ตอนที่ 11 บุกรุกโรงเรียนไสยเวทย์

　　"ไม่รู้จะขอบคุณท่านยังไงดีเลยค่ะ!"

　　หน้าสถานที่ที่ดูเหมือนวัดแห่งหนึ่ง หญิงวัยกลางคนก้มหัวกล่าวกับเกะโทอย่างจริงใจ ข้างๆเธอมีลูกสาวยืนอยู่ด้วย

　　“ไม่เป็นไร ยังไงคนเราก็ต้องช่วยเหลือซึ่งกันและกัน ถ้ามีปัญหาอีก ก็แวะมานะครับ”

　　เกะโท สุงุรุพูดด้วยรอยยิ้มปลอมๆบนใบหน้าของเขา

　　“ท่านนี่เหมือนพ่อพระชัดๆเลย ขอบคุณมากนะคะ”

　　เธอโค้งคำนับด้วยความเคารพแล้วจากไป

　　เมื่อผู้หญิงคนนั้นจากไป เกะโท สุงุรุก็นำวิญญาณคำสาปที่ได้มาจากผู้หญิงคนนั้นมาเข้าปากตัวเอง

　　เขายังแสดงสีหน้ารังเกียจออกมาด้วย

　　"เจ้าพวกลิงกังไร้พลังเวทเอ้ย!"

　　"ธาตุแท้โผล่ออกมาหมดแล้วค่ะท่านเกะโท"

　　ตอนนี้เองที่มีผู้หญิงคนนึงเดินเข้ามาและพูดติดตลก

　　“ฝ่ายบริหารมาแล้วค่ะ เชิญที่ห้องประชุมได้เลย”

　　หลังจากได้ยินคำพูดของผู้หญิงคนนั้น เกะโทก็ยิ้มอย่างจริงใจและพูดว่า

　　"ดีจังจังเลยแหะ นานเท่าไหร่แล้วนะที่ไม่ได้รวมตัวกันแบบครบๆ"

　　ขณะที่พูด ทั้งสองก็เดินเข้าไปในห้องที่อยู่ในวัดด้วยกัน

　　ในขณะนี้ กลุ่มคนที่เป็นผู้ติดตามของเกะโท สุงุรุกำลังรวมตัวกันอยู่ในห้อง

　　หลังจากเห็นการมาถึงของเกะโท ทุกคนต่างก็มีรอยยิ้ม

　　"ได้เวลาแล้วล่ะครอบครัวเอ๋ย! ถึงเวลาสิ้นสุดยุคของลิงและสร้างสรวงสวรรค์สำหรับผู้ใช้คุณไสยขึ้นมา!"

　　"ท่านเกะโทจงเจริญ!"

　　หลังจากได้ยินคำพูดของเกะโท ทุกคนก็ส่งเสียงเชียร์อย่างดุเดือด

　　ดูเหมือนว่าทุกสิ่งที่พวกเขาทำตลอดหลายปีที่ผ่านมาก็เพื่อวันนี้ และมันกำลังจะบรรลุผล

　　เกะโทยังแสดงสีหน้าตื่นเต้นในขณะนี้ มองดูฝูงชนแล้วพูดว่า

　　"ก้าวแรกของเราคือแกนหลักของโลกไสยเวท ไปถล่มโรงเรียนไสยเวทกันเถอะ!"

　　"มากับฉัน!"

　　ในขณะที่เกะโท สุงุรุกำลังจะเดินทางพร้อมกับกลุ่มของเขา ตอนนี้ที่โรงเรียนไสยเวท โกโจ ซาโตรุก็กำลังบอกให้มาซามิจิ ยากะทราบถึงผลการสอบสวนของเขาในภารกิจล่าสุดของโอคตสึ อินุมากิ และโกโจ คาเอเดะ

　　“แต่จนป่านนี้ก็ยังไม่เห็นเกะโทเคลื่อนไหวเลย เป็นไปได้ไหมที่เราคิดมากเกินไป?”

　　มาซามิจิ ยากะมองผ่านกระจกใสซึ่งเป็นฉากที่เซนอิง มากิกำลังบ่นโกโจ คาเอเดะอยู่

　　"ไม่มีทางที่ผมจะลืมคราบพลังของเกะโท สุงุรุไปได้หรอกนะครับ"

　　โกโจ ซาโตรุและเกะโท สุงุรุเป็นเพื่อนสนิทของกันและกันเป็นคนเดียว

　　ทั้งสองได้ทำภารกิจร่วมกันมานับไม่ถ้วนและเข้าใจซึ่งกันและกันเป็นอย่างดี

　　“ดูเหมือนคุณจะต้องระวัง—”

　　ก่อนที่มาซามิจิ ยากะจะพูดจบ เขาก็สัมผัสได้ถึงอะไรบางอย่าง

　　เขาพูดด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความโกรธ

　　"พูดปุ๊บก็มาปั๊บเลยเหรอ? ให้อาจารย์ที่มีระดับสูงกว่าเตรียมระดับ1 ไปที่วงเวียนด้านหน้าโรงเรียนเดี๋ยวนี้!"

　　ตอนนี้ที่วงเวียนหน้าโรงเรียน

　　“ให้ตายเถอะ ปล่อยฉันนะ ฉันจะสอนบทเรียนไอ้เวรนี่!”

　　มากิได้แต่จ้องมองโกโจ คาเอเดะด้วยความโกรธแต่ทำอะไรไม่ได้ เพราะเธอถูกแพนด้าจับไว้

　　“เอาล่ะๆ ใจเย็นๆก่อนนะโอเคไหม”

　　แพนด้าพูดด้วยรอยยิ้ม พยายามทำให้บรรยากาศสงบลง

　　อินุมากิและโอคตสึมองดูอย่างเฉยเมย พวกเขาคุ้นเคยกับเหตุการณ์แบบนี้ของทั้งคู่มานานแล้ว

　　“อินุมากิซัง นายคิดว่ามากิซังชอบโกโจซังหรือเปล่า?”

　　ตอนนี้โอคตสึนั้นเริ่มสนิทกับทุกคนแล้ว เขาไม่มีท่าทีหดหู่อยู่ตลอดเวลาอีกต่อไป ดูปกติและกล้าจะพูดคุยกับคนอื่น

　　"แซลมอน”

　　อินุมากิตอบกลับด้วยน้ำเสียงกระซิบ

　　ทันใดนั้นเองก็มีวิญญาณคำสาปปรากฏขึ้นบนท้องฟ้าไกล

　　โอคตสึ ยูตะรีบเงยหน้าขึ้น ขมวดคิ้วแล้วพูดว่า

　　"ดูเหมือนว่าจะมีบางอย่างแปลกๆเกิดขึ้น"

　　หลังจากได้ยินคำพูดของโอคตสึ ยูตะ ทุกคนก็หยุดการกระทำของตัวเองแล้วมองขึ้นไปบนฟ้าเช่นกัน และเห็นจุดสีดำที่ค่อยๆขยายใหญ่ขึ้น

　　ในไม่ช้าทุกคนก็รู้สึกถึงพลังของคำสาป

　　"มันวิญญาณคำสาป"

　　โกโจ คาเอเดะพูดด้วยสีหน้าเกียจคร้านเช่นเคย

　　มากิก็หยุดดิ้นและเริ่มจับอาวุธของเธอมาเตรียมพร้อม

　　อินุมากิเองก็ดึงผ้าพันคอที่ปิดปากเขาอยู่ลงมา เผยให้เห็นรอยคำสาปบริเวณริมฝีปาก

　　แพนด้ายังกำหมัดแน่นและเตรียมพร้อมสำหรับการต่อสู้

　　มีเพียงโอคตสึ ยูตะที่ยังคงยืนงง

　　“อะไรนะ—”

　　จากนั้นก็มีวิญญาณคำสาปนกตัวใหญ่ลงมาเหยียบที่พื้นหน้าโรงเรียนไสยเวท พร้อมกับเกะโท สุงุรุที่กระโดดตามลงมาข้างๆ

　　เขาพูดด้วยความรังเกียจ

　　"ผ่านไปตั้งหลายปีแล้วแท้ๆ แต่ยังเหมือนเดิมเลยนะ ที่นี่เนี่ย"

　　ในเวลาเดียวกัน วิญญาณคำสาปนกยักษ์ก็เปิดปากของมันออกมา เผยให้เห็นคนของเกะโทที่อยู่ข้างในปาก

　　“คุณเกะโท แน่ใจนะคะว่าที่นี่คือโตเกียวน่ะ?”

　　มิมิโกะพูดด้วยสีหน้าประหลาดใจ

　　“มันดูบ้านนอกชะมัดเลย”

　　นานาโกะก็เห็นด้วย

　　“ว้าว มีแพนด้าอยู่ที่นี่ด้วยหรอ!”

　　ผู้บริหารของเกะโทเริ่มลงจากนกตัวใหญ่ทีละคน ส่วนนานาโกะที่มองเห็นแพนด้าก็หยิบโทรศัพท์มือถือของเธอออกมาและเริ่มถ่ายรูป

　　การปรากฏตัวอย่างกระทันหันของเกะโททำให้กลุ่มมากิประหลาดใจ

　　“พวกนี้เป็นใคร?”

　　“เหมือนจะเป็นผู้บุกรุกนะ!”

　　หลังจากมากิคุยกับแพนด้า ดูเหมือนเธอจะนึกอะไรสนุกๆออก และเริ่มแสดงรอยยิ้มที่ดูชั่วร้าย

　　“ไม่ว่าพวกนายจะเป็นใคร รีบออกไปจากที่นี่ซะ ไม่งั้นจะถูกเล่นงานโดยคนที่แข็งแกร่งที่สุดของเราอย่างโกโจ คาเอเดะ!”

　　คนอื่นๆก็เข้าใจทันทีว่ามากิกำลังเล่นอะไร จึงพูดไปในทางเดียวกัน

　　“คาเอเดะจะไม่มีวันให้อภัยผู้บุกรุก!”

　　“แซลมอน!”

　　“ใช่ โกโจซังแข็งแกร่งมาก ใช่แล้ว!”

　　ตอนนี้โกโจ คาเอเดะไม่มีท่าทีเกียจคร้านแล้ว เขามองเพื่อนร่วมชั้นของเขาด้วยความสับสน

　　"เห้ยๆ ล้อกันเล่นรึไง? ฉันเป็นแค่ผู้ใช้คุณไสยระดับ4เองนะ ทำไมไม่พูดชื่อยูตะเล่า!"

　　เขาไม่เหมือนมากิ ยูตะ แพนด้า และอินุมากิที่ไม่รู้จักเกะโท

　　แม้ว่าชายคนนี้จะไม่แข็งแกร่งเท่าโกโจ ซาโตรุ แต่เขาก็ยังเป็นหนึ่งในสี่ระดับพิเศษ ดังนั้นเขาจึงแข็งแกร่งมาก

　　แถมเขายังเป็นคนที่ค่อนข้างวิกลจริต

　　แต่ตอนที่โกโจ คาเอเดะพูดจบ ก็มีคนมาปรากฏตัวตรงหน้าเขาทันที

　　“โกโจคุง ไม่เจอกันนานเลยนะ!”

　　ในชั่วพริบตา เป็นเกะโทที่มาปรากฏตัวตรงหน้าเขา พร้อมพูดด้วยรอยยิ้มที่ดูเป็นมิตรสุดๆ

　　โกโจ คาเอเดะขมวดคิ้วขณะมองไปที่เกะโท เขาเตรียมตัวจะใช้ชุนโปทันที (ก้าวพริบตา)

　　ท้ายที่สุด เมื่อเผชิญกับการคุกคามของผู้ใช้คุณไสยระดับพิเศษ จะมัวแต่ซ่อนพลังไว้ก็ไม่ได้แล้ว

　　ในขณะเดียวกัน พวกมากิที่ยืนอยู่ตรงนั้นต่างก็มีสีหน้าตกตะลึง

　　“เร็วมาก!”

　　สีหน้าของพวกเขาดูเคร่งขรึม พวกเขาตระหนักแล้วว่าสถานการณ์นั้นเลวร้าย

　　"ไม่ได้เจอกันตั้งนาน ไม่คิดเลยว่านายจะมาถึงขนาดนี้แล้ว สมแล้วที่เป็นน้องชายของโกโจ ซาโตรุ ฉันละภูมิใจในตัวนายจริงๆ!"

　　เกะโท สุงุรุเพิกเฉยต่อสีหน้าเคร่งเครียดของคนอื่นและยังคงพูดกับโกโจ คาเอเดะด้วยรอยยิ้ม

　　"ถ้านายรู้สึกแย่กับโลกที่เป็นอยู่ตอนนี้ ก็มาหาฉันได้ทุกเมื่อนะ"

　　หลังจากพูดอย่างนั้น เกะโทก็เคลื่อนตัวอย่างรวดเร็วอีกครั้ง

　　รอบนี้เป็นโอคตสึ ยูตะ เขาไปหายูตะและเล่าแผนฆ่ามนุษย์ธรรมดาและสร้างโลกที่มีแต่ผู้ใช้คุณไสยให้ยูตะฟัง

　　“อย่าเอาความคิดบ้าๆของนายมายัดใส่หัวนักเรียนของฉันจะได้ไหม”

　　ตอนนี้เองที่โกโจ ซาโตรุมาปรากฏตัวพร้อมกับเหล่าอาจารย์