ตอนที่ 12 หมาจรจัดพวกนี้มาจากใหนกัน?

ลั่วฮางก็อ้าปากหาวด้วยความเบื่อหน่ายในขณะจ้องมองจางเถาที่กำลังขับรถแล้วเหลือบไปมองหัวหน้าของพวกเขาที่นั่งอยู่ที่เบาะหลัง

“หัวหน้า พวกเราต้องไปที่นั่นจริงๆหรอครับ?”เขาถามขึ้น

“แค่แวะไปดูหน่ะ บางทีเราอาจจะได้เบาะแสก็ได้”เหลิงหยูเหว่ยก็พูดออกมาด้วยใบหน้าไร้อารมณ์

ลั่วฮางนั้นก็กรอกตาแต่ไม่ได้พูดอะไรออกมา เขานั้นไม่เชื่อว่าซูเฉินจะอยู่ที่นั่น

ครั้งนี้ พวกเขาทั้งหมดนั้นออกมาทำภารกิจสืบเบาะแสและก็เพื่อตามหาซูเฉิน เหลิงหยูเหว่ยนั้นกังวลว่าการสืบเบาะแสนี้จะเกี่ยวจะเกี่ยวข้องกับซูเฉิน  เธอจึงอยากจะตืนเขาล่วงหน้าหากพวกเธอพบเขา

เป้าหมายของพวกเธอนั้นคือสถานทีที่พวกเธอได้พบซูเฉินเป็นครั้งแรก แม้โอกาสที่จะได้พบเขานั้นจะน้อยมากก็ตาม แต่พวกเธอนั้นไม่รู้ว่าจะไปหาเขาที่ใหนได้อีก

ในโลกอันกว้างใหญ่แบบนี้ การตามหาคนไม่กี่คนนั้นเป็นเรื่องที่ยากเย็นมาก

“การสืบเบาะแสนี้มันเกี่ยวกับเขาจริงๆหรอครับ?  แม้ว่าลูกน้องของเขาจะแข็งแกร่งแต่ก็ไม่ได้แข็งแกร่งมากถึงขั้นล้างบางสัตว์กลายพันธุ์ได้ถึงขนาดนี้หรอกนะครับ”ลั่วฮางนั้นก็รู้สึกสงสัย

ปกติแล้ว  นั่นก็อาจจะใช่แต่ซูเฉินนั้นไม่ใช่คนปกติ

เหลิงหยูเหว่ยนั้นก็หันมองออกไปนอกหน้าต่างด้วยสายตาอันครุ่นคิด “ฉันรู้สึกว่าเขาไม่ใช่คนที่จะดูแค่ภายนอกได้หรอก”

หลังจากขับรถมาสองชั่วโมง พวกเธอนั้นก็เดินทางมาถึงเมืองขนาดเล็ก เทียบกับเมืองใหญ่และสถานที่รวมตัวแล้ว ที่นี่นับได้ว่าใหญ่อยู่

พวกเขานั้นก็ขับรถไปจอดยังพื้นที่ซ่อนเร้นแล้วเดินเข้าไปในเมืองกัน ยังไงวะ การขับรถเข้าไปในเมืองพร้อมกับเสียงรถยนต์นั้นจะเป็นการดึงดูดให้สัตว์กลายพันธุ์เข้ามาโจมตี

ทั้งสามคนนั้นก็ติดอาวุธกันอย่างเต็มที่แล้วเดินเข้าไปในเมืองอย่างเงียบๆ และจากนั้นไม่นานพวกเธอก็เดินทางไปถึงยังสถานที่ที่พวกเธอได้พบกับซูเฉิน แต่โชคร้ายที่พวกเธอไม่พบเขา

“ผมบอกแล้วว่าหมอนั่นไม่อยู่นี่หรอก ที่นี่ไม่เหมาะจะอาศัยอยู่ด้วยซ้ำยกเว้นคนที่โดนไล่ออกจากสถานที่รวมตัวหรือพวกกลายพันธุ์บ้าเลือดพวกนั้น ไม่มีทางที่คนธรรมดา…”คำพูดของลั่วฮางก็โดนขัดโดยจางเถาที่เอามือมาปิดปาก

“ชี่!!”จางเถานั้นก็ทำท่าส่งสัญญาณแล้วชี่ไปที่มุมหนึ่งไม่ไกลจากพวกเขาซึ่งมีเงาสีดำปรากฏขึ้น

ลั่วฮางไม่ได้โง่เลยส่งสายตาให้จางเถาและเหลิงหยูเหว่ย จากนั้นเขาก็ชักมีดออกมา เพราะการยิงปืนนั้นจะเป็นการดึงดูดให้สัตว์กลายพันธุ์เข้ามา ดังนั้นตัวเลือกที่ดีที่สุดก็คือการต่อสู้ระยะประชิต

แน่นอนว่า เหตุผลหลักนั้นก็คือการดูว่าศัตรูนั้นคืออะไรกัน ถ้าหากมันเป็นสัตว์กลายพันธุ์ระดับหนึ่ง เขาก็ไม่ต้องกังวลมากนัก

เมื่อพวกเขาเข้าใกล้แต่ยังไม่เห็นว่าอีกฝ่ายเป็นอะไรกันแน่ ทันใดนั้นเงานั่นก็วิ่งใส่พวกเขา

“นั่นมันตัวกลายพันธุ์ ระวังตัว!!”เหลิงหยูเหว่ยที่เป็นคนที่แข็งแกร่งที่สุดนั้นก็ค้นพบตัวตนที่แท้จริงของอีกฝ่าย นั่นก็คือสาวกลายพันธุ์

เสื้อผ้าของเธอนั้นขาดหลุดลุ่ยมีเหลือเพียงเศษผ้าที่ห้อยอยู่บนตัว และเธอนั้นก็มีบาดแผลเต็มตัวพร้อมกับของเหลวที่ไหลออกมาซึ่งมันไม่ใช่เลือดสีแดงแต่เป็นสีเขียวซึ่งมันน่าเกลียดมาก ส่วนผิวของเธอนั้นก็มีบาดแผลเต็มไปหมดซึ่งมันทำให้ไม่น่ามองทีเดียว

นี่แหละคือตัวกลายพันธุ์!!

ไม่เพียงสัตว์เท่านั้นที่กลายพันธุ์แต่มนุษย์เองก็เหมือนกัน หลังจากมนุษย์กลายพันธุ์ พวกเขานั้นจะเป็นไปได้แค่สองทาง หนึ่งคือรอดชีวิตและกลายเป็นคนเหนือมนุษย์ หรืออีกอันคือล้มเหลวและกลายเป็นตัวกลายพันธุ์

ตัวกลายพันธุ์นั้นไม่นับว่าเป็นมนุษย์ พวกมันเสียตัวตนของตัวเองและกลายเป็นสัตว์ประหลาดที่รู้จักแค่การกินซึ่งเหมือนกับสัตว์กลายพันธุ์ที่ถูกมนุษย์ล่า

ในครั้งนี้ พวกกลายพันธุ์ระดับหนึ่งดาวนั้นได้ปรากฏตัว เหลิงหยูเหว่ยจึงถอนหายใจอย่างโล่งอกแล้วปามีดสั้นใส่ลูกตาของพวกกลายพันธุ์

ฉึก!!

มีดสั้นนั้นก็แทงทะลุเข้าลูกตาของตัวกลายพันธุ์อย่างแม่นยำและรวดเร็วแต่พวกกลายพันธุ์ตัวนั้นกลับไม่มีความเจ็บปวดใดๆ  มันนั้นกลับแค่อ้าปากอันโสมมมาทางเหลิงหยูเหว่ยเพราะต้องการจะกินเธอ

ลั่วฮางนั้นก็ใช้โอกาสนี้แทงใส่หัวใจของพวกกลายพันธุ์ หลังจากแทงใส่แล้วบิดมีดซึ่งทำให้มันตายลงในที่สุด

เพื่อจะฆ่าตัวกลาย ก็จำเป็นต้องทำลายสมองกับหัวใจ ห้ามขาดข้อใดข้อหนึ่งเป็นอันขาด

บางคนที่ไม่รู้เรื่องนี้ก็แค่ทุบหัวตัวกลายพันธุ์และคิดว่ามันคงจบแล้ว แต่ด้วยการที่มีหัวใจคอยสูบฉีดพลังงานให้มัน ตัวกลายพันธุ์ไร้หัวตัวนี้จึงได้ปลิดชีวิตคนๆนั้นลงได้

“สมองและหัวใจของตัวกลายพันธุ์นั้นมีความเป็นไปได้ที่จะมีคริสตัลพลังงานอยู่  มาดูกันสิว่ามันมีหรือเปล่า”เหลิงหยูเหว่ยนั้นก็พูดออกมา

ลั่วฮางนั้นก็ย่อตัวลงแล้วเริ่มขุดหาคริสตัลพลังงาน งานหยาบๆแบบนี้ไม่ใช่สิ่งที่หัวหน้าควรจะทำ

ทันใดนั้น เขาก็ยิ้มออกมา “หัวหน้า โชคเข้าข้างเราแล้ว ทั้งในสมองและหัวใจมีคริสตัลพลังงานอยู่หน่ะครับ”

ตอนนี้ในมือของลั่วฮางนั้นก็มีคริสตัล ขนาดเท่าเม็ดข้าวสองชิ้นอยู่ ถึงมันจะดูเล็กแต่ภายในนั้นมีพลังงานเยอะมาก แม้ว่าพวกเขาจะกลับไปเลย พวกเขาก็ยังสามารถแลกมันเป็นโฮปคอยได้เยอะแยะเลย

“ไม่เลว…”

ในขณะที่เหลิงหยูเหว่ยชมลั่วฮาง  ทันใดนั้นก็มีเสียงกรีดร้องดังขึ้นมา มีคนอยู่ใกล้นี่!!

“เสียงกรีดร้องแบบนี้ เป็นสัตว์กลายพันธุ์ระดับสองหรือตัวกลายพันธุ์ระดับสองกันนะ?”ลั่วฮางก็คาดเดา

“ออกไปดูกัน ถ้าหากพวกเราช่วยได้ ก็ช่วย ถ้าไม่ได้ ก็ถอย”เหลิงหยูเหว่ยก็พูดออกมา เธอนั้นไม่คิดจะเอาเปรียบคนอื่นในสถานการณ์แบบนี้

ทั้งสามคนก็เดินเข้าใกล้อย่างเงียบๆและทันใดนั้นพวกเธอก็มองเห็นทีมห้าคนที่กำลังกรีดร้องอย่างทรมาณในขณะถูกหมากัดอย่างดุร้าย หนึ่งในนั้นถูกกัดก้นจนเลือดทะลักเลย

ทั้งสามนั้นก็หันมามองกันและกันพร้อมกับสงสัยว่ามันเกิดอะไรขึ้นและหมาจรจัดพวกนี้มาจากใหนกัน

พวกเขานั้นเคยเห็นหมากลายพันธุ์มาก่อนแต่นี่ไม่ใช่เจ้าพวกนั้น หมาตัวนี้เหมือนกับหมาธรรมดามากกว่า

พวกเขานั้นไม่อยากจะเชื่อเลย นี่ในโลกนี้ยังมีสัตว์ที่ไม่กลายพันธุ์ด้วยหรอ?

“ผมพอจะเดาได้ เจ้าหมาพวกนี้จะต้องผ่านกระบวนการกลายพันธุ์ภายในแน่เลย  แม้ว่าภายนอกจะไม่เปลี่ยนแปลงแต่อย่างที่เห็น ความเร็วของมันนั้นมากกว่าคนเหนือมนุษย์ระดับหนึ่งของทีมนั้น  เจ้าหมาพวกนี้จะต้องเป็นหมากลายพันธุ์แน่”ลั่วฮางพูด

เหลิงหยูเหว่ยก็เฝ้ามองดูอย่างพินิจสักพักก่อนจะเห็นด้วยกับการคาดเดาของลั่วฮาง การที่หมาธรรมดาจะสามารถหลบการโจมตีของคนเหนือมนุษย์ระดับหนึ่งดาวได้นั้นเป็นสิ่งที่ยากจะเชื่อ

เจ้าหมาตัวว่องไวมากซึ่งมันวิ่งวนรอบพวกเขาโดยเล็งเป้าหมายที่ก้นของทีมนั้น ภายในไม่นาน สองคนในนั้นก็ก้นขาดแหว่งกันแล้วซึ่งมันดูน่าเจ็บปวดมาก

ถ้าหากซูเฉินสั่งหมาล่าเนื้อให้ฆ่าผู้บุรุกแทนการเฝ้าระวังหล่ะก็ ตอนนี้คนทั้งห้าคงตายกันไปนานแล้ว

หมาล่าเนื้อในโหมดการเฝ้าระวังนั้นจะโจมตีแต่ไม่ได้ร้ายแรงนักยกเว้นอีกฝ่ายมีพลังคุกคามหมาล่าเนื้อซึ่งในกรณีนั้นหมาล่าเนื้อจะทำการโจมตีเต็มกำลังทันที!!

“แจ้งเตือน พบผู้บุกรุกล่วงล้ำเข้ามาในขอบฐาน ตอนนี้หมาล่าเนื้อกำลังต่อกรกับผู้บุกรุกอยู่”

การแจ้งเตือนของระบบก็ดังขึ้นมาในใจของซูเฉินแต่เขานั้นก็ยังคงใจเย็น เขานั้นได้อัพเกรดหมาล่าเนื้อทั้งหมดให้กลายเป็นระดับสามดาว ต้นแล้วซึ่งมันทำให้เขาเสียพลังงานไปเยอะแต่มันก็คุ้มค่าแน่นอน