ตอนที่ 9 ภารกิจเสริม
สั่งเจ้าพ่อไปเป็นไอดอล
ตอนที่ 9 ภารกิจเสริม
จูนสร้างความโกลาหลทันทีที่เข้ามา นี่เป็นครั้งแรกในประวัติศาสตร์ของโชว์ที่เด็กฝึกไม่ยอมแสดงใบหน้าของตน และยิ่งน้อยกว่ามากหากให้เด็กหนุ่มสวมใส่สิ่งที่ดูน่ารักและเป็นผู้หญิง เกือบทุกคนอยากรู้เกี่ยวกับตัวตนของเขา และแล้วเหล่าเด็กฝึกอิสระอีกสามคนต่างก็ถูกลืมไปอย่างรวดเร็ว
จูนเมินเฉยต่อเสียงกระซิบและเดินไปเก้าอี้ที่ใกล้ที่สุด
หมายเลข 91
เขาเลือกเก้าอี้ตัวนั้นเนื่องจากยังไม่มีใครนั่งอยู่ในแถวนี้
เหล่าเด็กฝึกต่างก็ค่อยๆ หลั่งไหลเข้ามาอย่างต่อเนื่อง แต่ก็ไม่มีใครสามารถสร้างความประทับใจแรกเท่าจูนได้ อย่างไรก็ตาม เหตุการณ์ของเขาก็ถูกลืมอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้เมื่อเด็กฝึกจากบริษัทใหญ่เริ่มหลั่งไหลเข้ามา
สตาร์มิวส์
เหล่าเด็กฝึกทั้งห้าคนสวมชุดสูทเข้ามา ทันทีที่พวกเขาเข้ามาพร้อมด้วยสเปกตรัมที่แตกต่างจากเด็กฝึกคนอื่นๆ ภาพลักษณ์ของพวกเขาต่างกรีดร้องออกมาว่าพวกเขาคือ "พวกออลราวเดอร์" (ไอดอลที่เก่งรอบด้าน ร้อง เต้น แร็ป)
ดราก้อนไฟร์
เด็กฝึกเจ็ดคนสวมชุดติดกระดุมสีขาวเข้ามาในสเตจ พวกเขาสูงและดูมีเสน่ห์เหมือนพวกนายแบบ ดูแล้วเหมือนพวกเขาจะเต้นเก่งเหมือนกัน ลีโอ เด็กฝึกคนหนึ่งโดดเด่นกระชากจิตเหนือพวกเขาทั้งหมด จูนรู้ว่าเขาได้เข้าร่วมในซีซั่นก่อนๆ เขาเป็นหนึ่งในเด็กฝึกที่ควรจะได้ประสบความสำเร็จ แต่ถูกแทนที่ด้วยเด็กฝึกจากบริษัทใหญ่ที่จ่ายค่าตำแหน่งของเขา
ฟีนิกซ์
เป็นบริษัทที่ชเว จุนโฮเคยฝึกอยู่ น่าแปลกใจที่ตัวเจ้าของร่างเดิมของเขาเข้าไปในบริษัทที่มีชื่อเสียงขนาดนั้นได้อย่างไรในเมื่อเขามีทักษะธรรมดามากๆ
[นี่คุณกำลังสอบสวนคนตายอีกแล้วนะ โฮสต์]
'โอ่ย หุบปากไปเลยฝู ฉันก็แค่พูดความจริง'
เด็กฝึกสองคนเข้ามา—อเล็กซ์กับฮยอนวู จูนจำคนพวกนี้ไม่ได้ แต่บางทีจุนโฮในอดีตอาจจำพวกเขาได้ พวกเขาดูมีความสามารถแต่ดูไปดูพวกเขาก็ให้ความรู้สึกเหมือนเป็นตัวก่อปัญหา
ฮาร์โมนี
เด็กหนุ่มตัวสูง หล่อ ดูขี้อาย เดินเข้ามา ดูเหมือนว่าเขาจะอายุพอๆ กันกับจูน แต่เขาดูค่อนข้างงุ่มง่ามแม้จะมีภาพลักษณ์ที่หล่อเหลาก็ตาม ฮาร์โมนีเป็นบริษัทที่ค่อนข้างใหม่ ถึงกระนั้น พวกเขาก็เคยได้ผลิตศิลปินเดี่ยวที่เก่งๆ ออกมาบ้างในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา ซึ่งทำให้พวกเขาล้วนมีภาพลักษณ์ของบริษัทบันเทิงที่ดี
เด็กฝึกขี้อายเดินมานั่งข้างจูน
“สวัสดีครับพี่” เขาพูดอย่างเขินๆ “ผมชื่อจีซอง แต่เรียกผมว่าจีก็ได้นะ แล้วพี่ล่ะชื่ออะไรหรอ?”
จูนเพียงชี้ไปที่ป้ายชื่อของเขา
“ว้าว จูน! ชื่อเหมือนเดือนอ่ะเหรอฮะ? ผมเองก็เกิดเดือนมิถุนายนเหมือนกัน”
“ดีเลย” จูนพูดสั้นๆ และอยากจะจบบทสนทนาเร็วๆ
“โอ้ เสียงพี่ดีจังเลยฮะ พี่คงจะร้องเพลงเก่งสินะ”
จูนพยักหน้า “นายเองก็ดูหล่อเหมือนกันนะ” เขาชมกลับ
เด็กชายขี้อายยิ้มแย้มแจ่มใส ชอบเด็กฝึกผู้ลึกลับที่สวมหน้ากากแมวสีชมพูทันทีที่ได้คุยกัน
เหลือเด็กฝึกอีกเพียง 20 คน ห้องก็จะเต็มแล้ว เหล่าเด็กฝึกหลั่งไหลเข้ามามากขึ้น และจีซองก็คอยพูดคุยอยู่ข้างๆ เขาไปเรื่อย สำหรับคนที่ดูขี้อายนี้ ดูเขาจะคุยกับจูนเยอะมากอย่างเห็นได้ชัด
“โอ้! Prism Entertainment คนจากบริษัทของพวกเขาเข้ารอบสุดท้ายเสมอเลยล่ะ ฉันล่ะสงสัยจังว่าคราวนี้จะเป็นใคร”
เด็กฝึกสี่คนเดินเข้ามา เช่นเดียวกับเด็กฝึกคนอื่นๆ จากบริษัทใหญ่ พวกเขาเองก็หล่อมากเช่นกัน
จีซองถอนหายใจ “นั่นแคสเปอร์นี่!” เขาอุทาน
จูนเหลือบมองจีซอง “นายรู้จักคนพวกนี้ทุกคนเลยเหรอ?”
"แน่นอน!" เขาพูดต่อว่า "เหล่าเด็กฝึกจากบริษัทใหญ่ๆ มักมีการโพสต์บน YouTube และแพลตฟอร์มอื่นๆ ไว้อยู่แล้ว ผมเองก็ได้ดูวิดีโอของพวกเขาบางส่วนมาบ้างแล้ว เนื้อหาดีจริงๆ"
จูนพยักหน้า เขาเองก็คุ้นเคยกับแค่ไอดอลที่เดบิวต์ไปแล้ว แต่เขาไม่เคยรู้ว่าพวกเด็กฝึกก็พอจะมีแฟนคลับได้เช่นกัน
คริสตัล เอ็นเตอร์เทนเมนท์.
คราวนี้มีผู้ชายสามคนเข้ามา และเด็กฝึกคนอื่นๆ ทั้งหมดก็ยืนขึ้น จูนสับสนว่าทำไมพวกเขาถึงต้องยืนขึ้น แต่แล้วเขาก็จำใบหน้าของคนในกลุ่มนั้นได้ เด็กฝึกเหล่านี้เคยได้เดบิวต์ไปแล้ว โดยเฉพาะพวกเขาที่เคยเป็นวงไอดอล RAVEN
พวกเขาเดบิวต์ในปี 2020 แต่ไม่ค่อยได้รับความนิยมในเกาหลี แต่กระนั้นพวกเขาทำให้มันยิ่งใหญ่ขึ้นในต่างประเทศแถบตะวันตกแทน อย่างไรก็ตาม นั่นไม่เพียงพอที่จะดำรงอาชีพการงานของพวกเขาได้ เพราะพวกเขาต้องยุบวงในอีกหนึ่งปีต่อมา ตอนนี้พวกเขากลับมาเป็นกลุ่มที่ครบคนเพื่อแข่งขันในไรส์ซิ่งสตาร์
“รุ่นพี่ของเรา” จีซองมองพวกเขาด้วยดวงตาเป็นประกาย “ผมชอบเพลงของพวกเขามาโดยตลอดเลย”
แจยง ผู้นำวงของ RAVEN เขากำลังสำรวจคนห้องและนั่งลงบนเก้าอี้ว่างสามตัวที่อยู่ข้างจีซอง
จีซองตัวแข็งค้างทันทีเมื่อทั้งกลุ่มเริ่มเดินมาทางพวกเขา
“เราจะทำยังดี เราทักทายพวกเขาดีไหม เราควรโค้งคำนับเปล่า?” เขาถามอย่างเมามัน
“ผ่อนคลายเถอะ” จูนบอกเขา "แค่นั่งลงเฉยๆ"
เขาดึงจีซองให้นั่งลง ขณะที่ราเวนนั่งลงบนเก้าอี้ของพวกเขา เมื่อถึงจุดนั้น จีซองก็เงียบกริบเพราะกลัวว่าจะไปรบกวนกลุ่มรุ่นพี่
จูนมองไปรอบๆ เขาและเห็นว่าเหลือเก้าอี้เพียงสองตำแหน่งเท่านั้น คือ 31 และ 32 เมื่อถึงจุดนั้น เขานึกออกเหลือแค่บริษัทเดียวเท่านั้น
ท็อปสตาร์.
ก็เหมือนกับชื่อบริษัท พวกเขาเป็นบริษัทบันเทิงที่ใหญ่ที่สุดในเกาหลี เกือบทุกวงที่มีชื่อเสียงทั้งในประเทศและทางตะวันตกก็ล้วนมาจากที่นี่ มีเด็กฝึกสองคนเดินเข้ามา ได้รับปฏิกิริยาอันอบอุ่นและประหลาดใจจากเหล่าเด็กฝึกทุกคน
จีซองโน้มตัวเข้ามาใกล้เขามากขึ้น “พวกเขาส่งเร็นกับเซธมา ท็อปสตาร์นี่คนละชั้นกันจริงๆ”
"ทำไมล่ะ?" จูนถาม "พวกเขาเก่งหรอ?"
“ยิ่งกว่าเก่งอีก” จีซองพึมพำ “พวกเขาเก่งที่สุดในบรรดาเด็กฝึกเหล่านี้เลยแหละ”
จูนถอนหายใจ เขารู้ดีว่าเด็กฝึกที่มีความสามารถจะเดินทางมาสู่การแข่งขันครั้งนี้ อย่างไรก็ตาม เขาอยากรู้จริงๆ ว่าเขากำลังต่อกรกับใคร
ถ้าหากเขาสามารถเห็นหน้าต่างสถานะของพวกเขาได้เหมือนกับที่เขาเห็นของตัวเองล่ะก็
ทันใดนั้น ก็มีโฮโลแกรมก็ปรากฏขึ้นต่อหน้าเขา ตอนแรกเขาคิดว่ามันเป็นภาพหนึ่งในจอ LED จากทางรายการ แต่เมื่อเขามองไปรอบๆ และเห็นว่าไม่มีใครสังเกตเห็น เขาก็รู้ทันทีว่าเป็นฝู
'เธอเพิ่งจะตัดสินใจที่จะโผล่มาตอนนี้เหรอ?' เขาถามในใจ
[นี่คือภารกิจเสริมแรกของคุณ เรียกว่า "ผู้เผยพระวจนะแห่งค่าสถานะ" สามารถดูหน้าต่างสถานะของคนอื่นได้! คุณต้องการรับภารกิจนี้หรือไม่?]
'แล้วภารกิจที่ว่านี่คืออะไรล่ะ?'
[คุณจะรู้ได้ก็ต่อเมื่อคุณยอมรับเท่านั้น คุณจะยอมรับภารกิจเสริมนี้หรือไม่?]
จูนยักไหล่ การเห็นหน้าต่างสถานะของคนอื่นจะทำให้เขารู้ว่าใครควรหลีกเลี่ยงและควรร่วมทีมกับใครได้ง่ายขึ้น
'ฉันยอมรับ.'
[ฉลาดเลือก ภารกิจเสริมของคุณมีชื่อว่า: หัวใจทองคำ
ปลอบใจสหาย ใช้คำพูดที่น่าประทับใจของคุณเพื่อสร้างความมั่นใจให้ใครบางคน!
กำหนดเวลาภารกิจเสริม: 2 ชั่วโมง
หากไม่สามารถบรรลุภารกิจเสริมได้จะส่งผลให้ค่าทักษะเสื่อมลง ค่าสถานะจะถูกลดระดับลงหนึ่งระดับ]
'อะไรนะ? นี่เธอไม่เคยคิดจะบอกฉันเกี่ยวกับเรื่องนี้ก่อนเลยเหรอ?’
[โชคดีนะโฮสต์ เวลาของคุณเริ่มนับถอยหลังแล้ว!]
{T/L: ช่างเป็นระบบที่กวนประสาทเสียนี่กระไร}
_____________________________
