ตอนที่ 15 เรดาห์

เพื่อจะรวบรวมพลังงานในการอัพระดับผู้บัญชาการ ซูเฉินนั้นก็ถึงกลับอดกลั้นไม่ใช้พลังงานมาหลายวันเลย ในตอนนี้ เขานั้นได้เตรียมการจะเสริมกำลังให้ฐานทัพของเขา มิฉะนั้นแล้ว หากฐานทัพของเขามีการป้องกันอ่อนแอ  สิ่งก่อสร้างของเขาได้ตกเป็นเป้าหมายแน่

ยังไงซะเรดาห์นั้นก็จำเป็นต้องสร้างขึ้นมา แต่มันใช้เวลาสิบชั่วโมง ในขณะสร้างเรดาห์ ซูเฉินนั้นก็ได้โฟกัสอยู่กับสองเรื่อง หนึ่งคือกำแพง ส่วนอีกอันก็คือสิ่งปลูกสร้างสำหรับการป้องกัน(Defensive Building)

ในเร้ดอะเริ้ท กำแพงต่างๆนั้นเหมือนกันหมดเพราะมันแค่คลอบคลุมตัวฐานเป็นแนวกั้นไว้เฉยๆ

ในเกมส์ แค่โดนโจมตีหนึ่งถึงสองครั้ง กำแพงพวกนี้ก็พังแล้วแต่ในความเป็นจริง การป้องกันของเจ้านี่หน่ะมันทำให้ซูเฉินรู้สึกพอใจมาก อย่างน้อย กระสุนปืนธรรมดาก็ไม่อาจทำให้กำแพงได้รับความเสียหายร้ายแรง

นอกจากนี้มันก็มีสิ่งปลูกสร้างสำหรับการป้องกันซึ่งมีหลากหลายประเภท เช่น ปืนใหญ่(Sentry Gun)  ปืนแก็ตลิง(Gatling Gun) บังเกอร์ปืนกล(Machine gun Bunker)

แน่นอนว่า ทั้งสามนั้นสามารถสร้างได้แต่ยังมีอีกหลายอย่างที่ซูเฉินไม่สามารถสร้างได้

ปืนใหญ่(Sentry Gun)  ปืนแก็ตลิง(Gatling Gun)นั้นมีความคล้ายกันทั้งสองนั้นเป็นป้อมปืนคุ้มกัน ซึ่งมันทำหน้าที่แค่เพียงคอยป้องกันเป็นหลัก ส่วนบังเกอร์ปืนกล(Machine gun Bunker) นั้นเหมาะกับการหลบซ่อนมากกว่าแถมยังสามารถนำทหารไปอยู่ในนั้นเพื่อเพิ่มความสามารถในการโจมตีได้ด้วย

“สร้างบังเกอร์ปืนกลสิบแห่งกระจายตัวรอบๆของฐาน แล้วก็สร้างป้อมปืนใหญ่กับป้อมปืนแก็ตลิงอย่างละห้าอันวางไว้ใกล้ๆกับบังเกอร์ปืนกลด้วย หากเจอผู้บุกรุกให้ยิงเตือนไปก่อน แต่ถ้าหากอีกฝายยังไม่ยอมหยุด ให้จัดการลงมือฆ่าได้เลย”ซูเฉินก็ได้สั่งการอย่างเย็นชา

เขานั้นไม่กลัวว่าคนของเขาจะได้รับบาดเจ็บจากคำสั่งพวกนี้ เพราะตราบใดที่พวกนั้นเป็นคนที่เขาอนุญาต พวกนั้นก็จะสามารถผ่านแนวคุ้มกันมาได้ แต่ไม่ใช่ว่าด้านหลังแนวคุ้มกันจะไม่สามารถสะกัดกั้นได้

ภายใต้คำสั่งการของซูเฉินอย่างต่อเนื่อง กำแพงก็ได้ถูกสร้างขึ้นมาอย่างรวดเร็วในเวลาที่สั้นที่สุด

ภายในไม่กี่วินาที ซูเฉินนั้นก็มองกำแพงที่ล้อมรอบสิ่งปลูกสร้างของเขาซึ่งมีประตูทางออกอยู่เพียงไม่กี่แห่งพร้อมทั้งมีทหารและหมาล่าเนื้อคอยยืนคุ้มกันประตูพวกนั้นอย่างเคร่งครัด อาจกล่าวได้ว่าแม้กระทั่งแมลงวันก็ยังไม่อาจจะเล็ดรอดไปได้

“แล้วก็ ติดตั้งปืนใหญ่ไว้ตามประตูแต่ละบานด้วย”ซูเฉินนั้นก็ยังไม่อาจจะปล่อยปะละเลยได้ เขาจึงได้สั่งการสร้างปืนใหญ่เพิ่ม

ส่วนตอนนี้ซูเฉินนั้นกำลังรอให้เรดาห์ของเขาสร้างเสร็จ เมื่อมันเสร็จเมื่อไหร่ เขาจึงจะสามารถสร้างป้อมขีปนาวุธต่อต้านอากาศยานกับหอคอยปริซึมได้ พลังโจมตีของป้อมทั้งสองนั้นเป็นอะไรที่สุดยอดมากๆ

ในขณะที่ซูเฉินกำลังฝันถึงการสร้างเรดาห์ จู่ๆระบบก็ได้ดังขึ้น “คำเตือน พลังงานไม่เพียงพอ”

“เร็วจังแหะ นี่พลังงานไฟฟ้ายังไม่พออีกหรอ?”ซูเฉินก็รู้สึกหมดคำพูด

แต่เขานั้นรู้ดีว่าการจะคงสภาพอาคารขนาดใหญ่ทั้งสามด้วยโรงไฟฟ้าหนึ่งแห่งที่ต้องคอยซัพพอร์ตพลังงานให้กับป้อมปืนใหญ่กับป้อมปืนแก็ตลิงนั้นทำให้นั้นจะก่อให้เกิดเหตุพลังงานไฟฟ้าไม่เพียงพอขึ้น

ดังนั้นเขาจึงใช้พลังงานส่วนหนึ่งสร้างโรงไฟฟ้าหลังที่สองขึ้นมา ซึ่งนั่นจะทำให้พลังงานไฟฟ้าเพียงพอต่อสิ่งปลูกสร้างของเขาในปัจจุบัน

ในตอนนี้ซูเฉินนั้นก็รู้สึกคิดถึงเตาปฏิกรณ์นิวเคลียร์ในเร้ดอะเริ้ทมากๆ ด้วยเจ้าสิ่งนี้ เขาก็ไม่ต้องกังวลเรื่องพลังงานไฟฟ้าไม่พออีกต่อไป

ในขระรอคอยเวลาสิบชั่วโมงผ่านไป เขาจึงตัดสินใจนอนพัก หลังจากเขาตื่นขึ้นมาอีกรอบ เรดาห์ก็สร้างสำเร็จ

“ฮิฮิๆ ในที่สุดเรดาห์ก็สร้างเสร็จสักที ใหนมาดูสิว่าเรดาห์มีระยะการตรวจจับถึงขนาดใหน”

ในเกมส์ เรดาห์นั้นมีระยะการตรวจจับทั้งแผนที่แต่เจ้าของนั้นจำเป็นต้องส่งยูนิตออกไปตรวจสอบพื้นที่ด้วย  หากพื้นที่ใหนที่ยังไม่ส่งยูนิตไปตรวจสอบ มันก็จะดำสนิทมองอะไรไม่เห็น

ซูเฉินกำลังนั่งอยู่บนเก้าอี้ผู้บัญชาการในขณะมองแผนที่ที่ปรากฏขึ้นตรงหน้าของเขาซึ่งมันแสดงให้เห็นถึงฐานทัพของเขา มีเพียงฐานทัพของเขาเท่านั้นที่มองเห็น ส่วนที่อื่นนั้นดำมืดสนิท

“ระบบ เรดาห์มีระยะตรวจจับกว้างแค่ใหน?”

“ประมาณห้าร้อยกิโลเมตร”

ระยะการตรวจจับนี้ทำให้วซูเฉินประหลาดใจมาก ตราบใดที่เขารู้ ระยะของเรดาห์นั้นไม่ได้กว้างขนาดนั้น แต่มันก็สมกับเป็นเรดาห์ของเร้ดอะเริ้ทจริงๆ ความสามารถสุดยอดมาก

“ถ้าหากมีดาวเทียมสอดแนม(Spy Satellite)ด้วย ฉันคงมองเห็นได้หมดทั่วโลกแน่ พอถึงตอนนั้นเรดาห์ก็ขยะดีๆนี่เอง”

จากระบบ ซูเฉินนั้นได้รู้ว่าตราบใดที่ยูนิตที่เขาเดินเข้าไปในพื้นที่มืด การมองเห็นบนแผนที่จากเรดห์นั้นก็จะขยายซึ่งมันจะทำให้เขามองเห็นได้เยอะขึ้นนั่นเอง

สำหรับผู้เล่นเร้ดอะเริ้ท ยูนิตที่เหมาะกับการเปิดแผนที่มากที่สุดนั้นก็คือหมาล่าเนื้อ มันทั้งคล่องแคล่วและว่องไวซึ่งเหมาะกับการสำรวจพื้นที่มากที่สุด

แต่ในโลกนี้ หมาล่าเนื้อนั้นกลับไม่ใช่ตัวเลือกที่ดีที่สุด เนื่องจากโลกภายนอกนั้นมีสัตว์กลายพันธุ์อยู่เต็มไปหมด ถ้าหากหมาล่าเนื้อถูกล้อมหล่ะก็ ไม่ต้องคาดเดาก็รู้ว่าที่เหลือมันจะเกิดอะไรขึ้น

พอคิดถึงเรื่อง ซูเฉินจึงเปลี่ยนแผนการ  เขาจึงตัดสินใจส่งทหารไปสำรวจถนน เหตุผลหน่ะหรอ ก็ในโลกนี้มีรถอยู่เยอะแยะนั่นเอง

แต่รถหน่ะเป็นของหรูหรา ในสถานที่รวมตัวนั้นมีไม่กี่คนเท่านั้นถึงจะมีได้ แถมน้ำมันนี่ก็ยิ่งเป็นของที่หรูมากด้วย ถึงขนาดที่คนธรรมดาไม่มีทางหามาได้เลย

ด้วยการขับรถ เหล่าทหารก็จะได้สามารถเปิดแผ่นที่ได้ด้วยความเร็วสูงสุด ซึ่งนั่นจะทำให้เขาสามารถควบคุมข้อมูลทั้งหมดที่อยู่รอบตัวได้อย่างไม่ยากเย็น

บนแผนที่ ยูนิตของซูเฉินนั้นมีสีน้ำเงิน ส่วนยูนิตอื่นจะถูกตั้งเป็นสีเหลือง มีเพียงยูนิตที่ยืนยันว่าเป็นศัตรูเท่านั้นถึงจะถูกตั้งเป็นสีแดงซึ่งมันเป็นสิ่งที่ช่วยแยกระหว่างสหายและศัตรู

ในครั้งนี้ ซูเฉินนั้นได้ส่งทหารที่มีความสามารถมากที่สุดของเขา ซูเอ้อออกไปทำภารกิจ ยกเว้นซูยี่เป็นทหารที่แข็งแกร่งที่สุดของเขา

ซูยี่นั้นได้ออกไปทำภารกิจเลื่อนระดับและยังไม่กลับมา ดังนั้นมีเพียงซูเอ้อคนเดียวเท่านั้นที่สามารถทำงานนี้ได้

ซูเอ้อนั้นก็ได้เดินทางไปยังสถานที่รวมตัวพร้อมกับหมาล่าเนื้อ ผู้คนมากมายนั้นเข้าออกที่นี่เป็นประจำ แต่หลังจากได้เห็นชุดของซูเอ้อ ผู้คนรอบข้างก็ถึงกับเงียบกริบเลย

สิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อหลายวันก่อนก็ยังเป็นหัวข้อให้คนมากมายคุยกัน คนใหม่ที่เขามายังสถานที่รวมตัวได้ฆ่าหนึ่งในสามยักษ์ใหญ่ของสถานที่รวมตัวลงและกลายเป็นยักษ์ใหญ่คนใหม่แทน อย่างไรก็ตาม ยักษ์ใหญ่คนใหม่นี้กลับไม่ได้อยู่ในสถานที่รวมตัวแต่กลับอยู่ด้านนอก ซึ่งมันทำให้ทุกคนตกตะลึงมาก

ทุกคนนั้นเข้าใจดีว่าการเอาชีวิตรอดในโลกอันโหดร้ายที่มีสัตว์กลายพันธุ์ปรากฏตัวขึ้นอย่างต่อเนื่องนั้นมันยากเย็นขนาดใหน แค่เพียงผิดก้าวเดียวก็เท่ากับความตาย

ผู้คนมากมายต่างตกตายกันและแม้แต่ร่างกายก็ยังไม่พบเลย

“นั่นมันชุดจากนายน้อยคนนั้นสินะ?”

“น่าจะเป็นอย่างนั้น แต่ทำไมนายน้อยคนนั้นถึงส่งคนมาหล่ะ?”

“ใครจะรู้กัน แต่มันไม่ได้เกี่ยวอะไรกับเรา”

ซูเอ้อนั้นก็เมินสายตาของฝูงชนแล้วมุ่งหน้าเดินไปหาเหลิงหยูเหว่ยในที่พัก

“ผู้บัญชาการต้องการให้ผมมาถามคุณว่าใครในสถานที่รวมตัวมีรถที่คุณภาพดีบ้าง ผมต้องการยืม”ซูเอ้อก็พูดออกมาด้วยใบหน้าไร้อารมณ์

เมื่อเรื่องมันเกี่ยวกับรถ คนที่มีพลังอำนาจนั้นก็มักจะมีอยู่คันนึง ปัญหาเพียงอย่างเดียวก็คือน้ำมันซึ่งมันหามาได้ยากมาก

เหลิงหยูเหว่ยเองก็มีรถ ซึ่งเธอนั้นก็ประหลาดใจที่ซูเฉินมีหลายอย่างแต่กลับไม่มีรถ

ในสามยักษ์ใหญ่ในสถานที่รวมตัวนอกจากกวงโตวเฉียงที่ตายไป  หวังต้าเฉียงและหม่าซานหยาน ทั้งสองนั้นมีรถคุณภาพดีที่สามารถทนต่อการโจมตีของสัตว์กลายพันธุ์ระดับสองได้

“เข้าใจแล้วครับ ส่วนนี่เป็นคำสั่งที่ผู้บัญชาการที่มอบหมายให้ผมมาบอกคุณ”