ตอนที่ 12 การฟื้นฟูสามระดับ

　　"ได้ข่าวว่ามีนักเรียนปี1ที่มีฝีมือร้ายกาจ ที่แท้ก็เป็นนักเรียนของนายนี่เอง ไม่แปลกใจเลย"

　　เกะโท สุงุรุไม่ได้ตื่นตระหนกนักเมื่อเห็นโกโจ ซาโตรุมาที่นี่ เขายังคงพูดด้วยรอยยิ้มเช่นเดิม

　　“นายมาทำอะไรที่นี่?”

　　โกโจ ซาโตรุยังแสดงความเร็วที่น่าสะพรึงกลัวของเขาในขณะนี้ โดยปรากฏตัวต่อหน้าเกะโท สุงุรุในทันทีและคั่นระหว่างเกะโทกับโอคตสึไว้

　　เกะโท สุงุรุมองไปที่โกโจ ซาโตรุซึ่งเขาไม่ได้เจอมานานและยิ้มอย่างเย็นชา

　　"ทุกคนที่อยู่ที่นี่ จงแคะขี้หูออกให้เกลี้ยงแล้วฟังไว้ให้ดี"

　　"ในวันที่ 24 ธันวาคมที่จะถึงนี้ ยามอาทิตย์ตกดิน พวกเราจะจัดขบวนแห่ราตรีร้อยอสูร"

　　"สถานที่คือโตเกียว ชินจูกุและแดนศักดิ์สิทธิ์แห่งไสยเวทเกียวโต เราจะปล่อยคำสาปนับพันเข้าสู่พื้นที่เหล่านั้น และคำสั่งก็คือ ‘ฆ่าให้เหี้ยน’ "

　　"ถ้าไม่อยากเห็นภาพนรกเหล่านั้น ก็จงมาหยุดอย่างสุดชีวิตซะ! มาสาปแช่งกันให้หนำใจไปเลย!”

　　หลังจากประกาศสงครามของเกะโท สุงุรุ ทุกคนก็แสดงสีหน้าเคร่งขรึม

　　จ้องมองไปที่เกะโทอย่างดุเดือด

　　“อ๊าาา! คุณเกะโท เดี๋ยวร้านก็ปิดพอดีหรอก!”

　　ขณะที่เกะโท สุงุรุกำลังประกาศสงคราม นานาโกะที่ดูเวลาในมือถือของเธอก็ตะโกนออกมา

　　“โอ้? ป่านนี้แล้วหรอเนี่ย?”

　　“โทษทีนะซาโตรุ เด็กพวกนี้ดึงดันว่าจะต้องไปกินเครปให้ได้น่ะนะ งั้นฉันขอตัวก่อนแล้วกัน”

　　เกะโท สุงุรุโบกมืออย่างสบายๆ และกำลังจะจากไป

　　ท่าทางสงบแบบนั้นราวกับคนที่พึ่งประกาศสงครามเมื่อกี้ไม่ใช่เขา

　　“คิดว่าจะปล่อยให้ไปง่ายๆหรอ?”

　　โกโจ ซาโตรุพูดอย่างโดยไม่แสดงอารมณ์

　　“ไม่เอาน่า นักเรียนที่น่ารักของนายอยู่ในระยะของฉันนะ!”

　　เกะโท สุงุรุโบกมือ จากนั้นก็ปรากฏวิญญาณคำสาประดับแรกหลายสิบตัวใกล้กับพวกยูตะ ดูท่าทางน่าสะพรึงกลัว

　　ซึ่งก็เป็นอย่างที่เกะโทคิดเอาไว้ โกโจ ซาโตรุไม่ได้ทำอะไร

　　เกะโท สุงุรุไปยืนเกาะตรงเท้าของนกยักษ์ก่อนจะโบกมือลาทุกคนดวยรอยยิ้ม

　　“บ้ายบายทุกคน ไว้เจอกันในสนามรบน้า”

　　หลังจากเกะโทร สุงุรุจากไปแล้ว อาจารย์ใหญ่ก็เรียกประชุมอาจารย์ทุกคนทันที เพื่อหารือกันถึงความร้ายแรงของเหตุการณ์นี้

　　โกโจ คาเอเดะและคนอื่นๆคุยกันตรงพื้นที่โล่งบริเวณสนามหญ้าของโรงเรียน

　　“รู้สึกเหมือนจะเป็นเรื่องใหญ่โตเลยแหะ”

　　โอคตสึ ยูตะนั่งอยู่บนสนามหญ้าแล้วพูดอย่างกังวล

　　“ผู้ชายคนเมื่อกี้ ดูอันตรายสุดๆไปเลยแหละ”

　　แพนด้าก็พูดด้วยความหนักใจเช่นกัน

　　"แซลมอน!"

　　อินุมากิพยักหน้าเห็นด้วย

　　“นี่ ดึงสติตัวเองกลับมาหน่อยได้ไหม ไม่ว่าผู้ชายคนนั้นจะอันตรายแค่ไหน ยังไงเราก็ยังมีอาจารย์และอาจารย์ใหญ่คอยปกป้องพวกเราอยู่ เราแค่ต้องรออยู่ที่นี่เท่านั้นแหละ”

　　เซนอิง มากิพูดขึ้นมาเมื่อเห็นว่าทุกคนดูเป็นทุกข์ใจ

　　หลังจากพูดจบแล้ว ก็เหมือนมากิจะนึกอะไรบางอย่างออก แล้วหันไปพูดกับคาเอเดะ

　　“นี่เจ้าทึ่ม นายรู้จักคนเมื่อกี้นี้ใช่ไหม?”

　　เพราะหลังจากที่มาถึงโรงเรียน คนแรกที่เกะโททักทายคือโกโจ คาเอเดะ

　　“อ่า เคยเจอกัน2-3ครั้งตอนอยู่กับพี่ชายน่ะ เขาเป็นคนบ้าแถมยังโรคจิตด้วย!”

　　โกโจ คาเอเดะพูดตอบ

　　“ก็ดูเป็นคนบ้าจริงๆนั่นแหละ”

　　มากิพยักหน้าเห็นด้วย

　　พวกเขาคุยกันเรื่องนี้ต่ออีกไม่กี่ประโยค ก่อนจะเลิกสนใจไป

　　เพราะยังไงเรื่องนี้ก็ไม่เกี่ยวอะไรกับพวกเขาอยู่แล้ว

　　แต่มีเพียงโกโจ คาเอเดะเท่านั้นที่เข้าใจว่าเป้าหมายของเกะโท สุงุรุไม่ใช่การฆ่าคนธรรมดา แต่เป็นโอคตสึ ยูตะ ในวันที่24เมื่อขบวนแห่ราตรีอสูรเริ่มขึ้น เกะโทจะต้องมาที่นี่แน่นอน

　　ส่วนเขาเองที่ยังคงเป็น “กากเดนไร้ค่า” ก็คงไม่ถูกเรียกตัวไปยังแนวหน้า และจะต้องอยู่ที่โรงเรียน

　　เมื่อถึงตอนนั้น เขากับเกะโทคงได้เจอกันแน่ๆ

　　"ดูเหมือนว่าในช่วงเวลาที่เหลือนี้ ฉันจะต้องมีส่วนร่วมในภารกิจให้มากยิ่งขึ้นเพื่อเช็คอินและรับรางวัลที่ทำให้แข็งแกร่งขึ้นอย่างรวดเร็ว"

　　หลังจากพึมพำกับตัวเอง ท่าทีเกียจคร้านตามปกติของโกโจ คาเอเดะก็หายไป

　　เขาเริ่มติดตามผู้ใช้คุณไสยในโรงเรียนไปทำภารกิจเรื่อยๆ

　　ภายใต้ข้ออ้างที่ว่าเรียนรู้ และหาประสบการณ์

　　คนที่ปัดเป่าแน่นอนว่าต้องเป็นผู้ใช้คุณไสยที่เขาติดมาด้วยนั่นแหละ ส่วนตัวเขาเองก็แค่เช็คอินเงียบๆ

　　"ติ๊ง - ขอแสดงความยินดีกับโฮสต์ที่เช็คอินสำเร็จ รางวัลคือทักษะ 'วิถีทำลายที่ 4-เบียคุไร' "

　　"ติ๊ง - ขอแสดงความยินดีกับโฮสต์ที่เช็คอินสำเร็จ รางวัลคือทักษะ 'คาถาสลับร่าง' ”

　　"ติ๊ง - ขอแสดงความยินดีกับโฮสต์ที่เช็คอินสำเร็จ รางวัลคือทักษะ 'ฮาคิสังเกตุระดับกลาง' "

　　"ติ๊ง - ขอแสดงความยินดีกับโฮสต์ที่เช็คอินสำเร็จ รางวัลคือทักษะ 'ฮาคิเกราะระดับพื้นฐาน' "

　　หลังจากออกไปทำภารกิจปัดเป่ามาเป็นเวลา1เดือนเต็ม นี่คือ4รางวัลที่ค่อนข้างมีประโยชน์

　　ที่เหลือก็มีประโยชน์น้อยหรือแทบไม่มีเลย

　　“ยังเหลือเวลาอีกครึ่งเดือนก่อนจะถึงวันที่24 แต่แค่นี้ยังไม่พอ! เหมือนว่าจะต้องไปทำภารกิจที่มันอันตรายกว่านี้หน่อยแล้ว”

　　หลังจากพึมพำ โกโจ คาเอเดะก็รีบคิดหาวิธีอย่างรวดเร็ว

　　“พี่สาวเมเม ได้ข่าวว่าพี่มีภารกิจปัดเป่าคำสาประดับแรกหรอ พาผมไปด้วยได้ไหม”

　　ที่หน้าห้องประชุมของโรงเรียน โกโจ คาเอเดะได้พบกับผู้ใช้คุณไสยระดับ1ผู้รักในเงินอย่างเมย์เมย์

　　“ใช่แล้ว แต่ฉันไม่ได้ต้องการคนถือกระเป๋า ใช่ไหมอุ้ยอุ้ย”

　　เมเมที่สวมแว่นกันแดดปฏิเสธคำขอของโกโจ คาเอเดะโดยไม่ลังเลใจ

　　“ใช่ พี่สาวมีผมก็พอแล้ว!”

　　เด็กผู้ชายตัวเล็กๆที่ยืนอยู่ข้างเมเมพูดพร้อมกับแก้มแดงเล็กน้อย

　　โกโจ คาเอเดะรู้มาก่อนแล้วว่าเมเมจะปฏิเสธคำขอของเขา เขาจึงหยิบเงินออกมาก่อนจะพูดโดยไม่ลังเล

　　"นี่คือคือเงินมัดจำ"

　　หลังจากเห็นเงินแล้ว สีหน้าของเมเมก็ดูดีขึ้นในทันที

　　เธอหยิบเงินทั้งหมดไปก่อนจะตอบกลับ

　　"รีบไปกันเถอะ งานวันนี้ยุ่งยากนิดหน่อยนะ"

　　โกโจ คาเอเดะยิ้มออกมา

　　นี่คือผู้หญิงที่ไม่สนใจอะไรนอกจากเงิน เรียกได้ว่าตราบใดที่มีเงิน จะให้เธอทำอะไรก็ได้

　　“จะไปเดี๋ยวนี้แหละ”

　　โกโจ คาเอเดะเมินสายตาที่อิจฉาของอุ้ยอุ้ยแล้วเดินตามเมเมไป

　　คราวนี้ภารกิจอยู่ในโรงงานที่ทรุดโทรม ด้วยพลังของทักษะฮาคิระดับกลาง โกโจ คาเอเดะระบุได้ทันทีว่าคำสาปที่อยู่ที่นี่คือคำสาประดับ1ที่เข้าใกล้ระดับพิเศษแล้ว

　　“ติ๊ง พบสถานที่เช็คอินแห่งใหม่แล้ว ต้องการเช็คอินไหม?”

　　เมื่อโกโจ คาเอเดะเดินเข้าประตูโรงงานไป เสียงแจ้งเตือนของระบบก็ดังขึ้นทันที

　　"เช็คอิน!"

　　"ติ๊ง - ขอแสดงความยินดีกับโฮสต์ที่เช็คอินสำเร็จ รางวัลคือทักษะ 'การฟื้นฟูสามระดับ' "

　　หลังจากได้ยินรางวัลจากการเช็คอินในครั้งนี้ โกโจ คาเอเดะก็แสดงสีหน้ายินดี

　　"ทริปนี้โคตรคุ้มค่า"