ตอนที่ 19 : การไล่ล่ากันทำให้เหล่าไมเป็นบ้า
ตอนที่ 19 : การไล่ล่ากันทำให้เหล่าไมเป็นบ้า
เมื่อได้ยินประโยคนี้ เหล่าไมก็อดไม่ได้ที่จะอดใจไม่ไหว
เรื่องตลก!
ซู่ซวนเป็นพนักงานที่มีประสิทธิภาพในมือของฉัน ถ้าหัวหน้าเขตยึดตัวเขาไปครองจริงๆ ผลงานในอนาคตของเขาจะขึ้นอยู่กับใคร?
“ผมจะบอกไว้ก่อนเลยนะครับว่าเหตุการณ์แบบนั้นจะไม่มีทางเกิดขึ้นตราบใดที่ฉันยังอยู่ที่นี่”
เหล่าไมพูดทันที
เกาเจี้ยนหลินหัวเราะเสียงดัง "เอาล่ะ โอเคๆ ฉันรู้ๆ ฉันแค่ล้อเล่นนายเท่านั้น
ในขณะที่พูด เกาเจี้ยนหลินก็มองไปที่จ้าวตงเฉียนซึ่งยังคงนอนอยู่บนพื้นและขมวดคิ้วอย่างสงสัย
“บอกฉันทีว่าเกิดอะไรขึ้นกับจ้าวตงเฉียงทำไมเขาไม่ยอมลุกขึ้นจากบนพื้นล่ะ?”
“ใบหน้าก็ดูน่าเกลียดมาก เป็นไปไม่ได้ว่าเขามีแผลร้ายแรง”
“ตอนแรกบอกว่ามันเป็นแค่ปัญหาเล็กๆไม่ใช่เหรอ แล้วทำไมเขาถึงดูเหมือนจะตายล่ะ?”
“ร่างกายก็ไม่มีเลือด เกิดอะไรขึ้น?”
หลังจากได้ยินคำพูดของเกาเจี้ยนหลิน ผู้กำกับสถานีตำรวจอื่นๆหลายแห่งก็มองด้วยความสงสัยและผู้กำกับสถานีตำรวจเขตเฉียนซีก็ตะโกนเกินจริง "ผู้ชายคนนี้คงไม่ได้แกล้งตายใช่ไหม
แกล้งตาย!
จ้าวตงเฉียนที่อยากจะสลบไปตอนนี้ก็กระตุกริมฝีปากของเขาแล้วอยากจะกระโดดขึ้นไปแทงเขาให้ตายตอนนี้
อย่างไรก็ตาม ในขณะที่เขาเคลื่อนไหว ความเจ็บปวดอันมากมายก็เกิดขึ้นจากบริเวณที่ไม่สามารถอธิบายได้ ใบหน้าของจ้าวตงเฉียนซีดลงและร่างกายของเขาก็ยกขึ้นได้เพียงไม่กี่มิลลิเมตรและเขาก็นั่งลงไปทันทีและดวงตาของเขาก็เปลี่ยนเป็นสีดำ
หลังจากได้ยินคำพูดเหล่านี้เหล่าไมก็หันศีรษะและมองไปที่จ้าวตงเฉียนใบหน้าของเขารู้สึกเขินอายเล็กน้อย
“มันไม่ใช่อาการบาดเจ็บสาหัส มันเป็นแค่ไข่แตก”
“ท้ายที่สุดแล้ว นี่เป็นเรื่องที่เกี่ยวข้องกับศักดิ์ศรีของผู้ชายด้วย ดังนั้นฉันคิดว่าเราควรให้เขาไปตรวจสุขภาพที่โรงพยาบาลดีกว่า”
“ฆาตกรก็มีสิทธิมนุษยชนเช่นกัน”
ทันทีที่เหล่าไมพูดคำเหล่านี้ ทุกคนในห้องก็กระชับขาของตัวเองขึ้นโดยไม่รู้ตัว โดยเฉพาะผู้ชายในห้องที่รู้สึกหนาวสั่นระหว่างขาและอดไม่ได้ที่จะมองดูจ้าวตงเฉียงที่เอามือปิด...ไว้...
เมื่อมองดูรูปร่างหน้าตาของเขาในเวลานี้ก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกปวดแทน...
ไม่น่าแปลกใจที่ว่าทำไมเขาถึงนอนอยู่แบบนั้น...
เจ็บแทน!
“พระเจ้า… การต่อสู้มาถึงจุดนี้ได้ยังไง?”
"เยี่ยมมาก! คราวหน้าฉันจะลองวิธีนี้บ้าง...
“จ้าวตงเฉียงผู้น่าสงสารก็เป็นคนโหดเหี้ยมที่หลบหนีมานานกว่าสามปีและเขาก็ได้เสียไข่ไปแล้ว…”
“ไม่น่าแปลกใจเลยที่เรียกรถพยาบาลมาช่วยรักษาอาการบาดเจ็บนี้ ถ้าไม่รีบไปโรงพยาบาลเกรงว่ามันจะไร้ประโยชน์แล้ว...”
“ซู่ซวนคนนี้แข็งแกร่งมากจริงๆ เขาสามารถสังหารฆาตกรที่ต้องการตัวได้จริงๆ…”
“หัวเราะจนจะตายอยู่แล้ว สูญพันธุ์แน่ๆ…”
เพื่อนร่วมเพศชายหลายคนอดไม่ได้ที่จะกระซิบ
เพียงแค่มองจ้าวตงเฉียนแบบนี้ก็ทำให้พวกเขาเจ็บแทนไปด้วย แต่ก็แน่นอนว่าในตอนนี้พวกเขาเองก็ได้เรียนรู้แล้วว่าซู่ซวนนั้นมีความโหดเหี้ยมขนาดไหน
โหดเหี้ยมมากๆ!
ผู้ชายที่เตะไข่คน คราวหน้าอย่าไปยุ่งอีก ไม่งั้นอีกฝ่ายเกิดเตะไข่พวกเขาขึ้นมามันจะแย่ๆแน่ๆ...
ผู้กำกับหลายคนไอและหันเหความสนใจของทุกคนอย่างรวดเร็ว
“ครั้งนี้ซู่ซวนทำได้ดีมาก”
“เหล่าไม ฉันอิจฉานายมากที่มีตำรวจแบบนี้ ฉันเกรงว่านายจะไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับผลงานของนายในครึ่งปีหลังแล้ว…”
ทันทีที่คำพูดเหล่านี้หลุดออกมา ในที่สุดผู้กำกับหลายคนก็พูดกับเหล่าไมพร้อมๆกัน
“คนดี ผลงานในอีกหกเดือนข้างหน้าขึ้นอยู่กับนายแล้ว”
“สถานีตำรวจของพวกเราก็ขอบคุณเช่นกัน!”
“ยังมีซู่ซวนด้วย…” ผู้กำกับหลายคนมองไปที่ซู่ซวนขณะพูดและเอื้อมมือไปตบไหล่เขา “นายทำได้ดีมาก คราวนี้นายทำคุณประโยชน์ได้ดีมาก!”
“เมื่อถึงเวลา ฉันจะประกาศผลงานระดับสองให้กับนายพร้อมกับผลงานที่แล้ว”
“ทำงานให้หนักเข้าไว้ล่ะ! ไม่ว่านายจะได้รับการเลื่อนตำแหน่งเป็นผู้กำกับหรือไม่ก็ขึ้นอยู่กับผลงานของนายแล้ว!”
คนที่สามารถจับอาชญากรที่ต้องการตัวระดับ A ได้สองคนในหนึ่งวัน ความสามารถดังกล่าว แม้ว่าจะเป็นเพียงตำรวจ แต่ก็หายากแล้ว
แม้ว่าจะเป็นซู่ซวนที่จับกุม แต่มันก็อยู่ในเขตของพวกเขา นั่นก็ทำให้เขตของพวกเขาได้ผลงานไปด้วย!
และยังช่วยอาชีพทางการเมืองของพวกเขาอีกด้วย...
เมื่อคิดเช่นนี้ ผู้นำเขตหลายคนก็สนใจซู่ซวนมากยิ่งขึ้น!
มีเพียงเกาเจี้ยนหลินผู้บัญชาการประจำเมืองเท่านั้นที่มองไปยังเหล่าไมด้วยรอยยิ้มบนริมฝีปากและอวดว่า "เหล่าไม ฉันเกรงว่าคราวนี้นายจะขึ้นไปได้แล้วนะ
เหล่าไมกับเขาเป็นตำรวจที่เข้ามาพร้อมๆกัน แต่เขาได้เป็นผู้บัญชาการไปแล้วและตอนนี้เหล่าไมก็เป็นเพียงผู้กำกับเท่านั้นซึ่งแสดงได้เพียงว่าความก้าวหน้าของเขาไม่ดีนัก...
แต่ตอนนี้เหล่าไมมีซู่ซวนในฐานะผู้นำเหล่าไมก็มีส่วนที่ต้องได้ผลงาน!
เหล่าไมก็ตื่นเต้นมากเช่นกัน
เขาเคยคิดอยู่เสมอว่าเขาอาจจะต้องอยู่ในตำแหน่งผู้กำกับนี้ไปจนตาย ใครจะไปคิดว่าเขาจะได้รับสมบัติเช่นซู่ซวนในเวลานี้
ตราบใดที่เขายังคงค้นหาอาชญากรให้ บางทีเขาอาจจะได้เลื่อนขั้นในปีหน้า...
“ฉันขอรับคำพูดดีๆของนายไว้แล้วกัน…”
เหล่าไมหัวเราะออกมาดังๆ
ในเวลานี้ ทีมตำรวจอาชญากรและรถพยาบาลก็มาถึงสถานีเจียงเฉิงด้วย
หลังจากที่เห็นจ้าวตงเฉียนขดตัวอยู่บนพื้น หัวหน้าทีมตำรวจอาชญากรรมก็พูดด้วยความตกใจ "นี่คือจ้าวตงเฉียนไม่ใช่หรือ
“คุณจับคนร้ายที่ต้องการตัวขนาดนี้ได้ยังไง”
หลังจากได้ยินประโยคนี้ สายตาของทุกคนก็จับจ้องไปที่ซู่ซวนและซู่ซวนก็หยิบค้อนของเขาออกมาด้วยความลำบากใจ "ทั้งหมดขึ้นอยู่กับมัน...
หัวหน้าทีมตำรวจอาชญากรรมพบว่าจ้าวตงเฉียนก็ถูกจับโดยซู่ซวนเช่นกัน ในเวลานี้ ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความประหลาดใจหลังจากดูไปสักพัก เขาก็ชื่นชมและส่งคำเชิญอย่างเคร่งขรึม "ซู่ซวน นายอยากคิดที่จะมาร่วมทีมตำรวจอาชญากรรมของเราไหม? สนใจรึเปล่า?
เหล่าไม: ...? ?
ให้ตายเถอะ ทำไมมีโจรอีกแล้ว!
เขารอมาหลายปีแล้ว มันง่ายนักเหรอที่จะได้ลูกน้องที่ดี? เขายังคงรอให้ซู่ซวนแสดงให้เขาเห็น เพื่อที่เขาจะได้เลื่อนตำแหน่งอีกครั้ง
“เอาน่า รีบเอาตัวคนร้ายไปได้แล้ว”
เหล่าไมพูดอย่างไม่อดทน ซู่ซวนก็ยิ้มและไม่ได้ปฏิเสธคำพูดของเหล่าไม
ตอนนี้เขาเป็นเพียงตำรวจธรรมดา แม้ว่าเขาจะเก่งจริงๆและถูกทีมตำรวจอาชญากรรมเอาตัวไปเป็นตำรวจอาชญากรรมแต่แล้วมันจะมีประโยชน์อะไร?
ไม่ต้องพูดถึงว่าเขายังไม่ได้ยาจากระบบด้วยซ้ำและเขายังอยู่ในร่างกายของคนธรรมดา ถ้าเขาไปอยู่ในทีมตำรวจอาชญากรรมจริงๆ เกรงว่าเขาจะพบอันตรายมากเกินไป...
หัวหน้าตำรวจอาชญากรรมหัวเราะเสียงดังและพูดกับเหล่าไมสองสามคำและมองดูซู่ซวนด้วยความเสียใจ
"เอาล่ะ เอาล่ะ
“ฉันจะบอกให้นะเหล่าไม นายจริงจังเกินไปจริงๆ ฉันแค่อยากจะแย่งใครสักคนจากนายฉันไม่จำเป็นต้องทำขนาดนี้หรอก...”
คำพูดนี้ทำให้เหล่าไมชะงักไปครึ่งหนึ่ง
แม้ว่าเขาจะปฏิเสธความคิดของกัปตันทีมตำรวจอาชญากรรมไปแล้ว แต่จริงๆแล้ว ใครก็ตามที่เป็นตำรวจได้จะมีใครบ้างที่ไม่อยากเป็นตำรวจอาชญากรรมล่ะ?
แม้แต่ตอนที่เขาเข้าแผนกนี้ครั้งแรก สิ่งที่เขาอยากเป็นก็คือตำรวจอาชญากร...
แล้วซู่ซวนล่ะ
