บทที่ 9 : กฎหมายภาษีใหม่! พ่อค้าข้าวใจโฉด!
บทที่ 9 : กฎหมายภาษีใหม่! พ่อค้าข้าวใจโฉด!
ตามปกติเเล้ว, บารอนไม่ควรอยู่บนเรือลําเดียวกับพวกเขาสิ
แต่…ทําไมสิ่งนี้ถึงเกิดขึ้น? !
และถ้าเขาทําสิ่งนี้จริงๆ, มันก็น่ากลัวว่านักธุรกิจผู้สูงศักดิ์เหล่านั้นจะประท้วง…. หรือแม้แต่ออกจากหมู่บ้านเกรย์สโตนของพวกเขาไปเลย
และสำหรับหมู่บ้านของพวกเขา….. นี่จะต้องเป็นภัยร้ายอย่างแน่นอน!
แก่นแท้ปกติของดินแดนคือชนชั้นสูง, นักธุรกิจที่แข็งแกร่ง, และคนรวย…..เเล้วหมู่บ้านเกรย์สโตนจะเป็นดินแดนแบบไหนถ้าไม่มีพวกเขา?
"ยิร์มารา เจ้าสับสนอะไร?.....ถ้าเจ้าทําไม่ได้ก็บอกมา, ข้าจะได้ให้คนอื่นมาทำเเทน" เรย์มอนด์เหลือบมองเขาและพูดอย่างอารมณ์ไม่ดี
เมื่อได้ยินเช่นนี้, สีหน้าของยิร์มาราเปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน
แต่สุดท้ายเขาก็ได้แต่ยิ้มและพยักหน้ารับ!
"ข้าทราบความต้องการของลอร์ดบารอนเเล้ว, และข้าจะพยายามอย่างดีที่สุด”
“แต่ข้ากลัวว่าข้าจะไม่สามารถปราบปรามพวกเขาด้วยความแข็งแกร่งของข้าได้!”
"ไม่ต้องห่วงข้าจะให้คนของข้าไปกับเจ้าด้วย" เรย์มอนด์ส่ายหัวและพูดอย่างใจเย็น
"พอร์ทแมน เข้ามาสิ!"
ทันใดนั้นชายคนหนึ่งผู้สวมชุดเกราะเบาก็เดินเข้ามาอย่างรวดเร็วจากนอกห้อง
มีคันธนูและลูกศรขนาดใหญ่อยู่บนหลังของเขา!
นี่คือยูนิตระดับที่สาม—นักธนูเทมพลาร์, พอร์ทแมน!
หลังจากประสบความสําเร็จในการอัญเชิญพวกเขา….เรย์มอนด์ได้มอบหน้าที่ให้พวกเขาด้วย
ชีนน์, นักธนูที่ทรงพลังที่สุดได้รับมอบหมายให้ไปสังเกตการณ์และลาดตระเวนนอกเมือง
ส่วนนักธนูเทมพลาร์อีกสองคน
อย่าง, พอร์ทแมน, และฮาร์แบร์เกอร์
พวกเขาถูกทิ้งไว้ในเมืองเพื่อให้พร้อมสําหรับใช้งานได้ตลอดเวลา
"ยิร์มารา, นี่คือพอร์ทแมน….
นักธนูระดับสาม”
“เขาจะติดตามเจ้าตลอดภารกิจ…..จําไว้ว่าถ้าใครไม่เห็นด้วยก็ขอให้พวกเขาออกไป!”
"แต่ถ้าใครอยากสร้างความเดือดร้อน…..พอร์ทแมน จัดการพวกเขาทันที, เข้าใจไหม"
"ตามคำสั่ง, ลอร์ดบารอน!" พอร์ตแมนกล่าวโดยไม่ลังเล
ในเวลานี้ใบหน้าของ ยิร์มาร่า ซีดเซียวไม่น่าเชื่อ!
ระดับสาม,.....นักธนูระดับสาม?
ตั้งแต่เมื่อไหร่ที่หมู่บ้านเกรย์สโตนของพวกเขามีอาชีพที่หายากระดับนี้?
แม้ว่าจะเต็มไปด้วยข้อสงสัย….แต่ในที่สุดยิร์มาราก็เลิกปฏิเสธ!
"ข้าเข้าใจสิ่งที่ลอร์ดบารอนต้องการเเล้ว…..เเละข้าจะทําในสิ่งที่ท่านต้องการ!" จากนั้นเขาก็ออกจากที่นี่อย่างเชื่อฟัง
เมื่อยิร์มาราออกมา, เขาก็พบว่าผู้คนจำนวนมากกําลังมองมาที่เขาอย่างระมัดระวัง
นี่เป็นหนึ่งในช่วงเวลาที่พวกเขาไม่ได้ใช้ชีวิตอย่างมึนงงอีกต่อไป, เพราะการเก็บภาษีนั้นเกี่ยวข้องกับการอยู่รอดของพวกเขาทั้งหมด!
…..ต้องมาการเพิ่มภาษี
ผู้ที่อยู่ด้านล่างสามารถจินตนาการถึงสิ่งนี้ได้เลย
แต่ถ้าการขึ้นภาษีในครั้งนี้นั้นมากเกินไป….มันก็น่ากลัวว่าพวกเขาจะไม่สามารถจ่ายได้เลย
เเละมีทางเลือกเดียวเท่านั้น, นั่นคือความตาย!
เเละในที่สุดก็มีคนที่รอต่อไปไม่ไหว….และถามผ่านฟันที่ขรุขระ!
"ท่านยิร์มารา ภาษีสําหรับไตรมาสเป็นอย่างไรบ้าง......เราจําเป็นต้องเพิ่มภาษีหรือไม่?"
ยิร์มาร่าเงียบไปครู่หนึ่งแล้วถอนหายใจและพูดด้วยรอยยิ้มที่บิดเบี้ยว!
"พวกเจ้าโชคดีจริงๆ…..ฟังฉัน!"
“ภาษีฤดูหนาวสําหรับไตรมาสนี้ถูกยกเลิกแล้ว, นอกจากนี้ภาษีก่อนหน้านี้ทั้งหมดก็ถูกยกเลิก….เเละปีหน้าจะมีการเรียกเก็บภาษีเพียงภาษีเดียวนั่นคือภาษีความอยู่รอด มันเป็นราคา 100 เหรียญทองแดงต่อครอบครัวต่อปี….ไม่มีการจํากัดจํานวนคน, แต่จํากัดเฉพาะครอบครัวธรรมดาครอบครัวที่ยากจน!”
เขาหยุดเล็กน้อย, จากนั้นเขาก็กัดฟันและพูดอีกครั้ง!
"นักธุรกิจ, อัศวินขุนนาง, และครอบครัวที่มีทรัพย์สินถึงจํานวนหนึ่ง……ภาษีประจําปีจะปรับเป็นเหรียญเงินสิบเหรียญต่อปี, ซึ่งสามารถจ่ายเป็นรายเดือนหรือรายปีก็ได้!"
ทันทีที่คําพูดเหล่านี้หลุดออกมา….ผู้คนทั้งหมดก็เงียบสนิท ราวกับว่าพวกเขาถูกร่ายมนตร์สะกด!
ภาษีฟรีในฤดูหนาว?
ภาษีประเภทต่างๆถูกยกเลิก
ครอบครัวต้องจ่ายเหรียญทองแดง 100 เหรียญตลอดทั้งปีเท่านั้น?
ยิ่งไปกว่านั้นพ่อค้าและตระกูลอัศวินขุนนางต้องจ่ายเหรียญเงินเต็มสิบเหรียญ?
นี่พวกเขากําลังฝัน?
มันเป็นเเบบนี้ไปได้ยังไง?
เมื่อเห็นฉากนี้ ยิร์มาราก็อดไม่ได้ที่จะตะโกนอีกครั้ง
"พวกเจ้าหูหนวกกกันหมดเลยหรือ?......ไม่ได้ยินสิ่งที่ข้าพึ่งพูดไปเหรอ!"
"บูม!"
ในที่สุดทุกคนก็ตื่นขึ้นมาจากภภวังค์และตกตะลึงอย่างสมบูรณ์
"ยิร์มารา….ท่านพูดจริงหรือ, ภาษีของเราลดลงมากขนาดนั้นจริงๆหรือ?" มีคนตะโกนออกมาด้วยความไม่อยากจะเชื่อ
"มันเป็นเรื่องจริงทั้งหมด! นอกจากนี้การแต่งงานและการคลอดบุตร! หรือรายการใดๆก็สามารถได้รับการยกเว้นภาษีครึ่งหนึ่งสําหรับปีนั้นๆและสามารถซ้อนทับกันได้!" ยิร์มาราพูดอย่างไม่สะทกสะท้าน!
จากนั้นทุกคนก็เงียบลงอีกครั้งและในที่สุดพวกเขาก็พังทลายลงอย่างสมบูรณ์
หลายคนคุกเข่าลงกับพื้นและร้องไห้อย่างดีใจ
"ว้าว…..อู้ฮู….ท่านลอร์ดจงมีอายุยืนยาว”
“ทําไมท่านไม่มาให้เร็วกว่านี้?...... แม่ของข้าคงไม่ตายไปเพราะการอดอาหาร”
"ท่านลอร์ดเป็นคนดีจริงๆ…..มันยอดเยี่ยมมาก, ด้วยวิธีนี้ครอบครัวของเราก็สามารถอยู่รอดได้เเล้ว”
"ท่านลอร์ดโปรดมีอายุยืนยาว..."
…….
ทุกคนกำลังคลั่งไคล้ด้วยความดีใจ
ท้ายที่สุดเเล้ว, นี่ก็เป็นหนึ่งในข่าวดีไม่กี่อย่างสำหรับคนยากจนอย่างพวกเขา
อย่างไรก็ตาม, เมื่อมีคนมีความสุข…….มันก็จะมีบางคนมีความทุกข์!
"ยิร์มาร่า, เจ้าบ้าไปเเล้วหรือเปล่า?”
“หรือบารอนกลายเป็นคนโง่ไปเเล้วหรือไม่?.....ทําไมถึงต้องการลดภาษีสําหรับคนจนเหล่านี้?.....เเล้วทําไมถึงต้องการขึ้นภาษีของพวกเรา?.....พวกเราเป็นขุนนางนะ”
"ให้ตายสิ!......ไอ้พวกบ้า!"
ทันใดนั้น, มันก็มีเสียงคํารามดังขึ้น……และชายอ้วนในฝูงชนผู้สวมเสื้อผ้าที่งดงามอย่างเห็นได้ชัดก็ตะโกนออกมาอย่างหยาบคาย!
เมื่อยิร์มาลาเหลือบมอง เขาก็จำได้ทันที
นี่เป็นหนึ่งในพ่อค้าข้าวไม่กี่คนในหมู่บ้านเกรย์สโตน, แต่เมล็ดข้าวของเขานั้นมีราคาแพงที่สุดเสมอและคุณภาพนั้นยังแย่มาก
แต่ถึงกระนั้นทุกคนก็ทําอะไรไม่ได้…….เพราะทุกคนต้องการอาหาร, และไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะกลายเป็นพ่อค้าข้าวได้
พ่อค้าข้าวเหล่านี้ทั้งหมดมีภูมิหลัง
ดังนั้น, จึงมีเพียงไม่กี่คนที่กล้าทําให้พวกเขาขุ่นเคือง!
แต่เมื่อยิร์มารานึกถึงคําพูดและทัศนคติก่อนหน้านี้ของเรย์มอนด์…..เขาก็กัดฟันและพูดต่อเท่านั้น!
"ถ้าท่านรับไม่ได้ ท่านสามารถออกจากหมู่บ้านเกรย์สโตนของเราได้ทันที, เเละนี่คือคําสั่งจากบารอนของเรา"
ทันใดนั้นหมูอ้วนก็ดูเหมือนจะได้ยินเรื่องตลดและเขาระเบิดเสียงหัวเราะออกมา
"ฮ่าฮ่าฮ่า ขึ้นภาษีใช่ไหม?......เอาล่ะข้าจะขึ้นราคาอาหาร”
“ฟังข้าให้ดี……จากนี้ไปราคาอาหารจะเพิ่มเป็นสองเท่า, คนที่จ่ายไม่ได้จะต้องอดตาย”
…………….
