ตอนที่ 27 ภารกิจจัดการเซย์เรย์เทย์

　　"เซย์เรย์เทย์นี่มันลึกลับจริงๆเลยนะ ไม่ว่าจะตรวจสอบเท่าไหร่ก็ไม่เจอข้อมูลของพวกมันเลย"

　　ตกกลางคืน ยามเฝ้าคลังสองคนกำลังคุยกันเพื่อบรรเทาความเบื่อหน่ายจากการยืนเฝ้าคลัง

　　"บางทีมันอาจจะไม่มีองค์กรนี้แต่แรกก็ได้นะ เป็นไปได้ว่าเจ้าเด็กนั่นมั่วขึ้มาเองให้เอาสับสนน่ะ"

　　ยามอีกคนคาดเดาออกมา

　　"ก็จริงนะ ไม่งั้นก็ต้องมีคนในโลกคุณไสยรู้จักมั่งแหละ แต่นี่ไม่มีเลย"

　　"ตอนนี้พวกเบื้องบนเริ่มปูพรมค้นหาแล้วล่ะ เดี๋ยวอีกนานก็รู้ผลลัพธ์เองแหละ”

　　ขณะที่ยามเฝ้าคลังทั้งสองกำลังคุยกันอยู่นั้น

　　โกโจ คาเอเดะที่ปลอมตัวฮิซึกายะ โทชิโร่ก็ปรากฏตัวต่อหน้าทั้งสองพร้อมกับดาบเฮียวรินมารุอีกครั้ง

　　เมื่อมองแวบแรก ปรากฏว่าพวกเขาคือคู่เดิมที่เฝ้าคลังเมื่อคราวก่อน

　　"พวกนายอีกแล้วหรอ"

　　เมื่อยามทั้งสองได้ยินเสียงที่ดังขึ้นมากระทันหันนี้ พวกเขาก็ตั้งท่าต่อสู้ทันที

　　หลังจากได้เห็นรูปร่างหน้าตาของโกโจ คาเอเดะ พวกเขาก็ใช้พลังคุณไสยของพวกเขาทันที

　　"คราวก่อนพวกเราแค่ประมาทหรอกนะ รอบนี้อย่าหวังจะได้ออกไปจากที่นี่เลย"

　　“ลองดูนี่หน่อยเป็—”

　　อย่างไรก็ตาม ก่อนที่ทั้งสองคนจะได้โชว์ความสามารถของตน โกโจ คาเอเดะก็ยกมือข้างที่ถือดาบขึ้นและฟันลงมาทันที

　　“เฮียวริวเซนบิ!” (ท่าเดิมกับคนเดิม 5555555)

　　แคร่ก

　　เหมือนรีเพล์เหตุการณ์ครั้งก่อนไม่มีผิด พวกเขาสองคนถูกแช่แข็งอีกครั้ง

　　โกโจ คาเอเดะมองดูท่าทางตื่นตระหนกของยามทั้งสองที่เป็นน้ำแข็งไปแล้ว และพูดด้วยรอยยิ้มอย่างภาคภูมิใจ

　　"ฉันคือหัวหน้าหน่วยที่10จาก13หน่วยพิทักษ์แห่งเซย์เรย์เทย ฮิซึกายะ โทชิโร่"

　　หลังจากพูดจบ โกโจ คาเอเดะก็เดินเข้าไปในห้องโถงพุทธซึ่งเป็นคลังเก็บของต้องสาปอีกครั้ง

　　เขาเอานิ้วมือของสุคุนะแล้วหายไปในทันที

　　“เต็งง—เต็งง—เต็งง—”

　　หลังจากที่โกโจ คาเอเดะจากไปแล้ว เสียงระฆังเตือนก็ดังขึ้นอีกครั้งในโณงเรียนไสยเวท

　　หลังจากนั้นไม่นาน ทุกคนก็มารวมตัวกันที่หน้าคลังเก็บของต้องสาป

　　“ให้ตายเถอะ เป็นไอเด็กเหลือขอผมขาวอีกแล้วหรอ?”

　　เมื่อเห็นอิเอย์ริ โชโกะหาวและใช้คุณไสยย้อนกลับเพื่อรักษาทั้งสองคน มาซามิจิ ยากะก็คำรามออกมาด้วยความโกรธ

　　“อาจารย์ใหญ่ เรารู้ตัวตนของเด็กคนนั้นแล้ว”

　　"เขาคือหัวหน้าหน่วยที่10จาก13หน่วยพิทักษ์แห่งเซย์เรย์เทย ฮิซึกายะ โทชิโร่!"

　　หลังจากที่มาซามิจิได้ยินชื่อนี้จากยามเฝ้าคลัง เขาก็พูดอย่างกัดฟันออกมา

　　“ไอ้13หน่วยพิทักษ์แห่งเซย์เรย์เทย์ มาหาเรื่องที่โรงเรียนเราตั้งสองครั้งแล้ว ฉันจะต้องฆ่าพวกแกให้ได้!”

　　หลังจากระบายออกมาแล้ว มาซามิจิก็ออกคำสั่งทันที

　　“แจ้งทีมสังเกตการณ์ให้พยายามอย่างเต็มที่เพื่อสืบสวนสถานการณ์ของวิญญาณคำสาปในพื้นที่โตเกียว! ถ้าพบความผิดปกติเมื่อไหร่ให้รีบรายงานให้เร็วที่สุด!”

　　“รับทราบอาจารย์ใหญ่!”

　　หลังจากนั้นทุกคนก็แยกย้ายกัน คนที่ไม่เกี่ยวข้องก็ไปพัก บางคนก็ทำงาน

　　“ไอเซย์เรย์เทย์นั่นเหมือนจะมุ่งเป้ามาที่โรงเรียนของพวกเรานะ”

　　"13หน่วยพิทักษ์หรอ ดูจะเป็นกลุ่มที่ทรงพลังนะ"

　　“ข้าวห่อสาหร่าย!”

　　ตอนนี้ร่างเงาของโกโจ คาเอเดะกำลังฟังเพื่อนๆของเขาพูดคุยกันถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นและยิ้มจางๆ ก่อนจะเดินกลับหอพักโดยไม่พูดอะไร

　　ส่วนโกโจ คาเอเดะตัวจริงตอนนี้กำลังวิ่งด้วยความเร็วสูง

　　ฉันกำลังเอานิ้วมุ่งหน้าไปยังโรงงานร้างอีกแห่งในชานเมืองโตเกียว

　　เมื่อมาถึงแล้วก็ทำแบบเดิม จับวิญญาณคำสาปมาปั้นให้เหมือนครรภ์คำสาป จากนั้นก็ป้อนนิ้วของสุคุนะเข้าไป

　　“รอบนี้ง่ายกว่ารอบที่แล้วเยอะเลย”

　　หลังจากทำทุกอย่างเสร็จแล้ว โกโจ คาเอเดะก็มานั่งดูดาวรอบนหลังคาของโรงงานร้างแบบชิวๆ

　　ตอนนี้เหลือแค่รอวิญญาณคำสาปเลื่อนขั้นเป็นระดับพิเศษ จากนั้นก็เช็คอิน

　　ขณะที่โกโจ คาเอเดะรออยู่ที่โรงงาน พวกเคนจาคุเองก็ได้ข่าวจากโรงเรียนคุณไสยเช่นกัน

　　"เจ้าเซย์เรย์เทย์นั่นลงมือแล้ว"

　　เคนจาคุมองไปที่คำสาประดับพิเศษตรงหน้าเขา

　　“ฉันไม่สนใจพวกกลุ่มอ่อนแอแบบนั้น”

　　โจโกะกล่าวด้วยความดูถูก

　　ความทะเยอทะยานของเขายิ่งใหญ่มาก สิ่งที่เขาต้องการคือทำให้วิญญาณคำสาปกลายเป็นมนุษย์ที่แท้จริงในโลกนี้ นอกเหนือจากนั้นเขาก็ไม่สนใจอะไร

　　"@#￥%"

　　นี่เป็นคำพูดของฮานามิ และความหมายก็ตรงเข้าหัวทุกคนโดยตรง

　　“ฉันเองก็ไม่สนใจ” (อันนี้ฮานามิพูด)

　　มีเพียงมาฮิโตะที่ลุกขึ้นยืนและเก็บตุ๊กตาในมือไปแล้วพูดว่า

　　"ถ้าเกิดว่าสอบสวนเขาเสร็จแล้ว ฉันขอใช้ร่างของเขาต่อนะ"

　　"ไม่มีปัญหา"

　　เคจนาคุยิ้มและพยักหน้า

　　หลังจากได้ยินคำตอบของเคนจาคุ มาฮิโตะก็เดินออกไปทันที

　　ส่วนเคนจาคุก็ตามมาติดๆ

　　ไม่ใช่ว่าเคนจาคุไม่แข็งแกร่ง แต่เขายังเปิดเผยตัวตนของเขาตอนนี้ไม่ได้

　　ดังนั้น การกระทำอย่างเปิดเผยมีเพียงวิญญาณคำสาประดับพิเศษพวกนี้เท่านั้น

　　หลังจากที่ฮานามิเห็นทั้งสองจากไป เขาก็พูดอะไรสักอย่างที่ฟังไม่รู้เรื่องอีกครั้ง แต่ความหมายตรงเข้าหัวโจโกะ

　　"เราจะไม่ไปด้วยเหรอ?"

　　"เห้อ นายช่วยเลิกพูดจะได้ไหม?!"

　　ภูเขาไฟบนหัวโจโกะระเบิดออกมาจนบริเวณเริ่มร้อนระอุ

　　แต่แม้ว่าเขาจะไม่ชอบการพูดของฮานามิ แต่เขาก็ยังตอบกลับ

　　“เป้าหมายของเราคือโกโจ ซาโตรุเท่านั้น เรื่องอื่นไม่ต้องไปกังวลหรอก”

　　ฮานามิพยักหน้าและไม่พูดะไรอีก

　　เมื่อท้องฟ้าเริ่มสว่าง คำสาปก็ใกล้จะกลายเป็นระดับพิเศษเข้าไปทุกทีแล้ว

　　ทีมสังเกตการณ์ที่เฝ้าดูอย่างใกล้ชิดตลอดทั้งคืนได้รายงานข่าวดังกล่าวให้อาจารย์ใหญ่มาซามิจิ ยากะทราบทันที

　　"อาจารย์ใหญ่ มีคำสาปอันน่าสะพรึงกลัวในโรงงานร้างแห่งหนึ่งซึ่งอยู่ห่างจากทางตะวันตกของโตเกียวแปดประมาณกิโลเมตรครับ!"

　　หลังจากที่มาซามิจิทราบข่าว เขาก็ออกภารกิจทันที

　　"มอบภารกิจให้ผู้ใช้คุณไสยระดับที่1 เมเม และขอให้เธอรีบไปที่ตำแหน่งของภารกิจอย่างรวดเร็ว!"

　　"เข้าใจแล้วครับ!"

　　ส่วนโกโจ คาเอเดะยังคงนอนอย่างเกียจคร้านบนหลังคาของโรงงาน เมื่อสัมผัสพลังของคำสาปที่เขาป้อนนิ้วแล้ว เขาก็แสดงรอยยิ้มอย่างคาดหวัง 　　

　　"อีกสัก1ชั่วโมงก็น่าจะเช็คอินได้แล้วล่ะ"