เขารีบหันมองไปทางประตู แต่แล้วนัยน์ตาที่เคยเปล่งประกายกลับมืดหม่นลงเรื่อย ๆ สีหน้ายิ่งนานยิ่งหมองคล้ำมากขึ้น... ผู้คนมากมายภายในห้องนิ่งงันไป ก่อนจะมองไปทางผู้เฒ่าซุนด้วยสายตาไม่มั่นใจนัก เอ่ยถามเขาว่า ...
