บทที่ 425-426
บทที่ 425 ถึงเวลากลับเมืองหลวงแล้ว มู่หรงหนี่อวิ๋นและเซียวเยี่ยนยืนอยู่ข้าง ๆ ครอบครัวชาวนาในมุมหนึ่ง ทั้งสองคนมองดูหลิงอวี่จื้อ มู่หรงหนี่อวิ๋นเดาะลิ้นด้วยความขบขัน "ฝีปากของอวี่จื้อช่างทรงพลังยิ่งนัก แม้แต่ข้าได้ยินแล้วยังรู้สึกปวดใจ คราก่อนในซูโจวหลิงอวี่จื้อก็โน้มน้าวใจหวางเฟยเช่นนี้ เล่าว่าชีวิ...
