บทที่ 47 การต่อสู้นองเลือด
บทที่ 47 การต่อสู้นองเลือด
ขณะนี้ ชื่อของชูเฟิงปรากฏบนกระดานการจัดอันดับของหอคอยบาเบล
[อันดับที่ 18 :ชูเฟิง]
[ประเทศ: แดนมังกร]
[จำนวนด่านที่เคลียร์: 1 ด่าน!]
หลังจากชื่อของชูเฟิงปรากฏขึ้น มันก็ได้รับความสนใจจากตัวแทนจากทั่วทุกมุมโลกอย่างรวดเร็ว
เพราะยังไงซะ ชูเฟิงแห่งแดนมังกร ชื่อนี้ได้สลักลึกลงไว้ในใจของพวกเขา! เป็นชื่อที่ราวกับขุนเขาที่ไม่อาจข้าม ขวางกั้นอยู่ตรงหน้า!
กระนั้น ชื่อนี้ก็ยังเป็นขุนเขาที่ไม่ว่าใครก็อยากก้าวข้าม!
และภารกิจหอคอยบาเบลในครั้งนี้ คือโอกาสอันดีเยี่ยม!
ยังจำได้ใช่ไหมว่าก่อนหน้านี้มีคนไม่น้อยที่เลือกเปิดหีบสมบัติระดับไดมอนด์ ดังนั้นปัจจุบันพลังรบของพวกเขาจึงพุ่งทะยานอย่างก้าวกระโดด!
เช่นเดียวกับคุโรคาวะ จินโซ แม้แต่ชูเฟิงก็ยังคาดไม่ถึง ว่าตัวแทนแดนอาทิตย์อุทัยผู้นี้จะแข็งแกร่งนำหน้าอเล็กซ์ไปแล้ว!
คว้าอันดับหนึ่งไปครอง!
แต่ นี่ยังไม่ใช่จุดสิ้นสุด ทุกอย่างยังสรุปไม่ได้
อเล็กซ์อาจจะเหมือนกับชูเฟิง ที่เข้าสู่หอคอยช้าไปหน่อย จึงตามหลังคุโรคาวะ
ทางด้านอีวานอฟ เนื่องจากไม่เลือกเปิดหีบสมบัติ พลังรบของเขาตอนนี้จึงไม่เพิ่มขึ้นเท่าคนอื่นๆ ส่งผลให้อันดับที่ได้ เพิ่งผ่านชั้น 15 ของหอคอยเท่านั้น
และแม้จะเฝ้าดูตารางจัดอันดับมาซักพักแล้ว ขณะที่คนอื่นๆขยับขึ้นตลอดเวลา แต่ตอนนี้ด่านของอีวานอฟก็ยังหยุดนิ่ง จนตอนนี้มีแววว่าอันดับเขาจะโดนคนอื่นแซงหน้าเพิ่มไปอีก
อย่างไรก็ตาม ชาวแดนหมีขาว ไม่มีใครโวยวายเรื่องนี้เลย ตรงกันข้าม พวกเขาต่างยกย่องว่าอีวานอฟคือลูกผู้ชายตัวจริง!
สำหรับตารางจัดอันดับ ชูเฟิงไม่ค่อยสนใจนัก
เพราะสำหรับเขา สุดท้ายอันดับหนึ่งยังไงก็ต้องตกเป็นของตน!
จากนั้น ชูเฟิงหันไปมองชูเซี่ยแล้วเอ่ยว่า “พักพอรึยัง พ่อพร้อมที่จะไปชั้นต่อไปแล้ว”
ได้ยินแบบนั้น ชูเซี่ยเกือบจะร้องไห้!
พ่อ! นี่พ่อพูดจริงเหรอ!
ก่อนจะพูดแบบนั้น ช่วยดูอาการบาดเจ็บของลูกชายก่อนดีไหม! เท้าผมก้าวไปฝั่งยมโลกแล้วครึ่งก้าวนะพ่อ! นี่ยังจะให้ผมไปสู้ด่านชั้น 2 อีกหรอ!
ชูเฟิงเหลือบมองชูเซี่ย เขายิ้มแล้วพูดว่า “ดูสิ ตอนนี้พวกเราอยู่อันดับสุดท้ายนะ”
“อย่าลืมสิว่า ทุกการกระทำของพวกเรา ชาวแดนมังกรกำลังดูอยู่ ไม่สิ คนทั้งโลกกำลังดูอยู่ต่างหาก”
“บนบ่าของลูก มันกำลังแบกรับความรุ่งโรจน์ของประเทศ!”
“เมื่อรู้ว่าเป็นแบบนั้นแล้ว ลูกยังคิดสละเกียรตินี้ ยอมให้แดนมังกรอยู่อันดับท้ายสุดหรือ?”
“ถ้าลูกยังยืนยันที่จะพัก พ่อก็ไม่บังคับ งั้นนอนให้เต็มอิ่มแล้วค่อยลุกเถอะ”
หลังจากได้ยินแบบนั้น แม้แต่ชูเซี่ยที่เยือกเย็นก็ยังกำหมัดแน่น
“พ่อ พ่อพูดถูก ที่นี่คือสมรภูมิแห่งโชคชะตาผมต้องแบกความรับผิดชอบของแดนมังกรไว้บนบ่าตัวเอง!”
ชั่วขณะนี้ ในห้องถ่ายทอดสดของแดนมังกร เกิดเครื่องหมายคำถามเต็มจอ
“？？？”
“แม่งให้ตายเถอะ ความรู้สึกที่ชูเซี่ยมีต่อเกียรติยศของประเทศช่างแรงกล้าเหลือเกิน!”
“ก็ถ้าไม่แรงกล้าขนาดนี้ เขาคงไม่เหมาะสมกับชื่อเซี่ย(侠) ที่แปลว่าวีรบุรุษแล้ว”
“ต้องบอกเลยว่าวิธีการพูดโน้มน้าวของท่านผู้เฒ่าชูเฟิงมีวาทะศิลป์มาก บอกเลยนะว่าถ้าเขาไปทำงานพวกขายตรง ต่อให้พูดกับคนตาย คนตายก็ยังต้องลุกจากโลงเพื่อมาซื้อสินค้ากับเขา”
“อนิจจา ชูเซี่ยผู้โชคร้าย โดนหลอกเอาง่ายๆซะได้”
“ใช่ เขาคงไม่รู้ด้วยซ้ำ ว่าถ้าท่านผู้เฒ่าเอาจริง ขอเวลาแค่หนึ่งนาที จากอันดับท้ายแถวก็พุ่งขึ้นเป็นหัวแถวได้!”
ชูเฟิงกับชูเซี่ย แน่นอนว่าไม่เห็นแชทในห้องถ่ายทอดสด
ขณะนี้ ชูเซี่ยจึงเต็มไปด้วยความทะเยอทะยานและต้องการสร้างเกียรติแก่แดนมังกร!
ไม่นาน ทั้งสองก็เข้าสู่ชั้นสองของหอคอยบาเบล
เมื่อเทียบกับชั้นแรก สัตว์ประหลาดบนชั้นสอง พลังรบไม่ต่างกันมากนัก ยังคงเป็นสัตว์ประหลาดขั้นสูงระดับ C สามตัว
เพียงแต่ว่า ชนิดของสัตว์ประหลาดมีการเปลี่ยนแปลง
สัตว์ประหลาดที่ชั้น 1 คือสิงโตปีศาจทมิฬ
ขณะที่สัตว์ประหลาดในชั้น 2 มีสิงโตปีศาจทมิฬ 1 ตัว , ปีศาจเถาวัลย์โลหิต 1 ตัว และแมงป่องดำ 1 ตัว
ในบรรดาพวกมันสิงโตปีศาจทมิฬ เป็นผู้รับผิดชอบการโจมตี
ปีศาจเถาวัลย์โลหิตมีหน้าที่หน่วงเหนี่ยว
แมงป่องดำมีหน้าที่ใช้พิษเพื่อทำให้ชูเซี่ยอ่อนแอลง!
ฉะนั้น ไม่ต้องสงสัยเลยว่าความยากของชั้นสองสูงกว่าชั้นแรกมาก!
ไม่ต้องพูดถึงเรื่องที่ว่า ชูเซี่ยในปัจจุบันยังอยู่ในสภาพบาดเจ็บ!
โชคยังดี ในระหว่างการต่อสู้ ฝ่ายชูเซี่ยก็เติบโตขึ้นเรื่อยๆเช่นกัน แม้เพิ่งเข้าสู่สมรภูมิแห่งโชคชะตา แต่ประสบการณ์การต่อสู้ของชูเซี่ย มันเติบโตอย่างต่อเนื่อง!
เผชิญกับการรุมล้อมของสัตว์ประหลาดสามชนิด ชูเซี่ยย่อมเสียเปรียบตั้งแต่แรกเริ่มโชคดีที่เขาอาศัยความสามารถในการต่อสู้อันยอดเยี่ยมตัวเอง ประกอบกับประสบการณ์การต่อสู้ที่สั่งสมมา ส่งผลให้ไม่นานก็ควบคุมเกมได้
แม้ว่าสัตว์ประหลาดทั้งสามที่อยู่ตรงหน้าจะไม่อ่อนแอ แต่ตราบใดที่หาจังหวะเหมาะๆ ก็สามารถปลิดชีพมันทีละตัวได้
จนในที่สุด หลังการต่อสู้อันดุเดือดยาวนานกว่าสิบนาที ชูเซี่ยแผดเสียงคำราม แทงดาบโลหะผสมในมือทะลุเข้ากลางหัวแมงป่องดำตรงหน้า ดับลมหายใจเฮือกสุดท้ายของมัน!
ระหว่างนั้น เข็มตรงหางของแมงป่องดำ ก็เจาะเข้าที่แขนของชูเซี่ยเช่นกัน และฉีดพิษลงไป
“ผู้เฒ่าชูเฟิงโหดร้ายเกินไปไหม? เขาฝึกลูกชายแบบนี้หรอ?”
“อาการบาดเจ็บสาหัสขนาดนั้น แม้แต่คนเหล็กก็ทนไม่ไหว!”
“เชี่ยเอ๊ย ชูเซี่ยจะไม่ตายที่นี่ใช่ไหม?”
“ไม่ต้องกังวล ผู้เฒ่าชูเฟิงจะปล่อยให้เขาตายง่ายๆได้อย่างไร?”
“ฮึ นายไม่ได้บาดเจ็บเอง ก็พูดได้นี่”
ขณะนี้ เขานั่งยองๆ พูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา “เป็นยังไงบ้าง รู้สึกว่าความแข็งแกร่งของตัวเองมีความก้าวหน้าไหม”
“มี ... ผมรู้สึกว่ามีพลังเพิ่มขึ้นมาก ...”
แต่พอเอ่ยปาก ใบหน้าของชูเซี่ยก็เต็มไปด้วยความเจ็บปวด
เห็นได้ชัด ว่าพิษของแมงป่องดำ ได้แทรกซึมเข้าสู่ร่างกายแล้ว และเริ่มแพร่กระจายไปทั่วร่างกาย
ยิ่งไปกว่านั้น กระทั่งตามรอยเส้นเลือดของชูเซี่ย มองจากข้างนอกยังสามารถเห็นได้ถึงรอยดำจางๆ
หากปล่อยทิ้งไว้ มีแนวโน้มว่าเขาจะตายจริงๆ!
ทว่าในตอนนั้นเอง ชูเฟิงได้หยิบเมล็ดแห่งการตรัสรู้ออกจากพื้นที่ระบบ แล้วมอบมันแก่ชูเซี่ย เอ่ยด้วยน้ำเสียงราบเรียบว่า “เอ้านี่ กลืนมันลงไป”
ดวงตาของชูเซี่ยทอแววสงสัย เอ่ยถามว่า “พ่อ นี่มันอะไร?”