บทที่ 6 : มิตรภาพที่ดีไม่มีแบ่งปัน!
บทที่ 6 : มิตรภาพที่ดีไม่มีแบ่งปัน!
ทั้งสองเข้าไปในยิมฟิสเนส
เสียงดนตรีอันน่าตื่นเต้นดังขึ้นปลุกเร้าอารมณ์ของคนที่เดินเข้ามา
เมื่อซังวูและคยองโดเดินไปถึงที่เคาน์เตอร์และยืนอยู่ที่นั่นอย่างประหม่า ชายร่างกำยำที่กำลังกัดอกไก่รมควันในมืออยู่ก็กระโดดขึ้นมา
“จุ๊จุ๊... ได้เวลามื้อเที่ยงแล้ว 555 ยินดีต้อนรับครับ นี่เป็นครั้งแรกที่คุณมาเยี่ยมชม 'ยิมแกร่ง' ใช่ไหม?”
“ใช่ครับ ผมอยากจะมาเดินดูรอบๆ สักหน่อยนะ”
“ยินดีต้อนรับๆ นี่คือยิมที่ดีที่สุดในระแวกนี้แล้ว ผมจะช่วยแนะนำพวกคุณเอง เชิญตามมาได้เลยครับ”
ฉันไม่แน่ใจว่าเขาเป็นเจ้าของที่นี่รึเปล่า แต่นอกเหนือจากกล้ามเขาแล้ว ที่นี่มันก็ใหญ่กว่าที่คาดเอาไว้มาก และอุปกรณ์ออกกำลังกายต่างๆ ก็ดึงดูดสายตาของฉันมาก
ผู้ชายบ้ากล้ามกำลังยกดัมเบลขณะเหงื่อออก ส่วนผู้หญิงร่างอ้วนก็วิ่งอยู่บนลู่วิ่งและหอบหายใจอย่างหนัก นอกจากนี้ มันยังมีคุณปู่คุณตาที่กำลังเดินไปทางเครื่องออกกำลังกาย.... ฉันไม่คิดว่าพวกเขาจะออกกำลังกายกันไหวหรอกนะ...
“คยองโด มันอยู่หน้ามหาวิทยาลัยขนาดนี้ ทำไมมันถึงไม่เห็นมีสาวๆ เลยวะ!”
' ฉันก็ไม่รู้ เชี่ยเอ้ย นี่พวกเราถูกหลอกรึเปล่าเนี่ย?'
ซังวูและคยองโดบ่นและคุยกันด้วยหางตา
ความผิดหวังเล็กน้อยแล่นผ่านจิตใจของซังวู ถึงแม้จุดประสงค์เดิมของเขาจะเป็นการฝึกร่างกายก็ตาม
“นี่คือโซนยกน้ำหนักและยังมีลู่วิ่งสำหรับออกกำลังกายแบบแอโรบิค อย่างที่พวกคุณเห็น พวกมันทั้งหมดล้วนทำมาจากหินเวทย์ ดังนั้นมันจึงสามารถรับน้ำหนักที่หนักกว่าเครื่องออกกำลังกายโลหะทั่วไปได้ และตรงนั้นก็เป็นโซนแอโรบิก…”
นอกจากนี้ ผู้ชายคนนี้ก็ยังพูดมากกว่าที่ฉันคิดเอาไว้อีก
อย่างไรก็ตาม นี่ก็เป็นครั้งแรกที่ฉันมายิม แต่ถึงงั้นฉันก็กลับรู้สึกเหมือนรู้ว่ามันคืออะไรจากการเพียงแค่มองดูมัน
“ที่นี่มีคนไม่ค่อยเยอะเลยนะครับ”
“อ่า~ มันเพิ่งจะเปิดได้ไม่นานน่ะครับ ดังนั้นก็เลย... ฮ่าฮ่าฮ่า ยังไงซะคนออกกำลังกายน้อยๆ มันก็ดีกว่าใช่ไหมล่ะครับ คุณจะได้ไม่ต้องไปแย่งเครื่องกับคนอื่นไง”
“ผมก็ว่างั้นแหละ ถ้างั้นผมจะลงทะเบียนที่นี่ก็แล้วกัน สามเดือนราคาเท่าไหร่หรอครับ?”
“ตอนนี้เรากำลังลดราคาอยู่ครับ ดังนั้นถ้าคุณสมัคร 3 เดือน มันก็จะเป็นเงิน 160,000 วอน คุณคิดว่ายังไงครับ?”
' 160,000 วอนหรอ? แต่บนอินเทอร์เน็ตบอกว่าแค่ 90,000 วอนเองนี่'
ซังวูคิดว่ามันแพงกว่าที่คาดไว้
คยองโดเองก็ส่ายหัวเช่นกัน
“ใช่แล้ว ที่ดูมาในอินเทอร์เน็ตก็บอกว่า 90,000 วอน งั้นผมไปที่อื่นดีกว่า”
“โอ้เดี๋ยวก่อน นั่นเป็นโปรโมชั่นพิเศษตอนเปิดร้านน่ะครับ ฮ่าฮ่า... เนื่องจากพวกคุณเป็นนักเรียน งั้นผมจะลดเพิ่มให้อีก 40,000 วอนรวมเป็นเงิน 120,000 วอน แบบนี้ดีขึ้นไหมครับ?”
“เอาให้มัน 90,000 วอนไปเลยเถอะ ถ้าคุณลดราคาตอนนี้ ผมก็จ่ายตอนนี้เลย”
“...เฮ้อ~ งั้นโปรดเก็บเป็นความลับไม่ให้สมาชิกคนอื่นรู้ด้วยก็แล้วกันนะครับ…”
จากนั้นซังวูและคยองโดก็ตรงไปเปลี่ยนชุดออกกำลังกายที่ยิมจัดให้แล้วออกมา เมื่อเห็นพวกเขาเดินออกมา เทรนเนอร์ก็ดูประหลาดใจเล็กน้อย
“โอ้~ ผมเดาว่าพวกคุณคงจะออกกำลังกายกันมานิดหน่อยแล้วใช่ไหม?”
ฉันรู้ดีว่ามันเป็นคำชมการตลาด แต่ถึงงั้นฉันก็ยังอดยิ้มมุมปากไม่ได้
“ฮ่าฮ่า พอดีผมออกกำลังกายแบบบอดี้เวทคนเดียวที่บ้านมาน่ะครับ”
“คุณมีพุงนิดหน่อยนะ แต่ไหล่ของคุณก็กว้างและต้นขาก็กระชับ... อืมม คุณมีสรีระที่ดีเลย พูดได้เลยว่ายอดเยี่ยม! ถ้าอย่างนั้น ให้ผมช่วยบอกวิธีการใช้อุปกรณ์ออกกำลังกายหน่อยดีได้ไหมครับ?”
“ได้ครับ ถ้าแบบนั้นจะช่วยได้มากเลย”
เทรนเนอร์เริ่มจากการอธิบายชื่ออุปกรณ์ วิธีออกกำลังกาย และวิธีการสร้างกล้ามเนื้อทีละขั้นตอน
“นี่คือเครื่องยกน้ำหนักแบบเอียง มันเป็นการออกกำลังกายที่ช่วยกระตุ้นหน้าอกส่วนบน เราจะยกบาร์เบลขึ้นแบบนี้ จากนั้นก็หยุดชั่วคราวที่ด้านบนเพื่อให้รู้สึกถึงแรงที่กดลงมา จากนั้นเราจึงจะค่อยๆ เอามันลงและทำซ้ำไปเรื่อยๆ คุณอยากจะลองดูไหม?”
น้ำหนักบาร์เบลทั้ง 2 ข้างรวมกันคือ 20 กก.
ซังวูลองทำตามที่เทรนเนอร์บอก
ฟิว.. ฟิว..
' หยุดที่ด้านบนสักครู่เพื่อให้รู้สึกถึงแรงที่กดลงมา จากนั้นก็กลับสู่ตำแหน่งเดิม'
“คุณทำได้ดีเลย คุณทำมันครั้งแรกใช่ไหม? เมื่อคุณใช้พลังตรงจุดนั้น ให้ทำมันอย่างรวดเร็วและแข็งแรง ใช่แล้ว แบบนั้นเลย และเมื่อคุณออกแรงผลักคุณก็หายใจออก และเมื่อคุณยกมันลง คุณก็หายใจเข้า ใช่แล้ว ยอดเยี่ยม ฮ่าฮ่า!”
มันง่ายกว่าที่ฉันคิด
ฉันยักไหล่แล้วมองดูคยองโดที่ทำคนเดียวโดยไม่มีเทรนเนอร์
“ชิ!”
เขายกบาร์เบลที่มีน้ำหนักหลายร้อยกิโลกรัมขึ้นสู่ท้องฟ้าได้ด้วยแขนทั้งสองข้าง
การเคลื่อนไหวของเขาคล่องแคล่วราวกับเป็นนักยกน้ำหนัก
ในที่สุดเขาก็หมดแรงและทิ้งมันลงบนพื้น
ปัง!
เมื่อได้ยินเสียงนั้น ทุกคนก็มองไปที่คยองโด
“ว้าว คุณน่าทึ่งมาก คุณเคยออกกำลังกายมาก่อนหรอ?”
“ฮ่าฮ่า ไม่เลย นี่เป็นครั้งแรกของผม”
“อ่า ดูเหมือนว่าคุณจะมีค่าสถานะความแข็งแกร่งสูงมากเลยสินะ”
“มันก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรหรอก~ ความแข็งแกร่งของผมคือ 2.1 เอง ฮ่าฮ่าฮ่า~”
“เฮ้... ตอนผมเริ่มออกกำลังกายแรงๆ ผมยังมีค่าสถานะไม่มากเท่าคุณเลย… ผมชักจะอิจฉาคุณซะแล้วสิ”
จากนั้นซังวูก็จำได้
' ในตอนนั้น ฉันก็ได้ยินมาว่าเขาได้รับสกิลมาด้วย ดูเหมือนว่ามันจะเกี่ยวข้องกับค่าความแข็งแกร่งงั้นสินะ'
ฉันคิดว่ามันน่าจะเป็นสกิลประเภทเสริมสร้างกล้ามเนื้อ แต่นั่นก็เป็นสกิลของฮันเตอร์ที่ธรรมดามาก
อย่างไรก็ตาม เมื่อเห็นคยองโดเป็นเช่นนั้น เขาก็ไม่สามารถจินตนาการได้เลยว่าผู้ปลุกพลังคนอื่นๆ จะน่าทึ่งกันขนาดไหน
เมื่อปลุกพลังขึ้นมาแล้ว คนส่วนใหญ่ก็มักจะอยู่ในระดับคนธรรมดา แต่มันก็มีบางกรณีที่พวกเขาได้รับสกิลเหนือมนุษย์มาอย่างคยองโด
ในบรรดาสกิลเหล่านี้ ผู้คนก็เรียกสกิลที่มีไว้สำหรับการล่ามอนสเตอร์ว่า ‘สกิลฮันเตอร์’
และผู้ปลุกพลังซึ่งได้รับสกิลฮันเตอร์เหล่านี้ก็มักจะประสบความสำเร็จอย่างมากในฐานะฮันเตอร์
ตอนนี้ฮันเตอร์กำลังตกเป็นที่สนใจมากกว่าอาชีพอื่นๆ มันชนะแซงหน้าผู้พิพากษา อัยการและแพทย์ไปแบบไม่ทิ้งฝุ่น
แน่นอน แม้ว่าคุณจะไม่มีสกิลฮันเตอร์ แต่คุณก็ยังสามารถทำงานเป็นฮันเตอร์ได้โดยใช้อาวุธปืน
' นั่นเป็นเพราะว่ามันยังอันตรายไม่แพ้กัน'
ด้วยเหตุนี้เอง เช่นเดียวกับคยองโด สกิลฮันเตอร์จึงค่อนข้างมีความสำคัญมาก
และเมื่อเห็นคยองโดแสดงความแข็งแกร่งอันทรงพลังออกมาในทันทีที่เขาปลุกพลังขึ้น ซังวูจึงรู้สึกอิจฉาเล็กน้อย
แน่นอน ฉันคิดว่าสกิลร่างโคลนของฉันซึ่งมีความเป็นไปได้ไม่มีที่สิ้นสุดนั้นยังดีที่สุด
' เมื่อถึงเวลา ฉันก็จะสามารถกลายเป็นคนที่สุดยอดได้อย่างแน่นอน'
ในช่วงเวลานี้ ซังวูก็กำลังปลอบใจตัวเองโดยคิดว่าเขาไม่ได้อิจฉาเลย
เทรนเนอร์ที่กำลังคุยกับคยองโดอยู่ตอนนี้ก็กลับมาหาซังวูแล้ว
“คุณทำหนึ่งชุดและพักผ่อนนะ ตอนนี้เราจะพักและค่อยมาทำต่อให้ครบ 12 ชุด”
“ไม่เป็นไร พอแค่นี้ก่อน”
ซังวูยืนขึ้นและปฏิเสธ
“ทำไมล่ะ? เราควรจะออกกำลังกายให้สม่ำเสมอนะ”
“วันนี้ผมออกมาเพื่อเรียนรู้วิธีการออกกำลังกาย ผมวางแผนที่จะใช้อุปกรณ์ออกกำลังกายทั้งหมดที่นี่และเรียนรู้วิธีใช้มัน”
“ท่าทางนั่นจะยากกว่าที่คุณคิดนะ ผมว่าคุณควรจะเรียนรู้มันทีละขั้นจะได้ผลมากกว่านะ…”
“แค่บอกผมมาก็พอ”
เทรนเนอร์มองเขาด้วยความสับสนอยู่ครู่หนึ่ง แต่มันก็ไม่สำคัญ
เขาเพียงแค่อยากจะรู้วิธีการใช้งาน มันไม่ได้มีอันตรายอะไร
* * *
คยองโดลงเอยด้วยการไม่ได้ลงทะเบียนเข้ายิม เหตุผลที่เห็นได้ชัดเลยก็คือเขาคิดว่ามันไม่ได้สำคัญอะไร
' อืม แต่ฉันคิดว่ามันอาจเป็นเพราะที่นี่ไม่มีเทรนเนอร์สาวสวยมากกว่านะ'
คิม คยองโดเกิดมาเพื่อผู้หญิง เพราะงั้นเขาจึงไม่สามารถอยู่ได้หากขาดพวกเธอ...
ไม่ว่าจะในกรณีใดก็ตาม มันก็ต้องขอบคุณความจริงที่ว่าไม่มีผู้คนอยู่รอบๆ ดังนั้นเขาจึงไม่ต้องกังวลกับการถูกจับได้ และมันก็เป็นเรื่องง่ายสำหรับเขาที่จะส่งร่างโคลนเข้ามาออกกำลังกายแทน
“เอาล่ะ วันนี้เรามากินไก่และเบียร์กันเถอะ!”
“ไม่เอาอ่ะ ฉันมีธุระ”
ฉันแยกทางกับคยองโดที่หน้ายิมและเดินทางกลับบ้านในทันที
เมื่อฉันเลี้ยวตรงหัวมุม มันก็มีสาวงามสวยโดดเด่นสะดุดตายืนอยู่ตรงหน้าฉัน
ผมของเธอถูกรวบเป็นหางม้า ใบหน้าขาวราวกับหิมะและมีริมฝีปากสีแดง เธอสวมเสื้อกันลมสีขาวในท่อนบน แต่สะโพกที่โดดเด่นของเธอก็ดูเหมือนจะถูกรัดเอาไว้ด้วยกางเกงโยคะรัดรูปที่น่าประทับใจและน่าดึงดูด
' ว้าว สวยสุดยอด!'
ซังวูจ้องมองเธอพร้อมกับอ้าปากค้างโดยไม่รู้ตัว
เธอยิ้มให้ซังวูราวกับว่าเธอคุ้นเคยกับการจ้องมองแบบนี้แล้ว จากนั้นเธอก็เดินผ่านเขาและเข้าไปในอาคารซึ่งเป็นที่ตั้งของยิมแกร่ง
เขามีลางสังหรณ์ว่าเธอจะเป็นเทรนเนอร์สาวสวยที่คยองโดพูดถึง
' นั่นคือเธอหรอ? ถ้าเธอคนนั้นเป็นเทรนเนอร์ งั้นฉันก็ควรไปออกกำลังกายเองดีไหมนะ?'
และแล้วก็มาถึงจุดที่เขาต้องคิดอย่างจริงจังเกี่ยวกับแผนการฝึกร่างโคลนของเขา
ไม่ได้ ฉันจะมาออกกำลังกายเองไม่ได้ นั่นมันยุ่งยากเกินไป
' ใช่แล้ว ฉันไม่ควรบอกเรื่องนี้กับคยองโดด้วย'
มิตรภาพที่ดีไม่มีแบ่งปัน!
ซังวูมองไปทางอื่นครู่หนึ่ง จากนั้นเขาก็ตรงไปที่ซุปเปอร์มาร์เก็ตเพื่อทำภารกิจของวันนี้ให้เสร็จ เขาวางแผนจะซื้อเนื้อสัตว์ ผักและผลไม้เพื่อเสริมสารอาหารให้แก่ตัวเอง
ตอนนี้ฉันมีเงินเหลือเพียงพอแล้ว
' ไหนดูหน่อยสิ... เอาอกไก่แล้วก็...'
ฉันกำลังช็อปปิ้งทีละขั้นตอนตามรายการสิ่งของที่ฉันทำไว้
วี้ดด-
หน้าจอโทรเข้าปรากฏขึ้นโดยระบุว่ามีสายเข้าจากหมายเลขที่ไม่รู้จัก
เนื่องจากคนที่รู้เบอร์ฉันนั้นมีเพียงแม่กับคยองโด ดังนั้นฉันจึงรับสายเพราะคิดว่ามันเป็นสแปม
“สวัสดีครับ?”
-สวัสดีครับ นี่ใช่เบอร์โทรศัพท์ของจองซังวูรึเปล่า?
“ถูกต้องแล้วครับ ขอโทษนะครับ ว่าแต่คุณเป็นใครหรอครับ?”
-ฮ่าฮ่าฮ่า ซังวู ฉันเอง ลุงจางด็อกชิล
“โอ้! สวัสดีครับ”
-สวัสดีๆ ฉันเล่าให้ลูกสาวและภรรยาฟังเรื่องการเรียนพิเศษแล้ว และพวกเขาก็โอเคกันหมดแล้ว ตอนนี้เธอพอจะมีเวลาไหม? ถ้ามันสะดวก ฉันก็อยากจะให้เธอมาคุยกันที่บ้านฉันแบบเห็นหน้ากันหน่อยน่ะ
“ตอนนี้หรอครับ?”
ขณะนี้เวลาประมาณห้าโมงเย็นแล้ว ดูเหมือนว่าเขาจะโทรหาฉันเพราะเขาคิดว่ายังมีเวลาเหลือก่อนงานพาร์ทไทม์จะเริ่ม
“ได้เลยครับ แล้วผมต้องไปที่ไหนหรอครับ?”
- มาตามที่อยู่นี้เลย กังโกคู, โซล... ฉันจะส่งข้อความบอกเธออีกที
“ ได้ครับ ถ้าคุณส่งมาแล้วผมจะรีบไปทันทีเลยครับ”
หลังจากวางสายเสร็จ จางด็อกชิลก็ส่งที่อยู่ของเขามาให้ฉันทางข้อความ
มันใช้เวลานั่งรถบัส 20 นาทีจากมหาวิทยาลัยคยองกุกไปหาอีกฝ่าย
‘ อืม ดูเหมือนฉันจะเอาข้าวของไปเก็บที่ห้องทันอยู่สินะ’
* * *
ซังวูรีบจ่ายเงินและมุ่งหน้ากลับไปที่ห้องก่อน
เมื่อเขาไปถึงบ้าน หมายเลข 1 ก็กำลังทำสควอทอยู่ในห้อง
เหงื่อหยดลงมาอาบแก้มหมายเลข 1
เสื้อผ้าของเขาเองก็เปียกโชกไปด้วยเหงื่อ
เดือนสิงหาคม ปลายฤดูร้อนและอากาศก็ร้อนอยู่แล้ว ดังนั้นการออกกำลังกายในห้องจึงถือเป็นเรื่องน่ามหัศจรรย์
บางทีนี่อาจเป็นสาเหตุที่ทำให้ห้องเต็มไปด้วยกลิ่นเหงื่อ
“พุทโธ่ๆ ฉันไม่ได้บอกให้นายออกไปออกกำลังกายข้างนอกหรอ?”
ฉันไม่ได้ให้คำสั่งโดยละเอียด ดังนั้นหมายเลข 1 จึงออกกำลังกายที่บ้าน
แต่ถึงกระนั้น ฉันก็แค่บอกให้เขาออกกำลังกาย แต่ฉันไม่ได้บอกให้เขาทำสควอตเพิ่มด้วย ดังนั้นการเห็นเขาทำสควอชจึงเป็นเรื่องที่น่ามหัศจรรย์มากสำหรับเขา
“เฮ้ ดื่มนี่ซะหน่อยสิ”
“ครับนาย”
ฉันยื่นเครื่องดื่มเกลือแร่เย็นๆ ที่ฉันเพิ่งซื้อมาจากซุปเปอร์มาร์เก็ตให้กับเขา และแล้วหมายเลข 1 ก็รับมันไปดื่มจนหมด
' ...ขวดนั้นคือ 1 ลิตรเลยนะ แต่ฉันเดาว่านายคงจะหิวน้ำมากเลยสินะ พอมาคิดดู การออกกำลังกายของเขามันก็ซ้ำซากจำเจขนาดนั้นเลยหรอ? ในตอนที่ฉันฟังเทรนเนอร์ที่ยิมพูดก่อนหน้านี้ ฉันก็ได้ยินมาว่าฉันต้องเปลี่ยนกิจวัตรประจำวันของฉันด้วยหากอยากออกกำลังกายให้ได้ผล'
ฉันรู้สึกเหมือนค่าสถานะที่เพิ่มขึ้นของฉันกำลังค่อยๆ เพิ่มขึ้นช้าลง
ถึงกระนั้น มันก็ยังเติบโตได้เร็วอยู่ แต่หากการเติบโตช้าลงแบบนี้ต่อไปเรื่อยๆ มันก็จะเป็นไปไม่ได้เลยที่จะบรรลุค่าสถานะชั้นยอดอย่างที่ซังวูใฝ่ฝัน
' ฉันจะไม่มีทางปล่อยให้ไอ้เจ้าคยองโดมันแซงหน้าฉันอย่างแน่นอน!'
ซังวูไม่เคยยอมรับความพ่ายแพ้ จิตใจของเขาเล็กแคบและไม่มีที่ว่างให้สำหรับมัน
' ด้วยการออกกำลังกายในปัจจุบัน ฉันก็จะสามารถพัฒนาได้เฉพาะความแข็งแกร่ง ความว่องไว แรงกายและความอดทนเท่านั้น โชคดีที่ความว่องไวของฉันยังสามารถเพิ่มขึ้นมาได้ แต่ฉันก็ยังไม่สามารถสัมผัสพลังเวทย์ได้เลย ฉันได้ยินมาว่าเพื่อเพิ่มพลังเวทย์ เราก็จะต้องได้รับสกิลเฉพาะหรือไม่ก็ฆ่ามอนสเตอร์เอา อ้า... ฉันอยากจะมีร่างโคลนเพิ่มขึ้นมาอีกสักตัวจังเลย ’
ซังวูรู้สึกกังวลหลังจากไปยิม แต่แล้วดวงตาของเขาก็สบเข้ากับนาฬิกา
[ 17:33 ]
ขณะที่เขากำลังจมอยู่กับความคิดอื่นอยู่ครู่หนึ่ง เวลาก็ได้ผ่านไปอย่างรวดเร็ว
หากช้าไปกว่านี้ เขาก็จะไปสายได้ในที่สุด
“เอ่อ ฉันไม่รู้ด้วยแล้ว! ก่อนอื่นฉันต้องไปสอนพิเศษก่อน หมายเลข 1 อย่าลืมไปทำงานพาร์ทไทม์ด้วยล่ะ โชคดี!”
จากนั้นซังวูก็รีบออกไป...
