บทที่ 2 : เเกเป็นสัตว์ร้ายระดับสามเหรอ?
บทที่ 2 : เเกเป็นสัตว์ร้ายระดับสามเหรอ?
เมื่อเธอเดินมา, เเละเห็นซูไป๋ที่เพิ่งออกมาจากลิฟท์
หยานหยานก็ยกยิ้มแล้วพูดว่า "เสี่ยวซู, คุณจะออกไปข้างนอกหรือ?"
ซู่ไป๋พยักหน้า: "จะออกไปซื้อของนิดหน่อยครับ"
“ฉันซื้อผักมาเยอะมาก” หยานหยานยกถุงช้อปปิ้งในมือของเธอแล้วพูดด้วยรอยยิ้ม
"พ่อแม่ของฉันจะมาเร็วๆนี้….อย่าลืมมาทานอาหารเย็นด้วยกันนะ"
"ครับพี่หยานหยาน" ซูไป๋ไม่ปฏิเสธและตอบตกลง
เพราะเหตุการณ์นี้มันเกิดขึ้นมาหลายครั้งเเล้วในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา
ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา หยานหยาน และพ่อแม่ของเธอมักจะเชิญเขาไปทานอาหารเย็นที่บ้านของเธอเกือบทุกสุดสัปดาห์…และซูไป๋ก็คุ้นเคยกับมันไปแล้ว
เมื่อเห็นว่าซูไป๋ตอบตกลง หยานหยานก็ยกยิ้มอีกครั้ง, จากนั้นเปิดประตูแล้วเข้าห้องไป
เมื่อประตูปิด, ระบบก็แจ้งเตือนทันที
[โฮสต์นั้นฉลาดและกล้าหาญ ไม่หวาดกลัวซอมบี้สาวระดับหนึ่งเลยเเม้เเต่น้อย ได้รับคะแนนการเอาชีวิตรอด +10 】
"..."
เอาล่ะ…..ตราบใดที่ได้คะเเนนก็ช่างมันเถอะ
ซูไป๋พึมพำเงียบๆ แล้วเดินออกไปที่ชุมชน
เมื่อเขาเดินไปถึงจัตุรัสชุมชน, ระบบก็เเจ้งเตือนอีกครั้ง
[โฮสต์กำลังจะข้ามจัตุรัสชุมชนซึ่งมีซอมบี้แก่เก้าตัวและทารกซอมบี้เจ็ดตัวเฝ้าอยู่ หากคุณพยายามข้ามจัตุรัสมันจะดึงดูดความสนใจของพวกมัน จากนั้นคุณจะถูกรายล้อมไปด้วยฝูงซอมบี้อย่างแน่นอน!.....โปรดซ่อนตัวและออกจากจัตุรัสโดยเร็วที่สุด! ]
เมื่อมองดูชายหญิงเก้าคนที่กำลังคุยกัน และเด็กทั้งเจ็ดที่กำลังเล่นกันอยู่…..ซูไป๋ก็ข้ามจัตุรัสอย่างเฉยเมยและเดินออกไปด้านนอกของชุมชน
[โฮสต์มีความระมัดระวังและมีไหวพริบ สามารถผ่านจัตุรัสชุมชนได้อย่างปลอดภัยโดยไม่รบกวนซอมบี้ใดๆ คะแนนการเอาชีวิตรอด +2 】
หลังจากออกจากประตูชุมชน ก่อนที่ซูไป๋จะไปถึงถนนสายหลักนอกชุมชน….จู่ๆร่างสั้นๆก็โผล่ออกมาจากแถบสีเขียวริมถนนและปรากฏตัวต่อหน้าเขา
【เตือน! เตือน! โฮสต์เผชิญหน้ากับสัตว์ร้ายระดับสาม, สุนัขปีศาจเปลวเพลิง! การใช้ความแข็งแกร่งของคุณในตอนนี้เพื่อเผชิญหน้ากับสุนัขปีศาจเปลวเพลิงจะจบลงด้วยความตายเท่านั้น!.....โปรดหลบหนีโดยเร็วที่สุด! 】
เสียงในใจของเขาเริ่มเร่งด่วนมากขึ้น และตัวอักษรสีแดงที่ปรากฏในขอบเขตการมองเห็นของเขาก็สั่นไหวอย่างบ้าคลั่ง….มันบ่งชี้ว่าวิกฤติที่ซูไป๋กำลังเผชิญในครั้งนี้ไม่สามารถเทียบได้กับสองครั้งก่อนหน้านี้อย่างสิ้นเชิง!
เมื่อเห็นชุดตัวอักษรสีแดงที่ได้รับการรีเฟรชอยู่ตลอดเวลา, สีหน้าของซูไป๋ก็เคร่งขรึมขึ้นและเขาก็มองไปข้างหน้า
ณ ขณะนี้
สุนัขเท็ดดี้สกปรกตัวหนึ่งกำลังนอนกลิ้งอยู่กลางถนน
ซูไป๋ไม่รู้ว่ามันถูกทิ้งหรือหนีมาเอง, แต่สุนัขเท็ดดี้สกปรกตัวนี้ซูไป๋เห็นมันอยู่เเถวนี้มานานเเล้ว
การพเนจรในระยะยาวไม่เพียงทำให้สุนัขเท็ดดี้ตัวนี้สกปรก แต่ยังปลุกธรรมชาติอันดุร้ายของมันด้วย
ณ ขณะนี้
เมื่อสัมผัสได้ถึงซูไป๋ซึ่งอยู่ห่างออกไปหลายเมตร ร่างของสุนัขเท็ดดี้ก็หยุดกลิ้งชั่วคราว
ริมฝีปากของมันแยกออกเผยให้เห็นเขี้ยว จากนั้นเสียงขู่ก็ดังออกมาจากลำคอเเละเผยให้เห็นท่าทางดุร้ายเช่นเดียวกับสุนัขป่า
【เตือน! เตือน! โฮสต์ได้ดึงดูดความสนใจของสัตว์ดุร้ายระดับสาม, สุนัขปีศาจเปลวเพลิง....โปรดหลบหนีโดยเร็วที่สุด! 】
ข้อความแจ้งเตือนของระบบดังขึ้น เรื่อยๆ….แม้แต่แผงข้อความแจ้งเตือนก็เปลี่ยนเป็นสีแดงเลือด ซึ่งดูเหมือนจะบ่งบอกว่าเขาอยู่ในสถานการณ์ที่สิ้นหวังจริงๆ
ซูไป๋มองดูสุนัขเท็ดดี้ที่ยังคงเห่าอยู่ แล้วเมื่อเขามองไปรอบๆแต่ก็ไม่พบร่างอื่นใด
ดังนั้น……
สุนัขเท็ดดี้…เเกเป็นสัตว์ร้ายระดับสามหรือเปล่า?
เมื่อคิดได้เเบบนี้, ซูไป่จึงก้าวไปข้างหน้าอีกครั้ง
ร่างกายของสุนัขเท็ดดี้งอเล็กน้อย และเสียงขู่ของมันก็ดังมากขึ้นกว่าเดิม.….ราวกับว่ามันจะกระโจนเข้าใส่เขาเมื่อใดก็ได้
ณ ขณะนี้
คำเตือนของระบบไม่ดังขึ้นในใจของซูไป๋อีกต่อไป, ราวกับว่ามันกลัวที่จะรบกวนการตัดสินของเขาและทำให้เกิดข้อผิดพลาด
อย่างไรก็ตาม, เหนือขอบเขตการมองเห็นของเขา…..คำว่า "อันตราย" สีแดงเลือดก็ยังปรากฏขึ้น ซึ่งบ่งบอกว่าเขายังไม่พ้นจากอันตราย
โดยไม่สนใจคำอันตรายที่ปรากฏเหนือขอบเขตการมองเห็นของเขา, ซูไป๋ก้มลง คว้าอากาศจำนวนหนึ่งจากพื้นแล้วโยนมันไปที่สุนัขเท็ดดี้ (ขว้างลม)
"เห่าอะไรของเเก" ซูไป๋ตะโกนอย่างแหลมคม
เอ๋งงงง~~~~
สุนัขปีศาจเปลวเพลิงระดับสามกรีดร้องและหวาดกลัวกับการขว้างลมของซูไป๋, มันรีบวิ่งเข้าไปในป่าริถนนแล้วหนีไปไกล
คำว่า, อันตรายที่อยู่ในขอบเขตการมองเห็นของซูไป๋ค่อยๆหายไป
เสียงบี๊บของระบบก็ดังขึ้นอีกครั้ง
[โฮสต์แสดงพลังอันยิ่งใหญ่และขับไล่สัตว์ดุร้ายระดับสาม, สุนัขปีศาจเปลวเพลิงสำเร็จ, ได้รับคะแนนการเอาชีวิตรอด +60 คะแนน]
“โอ้….รอบนี้คะเเนนเยอะจริงๆ!”
คะแนนการเอาชีวิตรอด 60 คะแนนทำให้ซูไป๋ตกตะลึง
ดวงตาของเขาสว่างขึ้น….จากนั้นซูไป๋ก็วิ่งช้า และไล่ตามสุนัขเท็ดดี้ในทิศทางที่มันหายไป
ไม่กี่นาทีต่อมา….เขาพบสุนัขเท็ดดี้ที่ริมฝั่งแม่น้ำอีกฟากของชุมชน
เเต่สิ่งที่เขาพบในครั้งนี้ไม่ใช่สัตว์ร้ายระดับสามตัวนี้ตัวเดียว
[คำเตือน: โฮสต์กำลังจะเผชิญหน้ากับฝูงสุนัขซอมบี้ซึ่งประกอบด้วยสุนัขซอมบี้ระดับสองหนึ่งตัว และสุนัขซอมบี้ระดับหนึ่งสามตัวที่ริมแม่น้ำ…..ด้วยความแข็งแกร่งของคุณ, คุณจะดึงดูดความสนใจของฝูงสุนัขซอมบี้……กรุณาออกไปโดยเร็วที่สุด! 】
โดยไม่สนใจคำเตือนของระบบ, ซูไป๋ก้าวไปข้างหน้าอย่างระมัดระวัง โดยสังเกตกลุ่มสุนัขจรจัดซึ่งประกอบด้วยร่างห้าร่าง, ร่างใหญ่หนึ่งตัว(เท็ดดี้) ร่างเล็กสี่ตัว….และอยู่ไม่ไกลจากข้างหน้าเขา
มันมีเหตุผลว่าทำไมเหล่าสุนัขจรจัดจึงสามารถอยู่รอดได้ในป่าได้
นั่นเพราะพวกมันมีความระแวดระวังมากกว่าสุนัขที่เลี้ยงในบ้านมาก
แม้ว่าซูไป๋จะจงใจชะลอฝีเท้าของเขา….แต่เขาก็ยังถูกค้นพบตอนที่อยู่ห่างจากฝูงสุนัขจรจัดมากกว่า 20 เมตร
หลังจากนั้น
เท็ดดี้….สุนัขตัวใหญ่เพียงตัวเดียวในกลุ่มสุนัขจรจัดก็เหลือบมองมาทางซูไป๋
และเมื่อมีสุนัขตัวเล็กสี่ตัวอยู่ข้างหลังหันมองตาม….พวกมันก็วิ่งอย่างรวดเร็วไปและหายไปจากสายตาของเขา
[โฮสต์มีความกล้าหาญอย่างยิ่ง ทำให้ฝูงสุนัขซอมบี้หวาดกลัวจนหนีไป…ได้รับคะแนนการเอาชีวิตรอด +50 คะแนน 】
คะแนนการเอาชีวิตรอดอีกชุดหนึ่งถูกบันทึกไว้
เมื่อเห็นว่าเขาสะสมคะเเนนเอาชีวิตรอดได้ถึง 122 คะเเนนเเล้ว
ซูไป๋รู้สึกงุนงงเล็กน้อยกับสถานการณ์ในตอนนี้ของเขาเล็กน้อย
จำนวนคะเเนนมันไม่ถูกต้อง!
……….
