ตอนที่แล้วนักรบพันธุ์ผสม บทที่ 531 - น่าเสียดาย!
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปนักรบพันธุ์ผสม บทที่ 533 - พบกับนายน้อยอลันอีกครั้ง

นักรบพันธุ์ผสม บทที่ 532 - ได้เวลาจับจ่ายใช้สอย


เดวิดกลับมานั่งขัดสมาธิอยู่ที่ห้องพักของตัวเอง ใช้เวลาว่างที่มีทบทวนแผนการในหัวรวมถึงการฝึกฝนทักษะต่าง ๆ เล็กน้อย และเมื่อท้องฟ้าเริ่มมืดลง เขาก็แต่งตัวอย่างมิดชิดเพื่อออกไปข้างนอกอีกครั้ง

ยัง! เดวิดยังไม่ได้คิดจะไปปล้นบ่อเลือดของศาสตราจารย์ใหญ่ในตอนนี้ เขาพาตัวเองไปยังพื้นที่ด้านบนของอาคารหอสมุดเท่านั้น ที่นี่เป็นแหล่งจำนวนสินค้าอุปกรณ์ไฮเทคที่ใหญ่ที่สุดในสถาบัน ด้วยคะแนนจีโนที่นอนนิ่งอยู่ในบัญชี 200 ล้านคะแนน เดวิดต้องการเตรียมตัวให้พร้อมสำหรับการออกผจญภัยครั้งใหม่อย่างดีที่สุด

สุดท้าย! เนื่องจากการเข้ามาขัดจังหวะของนายน้อยอลัน เขายังไม่รู้เหตุผลว่าทำไมศาสตราจารย์อาวุโสไวท์ถึงถูกส่งออกไปทำภารกิจที่อันตรายแบบนี้ และมันยังทำให้โอกาสในการใช้ข้ออ้างว่าสติแตกในการอาละวาดสร้างความวุ่นวายหมดไปอีกด้วย อีกฝ่ายวางแผนบางอย่างให้เดวิดเดินตาม แน่นอน! แม้ว่าจะรู้และตระหนักได้เป็นอย่างดี แต่เขาก็จะเล่นตามน้ำไปอย่างที่ถนัด แค่ต้องเตรียมตัวให้มากขึ้นกว่าเดิมเท่านั้น

ท่าทางของเดวิดที่เดินผ่านร้านค้าต่าง ๆ นั้นองอาจและเต็มไปด้วยความเชื่อมั่น สายตากวาดมองดูสินค้ารุ่นใหม่ ๆ ที่จัดแสดงอยู่ด้วยแววตาที่เป็นประกาย 200 ล้านคะแนนจีโนทำให้เขาสามารถซื้ออะไรบนนี้ก็ได้ มันเป็นความหยิ่งทะนงองอาจของมหาเศรษฐีที่แท้จริง และเดวิดคิดจะใช้คะแนนออกไปให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ด้วย เพราะไม่แน่ใจว่าอีกนานแค่ไหนจะได้กลับมาเดินเลือกหาสินค้าแบบสบายใจได้เหมือนตอนนี้อีก

อุปกรณ์ชุดสกายวอคเกอร์รุ่นใหม่ล่าสุดเตะตาของเขาเข้าอย่างจัง แต่หลังจากที่อ่านสเปคอย่างละเอียด เดวิดก็เมินหน้าหนีทันที ความเร็วระดับกลาง ๆ ที่ตัวเองเหาะได้ในตอนนี้เหนือกว่าความเร็วสูงสุดของชุดสกายวอคเกอร์ไปไกล ถ้าให้พูดกันตามความเป็นจริง นอกจากสีสันและรูปทรงที่สวยงามสะดุดตาแล้ว พวกมันไร้ประโยชน์!

ความเร็วเสียง! ช้าเกินไป ต่อให้ใช้ความเร็วแบบสบาย ๆ ไม่เร่งรีบอะไรมากนัก เดวิดเหาะด้วยความเร็ว 2 มัคได้แบบไม่เปลืองแรงหรือพลังงานแม้แต่นิดเดียว

เขาหมุนตัวเพื่อเดินออกไปดูสินค้าของร้านอื่น แต่พนักงานขายชาร์จเข้ามาถึงตัวเสียก่อน “คุณลูกค้า! ดูเหมือนว่าคุณลูกค้าจะสนใจสินค้าตัวนี้มาก เอาอย่างนี้เป็นอย่างไร ผมจะลดราคาให้เป็นพิเศษ เครื่องนี้เป็นรุ่นใหม่ล่าสุดที่เพิ่งเปิดตัวมาไม่ถึงอาทิตย์ ผมให้ราคาพิเศษกับคุณลูกค้าไปเลย เหลือแค่ 1.2 ล้านคะแนนจีโนเท่านั้น นี่เป็นราคาที่หาจากร้านไหนอีกไม่ได้แล้วครับ”

เดวิดขมวดคิ้วแน่น ก่อนจะก้มลงมองป้ายที่ระบุราคาเอาไว้ที่ 1.5 ล้านคะแนนจีโน แล้วพึมพำออกมาด้วยความสับสน “หือ? ทำไมชุดสกายวอคเกอร์ถึงได้ราคาสูงขนาดนี้ได้ล่ะ?”

พนักงานขายวัยกลางคนยิ้มออกมาได้ไม่เต็มปากนักตอนที่เอ่ยตอบ “เอ้อ! มันก็เป็นไปตามกลไกของตลาดนะครับ ตอนนี้ความต้องการชุดสกายวอคเกอร์เพิ่มสูงขึ้นมากจนแทบจะผลิตกันไม่ทันเลยทีเดียว การต่อสู้กำลังเข้มข้นขึ้นเรื่อย ๆ ไม่เพียงแค่นักเรียนของสถาบันเราเท่านั้นที่ต้องการมีชุดสกายวอคเกอร์เอาไปใช้ ฝ่ายตรงข้ามก็กักตุนวัตถุดิบเอาไว้ด้วยเช่นกัน ราคาของอุปกรณ์ไฮเทคเพิ่มขึ้นหลายเท่าตัวเลยในช่วงหลายเดือนที่ผ่านมานี้”

“การต่อสู้! ฝ่ายตรงข้าม!? มันเกิดอะไรขึ้นอย่างนั้นหรือ? มีสงคราม!!?” เดวิดสงสัยหนักมากขึ้นกว่าเดิม

พนักงานขายขมวดคิ้วแล้วเช่นกัน แต่หลังจากนั้นไม่นานเขาก็หาข้อสรุปให้ตัวเองได้ “อ้อ! คุณลูกค้าน่าจะเพิ่งกลับมาจากการทำภารกิจนอกสถาบันแน่เลย ถึงได้ไม่รู้ว่าตอนนี้กำลังมีสงครามระหว่างสถาบันอยู่ คู่ต่อสู้หลัก ๆ ของพวกเราคือสถาบันมาเวเดิร์น ช่วง 1-2 เดือนที่ผ่านมานี้ถือว่าแทบจะถึงจุดวิกฤตแล้ว นักเรียนชั้นปีสูง ๆ ต่างเข้าสู่สงครามเพราะถือว่าเป็นการทำภารกิจอย่างหนึ่ง พวกเขากว้านซื้ออุปกรณ์ไฮเทคกันอย่างบ้าคลั่งไม่น้อยเลย”

นี่เป็นข้อมูลใหม่ที่เพิ่งรับรู้ เขาคุ้น ๆ ว่าเคยได้ยินชื่อสถาบันมาเวเดิร์นกับสงครามมาก่อนหน้านี้ บางทีอาจจะเป็นจากการชุมนุมของปีศาจแห่งความมืด? เดวิดไม่ได้ใส่ใจจนถึงขนาดที่จะรื้อฟื้นความทรงจำของตัวเองขึ้นมาให้ชัดเจนเลย

“โอ้! อย่างนั้นหรือ? พวกเขาก่อสงครามกันเรื่องอะไร แล้วมันเริ่มตั้งแต่เมื่อไหร่กัน” เขาถามออกไปเรื่อยเปื่อย

“ผมก็ไม่รู้ข้อมูลที่แน่ชัดนัก มันมีข่าวลือออกมาหลายอย่าง แต่ผมก็ไม่รู้ว่ามันจริงหรือไม่? คุณลูกค้าน่าจะมีแหล่งข้อมูลที่แม่นยำกว่าผมมากแน่ ๆ เอาไว้คุณลูกค้ากลับไปตรวจสอบด้วยตัวเองจะดีกว่า” พนักงานขายผู้นี้มีประสบการณ์ไม่น้อย เขาไม่คิดที่จะพูดเรื่องละเอียดอ่อนแบบนี้ในที่สาธารณะเลย

เดวิดพยักหน้าให้อีกฝ่ายเบา ๆ “อ้อ! แล้วผมจะลองกลับไปสืบข่าวดู ยังไงเสียก็ขอบคุณมากที่บอกเรื่องนี้ให้รู้ ดูเหมือนว่าผมจะตกข่าวไปไม่น้อยจริง ๆ”

เขาหมุนตัวและก้าวเท้าออกมาได้ 2 ก้าวแล้ว ตอนที่เสียงเรียกดังขึ้นมาจากทางด้านหลังอีกครั้ง “คุณลูกค้า! ไม่คิดจะรับชุดสกายวอคเกอร์เครื่องนี้จริง ๆ อย่างนั้นหรือ? ของมันต้องมีนะครับ! บางทีคุณลูกค้าอาจจะต้องรับภารกิจในสงครามด้วยก็ได้ เอาอย่างนี้! ผมลดราคาให้เป็นพิเศษเลย 1 ล้านคะแนนจีโนถ้วน นี่เป็นราคาที่แทบจะขาดทุนแล้ว คิดว่ายังไงครับ”

เดวิดหันกลับไปส่ายหน้าเบา ๆ “มันไม่ใช่เรื่องราคาหรอกครับ เพียงแต่ว่ามันไม่จำเป็น ความเร็วที่มันทำได้ช้าเกินไปหน่อยสำหรับผม ต้องเร็วกว่านี้อีกสัก 3 เท่านั่นแหละถึงจะพอใช้ได้”

อึ้ง! มันเป็นข้ออ้างในการไม่ซื้อที่ทำให้ชายวัยกลางคนอึ้งไป เขาเกาหัวแกรก “คุณลูกค้า! ถ้าเงินไม่พอหรือไม่ถูกใจก็บอกผมมาตามตรงก็ได้ครับ ไม่ต้องมาล้อกันเล่นแบบนี้” น้ำเสียงเริ่มมีความฉุนเฉียวรำคาญออกมาเล็กน้อย เจ้าเด็กนี่คิดว่าตัวเองเป็นใคร!? ความเร็วเสียงยังช้าไป!! ให้ตายเถอะ!

เดวิดกระพริบตาถี่ “ไม่ได้ล้อเล่น! เจ้าเครื่องนี้ช้าเกินไปจริง ๆ ถ้าคุณมีเครื่องที่เร็วกว่านี้ก็เอาออกมาให้ผมดู ถ้ามันเร็วกว่าเครื่องนี้ได้ 3 เท่า บางทีผมอาจจะซื้อเอาไว้ก็ได้ แต่ถ้าไม่มี ผมก็จะไปดูร้านอื่นแล้ว”

ดวงตาของพนักงานขายจ้องเขม็งอยู่ที่หน้าของเดวิด เสียงพูดประโยคต่อมาไม่ต่างจากการคำรามเลยแม้แต่น้อย “ได้ครับ! ถ้าคุณลูกค้ายืนยันอย่างนั้น ผมก็จะเอาของดีมาโชว์ให้ดู!”

อึ้ง! คราวนี้เป็นเดวิดที่ยืนอึ้งกับท่าทางของพนักงานขายที่เดินหัวฟัดหัวเหวี่ยงเข้าไปที่หลังร้าน ชายคนนี้เป็นเพียงคนธรรมดาที่ไม่ได้รับการฝึกฝนอะไรมาทั้งสิ้น แต่กล้าแสดงอาการแบบนี้ต่อหน้านักเรียนที่แข็งแกร่งกว่าเขาอย่างน้อย 2-3 เท่า หมอนี่ไม่กลัวว่าจะโดนตบตายหรือยังไง?

และสิ่งที่พนักงานขายหยิบออกมาวางบนแท่นแสดงสินค้าบนเคาท์เตอร์อย่างถนุถนอมทำให้เดวิดต้องเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย อุปกรณ์ชุดสกายวอคเกอร์เครื่องหนึ่งที่ดูไม่มีอะไรสะดุดตานัก

“นี่เป็นโปรโตไทป์ของชุดสกายวอคเกอร์รุ่นใหม่ เทคโนโลยีที่ใช้ในการขับเคลื่อนถูกคิดค้นขึ้นมาให้มีประสิทธิภาพสูงกว่ารุ่นเก่า ๆ อย่างเทียบกันไม่ติด หรือเรียกง่าย ๆ ว่าเป็นคนละระบบกันเลยทีเดียว” น้ำเสียงที่นำเสนอสินค้าออกมาเต็มไปด้วยความภาคภูมิใจราวกับว่าผู้พูดเป็นคนประดิษฐ์คิดค้นขึ้นมาเองก็ไม่ปาน

“โอ้! ความเร็วสูงสุดที่ทำได้คือเท่าไร? แล้วใช้แหล่งพลังงานอะไร? ใช้ได้ต่อเนื่องยาวนานแค่ไหนกว่าที่จะต้องชาร์จพลังงานเข้าไปอีกครั้ง” สายตาของเดวิดยังจ้องอยู่ที่อุปกรณ์รูปร่างเหมือนรองเท้าที่หมุนวนโชว์ตัวอยู่กลางอากาศ แท่นแสดงสินค้านั้นสร้างสนามพลังงานที่ยกวัตถุเล็ก ๆ ให้ลอยขึ้นได้ มันเป็นอุปกรณ์มาตรฐานสำหรับร้านขายสินค้าไฮเทคทุกร้านในตอนนี้

“ความเร็วสูงสุดขึ้นอยู่กับความแข็งแกร่งของผู้ใช้ แล้วอย่างที่ผมบอกไป นี่เป็นระบบการขับเคลื่อนแบบใหม่ล่าสุดที่เพิ่งมีการคิดค้นขึ้น มันไม่ได้ใช้พลังงานจากแบตเตอรี่หรือเชื้อเพลิงแบบปกติโดยทั่วไป แต่ใช้เครื่องกำเนิดพลังงานจากคลื่นเสียงแทน ถ้าจะระบุให้ชัดเจน มันคือเสียงการเต้นของหัวใจของสไปรเยอร์นั่นเอง ยิ่งหัวใจเต้นเร็วมากขึ้นเท่าไร ความเร็วที่เครื่องนี้ทำได้ก็จะยิ่งมากขึ้นเท่านั้น ผู้คิดค้นระบุเอาไว้ว่ามันสามารถรองรับพลังงานที่มาจากการหมุนเวียนเลือด 999 รอบต่อนาทีได้อย่างสบาย”

ดวงตาของเดวิดเบิกกว้างอย่างตกตะลึง ก่อนที่จะเปลี่ยนกลายเป็นสายตาแห่งความไม่เชื่อถือ “อย่ามาโม้น่า! คิดว่าผมโง่หรือยังไงกัน ไม่ต้องพูดถึงเรื่องอื่นเลย แค่ความแข็งแกร่งของวัสดุที่ใช้ผลิตอุปกรณ์ไฮเทคในตอนนี้ก็เป็นไปไม่ได้แล้ว พวกมันทนรับพลังระดับ 500 รอบต่อนาทีไม่ได้เสียด้วยซ้ำ 999 รอบต่อนาที! คุณจะให้ผมเชื่ออย่างนั้นจริง ๆ หรือ?”

ชายวัยกลางคนยักไหล่ออกมาเบา ๆ “500 รอบต่อนาที!? เจ้าเครื่องนี้ทนได้แน่ ดูเหมือนว่าผู้ผลิตจะได้ลองทดสอบมาแล้ว แต่ระดับที่เหนือไปกว่านั้นยังไม่มีข้อมูลที่ชัดแจ้งนัก สเปคที่ระบุเอาไว้ยังไม่ผิดไม่ใช่หรือ? อย่างน้อย ๆ ก็จนกว่าจะมีคนหมุนเวียนเลือดเร็วกว่า 500 รอบต่อนาทีมาทำลายมันลงไปนั่นแหละ ซึ่งบางทีอาจจะไม่เกิดขึ้นจนเจ้าเครื่องนี้พังลงไปด้วยสาเหตุอื่นก็ได้”

เดวิดขมวดคิ้ว สีหน้าไม่มีอารมณ์ฉุนเฉียวกับการเลี่ยงบาลีของอีกฝ่ายแม้แต่นิดเดียว เขาเพียงเอ่ยถามออกไปเรียบ ๆ “เท่าไหร่?”

“20 ล้านคะแนนจีโน”

“รู้มั้ยว่าที่ทำการศาสตราจารย์ใหญ่อยู่ตรงไหน ถ้าไม่รู้ผมจะชี้ทางให้ คุณไปปล้นเอาจากที่นั่นเลยจะดีกว่า!”

“เฮ้! คุณลูกค้า ผมเป็นแค่พนักงานขาย นี่เป็นราคาที่เจ้าของร้านแจ้งมา ผมไม่ได้ตั้งขึ้นเองเสียหน่อย”

“5 ล้าน! สูงสุดได้แค่นั้น! นี่เห็นว่าคุณยืนยันว่ามันทนทานพลังงานระดับ 500 รอบต่อนาทีได้อย่างแน่นอนแล้ว ไม่อย่างนั้น 1 ล้านผมก็ไม่จ่ายแน่”

“15 ล้าน! ค่าใช้จ่ายในการทดสอบมันไม่ได้ถูกเลย และนี่เป็นตัวโปรโตไทป์ด้วย ราคาของมันต้องสูงอย่างนี้แหละ แค่ค่าวัสดุอย่างเดียวก็กินเข้าไปเกินครึ่งแล้ว”

“10 ล้าน! ถ้าไม่ได้ผมจะไปแล้ว”

“คุณลูกค้าจะรับกลับไปเอง หรือว่าจะให้ส่งไปที่ไหนดีครับ!” รอยยิ้มกว้างปรากฏขึ้นบนใบหน้าของพนักงานขาย และมันเหมือนมีดโกนที่บาดหัวใจของเดวิดจนเลือดไหลออกมาซิบ ๆ เลยทีเดียว

“ห่อให้ดี! แล้วฉันจะนำกลับไปเอง! มา! มีอุปกรณ์อะไรอย่างอื่นน่าสนใจอีกมั้ย? พวกโปรโตไทป์ของแปลก ๆ แบบนี้น่ะ? หยิบออกมาให้หมด แล้วไม่ต้องโก่งราคาเลยด้วย ถ้าบอกราคาไม่สมเหตุสมผลออกมา เจ้าเครื่องนี้ผมก็จะไม่เอาแล้ว” น้ำเสียงของเดวิดยังเรียบเฉยไร้อารมณ์ ทั้ง ๆ ที่ในใจเต็มไปด้วยความปวดร้าว!

ท้ายที่สุด! แค่ร้านนี้ร้านเดียว เดวิดจ่ายคะแนนจีโนออกไปทั้งหมดเกือบ 20 ล้าน แค่ไม่ถึง 2 ชั่วโมง คะแนนจีโนก็หายวับไปกับตาเกือบ 10 เปอร์เซ็นต์ เขาเริ่มสงสัยบ้างแล้วว่าตัวเองเป็นมหาเศรษฐีจริง ๆ หรือไม่ ทำไมข้าวของถึงได้แพงบ้าเลือดแบบนี้กันนะ!?

แต่แน่นอน! เดวิดไม่ได้หยุดอยู่ที่ร้านนี้ร้านเดียวเลย!...

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด