บทที่ 1 : การปลุกพลัง
บทที่ 1 : การปลุกพลัง
ณ จัตุรัสที่มีเสียงพูดคุยดัง มันเต็มไปด้วยผู้คนทุกประเภท
“ในที่สุดฉันก็ปลุกพลังได้สำเร็จ!”
“โอ้ เป็นไงบ้าง? นายได้พลังอะไรกัน?”
“บัดสบเอ้ย! สกิลที่ฉันได้นี่มันโคตรกากเลย!”
“ฮ่าฮ่าฮ่า โชคร้ายหน่อยนะเพื่อน”
“ไปให้พ้นเลย!”
ผู้คนมากมายกำลังพูดคุยแลกเปลี่ยนกัน
ข้างหลังพวกเขา ชายหนุ่มคนหนึ่งที่ดูมีอายุประมาณยี่สิบปีมีรูปร่างอ้วนท้วนและสวมชุดวอร์มที่ดูอิดโรยกำลังยืนเหม่ออยู่
ตอนนี้เขากำลังหลงละเมออยู่ในห้วงภวังค์ความคิดของเขา
' โอ้ย เหนื่อยเป็นบ้า'
' ฉันอยากรีบกลับบ้านไปดูพวกลูกๆ ของฉันจังว่าพวกมันยังสบายดีไหม?'
ซังวูกำลังคิดถึงเกมมากกว่ากิจกรรมตรงหน้า
เขาเป็นดาร์กเกมเมอร์ที่สร้างรายได้จากการขายไอเทมในเกม
ในบรรดาเกมที่สามารถทำเงินได้ มันก็ไม่มีเกมไหนเลยที่จะหลุดรอดไปจากสายตาของเขาได้
มันมีเกม RPG ออนไลน์เกมใหม่ที่เขาเริ่มเล่นในช่วงปิดเทอมวิทยาลัย ในตอนแรก เขาก็กะจะเล่นมันเพื่อหาเป็นเงินค่าขนม แต่ในไม่ช้า มันก็กลับกลายเป็นว่าเขาได้ติดเกมนี้อย่างจริงจัง
แม้กระทั่งในตอนนี้ มันก็ยังมีเกมหลายเกมที่กำลังเล่นโดยอัตโนมัติอยู่บนคอมพิวเตอร์ของเขา และโปรแกรมอัตโนมัติเหล่านั้นก็กำลังทำงานแทนเขาอยู่
ด้วยเหตุนี้เอง จิตใจของซังวูจึงกังวลถึงแต่ตัวละครในเกมที่กำลังเล่นโดยอัตโนมัติอยู่
‘ เห้อ~ ฉันอยากจะมีสองร่างจังเลย’
‘ ถ้าทำได้ ฉันก็จะได้ส่งอีกร่างมาร่วมงานที่น่าเบื่อนี่แทนและตัวฉันจริงๆ จะได้ไปเล่นเกมได้’
มันเป็นช่วงเวลาที่ซังวูครุ่นคิดถึงจินตนาการอันไร้สาระ
[ อ่ะแฮ่มๆ ทุกคนโปรดฟังทางนี้ด้วย ]
บริเวณโดยรอบเงียบลงในทันทีเมื่อพวกเขาได้ยินเสียงป่าวประกาศ
[ ชื่อของผมคือปาร์ค วอนแท ผมคือฮันเตอร์ที่รับผิดชอบในการควบคุมโปรแกรมพอร์ทัลปลุกพลังครั้งที่ 10 ]
“วู้ววว-!”
เสียงเชียร์และเสียงปรบมือดังขึ้นสนั่น
ฮันเตอร์ปาร์ค วอนแท
นี่คือบุคคลที่มีชื่อเสียงที่คุณอาจเคยเห็นในทีวีมาแล้วอย่างน้อยหนึ่งครั้ง
แม้ว่าเขาจะเพียงอายุ 30 ต้นๆ แต่เขาก็เป็นถึงฮันเตอร์แรงค์ A ที่มีพลังมากพอจะทำหน้าที่เป็นตัวแทนของกิลด์อันดับต้นๆ แล้ว
[ ...ผมหวังเป็นอย่างยิ่งว่าพลเมืองทุกท่านจะปลุกพลังกันได้อย่างปลอดภัย เพราะฉะนั้นแล้ว ขอให้ทุกท่านโชคดี และกรุณาทำตามขั้นตอนอย่างเป็นระเบียบด้วย ]
ในที่สุด คำแนะนำที่น่าเบื่อก็สิ้นสุดลงและโปรแกรมการปลุกพลังก็เริ่มต้นขึ้น
โปรแกรมปลุกพลัง
มันเป็นโครงการที่ดำเนินการโดยรัฐบาลเพื่อช่วยให้ประชาชนได้รับการปลุกพลังกันมากขึ้น
เมื่อประชาชนได้รับมานา พวกเขาก็จะถูกปลุกพลังให้ตื่นขึ้น และการปลุกพลังก็จะสามารถทำได้โดยการเดินข้ามประตูพอร์ทัลไป
' ในที่สุดก็ถึงตาฉันแล้วสินะ'
หลังจากรอและรอ ในที่สุดมันก็ถึงตาของซังวู
ขณะที่เขาเดินตามผู้หญิงที่กำลังคุยกันอยู่ตรงหน้าไป เขาก็เห็นประตูพอร์ทัลเล็กๆ ตั้งอยู่ตรงหน้า
จากนั้น ไม่ว่าซังวูจะพยายามสงบจิตสงบใจมากเพียงใด แต่เขาก็ยังเริ่มวิตกกังวล
“เอาล่ะ กลุ่มที่ 38 หมายเลข 7 จองซังวู ถูกต้องรึเปล่าครับ?”
“ใช่ครับ นั่นผมเอง”
“โอเคครับ ผมจะช่วยคุณยืนยันตัวตนของคุณก่อนนะครับ”
พนักงานสแกนบัตรประจำตัวที่ดูเหมือนกับกำไลข้อมือบนแขนของซังวู
[ 20031213-320XXXX จอง ซังวู ]
“โอเคครับ การยืนยันเสร็จเรียบร้อยแล้ว คุณสามารถเดินตามผู้หญิงที่เข้าไปก่อนหน้านี้ได้เลยครับ”
ในไม่ช้า เขาก็ทำตามที่พนักงานบอกและมายืนอยู่หน้าพอร์ทัล
“ผมสามารถเดินเข้าไปได้เลยไหมครับ?”
“ใช่แล้วครับ ประตูพอร์ทัลนี้ไม่ได้มีอันตรายใดๆ ต่อร่างกายมนุษย์ ดังนั้นคุณจึงสามารถเดินผ่านมันไปได้เลย ไม่ต้องกังวลครับ”
ซังวูรู้สึกกลัวเล็กน้อย แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็รวบรวมความกล้าชั่ววูบและรีบเดินเข้าไป
เขาก้าวไปข้างหน้าและเดินเข้าไปในพอร์ทัล
ติ้ง!
* * *
[ กำลังตรวจสอบผู้ใช้ ]
[ รหัส OX983ALKQ···AJDM76 ]
[ ชื่อ: จอง ซังวู มนุษย์โลก ]
[ การยืนยันเสร็จสมบูรณ์ ]
[ ลงทะเบียนข้อมูลในระบบ ]
[ การลงทะเบียนเสร็จสมบูรณ์ ]
ซังวูหมดสติไปโดยไม่รู้ตัวในทันทีที่เขาเดินข้ามประตูพอร์ทัลมา
เขาตื่นขึ้นมาพร้อมกับข้อความที่ปรากฏขึ้นต่อหน้าต่อตาเขา
“อ้ะ....”
ซังวูปวดหัวราวกับหัวจะระเบิด
เมื่อเขาลืมตาขึ้น สิ่งที่ปรากฎให้เห็นเต็มวิสัยทัศน์ของเขาก็คือกำแพงคอนกรีตขนาดใหญ่ที่ปิดล้อมเขาไว้ทุกทิศทาง
มันดูเหมือนกับโดมขนาดยักษ์ไม่มีผิด
' นี่คือ... โดมหรอ?'
อย่างไรก็ตาม โดมนี้ก็ไม่ได้มีไว้เพื่อกักขังผู้ที่มาเข้าร่วมในโครงการปลุกพลัง
โดมนี้เป็นสิ่งที่ใช้เพื่อให้คนที่ปลุกพลังเสร็จแล้วได้พักฟื้น
“อ้วกกก!”
เมื่อได้ยินเสียงอาเจียน ซังวูก็มองไปด้านข้าง เขาเห็นชายคนหนึ่งกำลังอาเจียนลงถังขยะไม่ไกล
สภาพของอีกฝ่ายดูไม่ค่อยสู้ดีนัก
เมื่อเห็นดังนี้ ซังวูเองก็เริ่มรู้สึกเวียนหัวไม่แพ้กัน
“โอ้! สุดยอดไปเลย!”
อีกด้านหนึ่ง เขาเห็นผู้หญิงคนหนึ่งตะโกนลั่นด้วยความดีใจ
นกเพลิงตัวหนึ่งกำลังบินวนอยู่รอบตัวเธอ มันดูงดงามมากจนอธิบายไม่ถูก มันเหมือนกับการได้ดูหนังแฟนตาซีที่เต็มไปด้วยภาพ CG
' โคตรเท่'
ทันใดนั้น จู่ๆ กลุ่มชายในชุดสูทก็วิ่งเข้ามาหาเธอพร้อมกับนามบัตร
เจ้าหน้าที่ดูแลฮันเตอร์ดูเหมือนจะมีการแข่งขันที่ดุเดือด พวกเขากำลังพยายามเกณฑ์ฮันเตอร์ใหม่มาให้ได้มากที่สุด
นี่เป็นตอนที่ซังวูจ้องมองสถานที่นั้นด้วยความว่างเปล่าและความอิจฉาเล็กน้อย
“ขอแสดงความยินดีด้วยครับกับการปลุกพลังของคุณ คุณดีขึ้นแล้วรึยังครับ?”
ทันใดนั้นชายที่มีใบหน้าสดใสและเป็นมิตรก็เดินเข้ามาพูดกับซังวู
เขาดูเหมือนจะเป็นพนักงานในโปรแกรมปลุกพลัง
“โอเคแล้ว ผมไม่เป็นไรแล้วครับ”
“เดี๋ยวมันก็จะดีขึ้นเองในไม่ช้า แล้วคุณได้ตรวจสอบสกิลของคุณแล้วรึยังครับ?”
“ยังเลยครับ ผมจะตรวจสอบมันตอนนี้แหละ”
“เข้าใจแล้วครับ แค่คิดในใจว่าต้องการตรวจสอบค่าสถานะก็พอครับ”
“หากคุณไม่เข้าใจ เพียงพูดคำว่า 'หน้าต่างค่าสถานะ' แล้วหน้าต่างก็จะปรากฏขึ้นเอง”
“เข้าใจแล้วครับ”
ซังวูศึกษาข้อมูลเกี่ยวกับโปรแกรมปลุกพลังมาบ้างแล้ว ดังนั้นมันจึงเป็นข้อมูลที่เขารู้อยู่แล้ว
'หน้าต่างค่าสถานะ'
เมื่อซังวูมองไปที่หน้าต่างค่าสถานะในหัวของเขา ข้อความก็ปรากฏขึ้นต่อหน้าต่อตาเขา
───────────────
[ จองซังวู ]
[ ค่าสถานะ ]
• ความแข็งแรง: 0.7
• ความว่องไว: 0.51
• แรงกาย: 0.643
• ความอดทน: 0.539
มานา: 0.130
[ สกิล]
• [ ร่างโคลน (Lv.1)/ประเภทการร่าย]
• [ เสริมความแกร่งร่างโคลน (Lv.1)/ประเภทติดตัว ]
───────────────
‘ นี่คือหน้าต่างค่าสถานะที่ฉันเคยได้ยินมาอย่างงั้นหรอ?’
เขามองดูมันทีละบรรทัดด้วยความคาดหวัง
'··· มันไม่มีอะไรพิเศษเลยจริงๆ'
เขาค่อนข้างผิดหวังเพราะค่าสถานะของเขาไม่ได้เกินจุดทศนิยม มิหนำซ้ำ มันยังดูกระจอกมากอีกด้วย
อย่างไรก็ตาม เมื่อเขามองดูพุงป่องๆ ของเขาแล้ว
‘ อืม… ก็ดูไม่ผิดไปจากที่คาดการณ์เท่าไหร่’
ซังวูเลิกแสดงท่าทีผิดหวังและมองไปรอบๆ
' แต่พวกเขาบอกว่าสกิลมีความสำคัญนี่'
เมื่อเขามุ่งเน้นความสนใจไปที่ส่วนสกิลในหน้าต่างค่าสถานะ ข้อมูลโดยละเอียดก็ปรากฏขึ้น
───────────────
[ ร่างโคลน (Lv.1)/ประเภทร่าย ]: ใช้มานาเพื่อเรียกร่างโคลนที่ดูเหมือนคุณทุกประการออกมา จำนวนร่างโคลนที่สามารถอัญเชิญออกมาได้จะเพิ่มขึ้นตามเลเวลสกิล การเปลี่ยนแปลงของร่างโคลนจะเชื่อมต่อ (และเชื่อมโยง) กับตัวคุณ
- จำนวนร่างโคลนที่สามารถอัญเชิญได้ในปัจจุบัน: 1
- ระยะเวลาคูลดาวน์: 24 ชั่วโมง
[ เสริมความแกร่งร่างโคลน (Lv.1)/ประเภทติดตัว ]: ค่าสถานะของร่างโคลนจะเชื่อมโยงกับค่าสถานะของร่างหลัก
- อัตราการอ้างอิงในปัจจุบัน: 50%
───────────────
ร่างโคลน!
มันเป็นสกิลที่ใช้สร้างร่างโคลนของตัวเองขึ้นมาต่อสู้
' มันคืออะไรกัน? มันคิดว่าฉันเป็นนารูโตะหรอ?'
' ...ไม่สิ เดี๋ยวก่อนนะ... มันไม่ได้บอกว่าฉันต้องใช้แค่ในการต่อสู้นี่ใช่ไหม? มันกำลังจะบอกว่าฉันสามารถนำร่างโคลนมาใช้ในชีวิตจริงได้อย่างงั้นหรอ?'
ถ้าเป็นเช่นนั้น ประโยชน์จากการใช้งานร่างโคลนก็จะสามารถใช้งานได้หลากหลายมาก!
ดวงตาของซังวูเป็นประกายในทันใด
“คุณได้ตรวจสอบหน้าต่างค่าสถานะแล้วรึยังครับ?”
พนักงานที่อยู่ข้างๆ เขาพูดกับซังวู
แตกต่างจากผู้ปลุกพลังคนอื่นๆ เขาดูอยากรู้อยากเห็นเพราะซังวูยังไม่ได้ใช้สกิลใดๆ
“เอ่อ.. มันไม่มีอะไรพิเศษเลย”
“เข้าใจแล้วครับ อย่าผิดหวังไปเลย ท้ายที่สุดแล้วค่าสถานะเริ่มต้นของทุกคนก็เกือบจะเท่าๆ กันอยู่แล้ว เว้นก็แต่เรื่องสกิล ไม่ทราบว่าคุณได้สกิลอะไรมาหรอครับ?”
พนักงานถามด้วยสายตาที่สดใส
ซังวูรู้สึกลำบากใจเล็กน้อยที่จะบอก แต่เขาก็บอกไปเพราะมันไม่จำเป็นต้องปิดบัง
“สกิลร่างโคลนครับ”
“อ่า...”
เมื่อได้ยินแบบนั้น ปฏิกิริยาของพนักงานก็ดูแปลกไป แววตาของเขากลายเป็นเศร้าด้วยเหตุผลบางอย่าง
ซังวูคิดว่าสกิลร่างโคลนนั้นเป็นสกิลที่ดี ดังนั้นเขาจึงคาดหวังปฏิกิริยาที่แปลกใจเล็กน้อยจากพนักงาน แต่กระนั้นมันก็ไม่เป็นเช่นนั้น
“นี่เป็นสกิลที่ไม่ดีหรอ?”
“เคยมีคนที่ได้รับสกิล ร่างโคลนมายา มาก่อนเมื่อนานมาแล้ว ผมได้ยินมาว่าร่างโคลนมายาที่เขาสร้างขึ้นมาในตอนนั้นนั้นเป็นเพียงภาพลวงตาที่ไม่ได้มีรูปร่างอยู่จริง ดังนั้นมันจึงไม่มีประโยชน์อะไรนอกจากการหลอกล่อ”
' อืม.. ผมไม่เคยได้ยินมาก่อนเลย'
หลังจากได้ยินเช่นนั้น ซังวูก็เงียบไปครู่หนึ่ง และพนักงานก็คิดว่าซังวูอาจกำลังผิดหวัง ดังนั้นเขาจึงปลอบใจซังวูอย่างช้าๆ
“ถึงอย่างนั้น มันก็เป็นการเริ่มต้นที่ดี บางคนไม่ได้สกิลด้วยซ้ำ เพราะงั้นอย่าเสียใจจนเกินไปเลยครับ หากคุณกำลังคิดจะเป็นฮันเตอร์ คุณสามารถแสดงสกิลของคุณในสถานที่ที่มีเจ้าหน้าที่กิลด์อยู่ทางนั้นได้เลย พวกเขาจะประเมินทักษะของคุณหลังจากได้เห็นพวกมันเอง”
โดมที่อยู่เลยประตูพอร์ทัลไปเป็นสถานที่ที่เต็มไปด้วยผู้คนมากมาย
แสดงสกิลต่อหน้าคนเหล่านั้นหรอ?
ซังวูไม่ชอบยืนอยู่ข้างหน้าผู้คน ดังนั้นเขาจึงไม่ต้องการจะดึงดูดความสนใจด้วยการสาธิตสกิลของเขาต่อหน้าผู้อื่น
' ผมขอผ่านดีกว่า การแสดงสกิลตัวเองมันน่าอายเกินไปสำหรับผม'
ด้วยเหตุนี้เอง ซังวูจึงตัดสินใจกลับบ้าน
“เอาล่ะ ทางออกอยู่ตรงไหนหรอครับ?”
“อยู่ทางนั้นครับ แต่คุณต้องไปตรวจสอบก่อน หลังจากนั้นคุณก็สามารถกลับบ้านได้เลยครับ”
“ขอบคุณครับ”
เมื่อเขามองไปในทิศทางที่พนักงานชี้ เขาก็เห็นบางสิ่งที่ดูเหมือนแคปซูลทรงกระบอก
มันดูเหมือนว่าเขาจะต้องเข้าไปที่นั่นและ 'สแกน' ร่างกายของเขาทั้งหมด
ซังวูเดินไปเข้าแถวต่อคิวเหมือนอย่างเคย
เมื่อเวลาผ่านไป มันก็ถึงคิวของซังวู
“ยินดีต้อนรับครับ คุณปลุกพลังเสร็จแล้วรึยังครับ?”
“ใช่แล้วครับ”
“งั้นกรุณาบอกชื่อสกิลด้วยครับ”
“มันคือสกิลร่างโคลนครับ”
พนักงานดูไม่ได้ประหลาดใจเลยแม้จะได้ยินชื่อสกิลของซังวูแล้วก็ตาม
“เข้าใจแล้วครับ สกิลร่างโคลนนะครับ...คุณช่วยเดินเข้าไปในแคบซูลเพื่อตรวจสอบทีนะครับ”
“ครับ”
ตามคำแนะนำของพนักงาน ซังวูหายใจเข้าลึกๆ และเดินเข้าไปในแคปซูลตรวจสอบ
ทันทีที่เขาเข้าไป เขาก็รู้สึกได้ถึงพลังงานบางอย่างที่เข้ามาครอบงำร่างกายของเขา
ตรงกันข้ามกับความกังวลของเขา การตรวจสอบทั้งหมดเสร็จสิ้นภายในเวลาไม่ถึงวินาที
“โอเค เรียบร้อยแล้วครับ การตรวจสอบเสร็จสิ้นแล้ว เชิญออกมาได้แล้วครับ มีโอกาส 73% ที่คุณจะมีมากกว่าหนึ่งสกิล แต่คุณได้ตรวจสอบเรียบร้อยแล้ว เพราะงั้นขอบคุณครับ”
“เอ่อ..? มันจบแล้วหรอครับ?”
“ใช่ครับ เสร็จเรียบร้อยแล้วครับ”
ด้วยเหตุผลบางประการ กระบวนการลงทะเบียนสกิลก็ดูหละหลวมมาก
ด้วยเทคโนโลยีในปัจจุบัน มันก็เป็นไปไม่ได้เลยที่จะทำความเข้าใจอย่างถ่องแท้ว่าคุณมีสกิลอะไรบ้าง
และเขาก็ยังตกตะลึงเพราะมันจบลงอย่างกะทันหันเกินไป
' ร่างโคลน… มันคือสกิลแบบไหนกันนะ?'
แทนที่จะตรวจสอบใบรับรองการลงทะเบียนปลุกพลังที่รัฐบาลออกให้ จิตใจของเขากลับเต็มไปด้วยความคาดหวัง เขาต้องการจะกลับบ้านอย่างรวดเร็วและลองใช้สกิลร่างโคลน...
