บทที่ 46 ผ่านด่านชั้น 1

บทที่ 46 ผ่านด่านชั้น 1

อย่างไรก็ตาม ชูเซี่ยก็รู้อยู่แก่ใจ ว่าชูเฟิงไม่ได้กำลังล้อเล่น

พ่อต้องการให้เขาสู้กับสิงโตปีศาจทมิฬซึ่งเป็นสัตว์ประหลาดขั้นสูงระดับ C ทั้งสามตัวตรงหน้าโดยลำพังจริงๆ!

คิดได้แบบนี้ ชูเซี่ยสูดหายใจเข้าลึกๆ กำดาบโลหะผสมในมือตัวเองแน่น!

ก่อนหน้านี้ ขนาดแค่สู้กับสัตว์ประหลาดระดับ C ธรรมดา มันคือขีดจำกัดตัวเองแล้ว

เพียงแต่ว่า ชูเซี่ยในปัจจุบัน ไม่เหมือนในอดีตอีกแล้ว

ทั้งนี้ทั้งนั้นก็เพราะ เขาได้ดื่มน้ำยาเพิ่มพละกำลังเข้าไป พลังรบโดยรวมเพิ่มประสิทธิภาพขึ้นอย่างมาก!

กรรรร!

ขณะนี้ หนึ่งในสิงโตปีศาจ เริ่มจู่โจมอย่างกะทันหัน พุ่งเข้าใส่ชูเซี่ย

มันอ้าปากที่ฉ่ำไปด้วยเลือด เล็งไปยังตำแหน่งลำคอของชูเซี่ย!

อย่างไรก็ตาม ชูเซี่ยจะยอมให้มันสมปรารถนาได้อย่างไร?

ท่ามกลางช่วงเวลาหัวเลี้ยวหัวต่อ เห็นเพียงชูเซี่ยเคลื่อนไหวราวกับสายฟ้า ลงมือในจังหวะที่เหมาะสม ฟันดาบผสมโลหะออกไปอย่างกล้าหาญ!

ดาบในมือเขา ฟันเข้าไปในปากฉ่ำเลือดของสิงโตปีศาจทมิฬอย่างแรง!

ฉัวะ!

ตามมาด้วยเสียงเลือดเนื้อถูกตัดขาด ดาบของชูเซี่ย ฟันเข้าเต็มๆปากสิงโตปีศาจ

อย่างไรก็ตาม เมื่อชูเซี่ยต้องการกดดาบให้ลงลึกกว่าเดิม สิงโตปีศาจที่ถูกฟัน ก็เกร็งกรามของมันแล้วกัดลงอย่างแรง หยุดดาบโลหะผสมเล่มนี้ไว้!

ในเวลาเดียวกัน สิงโตปีศาจอีก 2 ตัว หนึ่งซ้ายหนึ่งขวา มุ่งหน้าเข้าหาชูเซี่ย หมายมั่นสังหารเขา!

“ปล่อยดาบฉัน ... สิวะ!”

พริบตาที่เปล่งประโยคนี้ เส้นเอ็นเขียวๆปูดขึ้นตามแขนทั้งสองข้างของชูเซี่ย เต้นตุบๆอย่างแรง!

พละกำลังจากทั้งร่างกาย ปะทุออกมาอย่างสมบูรณ์!

ในสถานการณ์นี้ สิงโตปีศาจที่กัดดาบผสมแน่นไม่ยอมปล่อย จู่ๆมันก็ถูกยกทั้งตัวลอยขึ้น แล้วโดนเหวี่ยงอย่างแรง!

เป็ง!!

ร่างของสิงโตปีศาจตัวแรก โดนเหวี่ยงไปกระแทกเข้ากับสิงโตปีศาจอีกตัวอย่างแรง!

จากนั้น ชูเซี่ยเอี้ยวตัวไปด้านข้าง หลบเลี่ยงการโจมตีจากสิงโตปีศาจตัวสุดท้ายได้อย่างหวุดหวิด

ต้องบอกเลยว่า ในระหว่างการต่อสู้ สัญชาตญาณการต่อสู้ของชูเซี่ย ช่วยเขาได้มาก!

กระนั้น แม้ครั้งนี้จะผ่านพ้นไปได้อย่างสมบูรณ์แบบ แต่สิ่งที่ต้องแลกมา คือการสูญเสียเรี่ยวแรงไปอย่างมหาศาล!

แม้ว่าตอนนี้สมรรถภาพทางกายของชูเซี่ยจะแกร่งกว่าคนทั่วไปแล้ว แต่อย่างไรเสียเขากำลังถูกรุมสามต่อหนึ่ง นี่มิใช่ปัญหาเล็กน้อย หากตัดสินใจพลาด ผลลัพธ์คือต้องตายภายใต้กรงเล็บของสิงโตปีศาจ

ดังนั้น ชูเซี่ยต้องระมัดระวังอย่างถึงที่สุด!

ส่วนชูเฟิง เขาไม่มีทีท่าว่าจะเข้ามาช่วยเลย เพียงยืนดูการต่อสู้อยู่เฉยๆ

สำหรับเขา นี่คือการต่อสู้ของชูเซี่ย ตนย่อมไม่อาจเข้าไปแทรกแซงได้

นี่คือปรัชญาที่เขายึดมั่น หากโอ๋ลูกมากไป มันจะกลายเป็นจำกัดการเติบโตของลูกแทน!

แม้การอยู่เฉยอาจทำให้ชูเซี่ยต้องบาดเจ็บ แต่มันคือหนทางเดียวที่จะทำให้ชูเซี่ยเติบโต

ทว่าแม้ชูเฟิงจะเลือกไม่เข้าไปแทรกแซง แต่ก็ยังมีสิงโตปีศาจตัวหนึ่งที่ไม่ยอมปล่อยเขาไป เห็นเพียงดวงตาสีแดงเข้มราวกับเลือดคู่หนึ่ง จ้องชูเฟิงเขม็ง!

หลังจากนั้นไม่กี่วินาที สิงโตปีศาจทมิฬก็คำราม พุ่งตรงไปยังทิศทางที่ชูเฟิงอยู่

เผชิญหน้ากับสิงโตปีศาจตรงหน้า ชูเฟิงกลับยังคงเยือกเย็น เขาเหลือบมองอีกฝ่าย แล้วฟาดฝ่ามือตบออกไปตรงๆ

เพี๊ยะ!

ตามมาด้วยเสียงหนักทึบ ร่างของสิงโตปีศาจตัวนั้น ปลิวกระเด็นกลับหัวกลับหางทันที!

ตัวมันหมุนไปมากลางอากาศหลายครั้ง ก่อนร่วงกระแทกพื้นอย่างแรง

หลังจากนั้น ชูเฟิงเหลือบมองมัน พูดเบาๆว่า“ไสหัวไป!”

สิงโตปีศาจที่ถูกชูเฟิงตบ ฝืนลุกขึ้นอย่างโซเซ สีหน้ามันเคว้งคว้างและสับสน

“ฮ่าๆๆๆ สิงโตปีศาจตัวนี้โดนตบทีเดียวอึ้งไปเลย”

“สิงโตปีศาจทมิฬพูด: ฉันเป็นใคร? ฉันอยู่ที่ไหน? ทำไมฉันถึงถูกตบ?”

“ขอความเห็นใจให้สิงโตปีศาจด้วย!”

“ฉันว่าท่านผู้เฒ่ายั้งมือไว้ ไม่งั้นตอนถูกเขาตบมันคงแหลกเป็นเศษเนื้อไปแล้ว”

หลังจากถูกตบกระเด็น สิงโตปีศาจคล้ายยังไม่ยอมแพ้ จ้องชูเฟิงอย่างขุ่นเคือง คล้ายต้องการโจมตีรอบสอง

อย่างไรก็ตาม ชูเฟิงเพียงจ้องตอบอย่างเย็นชา วิชาสยบเทพคชสารเริ่มทำงาน

วินาทีถัดไป ภาพหลอนของช้างมังกรที่ปลดปล่อยแรงกดดันอันน่าสะพรึงกลัว พลันก่อตัวขึ้นข้างหลังชูเฟิง

“ถ้าแกยังกล้าเข้ามาอีก ครั้งต่อไปไม่จบแค่นี้แน่”

คำพูดของชูเฟิง เย็นชาอย่างหาที่ใดเปรียบ กระนั้น เสียงนี้ประหนึ่งสายฟ้าฟาด ระเบิดเข้ากลางหูสิงโตปีศาจทมิฬ

ต่อมา สิงโตปีศาจชักฝีเท้าถอยด้วยความกลัว สุดท้ายหันหลังกลับ แล้ววิ่งหนีอย่างไม่ลังเล!

“？？？”

“นี่มันกลัวหางจุกตูดเลยเรอะ!”

“สิงโตปีศาจตัวนี้ขี้ขลาดเกินไปแล้ว”

ยังไงก็ตาม ว่ากันตามจริงแล้ว จะตำหนิสิงโตปีศาจตัวนี้ก็ไม่ได้

เพราะแรงกดดันที่แผ่จากร่างของชูเฟิงนั้นรุนแรงเกินไป! มันสร้างความหวาดกลัวที่กัดกินลึกไปถึงสัญชาตญาณ!

และเมื่อสัญชาตญาณความกลัวถูกกระตุ้น ต่อให้เป็นสิ่งมีชีวิตใดก็ไม่อาจต้านทานได้!

ด้วยเหตุนี้ ชูเซี่ยเลยตกอยู่ในวงล้อมของสามสิงโตปีศาจอีกครั้ง!

ศึกครั้งนี้ กินเวลาสิบนาทีเต็ม!

ในที่สุด ชูเซี่ยก็กวาดดาบเป็นเส้นโค้งด้วยหลังมือ ตัดคอสิงโตปีศาจทมิฬตัวสุดท้าย

แต่ แม้จะคว้าชัยชนะมาได้ แต่สภาพเขาก็ไม่ได้ดีไปกว่ากัน

ขณะนี้ขณะนี้ ทั่วร่างชูเซี่ยอาบไปด้วยเลือด!

โชคดี ที่อาการบาดเจ็บพวกนี้ไม่ร้ายแรงถึงตาย กระนั้น มันก็มากพอที่จะส่งผลให้เขาแทบทนไม่ไหว

“ไม่เลว”

ชูเฟิงเดินไปข้างๆแล้วตบไหล่เขา เอ่ยด้วยรอยยิ้มว่า “ทำได้ดีมากที่สู้กับสัตว์ประหลาดขั้นสูงระดับ C สามตัวพร้อมกันได้”

พิจารณาจากสถิตินี้ ชูเซี่ยในปัจจุบัน อย่างน้อยก็มีพลังรบในระดับขั้นสูงของระดับ C

หรือเขาอาจไปถึงจุดที่สามารถต่อกรกับสัตว์ประหลาดระดับ B ได้แล้ว!

ชูเฟิงค่อนข้างพอใจมากกับอัตราการเติบโตของชูเซี่ย

วินาทีถัดไป เสียงเตือนในสมรภูมิแห่งโชคชะตาดังขึ้น

[ขอแสดงความยินดีกับตัวแทนแดนมังกร ท่านผ่านด่านชั้น 1 ของหอคอยบาเบลสำเร็จแล้ว ได้รับรางวัล : ดาร์คคริสตัล 10 ชิ้น! ]

สิ้นเสียงเตือน ต่อหน้าชูเฟิง ผลึกสีดำเข้มปรากฏขึ้นทันที

ชูเฟิงก้าวออกไป และหยิบมันขึ้นมาดู

ถ้าเขาจำไม่ผิด ผลึกสีดำเข้มพวกนี้ สมควรนำไปใช้ซื้อสมบัติจากพ่อค้าของหอคอยบาเบลได้