บทที่ 4 : แกนเวทย์มนตร์ระดับสี่! นักธนูแห่งวิหารศักดิ์สิทธิ์!
บทที่ 4 : แกนเวทย์มนตร์ระดับสี่! นักธนูแห่งวิหารศักดิ์สิทธิ์!
"พลังของระบบยอดเยี่ยมมาก!"
“ขั้นต่อไปคือแกนเวทย์มนตร์เหล่านี้…” เรย์มอนด์เหลือบมองแกนเวทย์มนตร์ในกล่อง จากนั้นจึงลงมือทันทีและเริ่มนับจำนวนและระดับของพวกมันอย่างระมัดระวัง
ผลลัพธ์คือ, เขามีแกนเวทย์มนตร์ระดับสาม จำนวนสองชิ้น
แกนเวทย์มนตร์ระดับสอง จำนวนเจ็ดชิ้น
แกนเวทย์มนตร์ระดับหนึ่ง มากกว่าสี่สิบชิ้น
จำนวนนี้มีไม่มาก…แต่ก็ไม่น้อยจนเกินไปเพราะถ้าแปลงเป็นเหรียญทองมันก็น่าจะได้หลายสิบเหรียญ
ดังนั้น, มันเพียงพอแล้วสำหรับหมู่บ้านเกรย์สโตนของพวกเขาที่จะอยู่รอดต่อไปได้อีกปี
จากนั้นเรย์มอนด์ก็หยิบแกนเวทย์ระดับสามขึ้นมา...
ในเวลาเดียวกัน เสียงแจ้งเตือนของระบบก็ดังขึ้น
“ติ๊ง!”
“ตรวจพบทรัพยากรการอัญเชิญ คุณต้องการอัญเชิญยูนิตระดับสาม, นักธนูเทมพลาร์หรือไม่!”
…
นักธนูเทมพลาร์,
ยูนิตระดับสาม เหนือกว่ายูนิตระดับหนึ่งอัศวินเทมพลาร์ และยูนิตระดับสองอัศวินแห่งวิหารศักดิ์สิทธ์
พลังของยูนิตระดับสาม เทียบได้กับนักรบระดับสามของโลกใบนี้!
“แต่คุณต้องการอัญเชิญหรือไม่?”
เรย์มอนด์หรี่ตาลง
เขาลังเลเล็กน้อย
หากเขาอัญเชิญด้วยแกนเวทย์มนตร์เหล่านี้โดยตรง….เขาจะได้รับ นักธนูเทมพลาร์สองคน, อัศวินแห่งวิหารศักดิ์สิทธ์เจ็ดคน, และอัศวินเทมพลาร์สี่สิบคน!
พูดตามตรง…ว่านี่เป็นกองกำลังที่ไม่ได้อ่อนแอเลยจริงๆ
เเละแน่นอนว่ามันเพียงพอที่จะช่วยหมู่บ้านเกรย์สโตนให้ออกจากสถานการณ์วิกฤติในปัจจุบันได้
แต่…..เขายังมีความคิดอื่น!
“จะเป็นอย่างไรถ้าข้าแทนที่แกนเวทย์มนตร์เหล่านี้ด้วยแกนเวทย์มนต์ระดับสี่?”
ใช่แล้ว, นั่นคือสิ่งที่เขาคิด!
คุณภาพมาก่อนปริมาณ!......เเละด้วยสิ่งนี้เขาจะได้รับยูนิตระดับสี่, นักธนูแห่งวิหารศักดิ์สิทธิ์ซึ่งเทียบได้กับผู้เชี่ยวชาญระดับสี่ ของโลกใบนี้!
และที่สำคัญกว่านั้นคือ…..หากเขาอัญเชิญยูนิตระดับสี่
มันอาจจะสามารถทำให้เขาได้รับรางวัลเพิ่มเติมจากระบบ, เเละสิ่งจะนำมาซึ่งผลประโยชน์ที่มากขึ้นอย่างมาก!
เมื่อนึกถึงสิ่งนี้เขาก็ได้ตัดสินใจในใจอย่างเงียบๆ
“มาเดิมพันกันเถอะ!”
เขากวาดแกนเวทมนตร์ทั้งหมดในกล่องออกไปโดยตรงและบรรจุมันลงในถุง…..จากนั้นเขาก็รีบออกจากปราสาทของตระกูลเบลนและไปที่บ้านของแมตต์-เยอร์มัน!
“เรย์มอนด์ ทำไมเจ้าถึงมาที่นี่….แล้วนี่มันอะไร?” แมตต์-เยอร์มันถามอย่างสับสน
“ลุงแมตต์, ข้าต้องการให้ลุงทำอะไรบางอย่างให้ข้า!” เรย์มอนด์จ้องมองเขาอย่างจริงจัง
ราวกับว่าตระหนักถึงความจริงจังของเรย์มอนด์, ใบหน้าของแมตต์-เยอร์มันก็หดตัวลงเช่นกัน
"ข้าพร้อมรับใช้ท่าน, ลอร์ดบารอน....โปรดบอกข้าทีว่ามันคืออะไร?"
“แกนเวทย์มนตร์เหล่านี้….ข้าอยากให้ลุงช่วยเปลี่ยนพวกมันเป็นเเกนเวทย์มนต์ระดับสี่” เรย์มอนด์บอกสิ่งที่เขาต้องการพร้อมเปิดปากถุงให้ดูเเกนเวทย์มนต์ข้างใน
เมื่อได้เห็นสิ่งนี้, แมตต์-เยอร์มันก็ตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง
“แกนเวทย์มนตร์?!”
เขาเหลือบมองที่แกนเวทย์มนตร์ แล้วหันกลับมองไปที่เรย์มอนด์อีกครั้ง
เขาดูเหมือนจะลังเลเล็กน้อย….แต่หลังจากนั้นไม่นาน เขาก็ถอนหายใจอีกครั้ง
“ท่านบารอน, ถ้าเป็นแกนเวทมนตร์ระดับสี่ ข้าต้องไปที่ธันเดอร์ซิตี้! นั่นคืออาณาเขตของเคานต์อิกอร์ และมีเพียงที่นั้นเท่านั้นที่รับประกันได้ว่าจะพบแกนเวทมนตร์ระดับสี่ !”
เมื่อได้ยินเช่นนี้, เรย์มอนด์ก็สั่งการโดยตรง
“ลุงแมตต์, โปรดไปทำภารกิจเเละกลับมาโดยเร็วที่สุด!”
"รับคำสั่ง…ลอร์ดบารอน"
แมตต์-เยอร์มันรับคำสั่ง, จากนั้นรีบหันหลังกลับ เก็บถุงเเกนเวทย์มนต์แล้วจากไปทันที
“ลุงแมตต์ ข้าหวังว่าลุงจะไม่ทำให้ข้าผิดหวังนะ…”
อันที่จริงแล้ว การปล่อยให้เรื่องนี้อยู่ในมือของอีกฝ่ายไม่ใช่ทางเลือกที่สมบูรณ์นัก... เพราะเขาไม่รู้ว่าอีกฝ่ายจะถูกล่อลวงด้วยความมั่งคั่งและขโมยเอาแกนเวทมนตร์เหล่านั้นไปจากเขาหรือไม่!
แต่หากเรื่องนี้ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของโอเกอร์หรือตัวเขาเอง...
ด้วยความแข็งแกร่งระดับหนึ่ง…..ถ้าพวกเขาตกเป็นเป้าหมายของโจรหรืออะไรก็ตาม, พวกเขาก็มีแนวโน้มว่าจะไม่รอดสูงมาก….. ดังนั้นเขาจึงทำได้แค่เดิมพัน
แต่โชคดีที่โชคของเขาดูเหมือนจะไม่แย่ขนาดนั้น!
ไม่กี่วันต่อมา, เเมตต์-เยอร์มันผู้เต็มไปด้วยฝุ่นก็กลับมายังหมู่บ้านเกรย์สโตนด้วยท่าทีเหน็ดเหนื่อย
ในเวลาเดียวกัน เขาได้นำแกนเวทมนตร์ระดับสี่ มาให้เรย์มอนด์ด้วย!
…….
“เรย์มอนด์ นี่คือแกนเวทย์มนตร์ของสัตว์เวทย์ระดับสี่ งูทองคำเปลว!”
“นอกจากนี้ แม้ว่ามูลค่าของแกนเวทย์มนตร์อื่นๆจะยังคงเหลืออยู่บ้าง แต่ข้าก็ใช้พวกมันเพ่อซื้ออาหารและแหล่งทำความร้อนด้วยความคิดของข้าเอง….ข้าขอโทษที่ตัดสินใจโดยพละการ” แมตต์-เยอร์มันกล่าวขอโทษพร้อมกับก้มศีรษะลง
“ขอบคุณสำหรับการทำงานหนักของลุง…..ข้ารู้ว่าลุงกังวลเรื่องอะไร แต่ไม่ต้องกังวล….สมบัติของพ่อข้ายังมีเหรียญทองอยู่หกสิบหรือเจ็ดสิบเหรียญทอง”
“มันเพียงพอสำหรับค่าใช้จ่ายของพวกเราอย่างแน่นอน นอกจากนี้ขอเวลาให้ข้าหนึ่งวัน…..ข้าจะเซอร์ไพรส์ลุงพรุ่งนี้!” เรย์มอนด์พูดด้วยรอยยิ้มที่มีความมั่นใจเต็มร้อย
ตอนนี้ทุกอย่างพร้อมแล้ว สิ่งเดียวที่เราต้องการคือลมตะวันออก
ในที่สุดวิหาร ปราสาท กองทัพ และเรือของเขาก็กำลังจะออกทะเลแล้ว 55555! (น่าจะดูวันพีซมากไป (-_-))
ในเวลาเดียวกัน
ราวกับสัมผัสได้ถึงความมั่นใจในน้ำเสียงของเรย์มอนด์….แมตต์-เยอร์มันก็หัวเราะออกมาเช่นกัน
“เอาล่ะ ข้าจะรอให้เจ้าเซอร์ไพรส์ข้าพรุ่งนี้!”
จากนั้น, เรย์มอนด์ก็หยิบแกนเวทมนตร์ระดับสี่ แล้วจากไป
เขากลับไปยังปราสาทของเขา
แล้วทำการเริ่มอัญเชิญทันที!
“ติ๊ง!”
“ตรวจพบทรัพยากรการอัญเชิญ คุณต้องการอัญเชิญยูนิตระดับสี่, นักธนูแห่งวิหารศักดิ์สิทธิ์หรือไม่?”
ยูนิตระดับสี่นั้นคือนักธนูแห่งวิหารศักดิ์สิทธิ์…..ยูนิตนี้มีระดับเหนืออัศวินเทมพลาร์, อัศวินแห่งวิหารศักดิ์สิทธิ์, และนักธนูเทมพลาร์
หากต้องการเปรียบเทียบกับระดับผู้เชี่ยวชาญในโลกนี้…มันก็คือระดับสี่!
"อัญเชิญ!"
“ติ๊ง! โฮสต์เรย์มอนด์อัญเชิญยูนิตระดับสี่ - [นักธนูแห่งวิหารศักดิ์สิทธิ์] สำเร็จ!!”
"ติ๊ง! ขอแสดงความยินดีด้วย คุณได้อัญเชิญยูนิตระดับสี่สำเร็จ, ได้รับทักษะการยิงธนูระดับปรมาจารย์ และได้รับการฝึกฝนจิตวิญญาณเเห่งการต่อสู้สิบปี!"
บูมมมมมม!
ทันใดนั้นเอง, พลังปราณแสงศักดิ์สิทธิ์ในร่างกายของเรย์มอนด์ก็เพิ่มขึ้นอย่างมหาศาล
ระดับสอง!
ระดับสาม!
ระดับสี่!
แทบจะในชั่วพริบตา เขาเปลี่ยนจากการเป็นนักเวทย์และนักรบระดับหนึ่งธรรมดาๆ……มาเป็นนักรบระดับสี่ ในปัจจุบัน
เเถมยังมีแนวโน้มว่าจะเขามีพลังมากกว่าลุงแมตต์มาก!
เพราะแมตต์-เยอร์มันนั้น….ไม่มีทักษะการต่อสู้เลย!
"ยอดเยี่ยมมาก!"
"ข้าเดิมพันได้ถูกต้องแล้ว!"
เรย์มอนด์ตื่นเต้นมาก ทันทีที่ได้รับรางวัลเพิ่มเติม….เขาก็ทะยานขึ้นไปบนท้องฟ้าและความเข้มข้นพลังปราณศักดิ์สิทธิ์ของเขาก็เพิ่มขึ้นเป็นระดับสี่ทันที!
และในตอนนี้….เขากลายเป็นคนที่แข็งแกร่งที่สุดในหมู่บ้านเกรย์สโตนเรียบร้อยเเล้ว!
ในเวลาเดียวกัน, ยูนิตระดับสองที่เขาอัญเชิญมาหรือก็คือนักธนูแห่งวิหารศักดิ์สิทธิ์นั้นปรากฏตัวออกมาจากอากาศแล้วคุกเข่าลงต่อหน้าเขาด้วยความเคารพ!
"น้อมรับใช้, ลอร์ดผู้ยิ่งใหญ่!"
"ข้าชื่อนากัส นักธนูแห่งวิหารศักดิ์สิทธิ์…..ข้ารู้สึกเป็นเกียรติอย่างยิ่งที่ได้รับการเรียกขานจากท่าน!”
“ขอให้พรจากแสงศักดิ์สิทธิ์ คงอยู่กับท่านตลอดไป”
……………………