ตอนที่ 14 ผลการต่อสู้

　　“เป้าหมายของฉันในวันนี้ไม่ใช่นาย ถ้ายังไม่อยากตายก็หลีกทางไปซะ”

　　เกะโทมองไปที่คาเอเดะที่อยู่ไม่ไกลและพูดพร้อมหัวเราะเบาๆ

　　“นายดูมั่นใจมากนะ คิดว่าจะเอาชนะฉันได้หรอ”

　　โกโจ คาเอเดะมองไปที่เกะโท สุงุรุอย่างสงบและพูดกลับ

　　“หึหึ ฉันรู้หรอกว่านายซ่อนพลังเอาไว้น่ะ แต่มันก็เป็นแค่พลังของผู้ใช้คุณไสยระดับแรก นายไม่ใช่คู่ต่อสู้ของฉันหรอก”

　　ในขณะที่เขาพูด เกะโท สุงุรุก็โบกมือของเขาและปล่อยวิญญาณคาถาชั้นยอดจำนวนมากออกมา

　　โกโจ คาเอเดะก็หยิบดาบฟันวิญญาณของเขาออกมาเช่นกัน และพูดคำปลดปล่อยชิไคพร้อมแรงดันวิญญาณที่กระจายออกมา

　　"ดอกไม้โปรยปรายในสายลม เทพบุปผาร่ำร้อง สายลมแห่งสวรรค์ปั่นป่วน มารฟ้ากำสรวล"

　　หลังจากพูดจบ คาเอเดะก็โจมตีด้วยความสามารถแบบที่1ของดาบฟันวิญญาณ

　　“บุโชโกมะ!”

　　เขาโบกดาบทั้งสองเล่ม การโจมตีของเขาก่อให้เกิดพายุแล้วคร่าชีวิตพวกวิญญาณคำสาปนับไม่ถ้วน

　　“หึ่ม เป็นตัวปัญหาจริง”

　　เกะโท สุงุรุรู้สึกปวดหัวเมื่อเห็นโกโจ คาเอเดะสามารถจัดการวิญญาณคำสาปได้อย่างง่ายดาย

　　เพราะวิญญาณคำสาปทั้งหมดที่ต่ำกว่าเสมือนระดับแรกทั้งหมดถูกจัดการหมดแล้วด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียว

　　และต่อให้เป็นระดับที่เหนือกว่านั้นพอโดนฟัน2ทีก็หายไปเลย กลายเป็นว่าคำสาปที่เขาพึ่งปล่อยออกมานั้นหายไปหมดแล้ว

　　“นายนี่ซ่อนความแข็งแกร่งไว้ได้ดีจริงนะ ไม่คิดเลยว่าจะอยู่ระดับพิเศษแล้ว ถ้าเป็นแบบนี้ฉันก็คงต้องจัดการด้วยตัวเองแล้ว”

　　ขณะที่เขาพูดอยู่ เกะโทก็นำกระบองสามท่อนที่เป็นอาวุธไสยเวทของเขาออกมา

　　จากนั้นเขาก็มาปรากฏตัวข้างหลังคาเอเดะอย่างฉับพลันแล้วโจมตีด้วยอาวุธไสยเวท

　　“ติ๊งง!” (เสียงดาบกระทบกระบอง)

　　โกโจ คาเอเดะซึ่งมีฮาคิสังเกตุระดับกลางสามารถรับมือการโจมตีอันรวดเร็วของเกะโทได้ ก่อนจะถอยไปสองสามก้าวและเว้นระยะห่างเหมือนเดิม

　　“ในที่สุดก็ลงมือเองแล้วหรอ?”

　　โกโจ คาเอเดะผู้ซึ่งได้ทักษะฟื้นฟูสามระดับทำให้ร่างกายของเขาแข็งแกร่งถึงระดับของเสมือนพิเศษแล้ว

　　และด้วยอาวุธอย่างกะเท็นคตสึ เขาสามารถฆ่าพวกที่ต่ำกว่าระดับพิเศษได้ในการโจมตีสามครั้ง

　　“ถ้าฉันไม่ลงมือเอง วิญญาณคำสาปของฉันคงจะโดนนายฆ่าหมด”

　　วิญญาณคำสาปของเกะโท อันที่จริงมีไว้เพื่อจัดการกับโอคตสึ ยูตะ

　　เพราะโอริโมโตะ ริกะเป็นวิญญาณคำสาประดับพิเศษที่ทรงพลังมาก

　　จากนั้นทั้งสองก็สู้กันแบบระยะประชิด

　　แม้ว่าเกะโทจะเป็นนักสาปแช่ง แต่ด้านกายภาพเขาก็ไม่ได้อ่อนแอ และสามารถต่อสู้ในระยะประชิดได้ดี

　　อย่างไรก็ตาม ในแง่ของทักษะทางกายภาพ เกะโท สุงุรุจะไม่มีทางได้เปรียบโกโจ คาเอเดะที่มีการฟื้นฟูสามระดับและหกรูปแบบโรคุชิกิ

　　ในช่วงเวลาสั้นๆ เขาก็แพ้โกโจ คาเอเดะ

　　“ทำไมร่างกายถึงได้แข็งแกร่งแบบนี้ หรือว่าเจ้านี่มีทักษะเสริมพลังกายหรอ?”

　　“เท้าวายุ!”

　　“ฟุ่บ!”

　　“พัฟ!”

　　ด้วยการเตะจากโกโจ คาเอเดะ เขาสังหารวิญญาณคำสาปที่เกะโทเรียกมาใช้ขวางการโจมตีทันที

　　เกะโทถอยหลังไปสองสามก้าว โดยรักษาระยะห่างที่ปลอดภัย

　　“ให้ตายเถอะ ฉันประเมินความแข็งแกร่งของเจ้าเด็กนี่ต่ำเกินไป!”

　　เกะโทที่ถอยออกมาขมวดคิ้วแน่น

　　เดิมทีเขาคิดว่าเขารู้ความแข็งแกร่งของโกโจ คาเอเดะดีแล้วตอนที่ย่านการค้า

　　แต่เขาไม่คิดมาก่อนเลยว่านั่นไม่ใช่พลังทั้งหมดของโกโจ คาเอเดะ

　　และในการต่อสู้นี่เองที่ทำให้เขาพบว่าทักษะโกโจ คาเอเดะนั้นมีความซับซ้อนมาก

　　นอกจากสู้ด้วยข้อผูกมัดกับตัวเองแล้วนั้น ยังมีทักษะทางกายภาพแปลกๆที่เขาไม่ทันได้ระวังจนโดนเล่นงาน (เกะโทน่าจะเข้าใจผิดเรื่องผนึกมั้งนะ คงคิดว่าเป็นข้อผูกมัดที่ทำกับตัวเอง ใครที่งงก็ลองนึกถึงนานามิ เคนโตะที่ทำข้อผูกมัดกับตัวเองครับ กรณีเดียวกัน เช่นถ้าเขาทำโอที พลังไสยเวทของเขาจะแรงขึ้น)

　　“ถ้าเป็นแบบนี้ ฉันก็คงต้องใส่สุดแล้วล่ะ”

　　หลังจากพึมพัมกับตัวเอง เกะโท สุงุรุก็เรียกวิญญาณคำสาปที่มีลักษณะคล้ายมนุษย์ออกมา

　　“นี่คือวิญญาณแค้นเสมือนระดับพิเศษที่แข็งแกร่งที่สุดที่ฉันมี อวาตารทามาโมะ โนะ มาเอะ”

　　ต่อให้จะไม่มีคำอธิบายของเกะโท แต่โกโจ คาเอเดะก็สัมผัสได้ถึงรัศมีอันน่าสะพรึงกว่าจากวิญญาณคำสาปที่พึ่งปรากฏตัว

　　“ฉันเองก็คงเอาจริงมั่งแล้ว”

　　โกโจ คาเอเดะพูดก่อนจะทำท่าประสานอิน

　　“เทคนิคปลดปล่อยผนึกสำรอง!” (เบียคุโกนี่แหละ ไปรีเสิร์ชเพิ่มเติมมา พูดงี้รู้สึกว่าเท่ดีเหมือนกัน)

　　หลังจากโกโจ คาเอเดะพูดจบ ก็มีลายสีดำกระจายไปทั่วร่างกายของเขาโดยมีเครื่องหมายที่หน้าผากเป็นศูนย์กลาง

　　นอกจากลายสีดำที่กระจายออกไปแล้ว เขายังได้รับพลังฉีมหาศาลอีกด้วย

　　มันกระจายไปตามแขน ขาและกระดูก ทำให้ความแข็งแกร่งของโกโจ คาเอเดะเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่า

　　เกะโทสัมผัสได้ถึงภัยคุกคามที่มาจากโกโจ คาเอเดะได้ เขาขมวดคิ้วแล้วใช้ท่าโจมตีที่เป็นท่าไม้ตายของเขาในทันที

　　“เทคนิคควบคุมวิญญาณขั้นสูง วังวน!”

　　จากนั้นคำสาปนับพันที่เขาถือครองก็รวมกันเป็นวังวนขนาดใหญ่

　　ตอนนี้เองที่เซนอิง มากิเริ่มรู้สึกตัวและค่อยๆลืมตาขึ้นมา

　　เนื่องจากแว่นเธอแตก ทำให้ตอนนี้เธอไม่สามารถมองเห็นวังวนขนาดใหญ่ของเกะโทได้

　　แต่พลังอันน่าสะพรึงกลัวของคำสาปนั้นสามารถสัมผัสได้โดยไม่ต้องพึ่งแว่นตา

　　“เป็นวิญญาณคำสาปที่เลวร้ายอะไรอย่างนี้”

　　มากิขมวดคิ้วและลุกขึ้นยืนช้าๆ

　　ทันใดนั้นเธอก็นึกถึงโกโจ คาเอเดะที่เคยปรากฏตัวข้างๆเธอมาก่อน และแสดงสีหน้ากังวลทันทีแล้วมองไปรอบๆ

　　ในไม่ช้าเธอก็เห็นโกโจ คาเอเดะกระโดดขึ้นไปในอากาศ

　　มือของเขาดูเหมือนจะจับอะไรบางอย่างอยู่ และจากนั้นก็ฟันลงมาอย่างดุเดือด

　　“บูม!”

　　ก่อนที่มากิจะทันได้ทำอะไร ก็มีเสียงระเบิดที่น่าสะพรึงกลัวดังขึ้น

　　ผลกระทบอันรุนแรงยังทำลายอาคารที่ใกล้ที่สุดด้วย

　　แม้แต่มากิที่พึ่งลุกขึ้นมายังล้มลงไปอีกรอบ

　　“หึหึ สมแล้วที่เป็นผู้ใช้คุณไสยระดับพิเศษ แข็งแกร่งจริงๆ”

　　ท่ามกลางฝุ่นควัน เป็นโกโจ คาเอเดะที่สภาพมอมแมมชุดขาดรุ่งริ่งและมีบาดแผลกับรอยเลือดเต็มไปหมดพูดออกมา

　　อย่างไรก็ตาม รอยแผลบนร่างของเขากลับฟื้นตัวอย่างรวดเร็วด้วยความเร็วที่มองเห็นได้ด้วยตาเปล่า

　　แต่ก็ยังมีบาดแผลเล็กๆน้อยๆที่ยังไม่ได้รับการฟื้นฟู

　　นี่เป็นเพราะว่าพลังฉีที่โกโจสะสมไว้นั้นถูกใช้หมดไปแล้ว

　　แต่มันไม่สำคัญอีกต่อไป เพราะเกะโทเองก็ได้รับบาดเจ็บจากโกโจ คาเอเดะจนหมดสภาพการต่อสู้แล้ว

　　และได้หนีออกไปเรียบร้อย

　　“รีบกลับไปที่หอพักดีกว่า”

　　หลังจากสัมผัสได้ว่าเกะโทออกไปนอกระยะการรับรู้ของฮาคิสังเกตแล้ว โกโจ คาเอเดะก็ผ่อนคลายลงและเดินกลับหอพักตัวเอง

　　เมื่อมากิมาถึงจุดที่ทั้งสองสู้กันเมื่อครู่ สิ่งที่เธอเห็นมีเพียงคราบเลือด เศษซากอาคารและร่องรอยความเสียหายตามจุดต่างๆจากการต่อสู้เท่านั้น

　　“คนๆเมื่อกี้ต้องเป็นโกโจ คาเอเดะแน่ๆ! แต่ถ้าเขาแข็งแกร่งขนาดนั้นจะซ่อนความแข็งแกร่งของตัวเองไปทำไม?”

　　เมื่อมากิกำลังสับสน โอคตสึ ยูตะที่พึ่งมาถึงก็ถามมากิด้วยความประหลาดใจ

　　"คุณเซนอิง มันเกิดอะไรขึ้นที่นี่น่ะ?"

　　หลังจากคิดเรื่องที่โกโจ คาเอเดะชอบปิดซ่อนความแข็งแกร่งแล้ว มากิจึงตัดสินใจไม่พูดมันออกมา

　　"ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน พอฉันมาถึง มันก็เป็นแบบนี้แล้ว"