ตอนที่ 30 จุดเริ่มต้นของทุกสิ่ง

"เห้ยๆ มันจะเกินไปแล้วนะพลังที่ทำได้ถึงขนาดนี้น่ะ"

　　อิโนะ ทาคุมะมองดูซากปรักหักพังตรงหน้าเขาด้วยความตกตะลึง

　　ส่วนนานามิ เคนโตะก็ดันแว่นขึ้นโดยที่ไม่ได้พูดอะไร

　　แต่จะเห็นได้จากสีหน้าของเขาว่าเขารู้สึกประหลาดใจกับพลังทำลายล้างนี้

　　"นี่น่าจะเกิดจากการปะทะกันระหว่างสามคนนั้นนะ"

　　เมเมพูดขึ้นมา

　　"ผลสุดท้ายเป็นอย่างไร? ในสามคนนี้มีใครรอดชีวิตออกมาบ้าง?"

　　อิโนะ ทาคุมะถามอย่างสงสัย

　　ตามข้อมูลที่ได้รับจากเมเมเมื่อก่อนหน้านี้ มีตัวตนระดับพิเศษอย่างน้อย3ตนอยู่ในโรงงานร้างแห่งนี้

　　และหนึ่งในนั้นคือคนที่เคยบุกรุกโรงเรียนไสยถึงสองครั้งสองครา

　　ถ้าพวกนั้นต่อสู้กันเอง ผลกระทบก็คงพอจะจินตนาการได้

　　"ฉันไม่รู้ผลลัพธ์ อีกาของฉันถูกทำลายโดยอะไรบางอย่างก่อนจะทันได้เห็นอะไร"

　　เมเมตอบกลับ

　　"อะไรบางอย่างหรอ? แสดงว่าก็เป็นไปได้ที่จะมีคนอื่นหรือวิญญาณคำสาปตัวอื่นอีกสินะ"

　　หลังจากได้ยินคำพูดของเมเม นานามิก็วิเคราะห์อย่างใจเย็น

　　"เหลือเชื่อจริงๆ ไอ้กลุ่มเซย์เรย์เทย์นี่มันต้องมีเป้าหมายอะไรสักอย่างแน่"

　　อิโนะ ทาคุมะคาดเดาด้วยสีหน้าเคร่งขรึม

　　"หืม นี่คือนิ้วของเรียวเมง สุคุนะเหรอ?"

　　ในขณะที่หลายคนกำลังเดา นานามิ เคนโตะก็ค้นพบนิ้วข้างหนึ่งจากกล่องไม้ท่ามกลางซากปรักหักพัง

　　ในกล่องมีกลิ่นอายคำสาป เขาจึงเปิดดูด้วยความอยากรู้อยากเห็น

　　แต่ใครจะคิด ในกล่องกับมีนิ้วขอสุคุนะที่ถูกยันต์ผนึกพันเอาไว้

　　"หรือพวกนั้นตายด้วยกัน?"

　　หลังจากเห็นนิ้วนี้ อิโนะ ทาคุมะก็เดาอีกครั้ง

　　"เป็นไปไม่ได้ นิ้วนี้วางอยู่ที่นี่อย่างชัดเจนเพื่อรอให้เรามาเก็บกู้กลับไป ดูเหมือนจะเป็นชัยชนะของเซย์เรย์เทย์นั่นแหละ"

　　เมเมหรี่ตาลงเล็กน้อย ก่อนจะพูดต่อ

　　"เอาล่ะ กลับไปรายงานสถานการณ์ของที่นี่และเก็บนิ้วกันก่อนเถอะ"

　　นานามิ เตนโตะเห็นด้วยกับการคาดเดาของเมเม และรู้ดีว่าสถานการณ์ตอนนี้ควรรายงานให้เบื้องบนทราบก่อนและทำการเก็บนิ้วด้วย

　　ส่วนโกโจ คาเอเดะ ที่เขาไม่เก็บนิ้วไว้กับตัวเพราะเขาไม่อยากให้มีกลิ่นอาบคำสาปเล็ดรอดออกไป เพราะถ้ามีคนจับได้ การปลอมตัวของเขาที่ทำมานานก็คงความแตก เขาเลยทิ้งนิ้วไว้เพื่อให้ผู้ใช้คุณไสยนำกลับไป

　　ท้ายที่สุดแล้วสำหรับโกโจ คาเอเดะ คลังของโรงเรียนก็ไม่ต่างจากคลังของเขา

　　อยากได้นิ้วเมื่อไหร่เขาค่อยไปเอาก็ได้

　　แต่กลายเป็นว่าการกระทำของเขาถูกมองเป็นแผนการบางอย่างไปซะได้

　　แม้จะไม่รู้เหตุการณ์จริงที่เกิดขึ้นแน่ชัด แต่เซย์เรย์เทย์ถูกยกระดับความอันตรายมากกว่าเดิม

　　เหล่าผู้ใช้คุณไสยต่างพูดคุยกันเรื่องเซย์เรย์เทย์มากขึ้น และยังคาดเดาถึงความแข็งแกร่งของกลุ่มนี้

　　“ดูเหมือนครั้งหน้าจะใช้ตัวตนนี้ไม่ได้แล้วสินะ”

　　หลังจากที่รู้สถานการณ์แบบนี้ เขาก็รู้สึกว่าผลกระทบของเซย์เรย์เทย์มันมากเกินไป

　　"เห็นว่าจะมีนักเรียนปี1เข้าใหม่ด้วยล่ะ นายรู้เรื่องนี้บ้างไหมฟุชิงุโระคุง?"

　　ในฐานะเจ้าพ่อเรื่องกอสซิป และเป็นลูกของอาจารย์ใหญ่ แพนด้ายังคงได้รับข่าวสารที่เร็วกว่าใครๆในโรงเรียนนี้

　　“ผมก็ไม่รู้เหมือนกันครับ”

　　ฟุชิงุโระ เมงุมิส่ายหัว

　　ในช่วงเวลาที่ผ่านมา ฟุชิงุโระทำภารกิจอยู่ตลอด

　　แต่ส่วนใหญ่จะเป็นภารกิจเดี่ยว

　　เพราะหลังจากที่เขาได้ทำภารกิจร่วมกับโกโจ คาเอเดะครั้งนั้น เขาก็ไปร้องเรียนกับโกโจ ซาโตรุ ว่าไม่ขอทำภารกิจร่วมกับโกโจ คาเอเดะอีก และถ้าต้องไปด้วยกันก็จะไม่ร่วมมือด้วยเด็ดขาด

　　โกโจ ซาโตรุซึ่งรู้จักนิสัยของน้องชายเป็นอย่างดี ทำได้เพียงแค่เห็นด้วยเท่านั้น

　　"เห็นตาบ๊องผ้าคาดตาบอกว่าเจอเด็กผู้หญิงคนนึงจากชนบท เหมือนกับฟุชิงุโระเลย เธอเป็นผู้ใช้คุณไสยระดับ2และมีประสบการณ์ในการปัดเป่าคำสาปมาก่อนแล้ว" (ในเนื้อเรื่องเหมือนจะระดับสามนะ หรือผมเข้าใจผิด)

　　เมื่อมากิได้ยินคำถามของแพนด้า เธอก็จำข้อมูลที่เห็นจากโกโจ ซาโตรุได้

　　"ผู้ใช้คุณไสยระดับสองอีกคนเหรอ! ดูเหมือนว่าพวกปี1จะแข็งแกร่งขึ้นเรื่อยๆแล้วสิ"

　　แพนด้าเหลือบมองฟุชิงุโระ เมงุมิ และพูดพร้อมกับถอนหายใจ

　　ตอนที่พวกเขาอยู่ปี1 มีผู้ใช้คุณไสยระดับ2แค่คนเดียวคืออินุมากิ โทเกะ

　　แน่นอนว่าหลังจากที่โอคตสึ ยูตะเข้ามาเรียนที่นี่ พวกเขาก็มีผู้ใช้คุณไสยระดับพิเศษ

　　ถึงจะเป็นแค่แบบผิวเผินอ่ะนะ

　　"สาหร่ายทะเล"

　　อินุมากิเห็นด้วย

　　เซนอิง มากิไม่ได้สนใจมากนัก

　　แม้ตอนนี้เธอจะติดอยู่ที่ผู้ใช้คุณไสยระดับ4ก็ตาม

　　แต่ก่อนที่โกโจ คาเอเดะจะฝึกเธอ เธอก็มีความแข็งแกร่งที่ใกล้เคียงระดับ1อยู่แล้ว

　　ยิ่งตอนนี้เธอได้ฝึกฝนวิชา6รูปแบบโรคุชิกิ แถมยังฝึกฮาคิเกราะและฮาคิสังเกตุในขั้นพื้นฐานสำเร็จแล้วด้วย

　　แถมจะทะลวงไปขั้นต่อไปแล้วด้วย

　　ส่วนโกโจ คาเอเดะที่ได้ยินทั้งสี่คนคุยกัน เขาก็เริ่มมีสีหน้ากังวลขึ้นมา

　　“เด็กใหม่ปี1ที่พูดถึงน่าจะเป็นคุงิซากิ โนบาระ ถ้าเป็นเธอ ก็แสดงว่าอิตาโดริ ยูจิเองก็ใกละปรากฏตัวแล้วเช่นกัน”

　　เมื่อนึกถึงเรื่องนี้ โกโจ คาเอเดะก็รู้สึกถึงวิกฤตที่ใกล้เข้ามาอีกครั้ง

　　จากอิตาโดริ ยูจิโผล่มาสู่สายตาคนอื่นเมื่อไหร่ แสดงว่าเนื้อเรื่องหลักกำลังเริ่มต้นแล้ว

　　หลังจากคิดเรื่องนี้แล้ว โกโจ คาเอเดะก็ตัดสินใจ

　　“ดูเหมือนว่าการเช็คอินแบบเดิมจะยัวต้องดำเนินต่อไป”

　　แม้ว่าตอนนี้เขาจะเช็คอินได้รางวัลดีๆมากมาย แถมก่อนหน้านี้ยังได้อิซานางิมาด้วย

　　จนตอนนี้เขาน่าจะเพิกเฉยต่อผู้ใช้คุณไสยหรือวิญญาณคำสาป99%บนโลกนี้ได้

　　แต่อีก1%ที่เหลือนี่แหละที่น่ากลัว

　　เก่งขนาดโกโจ ซาโตรุยังมีของสำหรับจัดการเขาได้เลย (น่าจะหมายถึงโกคุมงเคียว)

　　ยิ่งไปกว่านั้น ตอนนี้เขาไม่ได้เก่งขนาดโกโจ ซาโตรุด้วย

　　"กริ๊ง กริ๊ง-"

　　ในขณะที่ทุกคนยังคงคุยกันอยู่ มือถือของฟุชิงุโระ เมงุมิก็ดังขึ้น

　　หลังจากรับสายแล้ว ฟุชิงุโระ เมงุมิก็กล่าวลากับทุกคน

　　“ผมต้องไปแล้วครับ อาจารย์โกโจมอบภารกิจให้ผม”

　　“โอเค ระวังตัวด้วยล่ะ”

　　"เดินทางปลอดภัยนะ"

　　“หมูหยอง”

　　การมอบหมายภารกิจนั้นถูกจัดแจงโดยโกโจ ซาโตรุ ดังนั้นนี่จึงเป็นเรื่องปกติ

　　แต่โกโจ คาเอเดะถามฟุชิงุโระเพิ่ม

　　“มันเป็นภารกิจแบบไหน?”

　　“ภารกิจธรรมดานะครับ ไปเก็บกู้วัตถุต้องคำสาปที่โรงเรียนมัธยมปลายสุงิซาวะไดซัง ที่จังหวัดมิยางิ”

　　หลังจากได้ยินคำตอบของฟุชิงุโระ เมงุมิ คนอื่นก็ไม่ค่อยสนใจเท่าไหร่

　　เพราะนี่เป็นภารกิจที่ธรรมดามากจริงๆ

　　แต่โกโจ คาเอเดะรู้ดี

　　ภารกิจสุดแสนธรรมดานี้คือจุดเริ่มต้นของทุกสิ่ง

　　"โอเค เที่ยวให้สนุกนะ"