ตอนที่ 9 : ซู่ซวน ไอ้สารเลว!
ตอนที่ 9 : ซู่ซวน ไอ้สารเลว!
"กรี๊ดด!
“ซู่ซวน นายหมายความว่ายังไง บอกฉันมานะ…”
“กล้าดียังไงมาดูถูกแม่ของฉัน เชื่อหรือไม่ ฉันจะแจ้งความ!”
หลังจากได้ยินคำพูดของซู่ซวน ฉินซูยี่ก็ตกตะลึงจากนั้นก็กรีดร้องและกำลังจะทุบตีเขา
ใบหน้าของซู่ซวนเย็นชาและเขาก็ตะโกนด้วยความโกรธ "ถ้าคุณกล้าตีผม คุณจะมีความผิดฐานทำร้ายเจ้าพนักงาน!
เขาเอามือแตะไปที่เครื่องบันทึกการบังคับใช้กฎหมายแล้วพูดว่า "ทุกอย่างถูกถ่ายไว้อยู่ในนี้หมดแล้ว
เมื่อก่อนตอนเจ้าของร่างเดิมอยู่กับผู้หญิงคนนี้ ฉินซูยี่มักจะทุบตีและต่อว่าเขาเมื่อเธอไม่พอใจ แต่เจ้าของร่างเดิมคิดว่ามันเป็นการเกี้ยวพาราสีระหว่างคู่รัก ดังนั้นเขาจึงไม่คำนึงถึงเรื่องนี้
แต่ซู่ซวนไม่ใช่เจ้าของร่างเดิม
ฉันไม่คุ้นเคยกับผู้หญิงคนนี้
เมื่อได้ยินสิ่งนี้ มือของฉินซูยี่ที่กำลังจะโจมตีก็ถูกแช่แข็งอยู่กลางอากาศและเธอไม่สามารถลุกขึ้นหรือนั่งลงได้
ซู่ซวนเหลือบมองเธออย่างเฉยเมย หันศีรษะแล้วกดเจ้าบ่าวเกาฉีแล้วเดินพาออกไปจากห้องจัดเลี้ยง
เจ้าหน้าที่ตำรวจที่ติดตามเขาไม่คิดว่าน้องชายของตัวเองจะดุร้ายขนาดนี้ พวกเขาจึงยกนิ้วโป้งให้เขาทันทีและกลั้นหัวเราะแล้วจากไป...
และฉินซูยี่ก็กรีดร้องทันทีหลังจากที่พวกเขาจากไป
“ซู่ซวน!!”
“รอฉันก่อน ฉันจะฆ่าแกไม่ช้าก็เร็ว!”
ไม่เพียงแต่เธอเท่านั้น แต่ในที่สุดแม่ของฉินก็ตอบสนองในเวลานี้ด้วย
จริงๆ แล้ว ซู่ซวนล้อเลียนเธอที่ขายลูกสาวของเธอ...
เธอเลี้ยงดูลูกสาวมาจนอายุเท่านี้แล้วและเธอกำลังจะแต่งงานกับครอบครัวของคนอื่น การที่เธอจะเรียกเงินมันผิดตรงไหน?
เรื่องนี้มีอะไรผิดปกติ?
ทำไมซู่ซวนถึงพูดแบบนั้น?
หลังจากคิดถึงสิ่งนี้ แม่ฉินก็ตะโกนด้วยความโกรธ
“เจ้าสารเลว! แกก็เป็นเพียงตำรวจตัวน้อย แกจะยืดเยื้อไปทำอะไร!”
“ฉันถามแกก็เพราะฉันคิดถึงแกมาก แต่แกยังกล้าล้อเลียนฉัน!”
“รอแม่ก่อนเถอะ พรุ่งนี้แม่จะไปโรงพักเพื่อรายงานเรื่องแก!”
“กล้าดียังไงมาดูถูกลูกสาวของฉัน แกคิดว่าแกเป็นใคร...”
หลังจากได้ยินคำพูดเหล่านี้ ฉินซูยี่ซึ่งโกรธมากเช่นกันก็ทรุดตัวลงมากยิ่งขึ้น
เธอทนไม่ไหวอีกต่อไป แต่แม่ของเธอยังคงโวยวายอยู่เคียงข้างเธอ เธอกลอกตาด้วยความโกรธทันที คุกเข่าลงและกอดตัวเอง น้ำตาไหลอาบหน้า...
“ฮือออ...”
“เกาฉี... โจรคนนี้! เขาถูกตามตัว แถมยังต้องการฆ่าฉัน…”
"ขยะ ขยะชัดๆ...
“ฮืออ ออกไป! ออกไปจากที่นี่!”
มีเพียงเสียงร้องไห้ของเธอเท่านั้นที่ดังก้องไปทั่วทั้งห้องจัดเลี้ยงและญาติๆ รอบตัวที่กำลังจะจากไปก็วิ่งเร็วขึ้นอีกหลังจากได้ยินคำพูดเหล่านี้
ใครจะรู้ว่าเจ้าสาวจะทำอะไรบ้าๆอีกไหม
เมื่อกี้ก็อยากจะต่อสู้กับตำรวจ
ใครจะรู้บางทีอยู่ๆเธออาจจะบ้าทำร้ายพวกเขาก็ได้?
และถึงจะเป็นญาติกันแต่พวกเขาก็ไม่ยอมให้เงินหรอก... ลืมซะ หนีไปซะ...
ไม่นานหลังจากนั้น ห้องจัดเลี้ยงทั้งหมดก็ถูกทิ้งร้าง...
…
ในอีกด้านหนึ่ง ซู่ซวนและคนอื่น ๆ นำผู้ต้องสงสัยขึ้นรถตำรวจและเขาก็เข้าไปด้วย
เมื่อเขามาถึงรถ กลุ่มตำรวจที่ติดตามเขามาก็พูดขึ้นด้วยความกลัวอย่างต่อเนื่อง
“พระเจ้า! ฉันไม่คิดว่าผู้หญิงคนนี้จะเป็นคนบ้าได้ขนาดนี้ เธอยังต้องการทุบตีนายในสถานการณ์นี้…”
“ครอบครัวของเธอก็ไม่เบาเลย มีความกล้าที่จะขอเงินจากนายจริงๆ… โชคดีแล้วที่เลิกกัน…”
“ใช่ ถ้าไม่เลิกกัน ฉันเดาว่าอนาคตนายคงจะลำบาก...”
“น้องชายนายพ้นจากทะเลแห่งความทุกข์ทรมานแล้ว!”
หนึ่งในนั้นตบไหล่เขาแล้วถอนหายใจ "วันนี้ก็แก้แค้นได้แล้วเช่นกัน มันน่าตื่นเต้นมากจริงๆ!
หลังจากได้ยินคำพูดของพวกเขา ซู่ซวนก็แค่ยิ้ม
จริงๆแล้ว ซู่ซวนไม่สามารถบอกได้ว่าหัวข้อเหล่านี้ดีหรือไม่ดี
ท้ายที่สุดแล้ว เจ้าของร่างเดิมที่อยู่กับผู้หญิงคนนั้นจริงๆได้จากไปแล้วและตอนนี้เหลือเขาเพียงคนเดียว
เขาไม่มีความคิดใดๆเกี่ยวกับผู้หญิงคนนั้นอยู่ในใจเลย
แต่ก็ไม่รู้ว่าเจ้าของร่างเดิมถ้ารู้เรื่องนี้จะดีใจหรือเสียใจ?
“ไปกันเถอะ พาผู้ต้องสงสัยคนนี้ไปที่สถานีตำรวจก่อน”
เมื่อได้ยินดังนั้น ทุกคนก็ต่างมีปฏิกิริยาและเหยียบคันเร่งไปจนถึงสถานีตำรวจ
…
สถานีตำรวจเจียงเฉิง ล็อบบี้
“บอกหน่อยสิ ใกล้จะสิ้นเดือนแล้ว เดือนนี้นายทำอะไรไปบ้าง?”
“นายรู้ไหมว่าผู้กำกับข้างบนโทรหาฉันแล้ว ในเดือนนี้อย่างมากที่สุด ก็จับแมวและสุนัขและจับขโมยได้สองสามคน”
"ไม่มีงานคืบหน้าอะไรเลย!
“ผู้อพยพผิดกฏหมายถูกจับได้ในช่วงไม่กี่เดือนที่ผ่านมากี่คน?”
“อย่าพูดถึงเรื่องพวกนี้เลย คดีปล้นยังตามหาไม่ได้ด้วยซ้ำ! นี่คือฝีมือเหรอ?”
ผู้กำกับสถานีตำรวจยืนขวางทางเดิน ถ่มน้ำลายใส่เจ้าหน้าที่ตำรวจในห้องอย่างดุเดือด...
โต๊ะในมือถูกเขากระแทกอย่างแรง
“ตอนนี้ผู้บัญชาการระดับสูงได้ออกคำสั่งให้เราต้องจับผู้อพยพผิดกฏหมายโดยเร็วที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้หรือค้นหาการระดมทุนที่ผิดกฎหมาย!”
“มา มา เลือก!”
“คดีทั้งสองนี้เกิดขึ้นในเขตอำนาจของเรา”
“เลือก มา เลือก จะทำอะไร”
“ใกล้จะสิ้นเดือนแล้ว พวกนายต้องทำผลงานให้ฉันหน่อย!”
หลังจากพูดแบบนี้ ผู้กำกับสถานีตำรวจเจียงเฉิงก็ถอนหายใจเช่นกัน
เขามองไปที่เจ้าหน้าที่ตำรวจภายใต้เขา ใบหน้าของเขาเข้มขึ้น
ไม่ใช่ว่าเขาต้องการจะเลื่อนตำแหน่งตัวเอง แต่เขานั้นได้ไปรับปากข้าราขการระดับสูงของเมืองไว้
เพราะผลงานของพวกเขาในเดือนนี้น้อยเกินไปจริงๆ
พวกเขาจำเป็นต้องแก้ปัญหาผู้อพยพผิดกฎหมายหรือสอบสวนการระดมทุนผิดกฎหมายก่อนสิ้นเดือนนี้
แต่อีกไม่กี่วันก็จะสิ้นเดือนแล้ว...
จะสามารถทำได้หรือเปล่า?
เขามองไปที่เจ้าหน้าที่ตำรวจที่ไม่มีอำนาจกลุ่มนี้และถอนหายใจจริงๆ ไม่ต้องพูดถึงการจับกุมผู้คน ตอนนี้พวกเขาไม่มีเบาะแสด้วยซ้ำ
อย่างไรก็ตาม ไม่มีทางที่ข้าราชการฝ่ายพลเรือนระดับสูงได้บอกไว้ว่าหากพวกเขาไม่แก้ปัญหาให้ทันสิ้นเดือนนี้พวกเขาก็จะไม่มีอะไรน่ากิน!
"และนี่ก็ใกล้จะสิ้นเดือนแล้ว
รองผู้กำกับด้านข้างเห็นว่าตำรวจทุกคนก้มหน้าลง
ขณะนี้เหลือเวลาเพียงไม่กี่วันก็จะถึงสิ้นเดือนแล้วและพวกเขาต้องการทำงานหนึ่งในสองงานนี้ให้สำเร็จ
ยากเหมือนเดิม!
“ประชุมวันนี้ก็พอแค่นี้ก่อนก็แล้วกัน”
“ฉันจะไปออฟฟิศก่อน”
ผู้กำกับพูดแล้วก็เดินไปที่ห้องทำงาน รองผู้กำกับก็รีบไล่ตามเขาไป
ทันทีที่พวกเขาจากไป เจ้าหน้าที่ตำรวจก็เหมือนนกกระทาพวกเขาเริ่มบ่นกันทีละคน
“เห้อ แล้วใครกันนะที่ไปยั่วยุคนใหญ่คนโตพวกนั้นและสร้างความยุ่งยากใหญ่หลวงในวันนี้”
“ฉันก็ไม่รู้ มันเกิดขึ้นกะทันหันมาก”
“นับประสาอะไรกับการจับผู้อพยพ ฉันยังไม่สามารถสืบสวนการระดมทุนเถื่อนได้เลย”
