บทที่ 100 ในที่สุดข้าก็ออกมาจากโลกนั้นได้
บทที่ 100 ในที่สุดข้าก็ออกมาจากโลกนั้นได้ ถึงกระนั้นมันรู้ดีว่าตนจะหยุดฝีเท้าไม่ได้ เพราะทันทีที่หยุดนิ่ง มันอาจจะถูกจับกุมอีกหรือถูกทำลายทิ้งโดยทันที เหมือนกับสิ่งของทั้งหลายที่มันจงใจโยนออกไปนอกหน้าต่างก่อนหน้านี้ เสียงน่าขยะแขยงนั้นดังขึ้นอีกครั้ง คราวนี้ดังแนบโสตประสาทของมันโดยตรง ความว่า “เจ้าไ...
