หลังจากถูกเสี่ยวหว่านชิงหยอกกลับ….สิ่งที่ซูไป๋คิดไม่ใช่ความเขินอายหรือความรู้สึกลำบากใจ แต่เป็นวิธีติดต่อกับสาวสวยที่อยู่ตรงหน้า และจะดีที่สุดถ้าหากเขาจะสามารถปรากฏตัวต่อหน้าเธอได้บ่อยๆ

นี่คือผู้นำซอมบี้ระดับสี่!

นี่เป็นครั้งแรกที่ซูไป๋ได้พบกับซอมบี้ระดับสูงขนาดนี้!

ตราบใดที่เขาโต้ตอบและบรรลุ [การทำให้หวาดกลัว] เขาจะได้รับคะแนนการเอาชีวิตรอด 40 คะแนน เเละหากเขาคุ้นเคยกับมันมากขึ้นจนบรรลุ [การขับไล่] เขาก็จะได้รับคะแนนการอยู่รอด 80 คะแนน!

สามารถพูดได้เลยว่า….คะแนนที่สาวสวยคนนี้สร้างขึ้นเพียงคนเดียวก็ทำให้เขาได้ผลลัพธ์เท่ากับการเดินตามถนนหลายสิบแห่ง!

ที่สำคัญมันไม่เสียเวลาด้วย!

ซูไป๋ครุ่นคิดอย่างจริงจัง เขากำลังวางแผนว่าจะสร้างสายสัมพันธ์กับสาวสวยคนนี้อย่างไรดี

เเต่การที่เขาก้มศีรษะลงเล็กน้อย มันก็ส่งผลให้เกิดความเงียบซึ่งนั่นถูกมองว่าเป็นบรรยากาศที่หน้าอึดอัด และนั่นย่อมสร้างความลำบากใจให้กับเสี่ยวหว่านชิง

เธอยิ้มพลางเอื้อมไปหยิบหยิบใบไม้ออกจากมือของซูไป๋แล้วพูดว่า "น้อยชาย เด็กวัยอย่างเธอควรจะสนุกสนานกับการได้คุยกับเพื่อนฝูง ไม่ใช่ป้าแก่ๆอย่างฉันนะ"

“เอาเถอะ พี่สาวคนนี้ยังมีสิ่งที่ต้องทำ ไว้เจอกันใหม่คราวหน้านะ”

หลังจากพูดจบเธอก็เก็บใบไม้ลงในกระเป๋าสีดำของเธออย่างตั้งใจ จากนั้นเสี่ยวหว่านชิงก็รีบเดินเข้าไปในตรอกเล็กๆ ด้วยขายาวสวยของเธอ

[โฮสต์กล้าหาญมากจนทำให้ผู้นำซอมบี้ระดับสี่หวาดกลัว…..ได้รับคะแนนการรอดชีวิต +40 คะแนน!]

เสียงระบบแจ้งเตือนดังขั้นมา

ซูไป๋ยืนอยู่ที่นั่นครู่หนึ่ง จากนั้นเดินตามไปยังตรอกเล็กๆที่เสี่ยวหว่านชิงจากไป

เเละเมื่อเขาก้าวเข้ามาในซอยเล็กๆแห่งนี้

เสียงอึกทึกจากการจราจรที่พลุกพล่านก็ถูกตัดขาดทันที

ซูไป๋รู้สึกเหมือนได้ก้าวออกจากเมืองที่พลุกพล่านไปสู่ความเงียบสงบของพงไพรอย่างกะทันหัน

เเละหลังจากเดินไปตามตรอกเล็กๆ ไม่กี่สิบเมตร มันก็มีกิ่งไม้ก็ปรากฏขึ้นตรงหน้าเขา

ซูไป๋มองไม่เห็นเสี่ยวหว่านชิงอีกแล้ว

แต่นั่นไม่ใช่เรื่องสำคัญ

แม้ว่าเสี่ยวหว่านชิงจะเพิ่งจากไป แต่สายลมอันหอมกรุ่นที่เธอทิ้งไว้ก็ยังไม่สลายไปจนหมด(ไอ้เด็กหื่น (-_-))

ด้วยประสาทสัมผัสที่ได้รับการอัพเกรด, ซึ่งเกิดจากคุณสมบัติค่าสถานะทั้งสี่ในปัจจุบันของซูไป๋

การตามกลิ่นหอมเพื่อค้นหาจุดหมายปลายทางของเธอก็ไม่ใช่เรื่องยากแต่อย่างใด!

หลังจากเลี้ยวซ้ายและขวาในตรอกซอกซอยเล็กๆ…..ในที่สุดซูไป๋ก็ปรากฏตัวขึ้นหน้าอาคารสีขาวสามชั้นหลังจากนั้นในไม่กี่นาที

อาคารสีขาวขนาดเล็กสามชั้นนั้นตกแต่งด้วยหินอ่อนสีขาวบริสุทธิ์…มันให้ความรู้สึกเหมือนกับพระราชวังสไตล์ตะวันตก

รอบอาคารสีขาวหลังน้อยแห่งนี้ มีสวนที่เปิดโล่ง

แม้ว่าอาคารสีขาวหลังเล็กๆแห่งนี้จะรายล้อมไปด้วยตึกระฟ้า แต่ก็ยังให้ความรู้สึกเงียบสงบเเละโล่งสบาย…..แม้แต่แสงแดดก็ไม่ถูกบดบัง!

ซูไป๋ตกตะลึงอย่างมาก

ในสถานที่อย่างย่านศูนย์กลางธุรกิจยี่ต้า, ที่ซึ่งมีที่ดินราคาแพงระยับ

ดังนั้น การสร้างอาคารสีขาวเล็กๆ เช่นนี้...เกรงว่าจะไม่ใช่แค่เรื่องมีเงินเท่านั้นถึงจะทำได้

เพราะงั้นเขาจึงตั้งใจว่าจะถอยกลับไปก่อน

แม้ว่าคุณสมบัติทั้งสี่ของเขานั้นจะมีมากกว่าคนทั่วไปเกือบสองเท่า….และแม้ว่าเขาจะมีพลังพิเศษไม้เลื้อยแล้วก็ตาม

แต่ซูไป๋นั้นจะไม่เย่อหยิ่งจนคิดว่าเขานั้นอยู่ยงคงกระพัน!

หรืออย่างน้อยก็จนกว่าเขาจะแข็งแกร่งพอที่จะต่อสู้กับอาวุธพวกปืนหรืออะไรเเบบนั้น

ณ ตอนนี้, เขาไม่คิดจะไปกระตุกหนวดเหล่าผู้มีอิทธิพลให้ขุ่นเคืองแต่อย่างใด

“ที่นี่คงไม่ได้เป็นบ้านของสาวสวยคนนั้นหรอกใช่ไหม? ใครจะสร้างบ้านไว้ในที่แบบนี้ได้?”

ซูไป๋ยืนอยู่ที่ทางออกของตรอกเล็ก ๆ พลางสังเกตอาคารสีขาวอย่างเงียบๆ

มีที่จอดรถน้อยๆ ด้านข้างอาคารสีขาวซึ่งเชื่อมต่อกับภายนอกผ่านทางเดินใต้ดิน……ในเวลานี้มีรถยนต์สี่คันจอดอยู่ในลานจอดรถ ซึ่งทั้งหมดเป็นรถยนต์หรูหราที่เขาไม่เคยมีโอกาสได้สัมผัสมาก่อน

ขณะที่ซูไป๋กำลังสังเกตอาคารสีขาวหลังน้อย ร่างสองร่างที่รูปร่างหน้าตาดี ผอมเพรียวเหมือนๆกันกำลังเดินออกจากตรอกอีกซอยหนึ่งพร้อมเดินจับมือกันเข้าไปในอาคารสีขาวจากด้านข้าง

ไม่กี่นาทีต่อมา

รถหรูอีกคันขับออกจากทางเดินใต้ดินไปจอดที่ลานจอดรถ

หลังจากนั้นไม่กี่วินาที….ชายวัยกลางคนในชุดสูทก็ลงมาจาก รถเดินไปที่ทางเข้าหลักของอาคารสีขาวหลังน้อย เขาเหลือบมองที่เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยซึ่งประจำอยู่ที่หน้าประตู ก่อนเดินเข้าไปในอาคาร

หลังจากสังเกตทุกสิ่งที่เกิดขึ้นในอาคารสีขาวอย่างระมัดระวัง

ดวงตาของซูไป๋ก็เบิกกว้างมากขึ้นเรื่อยๆ

เขารู้แล้วอาคารสีขาวหลังเล็กๆ นี้คืออะไร!

นี่มันคลับส่วนตัวที่สร้างขึ้นเป็นพิเศษสำหรับผู้ที่ร่ำรวยหรือมีอืทธิพลในนิยายนี่นา

ทันใดนั้นเองซูไป๋ก็รู้สึกผ่อนคลาย

ถ้านี่เป็นสิ่งต้องห้ามของผู้มีอิทธิพล...เขาคงไม่กล้าแตะต้องมันตอนนี้อย่างแน่นอน

แต่ถ้ามันเป็นเพียงคลับส่วนตัวที่ต้องมีเงิน….มันก็ไม่น่าจะมีปัญหาอะไร

ซูไป๋บอกได้เลยว่าคะแนนการเอาชีวิตรอด 80 แต้มที่เขาได้รับจากสาวสวยคนเมื่อกี้สามารถแลกเป็นอิฐทองคำไดถึง 80 ก้อน…..เเละมันมีมูลค่าเกือบ 20 ล้านเชียวนะ!

ซูไป๋เดินออกจากตรอกด้วยความมั่นใจและตรงไปยังทางเข้าหลักของอาคารสีขาวหลังน้อยทันที

เเละเมื่อเขาอยู่ห่างจากอาคารสีขาวหลังน้อยประมาณห้าสิบเมตร—ระบบที่ส่งเสียงกระหึ่มขึ้นในใจของเขาทันที!

[คำเตือน! คำเตือน! คำเตือน! โฮสต์ค้นพบที่ซ่อนของลอร์ดซอมบี้ระดับห้า! มีลอร์ดซอมบี้ระดับห้าอย่างน้อยหนึ่งตัว, ผู้นำซอมบี้ระดับสี่ หนึ่งตัว, และซอมบี้ชั้นสูงระดับสามมากมาย…….ความอันตรายของที่นี่ระดับสูงมาก! โฮสต์โปรดหันหลังกลับและอยู่ห่างจากสถานที่นี้โดยเร็วที่สุด!]

เมื่อเสียงของระบบดังเช่นนี้…..ซูไป๋รู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาในทันที

ระดับที่ห้า?

ลอร์ดซอมบี้?

ปรากฎว่าอาคารสีขาวเล็กๆ นี้ไม่เพียงแต่ซ่อนสาวสวยซอมบี้ระดับสี่เท่านั้น แต่ยังซ่อนลอร์ดซอมบี้ระดับห้าและซอมบี้ชั้นสูงระดับสามไว้อีกมากมายอีกด้วย

นี่คือเเหล่งรวมบอสระดับสูง!

นี่มันเหมือนการถูกหวยรางวัลที่ 1 ชัดๆ!

ด้วยความตื่นเต้นนี้, ฝีเท้าของซูไป๋ก็เริ่มเร็วขึ้นเรื่อยๆ

เเต่เมื่อเขาปรากฏตัวที่ทางเข้าหลักของอาคารสีขาวหลังน้อย

เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยหน้าตาโหดๆสองคนก็ประจันหน้าเขาในทันที

"ขออภัยครับ ที่นี่เป็นคลับส่วนตัว ห้ามคนนอกเข้า"

……………

5 1 โหวต

Article Rating

0 Comments

Inline Feedbacks

ดูความคิดเห็นทั้งหมด