ตอนที่ 17 : นายคิดว่าคนร้ายจะมารวมตัวกันจริงหรือ?
ตอนที่ 17 : นายคิดว่าคนร้ายจะมารวมตัวกันจริงหรือ?
หลังจากได้ยินคำพูดที่เต็มไปด้วยความสับสนจากตำรวจหลายนายที่อยู่ใต้บังคับบัญชา เหล่าไมก็ตบโต๊ะทันที
“อย่าทำตัวโง่ รีบไปซะ ไปดูสิ่งที่เกิดขึ้น”
“คำสั่งถูกส่งออกมาแล้ว หรือว่าพวกนายไม่คิดจะไป?”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ เจ้าหน้าที่ตำรวจหลายคนที่ยังคงบ่นก็ลุกขึ้นยืนทันทีและเดินออกไป
การไปเป็นสิ่งจำเป็นอย่างแน่นอน
ถึงยังไงพวกเขาก็ได้รับมอบหมายคำสั่งจากสำนักงานใหญ่แล้วใช่ไหม?
เมื่อทุกคนไปถึง พวกเขาก็ตระหนักได้ว่าซู่ซวนและคนอื่นๆกำลังจับคนคนหนึ่งและเตรียมเดินไปที่สถานีตำรวจของพวกเขา
เมื่อมองดูท่าทางนั้น ดูเหมือนว่าเขาไม่ต้องการความช่วยเหลือเลย
เจ้าหน้าที่ตำรวจหลายคนตกใจ
พวกเขารีบไปมองโจวเฉียงอย่างสงสัยแล้วถามว่า “ตาแก่โจว เกิดอะไรขึ้นกัน?”
"ผู้ชายคนนี้เป็นใคร?
โจวเฉียงได้รับชัยชนะและตบไหล่ซู่ซวน
“พวกนายยังไม่รู้สินะ คราวนี้พวกเราจับอาชญากรที่ต้องการตัวได้อีกแล้ว!”
“และอาชญากรที่ต้องการตัวคนนี้ยังเป็นอาชญากรที่ต้องการตัวระดับ A ที่หลบหนีมาสามปีแล้ว!”
“เป็นยังไงบ้างล่ะ? สิ่งที่ฉันเพิ่งพูดไปในช่องวิทยุสาธารณะน่าสนใจไหมล่ะ”
“ถ้าตาแก่ไม่ของเรารู้ข่าว เกรงว่าเขาจะตายด้วยความดีใจแน่ๆ”
หลังจากพูดจบเขาก็พาคนไปที่โรงพัก
เจ้าหน้าที่ตำรวจที่มารับพวกเขาต่างก็มีสีหน้าตกตะลึง หลังจากได้ยินคำพูดของโจวเฉียงพวกเขาก็พูดไม่ออกทันที
“พระเจ้า คิดอะไรอยู่? อาชญากรระดับ A”
“คิดว่าอาชญากรที่ต้องการตัวจะจับได้ง่ายขนาดนี้จริงๆหรือ”
เจ้าหน้าที่ตำรวจคนหนึ่งกล่าวพร้อมใบหน้าของเขาที่ดูอึดอัดเล็กน้อย
“แม้ว่าคุณจะจับอาชญากรที่ต้องการตัวได้หนึ่งคน แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าคุณจะสามารถจับได้หลายคนนะ”
“พูดไร้สาระแบบนี้ไม่ได้นะ ถ้าเหล่าไมเชื่อจริงๆจะทำไงดี”
ในเวลานี้เองเหล่าไมก็เดินผ่านมาพอดี
เมื่อเขาได้ยินประโยคนี้เขาก็ถามออกมาว่า "ฉันเชื่ออะไร แล้วมันจะทำไม?
เมื่อได้ยินสิ่งนี้ ใบหน้าของตำรวจก็มืดลงทันที
โจวเฉียงไม่ได้กังวลใดๆและพูดตรงๆว่า "ผู้กำกับ คุณอยู่ที่นี่พอดี ดูสิว่านี่คือใคร
“จ้าวตงเฉียง!”
“คนที่สังหารทั้งหมู่บ้านเมื่อสามปีที่แล้วถูกซู่ซวนจับตัวได้เมื่อกี้”
…
เนื่องจากคำพูดของโจวเฉียงในช่องสาธารณะก่อนหน้านี้ทำให้ตาแก่ไมไม่ปิดเสียงวิทยุที่เอวของเขาตลอดเวลาที่ผ่านมา
ในเวลานี้ ตราบใดที่เจ้าหน้าที่ตำรวจที่เปิดวิทยุติดตามตัวช่องสาธารณะพวกเขาก็ต้องได้ยินคำพูดของโจวเฉียง
รวมถึงผู้กำกับของสถานีตำรวจอื่นๆก็ด้วย
วันนี้พวกเขามารวมตัวกันที่สถานีตำรวจเจียงเฉิงเพราะจับอาชญากรที่ต้องการตัวได้จริง แต่พวกเขาก็พูดไม่ออกทันทีเมื่อได้ยินคำพูดของโจวเฉียง
“เกิดอะไรขึ้น คนร้ายพวกนี้มารวมตัวกันหรือยังไง”
“อาชญากรที่ต้องการระดับ A...จ้าวตงเฉียง! รู้ไหมว่านั่นคือใคร?”
“ถ้าจ้าวตงเฉียงถูกจับได้ง่ายๆ เขาคงไม่เป็นอาชญากรระดับ A หรอก”
“ตาแก่ไมคงแก้ไขสถานีตำรวจของเขาแล้วนี้จริงๆ ดูสิว่าตำรวจของเขาจะพูดอะไร…”
"...
เมื่อเสียงของโจวเฉียงลดลง การเยาะเย้ยก็ดังออกมา
เป็นผู้กำกับของสถานีอื่น พวกเขาไม่มีใครคิดว่าตาแก่ไมจะโชคดีขนาดนี้ เขาเพิ่งจับผู้ต้องหาหลบหนีตามหมายจับได้และตอนนี้เขากำลังจับกุมได้อีกคนหนึ่ง
คิดจริงๆหรือว่าอาชญากรที่ต้องการตัวสามารถปรากฏตัวได้ง่ายขนาดนั้น?
นี่ทำให้หน้าของตาแก่ไมแดงก่ำด้วยความโกรธ
เขาพูดวิทยุในช่องทางสาธารณะทันที
“เอาล่ะ เอาล่ะ พวกคุณทุกคนพูดคำดีๆไม่ได้เหรอ?”
“แล้วถ้าฉันจับอาชญากรที่ต้องการตัวได้อีกล่ะ ใครไปบอกให้คนของฉันทำแบบนั้นกัน”
“โอ้ ช่วงนี้เหนื่อยจริงๆ ฉันเพิ่งสอบปากคำคนร้ายตามหมายจับเสร็จก็มีอีกคนมาให้ทำเหนื่อยจริงๆ...”
ตาแก่ไมพูดเสียงดัง ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความพึงพอใจ
ต้องรู้ก่อนว่า ก่อนวันนี้ เขาไม่ประสบความสำเร็จใดๆเลยในสถานีของเขาและเขายังถูกคู่ต่อสู้ทุบตีด้วยซ้ำ เขารู้สึกเสียใจมาก
แต่ในเวลานี้คนของเขากลับสามารถจับกุมอาชญากรที่ต้องการตัวสองคนได้พร้อมกัน
ในทางตรงกันข้าม คนที่มักจะต่อสู้กับเขาหรือชอบเห็นเขาไม่มีความสุขกลับต้องเป็นฝ่ายกระโดดออกมา
พวกเขาแค่คิดว่าเราโกหกเพราะความอิจฉา
อา
ตาแก่ไมเริ่มพึงพอใจมากขึ้นเรื่อยๆ ในขณะที่เขาคิดถึงเรื่องนี้และมองดูใบหน้าของจ้าวตงเฉียงอย่างใกล้ชิดทันที ด้วยสมองของเขา แน่นอนว่าเขาจำได้ว่าอาชญากรที่ต้องการตัวหน้าตาเป็นอย่างไร
หลังจากยืนยันตัวตนของอีกฝ่ายแล้ว เหล่าไมก็ยิ้มอย่างภาคภูมิใจ
“แต่คราวนี้แตกต่างออกไป ฉันเป็นตำรวจและเป็นอัจฉริยะ หากฉันจับคนร้ายได้ เขาล้วนเป็นอาชญากรที่ถูกตามล่ามานานสามปี…”
ตาแก่ไมพูดคำเหล่านี้ พยายามสนับสนุนผู้อื่นอย่างชัดเจน
ทันทีที่คำพูดเหล่านี้หลุดออกไป เจ้าหน้าที่ตำรวจที่ฟังอยู่ผ่านช่องสาธารณะก็ตกตะลึง
พวกเขาไม่คิดว่าผู้กำกับสถานีตำรวจจะโกหกในช่องสาธารณะ
ดังนั้น…
เป็นไปได้ไหมว่าพวกเขาจะจับฆาตกรที่ต้องการตัวอีกคนได้จริงๆ?
เป็นเรื่องยากมากที่จะเจออาชญากรที่ต้องการตัวในปีนี้ ไม่ต้องพูดถึง สถานีตำรวจเจียงเฉิงจับอาชญากรที่ต้องการตัวประเภทฆาตกรรมได้สองครั้งและพวกเขาทั้งหมดอยู่ในระดับ A...
วันนี้เป็นวันอะไร?
สถานีตำรวจเจียงเฉิงเจอแต่สิ่งดีๆจริงหรือ?
ผู้กำกับสถานีตำรวจอื่นๆหลายแห่งยังคงไม่อยากจะเชื่อ โดยเฉพาะจ้าวชางผู้กำกับสถานีตำรวจเขตเฉียนซี ไม่กล้าเชื่อ
“อะไรนะ!? เหล่าไม แกจับได้อีกแล้วจริงๆ!”
“วันนี้ทำไมโชคดีจัง?”
เสียงคำรามกะทันหันในช่องสาธารณะทำให้ทุกคนตกใจโดยเฉพาะเหล่าไมที่กำลังภาคภูมิใจมากยิ่งขึ้น
หลังจากที่จ้าวชางพูด ผู้กำกับสถานีตำรวจอื่นๆก็มีปฏิกิริยาโต้ตอบมากขึ้นและพูดตะกุกตะกัก
“ฉันจะบอกให้นะเหล่าไม นายจะพูดแบบนี้แบบไม่ได้ตั้งใจไม่ได้”
“นี่ยังเป็นช่องสาธารณะนะ…”
“นั่นคือจ้าวตงเฉียง ฆาตกรประเภทนี้มักจะไล่ตามพวกค้ามนุษย์ไม่ใช่หรือ? เขามาทำอะไรที่นี่ตอนนี้…”
“และเขามีอาวุธสังหารอยู่ในมือ ถ้าไม่มีตำรวจติดอาวุธ แล้วนายจับเขาได้อย่างไร”
“เหล่าไม นายแน่ใจหรือว่าจับถูกตัวแล้ว ลองดูอีกครั้งสิ!”
ผู้กำกับหลายคนพยายามพูดกับเหล่าไม หลังจากทำงานเป็นผู้กำกับมาหลายปีพวกเขาต่างก็มีความรู้สึกบ้างให้กันอยู่บ้าง
พวกเขาไม่ต้องการให้เหล่าไมมาเปลืองตัวในเรื่องนี้และมันจะน่าสังเวชเกินไปที่จะโกหกเกี่ยวกับเรื่องแบบนี้...
ผู้นำของสำนักงานความมั่นคงสาธารณะของเมืองก็ตกตะลึงเช่นกัน
พวกเขาเพิ่งนำอาชญากรระดับ A ที่ต้องการตัวไปจากสถานีตำรวจและตอนนี้ก็จับได้อีกคนแล้ว?
นี่ฟังดูน่าทึ่งเล็กน้อย…
ตกตะลึง
“เหล่าไม นายแน่ใจหรือว่าสิ่งที่นายพูดเป็นความจริง? ถ้าเป็นเช่นนั้น ฉันจะไปเดี๋ยวนี้”
“ยืนยันอีกครั้ง อาชญากรระดับ A ที่ถูกหมายจับถูกจับได้จริงๆหรือก็คือจ้าวตงเฉียง?”
เมื่อได้ยินผู้บัญชาการตำรวจประจำเมืองพูด เหล่าไมก็ดูจริงจังทันทีและพูดอย่างเคร่งขรึม "รายงานผู้บัญชาการ ยืนยันตัวตนของอาชญากรแล้วและไม่ต้องสงสัยเลยว่าคือจ้าวตงเฉียงซึ่งกำลังหลบหนีเมื่อสามปีที่แล้ว”
"เราพบมีดที่เป็นอาวุธสังหารบนตัวเขาและปืนเขายังพกที่ถูกปล้นในปีนั้นไว้ด้วย!
