ตอนที่ 26 ดึงดูดความสนใจของเคนจาคุ

　　“เห็นว่าของต้องสาปที่ถูกขโมยไปเมื่อวานโดยเด็กผมขาวนั้นถูกนำกลับมาโดยอาจารย์โกโจแล้วนะ”

　　เช้าวันต่อมา แพนด้าพูดสิ่งที่เขารู้ขณะกำลังออกกำลังกายยามเช้ากับเพื่อนๆ

　　“ถ้าตาบ๊องผ้าคาดตาเป็นคนลงมือเอง เจ้าเด็กที่ขโมยก็คงถูกจับด้วยใช่ไหม?”

　　แม้โกโจ ซาโตรุจะดูไม่ค่อยน่าเชื่อถือและดูติดเล่นในบางครั้ง แต่ความแข็งแกร่งของเขาคือของจริง และเชื่อถือได้แน่นอน

　　หลังจากได้ยินคำพูดของมากิ ทั้งอินุมากิและฟุชิงุโระต่างก็มองไปทางแพนด้าด้วยความสงสัย

　　มีเพียงโกโจ คาเอเดะเท่านั้นที่นอนสบายๆอยู่ตรงบริเวณสนามหญ้า แต่อันที่จริงเขากำลังเงี่ยหูฟังการสนทนาของพวกเขาอยู่

　　“เปล่า ว่ากันว่าตอนที่อาจารย์โกโจ ซาโตรุไปถึง เจ้าเด็กนั่นก็หนีไปแล้ว เหลือแค่ครรภ์คำสาปทิ้งไว้ตรงนั้น”

　　แพนด้าไม่ใช่มนุษย์

　　แต่ตอนที่มาซามิจิ ยากะกำลังสร้างหุ่นเชิดหรือจูไก เขาก็ได้บังเอิญสร้างจูไกแพนด้ากลายพันธ์ที่มีความคิดของตัวเองขึ้นมา

　　ดังนั้น ความสัมพันธ์ระหว่างมาซามิจิ ยากะและแพนด้าจึงเปรียบเสมือนพ่อลูกกัน และมาซามิจิมักจะบอกแพนด้าทุกเรื่อง

　　ดังนั้นแพนด้าจึงเป็นผู้ที่รู้ข้อมูลวงในมากที่สุดนั่นเอง

　　“เอานิ้วของต้องสาปให้ครรภ์คำสาปหรอ? หรือเขาอยากจะสร้างวิญญาณคำสาประดับพิเศษ?”

　　ฟุชิงุโระ เมงุมิถามพร้อมกับขมวดคิ้ว

　　แม้ว่าเขาจะเป็นน้องใหม่ และพึ่งเข้าเรียนโรงเรียนไสยเวทก็ตาม

　　แต่เขาได้รับการเลี้ยงดูจากโกโจ ซาโตรุตั้งแต่เด็กแล้ว

　　นี่เป็นเหตุผลที่เขาเป็นผู้ใช้คุณไสยระดับ2 ตั้งแต่ก่อนเข้าเรียนที่โรงเรียนนี้

　　และเขาก็พอจะมีความรู้พื้นฐานเรื่องพวกนี้อยู่บ้าง

　　ท้ายที่สุดแล้ว เขาไม่ใช่โอคตสึ ยูตะหรืออิตาโดริ ยูจิที่ไม่รู้เรื่องอะไรเลยก่อนเข้าเรียน

　　“ดูเหมือนจะเป็นผู้ใช้คุณไสยที่ชั่วร้ายนะ”

　　แพนด้าถอนหายใจ

　　“หมูหยอง”

　　อินุมากิก็เห็นด้วยเช่นกัน

　　“ปล่อยให้พวกครูกังวลกันไปเถอะ พวกเราไม่ต้องไปคิดมากเรื่องนั้นหรอกนะ”

　　มากิพูดเสร็จก็ไปฝึกฮาคิเกราะและฮาคิสังเกตต่อทันที

　　ส่วนโกโจ คาเอเดะที่แอบฟังบทสนทนาของเพื่อนๆ ก็รู้สึกยินดี

　　“ดูเหมือนว่าการปลอมตัวจะประสบความสำเร็จอย่างมาก”

　　เซย์เรย์เทย์เป็นแค่องค์กรที่เขาอ้างขึ้นเอง เพราะงั้นต่อให้คนในโลกนี้จะตรวจสอบยังไงก็คงไม่พบอะไรอยู่แล้ว

　　แต่ถึงจะปลอมแปลงได้ยังไงก็ต้องกระทำอย่างลับๆอยู่ดี

　　“แม้ว่าการทำแบบนี้จะทำให้ได้รางวัลที่ดีก็จริง แต่ผลกระทบมันกว้างเกินไป ถ้าครรภ์คำสาปไปถึงระดับพิเศษเมื่อไหร่ ตอนนั้นก็จะดึงดูดผู้ใช้คุณไสยอย่างสมบูรณ์”

　　หลังจากพึมพำกับตัวเอง โกโจ คาเอเดะก็ลองคิดหาวิธีในการเช็คอินให้ได้รางวัลที่ดีกว่านี้ แต่ก็ไม่คิดว่าจะมีวิธีไหนดีไปกว่านี้แล้ว

　　“ดูเหมือนว่าครั้งหน้าคงต้องรอให้พี่ชายไปทำธุระที่ไกลๆก่อนค่อยลงมือ”

　　โกโจ คาเอเดะไม่ได้กังวลเกี่ยวกับผู้ใช้คุณไสยคนอื่นๆ

　　เพราะด้วยความแข็งแกร่งในปัจจุบันของเขา ผู้ใช้คุณไสยธรรมดาทั่วไปไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขาเลย

　　ต่อให้โดนปิดล้อม เขาก็ยังหนีได้อยู่ดี ขอแค่ไม่ไปปะทะกับโกโจ ซาโตรุหรือเรียวเมง สุคุนะที่ฟื้นพลังแล้วก็พอ

　　เพราะพวกนี้คือตัวละครระดับบัคของโลกนี้

　　ถ้าคนพวกนี้เอาจริงคงยากที่จะหลบหนี

　　แต่ตอนนี้เรียวเมง สุคุนะยังไม่ตื่นขึ้นมา ส่วนโกโจ ซาโตรุเอง เขาก็สามารถตรวจสอบตารางงานของเขาได้ตลอดเวลาอยู่แล้ว

　　ดังนั้นแผนนี้จึงยังคงใช้ได้อยู่

　　“ฉันจำได้ว่าพี่ชายจะไปทำธุระที่เกาะคิวชูในอีกสองวัน ลงมือช่วงเวลานั้นก็แล้วกัน”

　　หลังจากที่โกโจ คาเอเดะตัดสินใจ ก็มีรอยยิ้มอันภาคภูมิใจปรากฏบนหน้าเขา

　　แม้ว่าโกโจ ซาโตรุจะเทเลพอร์ตได้ก็ตาม แต่มันไม่ได้มีอำนาจขนาดจะไปไหนมาไหนก็ได้ตามใจนึก มันยังคงมีขีดจำกัดของมัน

　　ไม่ได้เวอร์วังเหมือนเคลื่อนย้ายพริบตาของโงกุนที่สัมผัสได้ก็จะวาร์ปได้ทันทีต่อให้อยู่สุดขอบโลก

　　ตอนนี้ฮาคิสังเกตุของมากิฝึกจนถึงขั้นไร้จุดบอดในระยะร้อยเมตรรอบตัวแล้ว และเธอมักจะให้ความสนใจกับโกโจ คาเอเดะอยู่เสมอ ทำให้เธอเห็นรอยยิ้มนั้นของโกโจ คาเอเดะ

　　“ช่วงหลังๆมานี้อีตาบ้านี้ดูแปลกๆไปนะ ไม่รู้ว่ามัวทำอะไรอยู่ ไม่เห็นจะมาสนใจความคืบหน้าการฝึกของฉันเลย”

　　หลังจากพึมพำอย่างลับๆ มากิก็แสดงสีหน้าผิดหวัง

　　ตัดภาพไปที่ตึกพักอาศัยที่ดูทรุดโทรมแห่งหนึ่งในโตเกียว

　　"เซย์เรย์เทย์เหรอ? องค์กรนี้มาจากไหน? "

　　เกะโท สุงุรุที่ถูกควบคุมโดยเคนจาคุถามด้วยความงุนงงหลังจากได้ยินข่าวจากโรงเรียนคุณไสย

　　"คงเป็นกองกำลังเล็กๆที่ซ่อนตัวเหมือนหนูท่อ ไม่ต้องไปสนใจหรอก"

　　มาฮิโตะพูดขณะเล่นกับตุ๊กตาที่ดูหน้าตาน่ากลังในมือเขา

　　ตอนนี้โจโกะกับฮานามิไม่อยู่ ในห้องนี้จึงมีเพียงพวกเขาสองคนเท่านั้น

　　"ถึงจะเป็นแค่กองกำลังเล็กๆก็เถอะ แต่การใช้นิ้วของสุคุนะป้อนให้ครรภ์คำสาปเพื่อสร้างวิญญาณคำสาประดับพิเศษเนี่ย เป็นอะไรที่น่าสนใจจริงๆ“

　　เคนจาคุไม่ได้สนใจกองกำลังที่ผุดขึ้นมาใหม่นี้มากนัก

　　เขาอยู่มาหลายร้อยปีแล้ว ได้เห็นวิญญาณคำสาปและผู้ใช้คุณไสยระดับพิเศษมาตั้งมากมาย

　　แค่กองกำลังเล็กๆไม่มีค่าต่อการพูดถึงอยู่แล้ว เพียงแต่การกระทำที่สร้างคำสาประดับพิเศษนั้นทำให้เขาสงสัยในจุดประสงค์ของกลุ่มนี้

　　“ถ้าสนใจจริงๆ ก็รอจนกว่าพวกนั้นจะลงมืออีกรอบ แล้วก็จับมันมาถามซะก็สิ้นเรื่อง”

　　มาฮิโตะพึ่งถือกำเนิดได้ไม่นาน เขาสงสัยในความสามารถของตัวเองและโลกนี้เป็นอย่างมาก

　　ตอนนี้เขายังไม่สนใจอย่างอื่น แต่กำลังศึกษาความสามารถของเขาเอง

　　ส่วนการศึกษาก็ตุ๊กตาที่อยู่ในมือเขาตอนนี้นี่แหละ

　　เมื่อได้ยินคำพูดของมาฮิโตะ เคนจาคุก็ยิ้มและพยักหน้า

　　"ฉันสนใจนิดหน่อย บางทีฉันน่าจะลองจับมันมาถามดูนะ”