ตอนที่ 28 โจมตีมาฮิโตะ

　　"เจอแล้ว อยู่นั่นไง"

　　บนภูเขาใกล้ๆกับโรงงานร้างที่โกโจ คาเอเดะอยู่ มาฮิโตะและเคนจาคุก็สัมผัสได้ถึงครรภ์คำสาปที่อยู่ในโรงงานและดูดซับพลังคำสาปรอบๆอยู่

　　"เจ้าเด็กผมขาวนั่นนะหรอ? แต่แปลกนะ สัมผัสถึงพลังคุณไสยไม่ได้เลย"

　　มาฮิโตะไม่ได้สนใจในคำสาประดับพิเศษ เขาเป็นวิญญาณคำสาปพิเศษที่เกิดจากอารมณ์เชิงลบของมนุษย์

　　ดังนั้นฉันจึงสนใจในตัวของมนุษย์มากกว่า

　　"ก็ดูแปลกๆอยู่นะ ไม่แน่ว่—"

　　ก่อนที่เคนจาคุจะพูดจบ เขาก็สัมผัสได้ถึงความรู้สึกที่ถูกสอดแนมอีกครั้งเหมือนคราวก่อน

　　“เขาเจอพวกเราแล้วล่ะ”

　　หลังพูดจบ เคนจาคุก็พึมพัมกับตัวเอง

　　“แสดงว่าคราวก่อนคนที่จับตาดูฉันคือเขาสินะ คิดถูกจริงๆที่มาในวันนี้”

　　เมื่อได้ยินคำพูดของเคนจาคุ มาฮิโตะก็ยิ้มอย่างชั่วร้าย

　　"ก็ดีเลยสิ ฉันเองก็ไม่ได้อยากหลบซ่อนซะด้วย"

　　หลังจากพูดจบ มือของมาฮิโตะก็กลายเป็นปีก จากนั้นก็บินไปทางโรงงานร้างทันที

　　โกโจ คาเอเดะตอนนี้ลุกขึ้นยืนแล้ว เขาตื่นตัวอยู่เสมอและสัมผัสได้ถึงการปรากฏตัวของทั้งคู่แต่แรก

　　“ทำไมสองคนนี้ถึงมาที่นี่?”

　　โกโจ คาเอเดะแปลกใจเล็กน้อยกับการมาถึงของทั้งสองคน เพราะเขาคิดว่าแขกที่มาเยือนน่าจะเป็นพวกผู้ใช้คุณไสยมากกว่า

　　แต่กลายเป็นว่าวิญญาณคำสาปดันมาก่อนผู้ใช้คุณไสยซะได้

　　"แต่ก็ไม่เป็นไร ขอแค่ไม่ใช่โกโจ ซาโตรุก็พอ"

　　เพราะถ้าไม่ใช่โกโจ ซาโตรุ เขาก็มีดีพอที่จะต่อกรกับวิญญาณคำสาปพวกนี้

　　นอกจากนี้ ด้วยการมาถึงของคำสาประดับพิเศษทั้งสองนี้ รางวัลจากการเช็คอินจะต้องดีขึ้นอย่างแน่นอน

　　ขณะที่โกโจ คาเอเดะกำลังคิดอยู่ มาฮิโตะก็มาถึงหลังคาโรงงานแล้ว

　　เขาพูดด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้มว่า

　　“มานอนที่นี่ในเวลาแบบนี้ ระวังจะเจอคนไม่ดีเอานะจ๊ะ”

　　แน่นอนว่าโกโจ คาเอเดะไม่ได้กังวลเกี่ยวกับพลังของมาฮิโตะเลย

　　หนึ่งเพราะเขามีหัตถ์คู่ผันแปร และแถมมาฮิโตะก็พึ่งเกิดได้ไม่นาน

　　ดังนั้นเขาน่าจะยังไม่เชี่ยวชาญพลังของตัวเองอย่างเต็มที่

　　ทำให้มาฮิโตะไม่ได้อันตรายมากนักสำหรับเขา

　　"คนเลวหรอ? ฉันนี่แหละคนเลวน่ะ"

　　โกโจ คาเอเดะหันกลับมาแล้วพูดด้วยรอยยิ้มที่สงบนิ่ง

　　และขณะที่โกโจ คาเอเดะพูดจบ มาฮิโตะก็เข้ามาใกล้และจะเอามือมาแตะตัวเขา

　　แต่โกโจ คาเอเดะเอามือตัวเองมาขวางไว้

　　ส่วนเคนจาคุที่มองจากระยะไกลและเห็นมือของมาฮิโตะสัมผัสกับมือของโกโจ คาเอเดะก็เผยรอยยิ้มแห่งชัยชนะก่อนจะตะโกนออกไป

　　“อย่าพึ่งทำอะไรมากนะ ยังต้องสอบสวนเขาก่อน!”

　　ในขณะเดียวกัน เมเมที่มาทำภารกิจพร้อมกับอุ้ยอุ้ย น้องชายของเธอก็อยู่ไม่ไกลจากโรงงานร้างแล้ว

　　"กลิ่นอายคำสาปดูรุนแรงจริงๆ ตรวจสอบจากระยะไกลก่อนแล้วกัน"

　　รอยยิ้มจางๆปรากฏขึ้นที่มุมปากของเมเม

　　เธอเปิดใช้พลังของเธอทันที ควบคุมอีกาให้บินเข้าไปบริเวณโรงงานและรับรู้วิสัยทัศน์ผ่านอีกาเพื่อสำรวจรอบโรงงาน

　　“เจ้าเด็กผมขาวคือเป้าหมายของภารกิจ แต่วิญญาณคำสาปอันน่าขนลุกที่อยู่ด้านข้างเป็นใคร? แถมยังมีครรภ์คำสาปอยู่ในโรงงานร้างด้วย ตกลงพวกมันตั้งใจจะทำอะไรกันแน่?”

　　เมเมที่เห็นสถานการณ์รอบๆโรงงานก็สงสัยเป็นอย่างมากว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ จึงตัดสินใจรอดูไปก่อน

　　"นายอยากปรับเปลี่ยนจิตวิญญาณของฉันหรอ?"

　　โกโจ คาเอเดะมองดูมาฮิโตะที่ตอนนี้หยุดยิ้มแล้ว

　　"นายรู้พลังของฉันหรอ?"

　　มาฮิโตะถามด้วยความประหลาดใจ

　　ตอนแรกหลังจากที่เขาได้แตะมือกับโกโจ คาเอเดะ เขาก็คิดว่าเขาชนะแล้ว

　　และเขาต้องการจะเปลี่ยนจิตวิญญาณของโกโจ คาเอเดะ

　　แต่เขาก็ต้องประลหาดใจเมื่อพบว่าพลังของเขาเหมือนถูกกีดกันด้วยบางอย่าง ทำให้เขาไม่สามารถทำอะไรโกโจ คาเอเดะได้

　　แน่นอนว่าสิ่งที่กีดกันพลังของมาฮิโตะคือพลังของหัตถ์คู่ผันแปร

　　“ฉันจำเป็นต้องรู้พลังปัญญาอ่อนแบบนั้นรึไง?”

　　หลังจากที่โกโจ คาเอเดะพูดอย่างดูถูกเหยียดหยาม ทันใดนั้นมือของเขาที่แตะกับมือของมาฮิโตะอยู่ก็เปล่งแสงสีน้ำเงิน

　　บัซ

　　มาฮิโตะรู้สึกเหมือนถูกฟ้าผ่า ร่างกายของเขาชักกระตุกไปมา

　　ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความช็อก

　　แต่หลังจากนั้นไม่นาน ดวงตาของเขาก็ค่อยๆหม่นหมองไปเหมือนกับศพ

　　ตอนนี้โกโจ คาเอเดะกำลังมองผ่านความทรงจำของมาฮิโตะ

　　แต่น่าเสียดายที่มาฮิโตะพึ่งเกิดมาได้ไม่นาน

　　ความทรงจำในจิตวิญญาณของเขาไม่มีอะไรมากมายเลย

　　ส่วนความทรงจำที่ลึกลงไปนั้น มันคืออารมณ์เชิงลบของมนุษย์ที่ให้กำเนิดเขาขึ้นมา

　　แต่โกโจ คาเอเดะไม่ได้ชอบดูความทรงจำน่าสะอิดสะเอียนแบบนั้น

　　หลังจากเรียกดูความทรงจำจากวิญญาณของมาฮิโตะในระยะเวลาสั้นๆแล้ว โกโจ คาเอเดะก็รู้แล้วว่าเคนจาคุตามหาเขาทำไม

　　"อย่าพึ่งเปิดเผยความสามารถนี้ แก้ไขความทรงจำก่อนแล้วกัน"

　　ขณะที่โกโจ คาเอเดะกำลังแก้ไขความทรงจำนั้น พลังคำสาปในโรงงานร้างก็ปะทุขึ้นทันที

　　คำสาประดับพิเศษเกิดขึ้นอย่างเป็นทางการ

　　“ถึงเวลาเช็คอินแล้ว!”

　　หลังจากสัมผัสได้ถึงการกำเนิดของวิญญาณคำสาประดับพิเศษ โกโจ คาเอเดะก็แสดงรอยยิ้มตื่นเต้นออกมา

　　เขากำหมัดขวาและเคลือบฮาคิเกราะ

　　และต่อยอย่างดุเดือดไปที่หน้าของมาฮิโตะที่กำลังฟื้น

　　ปัง!

　　แรงมหาศาลทุบหลังคาโรงงานโดยตรง ทำให้ทั้งสองคนตกลงไปในโรงงานร้าง

　　เมื่อมองจากด้านนอก จะไม่เห็นฉากภายในโรงงานผ่านหลังคาที่เป็นรู

　　แต่กลับกัน ข้างในโรงงานตอนนี้มีกำแพงคำสาปล้อมรอบเอาไว้

　　"นี่คืออาณาเขตที่ยังไม่สมบูรณ์หรอ?"

　　เมเมที่เฝ้าดูสถานการณ์ผ่านอีกาขมวดคิ้ว

　　อาณาเขตเป็นเรื่องยากต่อผู้ใช้คุณไสยที่ไม่มีอาณาเขต

　　พัพ

　　เมื่อเมเมต้องการจะสังเกตเพิ่มเติม อีการที่ใช้สังเกตของเธอก็ตายไปแล้ว

　　"อืมม สถานการณ์ตอนนี้ไม่ปกติ ฉันไม่ควรลงมือคนเดียว"

　　เมื่อถูกบังคับให้ต้องถอนพลังคุณไสยของเธอออก เมเมก็หันกลับมาพูดกับอุ้ยอุ้ยว่า

　　"ถอยกันก่อน"

　　หลังจากได้ยินคำพูดของเมเม อุ้ยอุ้ยก็ไม่ได้พูดอะไรเลย แต่ถือกระเป๋าแล้วตามเธอไปแบบเงียบๆ