บทที่ 301-302
บทที่ 301 จับไทเฮาเป็นตัวประกัน มู่หรงกวนเย่ว์สงบนิ่งยิ่งนัก ไม่มีแม้แต่เศษเสี้ยวความกลัวในน้ำเสียงของนาง "อาจารย์หลิง เจ้าช่างกล้ายิ่งนัก เจ้าช่างอาจหาญสมรู้ร่วมคิดกับคนใช้เจ้าลักพาตัวอัยเจีย เจ้าคิดหรือว่าเจ้าจักออกไปจากวังได้?" แน่นอนว่ามิอาจออกไปได้ มีทหารยามมากมายอยู่ในพระราชวัง ให้โม่ชิงจัดการ...
