บทที่ 195 สถานะความผิดพลาด(ฟรี)

บทที่ 195 สถานะความผิดพลาด(ฟรี)

“ฟู่ นี่มันรุนแรงเกินไป” พวกเขาทั้งสองอุทาน ดวงตาเบิกกว้างด้วยความไม่เชื่อ ครกหินขนาดใหญ่มีพลังอย่างไม่น่าเชื่อ สามารถบดแม้แต่ผีที่ดุร้ายจนเป็นผงได้ ขณะที่เสาหินขนาดใหญ่ยังคงบดขยี้ ร่างของผีที่นอนอยู่ก็ถูกแหลกเป็นชิ้นๆ ปล่อยของเหลวสีดำออกมา

ในที่สุดผีก็กลายเป็นของเหลวสีดำสนิท เสายักษ์หยุดเคลื่อนไหว และของเหลวสีเข้มก็ไหลออกมาจากครก ขยับราวกับมีชีวิตอย่างน่าขนลุก คลานไปบนโต๊ะหิน

“ชู่ว! ผีสามารถกลายเป็นของเหลวสีดำในเวลาอันสั้นด้วยครกหินอันยิ่งใหญ่นี้ได้หรือ?” หลิวชิงโหรว อ้าปากค้างด้วยความประหลาดใจ ดวงตาของ ฉินเฟิงหดตัวลงด้วยความตกใจกับพลังที่น่าเกรงขามของครก เขาสังเกตวัตถุนั้นอย่างสงสัย และตระหนักถึงศักยภาพของมันในฐานะสิ่งประดิษฐ์เหนือธรรมชาติอันทรงพลัง

อย่างไรก็ตาม ฉินเฟิงไม่มีความตั้งใจที่จะอ้างสิทธิ์ในตัวเอง ท้ายที่สุดแล้ว วัตถุขนาดใหญ่เช่นนั้นคงใช้ไม่ได้สำหรับทุกคน - ใครจะให้มันโจมตีอย่างโง่เขลาล่ะ?

เมื่อเข้าใกล้โต๊ะหิน พวกเขาตรวจดูแอ่งของเหลวสีดำในช่องของมัน

【ติ๊ง! คุณได้ดูดซับพลังเหนือธรรมชาติ 3,000 แต้ม แปลงเป็นแต้มกักขัง 3,000 แต้ม! 】

ผีซึ่งตอนนี้กลายเป็นของเหลวสีดำหลังจากถูกเสาขนาดใหญ่ทุบ ดูเหมือนจะสูญเสียธรรมชาติของการฆ่าและไม่สามารถฆ่าได้อีกต่อไป

อย่างไรก็ตาม พวกเขารู้ว่านี่เป็นเพียงชั่วคราว หากพวกเขาไม่ได้เปลี่ยนสระของเหลวสีดำนี้ให้เป็นรอยสักภายในหนึ่งชั่วโมง มันก็จะรวมตัวเป็นผีอีกครั้ง มีข้อความเตือน อยู่บนโต๊ะหิน

“พี่เฟิง ช่วยฉันพิมพ์รอยสักนั้นหน่อย” หลิวชิงโหรวพูดพร้อมกับพับแขนเสื้อขึ้นเพื่อเผยให้เห็นแขนที่ซีดเซียวของเธอ “เดี๋ยวก่อน ขอเพิ่มอะไรอีกหน่อย!” ฉินเฟิงพูดด้วยรอยยิ้มลึกลับและหยิบกระบอกยางขึ้นมา

“พี่เฟิง คิดว่า...?” หลิวชิงโหรวถามด้วยความประหลาดใจ จากนั้นเธอก็เฝ้าดูในขณะที่ ฉินเฟิงเปิดฝาและเทสิ่งที่อยู่ในถังลงในของเหลวสีดำ ซึ่งดูเหมือนจะกลืนกินมัน

สิ่งที่น่ายินดีที่ ฉินเฟิงคือการดูดซับพลังเหนือธรรมชาติลดลง อย่างไรก็ตาม เนื้อยางในถังก็หมดลงอย่างรวดเร็ว ในขั้นแรก ต้องใช้เพียงเล็กน้อยเพื่อปิดผนึกผีด้วยขี้ผึ้งบางๆ แต่ตอนนี้ครึ่งหนึ่งของมันถูกใช้หมดแล้ว

โชคดีที่อัตราการดูดซับลดลงเหลือ 1,000 แต้ม หากยังเทขี้ผึ้งต่อไป จะเหลือขี้ผึ้งประมาณหนึ่งในสี่ และสุดท้ายแล้ว เมื่อระบบหยุดดูดซับพลังเหนือธรรมชาติ ก็เหลือขี้ผึ้งเพียงหนึ่งในสี่เท่านั้น และของเหลวสีดำก็เปลี่ยนเป็นสีน้ำเงินเข้ม

“เอ๊ะ พีื่เฟิง เกิดอะไรขึ้น?”

หลิวชิงโหรว อดไม่ได้ที่จะอุทานด้วยความประหลาดใจเมื่อเห็นการเปลี่ยนแปลงที่แปลกประหลาดนี้

“บางที ผีอาจเข้าสู่ภาวะสงบ” ฉินเฟิงแนะนำ ดูเหมือนว่าจะเป็นไปได้สูง เมื่อพิจารณาว่าด้านนอกห้องสัก รอยสักบนประตูเป็นสีดำและยังคงปล่อยพลังเหนือธรรมชาติออกมา ในขณะที่ของเหลวสีน้ำเงินเข้มหยุดปล่อยพลังงานดังกล่าวแล้ว นี่แสดงว่าผีถูกระงับอย่างสมบูรณ์

ตอนนี้ ด้วยการเปลี่ยนของเหลวสีน้ำเงินเข้มให้เป็นรอยสักบนร่างกายของ หลิวชิงโหรว พวกเขาสามารถระบุผลลัพธ์สุดท้ายได้ ซึ่งคาดว่าจะเป็นบวก ผีที่สามารถใช้พลังของมันได้ตามใจชอบแต่ไม่เคยฟื้นคืนชีพเลยดูเหมือนจะเป็นประโยชน์อย่างยิ่ง สิ่งเดียวที่น่าเสียใจสำหรับ ฉินเฟิงคือการใช้ขี้ผึ้งจำนวนมาก เพื่อทำให้เกิดการหยุดการฟื้นฟูถ้ามันถูกใช้เพื่อการผนึกวิญญาณเพียงอย่างเดียว มันก็สามารถผนึกได้อีกนับไม่ถ้วน

ฉินเฟิงหยิบตราประทับหินขึ้นมาแล้ววางไว้ในร่อง ของเหลวสีน้ำเงินเข้มทั้งหมดถูกดูดซับลงบนพื้นผิวของตราประทับหินทันที “ชิงโหรว พร้อมไหม” ฉินเฟิงพูดอย่างจริงจัง

“ลงมือเลย!” หลิวชิงโหรว พยักหน้าพร้อม

ในช่วงเวลาถัดมา ฉินเฟิงกดตราประทับหินลงบนแขนขาวของ หลิวชิงโหรว รูปแบบสีน้ำเงินเข้มที่ปกคลุมผนึกนั้นถูกถ่ายโอนไปยังแขนของเธอทันที รอยสักผีเสร็จแล้ว! เป็นที่น่าสังเกตว่า หลิวชิงโหรว รู้สึกไม่รู้สึกอึดอัดในระหว่างกระบวนการ ราวกับว่าทุกสิ่งทุกอย่างเป็นไปตามธรรมชาติ เธอคิดกับตัวเอง: ไม่น่าแปลกใจเลยที่ฉินเฟิงบอกว่าการควบคุมผีด้วยรอยสักผีนั้นแทบจะเป็นเรื่องง่ายดาย ซึ่งเป็นวิธีการที่ใครๆ ก็ประสบความสำเร็จได้!

“รู้สึกอย่างไรบ้าง ชิงโหรว” ฉินเฟิงถามโดยวางตราประทับหินไว้ข้างๆ ...

ตราประทับหินก็เป็นสิ่งของเหนือธรรมชาติเช่นกัน แต่ฉินเฟิงวางแผนที่จะใช้ร้านสักเพื่อให้คนของเขาสามารถควบคุมผีได้ ดังนั้นเขาจึงไม่ได้ตั้งใจที่จะกักขังพวกมัน เป็นการดีที่สุดที่จะทิ้งสิ่งต่าง ๆ ไว้เหมือนเดิม

“พี่เฟิง ฉันรู้สึกได้ว่าผีบนแขนของฉันอยู่ในภาวะสงบ ไม่มีรัศมีผีกัดกร่อนร่างกายของฉัน และสามารถระงับการกัดเซาะของผีได้ ดังนั้นจึงไม่จำเป็นต้องใช้ผ้าไหมสีขาวหรือผ้าหอศพเพื่อปราบปรามมันอีกต่อไป”หลิวชิงโหรวอุทานอย่างตื่นเต้น “ถ้าอย่างนั้นลองใช้ความสามารถของผีตัวใหม่สิ” ฉินเฟิงแนะนำ

"ตกลง!"

ทันใดนั้น รอยสักสีน้ำเงินเข้มบนแขนของ หลิวชิงโหรว ก็เรืองแสงด้วยแสงสีแดงเข้มราวกับเลือดสด ห้องนี้มืดและมืดสลัวอย่างน่าขนลุก ยกเว้นครกหินและโต๊ะหินที่เชื่อมต่อกัน บริเวณโดยรอบเริ่มกดดันและมืดมน โดยมีออร่าที่เย็นชาและน่ากลัวแผ่กระจายออกไป นี่คืออาณาเขตของผีคำนับความรุนแรงของมันเทียบได้กับสภาวะความฝันระดับที่สี่ของ ฉินเฟิงหากไม่แข็งแกร่งกว่า

เดิมทีผีทั้งสามแต่ละร่างมีเขตแดนผีเป็นของตัวเอง และเมื่อรวมเข้าด้วยกัน เขตแดนของพวกมันจะรวมกันเป็นพลังที่แข็งแกร่งยิ่งขึ้น มันไม่ใช่การเพิ่มง่ายๆ หากไม่ใช่เพื่อการหลอมรวมล่าสุดซึ่งยังไม่ถึงจุดสูงสุด ความฝันระดับที่สี่ของ ฉินเฟิงคงจะถูกครอบงำ

“เยี่ยมมาก พี่เฟิง! ความรุนแรงของเขตแดนผีนี้ไม่ได้น้อยไปกว่าผีเคาะจากเมื่อก่อน แถมยังแข็งแกร่งกว่าอีกด้วย” หลิวชิงโหรวกล่าวด้วยรอยยิ้ม รู้สึกถึงความแข็งแกร่งของเขตแดนผี “แน่นอนว่า ผีคำนับเดิมทีก่อตัวขึ้นจากการหลอมรวมของผีสามตัว ดังนั้นความสยองขวัญของมันจึงไม่น้อยไปกว่าผีที่เคาะ” ฉินเฟิงอธิบาย

“ขอบคุณนะ พี่เฟิง”

ด้วยอาณาเขตของผีคำนับ หลิวชิงโหรว รู้สึกถึงความแข็งแกร่งของเธอเพิ่มขึ้นอย่างมาก ด้วยความตื่นเต้นของเธอ เธออดไม่ได้ที่จะกอด ฉินเฟิงและจูบแก้มของเขาก่อนที่จะถอยกลับ ใบหน้าของเธอแดงก่ำ ฉินเฟิงยิ้มและอธิบายการใช้เขตแดนผีเช่น การเทเลพอร์ต การเปลี่ยนรูปร่าง และการบุกรุก เธอสามารถค้นพบสิ่งเหล่านี้ได้ด้วยตัวเอง แต่ ฉินเฟิงก็แค่เริ่มต้นให้เธอก่อน

จากนั้นทั้งสองก็ออกจากห้องสัก