บทที่ 4: การประเมินการเอาชีวิตรอดระดับยอดเยี่ยม! เเผงลอตเตอรี่และห้างสรรพสินค้า
บทที่ 4: การประเมินการเอาชีวิตรอดระดับยอดเยี่ยม! เเผงลอตเตอรี่และห้างสรรพสินค้า
ด้วยการห้ามปรามของหยานหยาน…..ความสัมพันธ์ระหว่างซูไป๋ และพ่อของหยานหยานก็คลี่คลายลงอย่างรวดเร็ว
คุณพ่อหยานเริ่มถามซูไป๋ว่าเขาทำอะไรไปในสัปดาห์นี้ และเขาประสบปัญหาใดๆหรือไม่
สุดท้าย, หลังจากที่เขาเข้าใจทุกอย่างเกี่ยวกับสถานการณ์ของซูไป่ในสัปดาห์นี้แล้ว เขาก็หยุดซักถาม (ซักเพราะเป็นห่วง)
"ไปเล่นที่ห้องหยานหยานสักพักเถอะ….เเล้วฉันจะเรียกเมื่ออาหารพร้อม"
เมื่อได้ยินเช่นนี้, ซูไป๋เพิ่งก็ลุกขึ้นและไปที่ห้องของหยานหยาน
เมื่อเข้าห้องมา, เขาไม่ได้เปิดคอมพิวเตอร์ของหยานหยานเพื่อเล่นเกมส์….แต่กำลังคิดอยู่เงียบๆ
พ่อเเม่ของหยานหยาน, รวมถึงหยานหยานด้วยไม่มีความเกี่ยวข้องกับซูไป๋ทางสายเลือดโดยตรง
แต่ความสัมพันธ์ของพวกเขาใกล้ชิดกันมากกว่าญาติ
พ่อแม่ของซูไป๋มีลูกในวัยชราและเลี้ยงดูซูไป๋แทบไม่ได้เลย(มีตังเเต่ไม่มีเเรงเลี้ยง)
จนกระทั่งเขายังเป็นวัยรุ่น….พวกเขาก็มรณะภาพ เหลือไว้เพียงบ้าน เงินฝาก และซูไป๋เพียงลำพัง
พ่อของหยานหยาน, ชื่อเหยียนเหวินชิง….เขาเป็นทั้งเพื่อนร่วมงานและอดีตลูกศิษย์ของพ่อซูไป๋
เมื่อพ่อแม่ของซูไป๋เสียชีวิตไป…พ่อของหยานหยานก็ดูแลเเทนทุกอย่าง
แผนชีวิตของซูไป๋ โรงเรียนที่เขาเข้าเรียน การประชุมระหว่างครูกับผู้ปกครอง และแม้แต่การกระทบกระทั่งและการถูกเรียกว่าพ่อแม่
ทั้งหมดนี้ทำโดยพ่อของหยานหยาน…เเถมนี่เป็นการปฏิบัติที่หยานหยานยังไม่ได้รับด้วยซ้ำ!
พ่อของหยายหยานเคยต้องการรับเลี้ยงซูไป๋ แต่ซูไป๋ปฏิเสธอยู่เสมอ, เขาจึงได้เเต่ยอมแพ้
แต่หลังจากนั้นไม่กี่ปี ความสัมพันธ์ระหว่างซูไป๋เเละพ่อของหยานหยานก็ไม่ต่างไปจากพ่อลูกเเท้ๆ
การรวมตัวเพื่อทานอาหารรายสัปดาห์และการสอบถามข้อมูลเเผนการใช้ชีวิตรายสัปดาห์กลายเป็นเรื่องปกติ
ด้วยเหตุนี้ ซูไป๋จึงไม่ต่อต้านพ่อของหยานหยาน แม้ว่าเขาจะเป็นคนจริงจังเเละเคร่งเครียดมากเเค่ใหนก็ตาม
หากมีใครในโลกนี้ที่จริงใจกับซูไป๋อย่างแท้จริง ก็คงต้องเป็นพ่อของหยานหยาน, แม่ของหยาน, และหยานหยาน!
ไม่ใช่คนที่เรียกว่าญาติ….เเต่ได้เจอเพียงสองสามครั้งในชีวิตของเขา!
ด้วยเหตุนี้, ซูไป๋จึงเงียบขรึมมากในเวลานี้
เพราะตามอนาคตที่ระบบมองเห็น, วันนี้ในสามปีต่อมา….พี่หยานหยานจะกลายเป็นซอมบี้ระดับหนึ่ง
ส่วนพ่อของหยานหยานและแม่ของหยาน ซูไป๋ไม่ได้กระตุ้นให้ระบบเปิดการแจ้งเตือน
นี่หมายความไดเสิ่งเดียวเท่านั้น… นั่นคือในอนาคตที่ระบบเห็น พ่อของหยานหยานและแม่ของหยานเสียชีวิตแล้ว, เเละนั่นเป็นสาเหตุที่พวกเขาไม่ได้กระตุ้นการแจ้งเตือนของระบบ!
“โชคดีที่ระบบทำงานล่วงหน้า” ซูไป๋พึมพำกับตัวเองบนเก้าอี้อีสปอร์ตสีชมพูของหยานหยาน
"เราสามารถฟาร์มคะแนนได้อย่างปลอดภัยก่อนวันสิ้นโลกจะมาถึง”
“เสริมความแข็งแกร่งให้ตัวเองต่อไป…และเมื่อวันสิ้นโลกมาถึงอย่างแท้จริง, การเปลี่ยนชะตากรรมของครอบครัวหลานหลานก็น่าจะไม่ยากอะไร”
“ฉันพูดถูกใช่ไหมระบบ?”
ระบบ: “…….”
…….
หลังอาหารเย็น, ซูไป๋ก็คุยกับพ่อและแม่ของหยานหยานอยู่พักหนึ่ง
เกือบสามทุ่มกว่าที่ซูไป๋จะได้กลับบ้าน
เมื่อเขามาถึงเขาก็รีบไปนอนบนเตียงเเละทำการเปิดแผงคุณสมบัติของเขา
[ชื่อ]：ซูไป๋
[ระดับ]: ระดับ 0
[คุณสมบัติ]: ความแข็งแกร่ง 0.8, ความว่องไว 1.1, ร่างกาย 0.9, วิญญาณ 1.3
[ทักษะ]: ยังไม่มี
[อุปกรณ์]: ยังไม่มี
[คะแนนการเอาชีวิตรอด]: 187 คะแนน
……..
คะแนนเอาชีวิตรอดทั้ง 187 คะแนน นี้…..คือสิ่งที่เขาได้รับจากการเดินข้างถนนตลอดช่วงบ่าย
ดังที่ได้กล่าวไว้ก่อนหน้านี้ การใช้คะแนนเอาชีวิตรอดเพียงอย่างเดียวคือการจับฉลากในระบบและซื้อของจากห้างสรรพสินค้าหลังจากการจับฉลากสิ้นสุดลง
เนื่องจากวันนี้เป็นวันแรกที่เขาเปิดใช้งานระบบ เขาจึงไม่สามารถปลดล็อคการใช้คะแนนได้จนถึงเที่ยงคืนของคืนนี้
ในช่วงเวลาที่เหลือ ซูไป๋ได้ใช้มันเพื่อสรุปกลไกการตัดสินของระบบ
นอกเหนือจากกลไกการตัดสินหลายประการที่สรุปไว้ในช่วงบ่ายแล้ว, ซูไป๋ยังสรุปกลไกการตัดสินใหม่ได้อีกหลายกลไก
1. ในการตัดสินของระบบ, สิ่งมีชีวิตทั้งหมดจะสามารถแบ่งออกเป็นสี่ประเภท
ซอมบี้, สัตว์ซอมบี้, สัตว์ต่างดาว, ผู้รอดชีวิต,
สามประเภทแรก, ไม่ว่าพวกมันจะเป็นหมวดหมู่ใดก็ตาม….ตราบใดที่ซู่ไป๋พบ, ข้อความแจ้งเตือนของระบบก็จะปรากฏขึ้นทันที
สำหรับสิ่งมีชีวิตทั้งหมดที่เขาพบ, ตราบใดที่ไม่มีการกระตุ้นการแจ้งเตือนของระบบ….นั่นก็หมายความว่าอีดสามปีพวกเขาทั้งหมดได้ตายไปแล้ว!
2. การตัดสินของระบบแบ่งออกเป็นการตัดสินรายบุคคลและการตัดสินฉาก
เช่นเดียวกับหยานหยานและเท็ดดี้, ซูไป๋ที่พบตามลำพังในบางฉากหรือบุคคลพิเศษบางคน จะถูกตัดสินเป็นรายบุคคลโดยระบบ ซึ่งหมายความว่าสามารถรับคะแนนซ้ำได้
เช่นเดียวกับถนน ถนนเชิงพาณิชย์ และตลาดผัก….ทั้งหมดนี้ล้วนอยู่ในการตัดสินฉาก
แม้ว่าซูไป๋จะเข้าไปหลายครั้ง สิ่งที่เขาได้รับจะเป็นคะแนนที่ได้จากการหลบหนีจากที่ฉาก….ไม่ใช่จากซอมบี้ทุกตัวที่อยู่ในฉาก
เว้นแต่จะมีบุคคลพิเศษซ่อนอยู่ในฉากใดฉากหนึ่งอีกที….และซูไป๋ได้เผชิญหน้ากับบุคคลพิเศษนี้เป็นการส่วนตัว
3. การตัดสินของการทำให้หวาดกลัวและการขับไล่
ความแตกต่างระหว่างการทำให้ซอมบี้หวาดกลัวและการขับไล่ซอมบี้นั้นจะเพิ่มคะเเนนขึ้นเป็นสองเท่า
ตามการคาดเดาของซูไป๋, กุญแจสำคัญในการจะให้ระบบตัดสินว่าเป็นการขับไล่ได้หรือไม่นั้น…..ไม่ได้อยู่ที่ตัวเอง แต่อยู่ที่คู่ต่อสู้
อย่างเช่นหยานหยาน ทั้งสองพบกันที่ลิฟท์เท่านั้น เเละหลังจากที่หยานหยานจากไป ระบบก็ตัดสินว่าเขาทำให้อีกฝ่ายหวาดกลัว
แต่ในกรณีของสุนัขเท็ดดี้... สุนัขเท็ดดี้ไม่เพียงแต่มีเจตนาที่จะโจมตีเขาเท่านั้น แต่เขายังตอบโต้มันกลับอีกด้วย! (ขว้างลม)
ดังนั้นประเด็นสำคัญในการตัดสินการขับไล่คือความเป็นอันตรายและการต่อสู้
เป้าหมายเป็นอันตรายต่อคุณ และคุณต่อสู้กลับ….เมื่อกิจกรรมจบลง คุณจะบรรลุเป้าหมายการขับไล่และได้รับคะเเนนสองเท่า
.……
ขณะที่กำลังคิดอยู่, ซูไป๋ก็หยิบสมุดบันทึกใหม่ออกมาและบันทึกความคิดกับการอนุมานทั้งหมดของเขา
สุนัขเท็ดดี้ สุนัขจรจัด ถนนหลัก ถนนย่านการค้า ตลาดสด...สถานที่เหล่านี้ต้องสงสัยว่าจะสามารถรับคะแนนซ้ำๆได้, และพวกมันล้วนถูกบันทึกโดยซูไป๋
หลังจากทำทั้งหมดนี้เสร็จแล้ว เขาก็เขียนคำว่า [ชื่อหนังสือ: เกมส์เอาตัวรอดในวันสิ้นโลก - คอลเลกชันการตั้งค่า] บนหน้าปกของสมุดบันทึก
แล้วเขาก็ยัดมันไว้ใต้เตียงอย่างเคร่งขรึม
ซูไป๋ไม่พร้อมที่จะเปิดเผยข่าวว่าวันสิ้นโลกกำลังจะมาถึงในสามปีจนกว่าเขาจะมีความสามารถเพียงพอที่จะปกป้องตัวเอง
ปกติเเล้วจะไม่มีใครมาที่บ้านของเขา
เเต่….แม้ว่าจะมีใครมาเห็นเนื้อหาของบันทึก พวกเขาก็คงจะคิดว่า….เขากำลังเตรียมเขียนนวนิยายหลังวันสิ้นโลกและกำลังรวบรวมเนื้อหา
ด้วยวิธีนี้จะไม่มีใครเข้าใจผิดได้
……..
จากนั้น, เวลาก็ผ่านไปอย่างรวดเร็ว
ในที่สุดก็ถึงเที่ยงคืน
เสียงบี๊บของระบบดังขึ้นอย่างตรงเวลาทันที
[ขอแสดงความยินดีกับโฮสต์ที่รอดชีวิตในวันเเรกมาได้! ประสิทธิภาพการเอาชีวิตรอดของคุณในวันนี้คือ ระดับ[ยอดเยี่ยม]......ตามการประเมินการเอาชีวิตรอดระดับยอดเยี่ยมของคุณ, คุณจะได้รับคะแนนการเอาชีวิตรอดเพิ่ม 30 คะแนน และคุณได้รับคะแนนคุณสมบัติฟรี 1.5 คะแนน!]
[ปลดล็อคแผงลอตเตอรี่แล้ว!]
[ปลดล็อคห้างสรรพสินค้าแล้ว!]
[โปรดพยายามต่อไปและเอาชีวิตรอดในวันสิ้นโลกให้ได้!]
……………….
