ตอนที่ 6 ไอดอลหน้ากาก
สั่งเจ้าพ่อไปเป็นไอดอล
ตอนที่ 6 ไอดอลหน้ากาก
เยน่าแทบไม่เชื่อสายตาตัวเอง เธอได้เจอกับคนที่น่าสนใจในระหว่างการสัมภาษณ์ไม่ใช่น้อย มีคนหนึ่งที่มีข้อต่อที่ยืดหยุ่นมากๆ บางคนสามารถเต้นระบำไฟได้ และถึงกับมีอยู่คนนึงที่สามารถกลืนไข่ได้ทั้งฟอง!
แต่ไม่มีอะไรใกล้เคียงกับชายหนุ่มตรงหน้าเธอได้เลย
จูนมองดูทีมงานและแนะนำตัวเขาซ้ำอีกครั้ง "ว่าไง? ผมชื่อจูน! พวกคุณมีอะไรจะถามผมบ้างมะ?"
เยน่าหลุดออกจากความคิดของเธอ “อ่า ใช่ ชเว จุนโฮ ใช่ไหม?”
เขาพยักหน้า “แต่นี้ต่อไปผมจะใช้ชื่อว่าจูน โปรดเรียกผมด้วยชื่อนั้นด้วยครับ”
“เอาล่ะ” เธอกระแอมในลำคอ “จูนสินะ เกิดปี 2002 ตำแหน่งร้องนำหรอ?”
"ถูกต้อง"
“แต่ดูจากคลิปที่คุณเต้นในเทปออดิชั่นของคุณแล้ว…” เยจินตั้งข้อสังเกต ค่อนข้างแย่เลยทีเดียว เขาดูเหมือนคนที่เพิ่งเรียนรู้วิธีการเต้นแต่กลับต้องมาจัดการกับท่าที่ซับซ้อนที่สุด มันเป็นวิดีโอตลกดีๆ นี่เอง ก็น่าสับสนว่าทำไมเขาถึงได้รับการคัดเลือก
“ตั้งแต่นั้นมาผมก็พัฒนาเสียงร้องของผมแล้ว อยากให้ผมร้องเพลงให้ฟังไหม?”
เยน่าส่ายหัว “เก็บพรสวรรค์ของคุณไว้สำหรับการแสดงเถอะ แต่ขอถามหน่อยได้ไหมว่าเสน่ห์พิเศษของคุณคืออะไร”
จูนเม้มริมฝีปากเข้าหากัน เขาไม่เคยคิดไปไกลขนาดนั้น เสน่ห์ของเขาหรอ? เขาแทงคนเก่ง ต่อยคนก็เก่ง และยิงปืนก็เก่ง โอ้ เขาสามารถขว้างของหนักๆ ใส่ใครหรืออะไรได้เก่งเหมือนกัน แต่เขาคงไม่สามารถพูดแบบนั้นได้ถูกไหมล่ะ?
“ผม…ชงกาแฟเก่ง” เขาพูดพลางนึกถึงตอนที่เขาชงกาแฟให้คุณยายที่ชั้นล่าง
“โอ้” เยจินเอ่ยด้วยความประหลาดใจเล็กน้อย งานอดิเรกของเขาดูจะเชื่องไปเลยเมื่อเทียบกับภาพลักษณ์ของเขา “ถ้าอย่างนั้น การเป็นไอดอลคือความฝันของคุณเหรอ? มีพ่อแม่ต่อต้านความฝันของคุณหรือเปล่า?”
จิตใจของจูนกระตุก เขารู้ว่าผู้หญิงสองคนนี่กำลังเล็งฉากแบบไหน มันเป็นช่วงเวลาที่การต่อสู้ดิ้นรนของเหล่าผู้เข้าแข่งขันจะถูกแสดงออกมา โดยปกติแล้ว เรื่องราวที่เศร้าที่สุดจะได้ออกอากาศ และแม้แต่เด็กฝึกที่ไม่เป็นที่นิยมก็ยังมีโอกาสที่จะดึงดูดจิตใจของเหล่าคนดูได้
แม้ว่าเขาจะต้องการใช้ประโยชน์จากช่วงเวลานี้มากเพียงใด แต่เขาก็ไม่อยากให้ใครมาสงสารเขากับอดีตของเขา นอกจากนี้ มันไม่ใช่ทางเลือกที่ฉลาดนักหากจะได้รับความนิยมเพราะภาพลักษณ์แบบนั้น ความนิยมจะหมดลงอย่างรวดเร็วและเหล่าผู้ชมจะลืมเรื่องนี้ไป
“ทุกอย่างปกติดี” เขากล่าว “ผมแค่ใฝ่ฝันที่จะเป็นไอดอลมาตั้งแต่เด็ก” เขาให้คำตอบทั่วๆ ไปแทน
เยจินส่ายหัว ผิดหวังกับคำตอบของเขา “งั้นคุณช่วยอธิบายเรื่องนี้ได้ไหม?” เธอถามพลางชี้ไปที่ใบหน้าของเขา
ทางทีมงานก็ตั้งใจฟัง นี่มันเป็นลูกเล่นหรือเปล่า? พวกเขาไม่รู้ว่าจะรับบุคคลดังกล่าวเข้าร่วมการแข่งขันได้หรือไม่ ของพวกนี้มันคงเป็นเพียงตัวตลกเท่านั้น!
“แมวเป็นสิ่งที่ผมชอบ” เขากล่าวสั้นๆ
"แค่นั้นหรอ?" เยน่าถาม “นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมคุณถึงสวมหน้ากากเนี่ยนะ?”
“และผมก็ยังไม่พร้อมที่จะโชว์หน้าตอนนี้” จูนกล่าวเสริม “ความมั่นใจของผมไม่ดีขนาดนั้น”
“โอ้” เยจินอุทาน "ทำไมถึงแบบนั้นล่ะ?"
“ผมไม่สะดวกใจที่จะพูดถึงเรื่องนี้” เขากล่าว “แต่ผมอยากให้ผู้ชมตระหนักถึงพรสวรรค์ของผมโดยไม่ต้องเห็นหน้าผม ให้ผมได้พิสูจน์ให้พวกเขาเห็นว่าผมสามารถไปได้ไกลด้วยพรสวรรค์และเสน่ห์ของผมเพียงอย่างเดียว”
แน่นอนว่าจูนกำลังบลัฟ เขาแทบไม่มีความสามารถอะไรเทือกนั้นเลย แถมไม่ได้มีเสน่ห์แบบไอดอลเลยด้วย! ถ้านี่เป็นโชว์สำหรับพวกนักเลง เขาคงทำสำเร็จไปแล้ว เขาอาจจะได้อันดับที่หนึ่งด้วยซ้ำ!
เยจินกับเยน่าประทับใจกับคำตอบของเขา
“แต่คุณมีแผนที่จะแสดงใบหน้าของคุณบ้างไหม?”
“อื้ม” จูนพยักหน้า เขาไม่เคยตั้งใจจะเข้าร่วมรายการทั้งที่สวมหน้ากากตลอดรายการเลย และท้ายที่สุดเขาก็จะต้องโชว์ใบหน้าของเขาอยู่ดีถ้าเขายังอยากจะเดบิวต์
“ครับ ผมเปิดแน่” เขากล่าว "แต่มันอาจจะไม่ใช่ตอนนี้ อาจจะไม่ใช่อีพีแรกด้วยซ้ำ แต่ผมตั้งใจจะเปิดหน้าตัวเองแน่ แถมผมคิดว่ามันน่าจะสามารถดึงเรตติ้งที่ดีมาสู่รายการได้ หลายๆ คนเองก็เป็นพวกชอบการเปิดตัวครั้งยิ่งใหญ่ ไม่ใช่หรอ?”
ดวงตาของเยน่าและเยจินเป็นประกายด้วยความยินดี
ไอดอลสวมหน้ากากที่กำลังจะมีการเปิดเผย? นี่มันอัจฉริยะชัดๆ!
ถ้าเขาหล่อก็คงจะมีแฟนๆ เพิ่มขึ้น หรือต่อให้เขาน่าเกลียด มันก็จะดึงความสนใจไปที่โชว์มากขึ้น! มันเป็นสถานการณ์ที่ได้ประโยชน์ทั้งสองฝ่าย ทีแรกเยน่าก็ลังเลที่จะรับเขาเข้าร่วมรายการอยู่หรอก แต่ตอนนี้เธอมั่นใจแล้ว
จูนจะเป็นส่วนเสริมที่ยอดเยี่ยมของโชว์แน่ๆ ทีมงานคนอื่นๆ ก็เห็นด้วย และประทับตราใบสมัครของเขาว่า "อนุมัติ"
“ยินดีด้วยเด็กฝึกจูน” เยจินกล่าว "ตอนนี้คุณเป็นส่วนหนึ่งของ ไรส์ซิ่งสตาร์ อย่างเป็นทางการแล้ว! อีพีแรกจะถ่ายทำในอีกสามวัน อย่าลืมเตรียมความสามารถพิเศษของคุณไว้ล่วงหน้าด้วยนะ เราหวังว่าจะได้เห็นคุณในการออดิชั่น!"
_____________________________
