ตอนที่ 3 สกิลเป็นศูนย์
สั่งเจ้าพ่อไปเป็นไอดอล
ตอนที่ 3 สกิลเป็นศูนย์
[นี่คือสถานะของคุณโฮสต์ ทุกสถานะมาจากทักษะดั้งเดิมของชเวจุนโฮ]
- เสียงร้อง: C+
- การเต้น: D-
- ภาพลักษณ์: C
- การแร็พ: E-
- เสน่ห์: E+
จูนมองสถานะด้วยสายตาเบิกกว้าง เอาจริงดินี่เขาเป็นเด็กฝึกหัดมาตั้ง 6 ปี แต่กลับมีสถานะแค่เท่านี้ได้? ไม่น่าแปลกใจที่เขาจะไม่ได้เดบิวต์ ขนาดป๋อเหวินก็อาจมีสถานะที่ดีกว่านี้!
[คุณไม่ควรพูดถึงคนตายแบบนั้นนะโฮสต์]
จูนกลอกตา “แล้วฉันจะเป็นไอดอลทั้งที่มีสถานะแบบนี้ได้ยังไง? นี่มันเป็นไปไม่ได้!”
[ไม่ต้องกังวลนะโฮสต์ สถานะของคุณสามารถพัฒนาได้ตลอด เมื่อคุณทำภารกิจหลักและภารกิจเสริมสำเร็จ คุณจะมีโอกาสอัปเกรดค่าทักษะของคุณ]
"ฉันสามารถอัพเกรดตอนนี้ได้เลยไหม?"
[นี่คือภารกิจของคุณประจำวันนี้:
1. ชงกาแฟให้คุณยายผู้ชราชั้นล่าง
2. ร้องเพลงโดยไม่มีเสียงแตก
3. มีใครสักคนชมคุณว่า "หล่อ"
ภารกิจจะถูกแทนที่ด้วยภารกิจใหม่ก็ต่อเมื่อคุณทำภารกิจสำเร็จ]
จูนเยาะเย้ย ภารกิจพวกนี้มันง่ายจะตาย! เขาตัดสินใจเลือกอันแรกให้เสร็จก่อนเลยเพื่อที่อย่างน้อยเขาก็สามารถร้องเพลงได้ดีขึ้น
เขาชงกาแฟแล้วลงไปชั้นล่างพลางเคาะประตู ใช้เวลาไม่นานก่อนที่ประตูจะเปิด แต่คนเปิดไม่ใช่คุณยายผู้เฒ่า กลับเป็นเด็กน้อยที่มองดูเขาด้วยดวงตาเบิกกว้าง
“ยายนายอยู่ไหนเจ้าหนู?”
เด็กน้อยเพียงมองเขาด้วยความหวาดกลัวก่อนที่จะเริ่มหลั่งน้ำตา
“ไรเนี้ย? ร้องไห้ทำไม เฮ้ยน้องบอกมาว่ายายนายอยู่ที่ไหน!”
นั่นยิ่งทำให้เด็กน้อยยิ่งร้องไห้หนักกว่าเดิม ทำให้จูนปวดหู เขาเดาะลิ้นของเขาและคุกเข่าลงไปให้อยู่ในระดับเดียวกัน เขาพยายามจะยิ้ม แต่มันก็กลับทำให้หน้าตาเขาบูดบึ้งอย่างน่ากลัว
"พายายของนายมาเจอฉันทีดิ"
เด็กน้อยยังคงคร่ำครวญและปัดถ้วยกาแฟที่กำลังร้อนจัดไปทางจูน ทำให้ของเหลวนั่นกระเซ็นไปทั่วหน้าอกและใบหน้าของเขา
“เจ้าปีศาจน้อย!” เขากรีดร้องขณะที่เขาพยายามเช็ดหน้าด้วยเสื้อเชิ้ตของเขา แล้วประตูก็กระแทกปิด และเขาก็เหลือเพียงใบหน้าที่โดนลวกเต็มๆ
[คุณต้องรีบล้างหน้านะโฮสต์ ไม่งั้นอาจเกิดแผลเป็นได้]
จูนเดินย่ำขึ้นไปชั้นบนด้วยอารมณ์บูดบึ้ง เขาคิดว่าเขาจะได้อัพเกรดทักษะสักหน่อย แต่เจ้าเด็กน้อยนั่นก็มาทำลายทุกอย่าง! ดูเหมือนว่าภารกิจเหล่านี้จะไม่ง่ายอย่างที่เขาคิดเสียแล้ว
เขาไปห้องน้ำเพื่อเอาน้ำเย็นราดหน้า และขมวดคิ้วเมื่อเห็นว่าตอนนี้ดูแย่แค่ไหน ใบหน้าของเขาแดงจากการโดนของเหลวร้อนลวก แล้วยังมีรอยแผลเล็กๆ จากเอาหัวไปโหม่งกระจกจนแตก ไม่พอยังมีรอยช้ำบนศีรษะเนื่องจากการเป็นลมล้มเมื่อไม่นานนี้
เขาเดาะลิ้นแล้วออกจากห้องน้ำ ตั้งใจที่จะยกระดับสถานะของเขา อย่างไรก็ตาม ดูสาระรูปปัจจุบันของเขาแล้ว ดูท่าจะไม่สามารถทำภารกิจที่สามให้สำเร็จได้อย่างแน่นอน ดังนั้นเขาจึงตัดสินใจลองเลือกอันที่สองแทน
เขาหยิบโทรศัพท์ออกมาและมองหาเพลง เขาเล่นเพลง Shining Light ของวง IMMORTALS ต่อให้เขาไม่อยากจะยอมรับแค่ไหนก็ตาม แต่เขารู้จักเพลงจากวงไอดอลมากมายเนื่องจากเหม่ยหลิงมักจะเปิดเพลงพวกนี้กรอกหูเขาอยู่ทุกวี่ทุกวัน นานวันเข้า เขาก็รู้เรื่องเคป๊อปพอๆ กับน้องสาวของเขานั่นแหละ
นอกเหนือจากนั้น เพลงที่เขาฟังส่วนใหญ่ก็เป็นเพลงจากปี 70 ไม่ก็เพลงแร็พของจีน เพราะคนในแก๊งของเขาล้วนชอบดนตรีแนวนี้
เขาหลับตาและพยายามร้องเพลงตาม ความจริงแล้วจุนห่าวเดิมก็เป็นนักร้องที่ค่อนข้างเก่งตอนที่เขายังอยู่ในร่างเก่า มันเคยเป็นความฝันของเขาในวัยเยาว์ฝันที่จะเป็นนักร้องอาชีพ แถมเหล่าแม่ชีมักจะให้เขาคอยร้องเพลงให้เด็กๆ ฟังเสมอ ครั้งเมื่อตอนที่พวกเขายังอาศัยอยู่ในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า
อย่างไรก็ตาม เมื่อเขาโตขึ้นความสนใจของก็มุ่งไปที่โลกแห่งความเป็นจริง เขาได้ตระหนักแล้วว่าการเป็นนักร้องเป็นอาชีพที่สงวนไว้สำหรับพวกคนมีตังค์เท่านั้น พวกเขายังต้องฝึกฝนและรอจนกว่าพวกโปรดิวเซอร์จะชอบพวกเขาจริงๆ ก่อนถึงจะเริ่มสร้างรายได้ให้ตัวเองได้ เขาจึงละทิ้งความฝันนั้นทันทีและตัดสินใจมาเป็นเจ้าพ่อ
เขาหลับตาและนึกถึงตอนที่เขายังร้องเพลงเมื่อครั้งยังเป็นเด็ก
“ในคืนที่มืดมนที่สุด มีแสงวูบวาบเข้ามาที่ดวงตาของฉัน
แวววาวเป็นประกายที่ส่องไปถึงท้องฟ้า
ดวงประทีปแห่งความหวัง เปลวไฟที่แผดเผาอย่างเจิดจ้า
ฉันหันหน้าหนีไม่ได้ มันจุดประกายบางสิ่งที่อยู่ลึกข้างใน
ผ่านการทดลองและน้ำตา ผ่านพายุและสายฝน
แสงนั้นยังคงส่องแสง มันกระซิบชื่อของฉัน
และในขณะที่ฉันเดินไปตามเส้นทางนี้ไม่แน่ใจและไม่แน่ใจ
ฉันรู้ลึกๆ ข้างในความฝันของฉันจะคงอยู่
คุณคือแสงสว่างที่ส่องนำทางฉันตลอดทั้งคืน
คุณคือไฟที่แผดเผา ปลุกจิตวิญญาณของฉันให้สว่างไสว
ท่ามกลางความสงสัย ฉันจะกางปีกและบินไป
เพราะความฝันไม่มีวันตาย ย่อมไปถึงสุดฟ้า"
จูนร้องจนจบเพลงโดยไม่มีปัญหาใดๆ เสียงของเขายังมีสั่นๆ อยู่บ้างเพราะเส้นเสียงที่ด้อยพัฒนาของร่างจุนโฮ แต่ทักษะในอดีตของเขากลับยังมีประโยชน์ ทำให้เสียงของเขาไม่เพี้ยนและเป็นน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยศักยภาพ
ขณะที่เขาลืมตาขึ้น เขาเห็นหน้าจอปรากฏขึ้นตรงหน้าเขา
[ยินดีด้วย! คุณทำภารกิจที่สองสำเร็จ โปรดเลือกทักษะที่ต้องการพัฒนา]
จูนเอามือไว้ใต้คางแล้วคิดอยู่พักหนึ่ง เสียงของเขามีศักยภาพมาก และถ้าเขาปรับปรุงทักษะนี้เพิ่ง เขาก็มีโอกาสเดบิวต์ได้ง่ายขึ้น
“เสียงร้อง” เขากล่าว
[เลือกได้ดี!]
[เสียงร้อง+1]
[ระดับปัจจุบัน: B-]
“เธอจะไม่รีภารกิจใหม่เหรอ?” เขาถามระบบ
[ภารกิจจะถูกรีเซ็ตก็ต่อเมื่อคุณทำครบทั้งเซ็ตเท่านั้น โปรดพยายามทำให้ดีที่สุดเพื่อดำเนินการให้เสร็จสิ้น โฮสต์ ระบบหวังว่าคุณจะปรับปรุงได้ก่อนที่การแข่งขันจะเริ่มต้น]
"การแข่งขันหรอ?" จูนถามอย่างตกตะลึง
[ทำไมอ่อใช่! นี่ฉันลืมบอกอะไรคุณไปหรือเปล่า?]
"ก็ใช่หน่ะสิ!"
[โอ่ฉันผิดเอง! ชเวจุนโฮได้ไปสมัครเข้าร่วมรายการไอดอลเซอร์ไววัลก่อนที่เขาจะเสียชีวิต และเขาก็ได้รับการตอบรับแล้ว]
[ตอนนี้คุณจึงเป็นส่วนหนึ่งของรายการยอดนิยมของประเทศ "Rising Stars!" ระบบขอให้คุณโชคดี]
_____________________________