ตอนที่ 740 กลับไปยังองค์กรแสงอุษา

สำหรับการที่ให้โคนันและนางาโตะต่อสู้กัน

แน่นอนว่า มันไม่ใช่การที่หลี่ฟานต้องการให้โคนันพิสูจน์ว่า เธอเป็นคนที่แข็งแกร่งที่สุดในหมู่บ้านอาเมะเท่านั้น

แต่เหตุผลที่แท้จริงก็คือ หัวหน้าหมู่บ้านอาเมะคนปัจจุบันคือนางาโตะ

หากหลี่ฟานต้องการไปที่หมู่บ้านอาเมะ เขาก็ต้องเอาชนะนางาโตะซึ่งเป็นหัวหน้าหมู่บ้านอาเมะให้ได้ซะก่อน

เพียงแต่ ถ้าโคนันสามารถเป็นหัวหน้าหมู่บ้านอาเมะได้ มันก็จะเป็นอีกเรื่องหนึ่ง

ดังนั้นแม้ว่าหลี่ฟานจะขอให้โคนันต่อสู้กับนางาโตะก็ตาม แต่เขาก็ไม่ได้ต้องการให้โคนันฆ่านางาโตะ

ในฐานะอาจารย์ เขาไม่ใช่คนที่โหดร้ายต่อลูกศิษย์ของตัวเองอยู่แล้ว

โคนันเข้าใจพลังของนางาโตะ แต่นางาโตะไม่เข้าใจการเติบโตในปัจจุบันของโคนัน

หากเธอใช้พลังของเนตรมาร เธอก็สามารถเอาชนะนางาโตะได้

สิ่งที่หลี่ฟานต้องการก็คือผลลัพธ์นี้

“เอาล่ะ เตรียมตัวให้พร้อมทั้งสองคน”

“พวกเราจะไปกันแล้ว”

หลี่ฟานมองไปที่ปากุระร่างเด็กที่อยู่ในอ้อมแขนของเขา จากนั้นก็มองไปที่โคนันที่เปลี่ยนชุดของเธอเสร็จแล้ว

เขายกมือขึ้นและดีดนิ้ว ครู่ต่อมา ทั้งสามคนก็กลับไปที่คฤหาสน์อีกครั้ง

“ยินดีต้อนรับกลับมาค่ะทั้งสามคน ขอบคุณสำหรับสองปีของการทำงานหนัก”

“อาจารย์หลี่ฟาน... เอ๊ะ แล้วอาจารย์ปากุระล่ะ?”

มากิยิ้มและเดินไปหาพวกเขา แต่เธอก็พบว่าปากุระไม่ได้อยู่ข้างๆ หลี่ฟาน

มีแต่เด็กสาวในอ้อมแขนของหลี่ฟานเท่านั้น ที่ทำให้เธอรู้สึกคุ้นเคยเล็กน้อย

“ฮิฮิ นี่ฉันเอง มากิ” ปากุระกระโดดลงจากอ้อมแขนของหลี่ฟาน และมองไปที่มากิด้วยรอยยิ้ม

มากิเอียงศีรษะของเธอด้วยความงุนงง มองปากุระขึ้นลง แล้วกล่าวออกมาด้วยความประหลาดใจ

“คุณคือ… อาจารย์ปากุระ! ทำไมอาจารย์... อ๊า! ฉันเข้าใจแล้ว อาจารย์หลี่ฟานใช้พลังบางอย่างเพื่อทำให้อาจารย์เป็นแบบนี้ใช่ไหมคะ!”

หลังจากพูดจบ มากิก็อดไม่ได้ที่จะหันไปมองหลี่ฟาน

หลี่ฟานยิ้ม “มากิ ปากุระ พวกเธอสองคนคุยกันไปก่อนนะ”

“ตอนนี้ฉันจะส่งโคนันกลับไปที่หมู่บ้านอาเมะก่อน”

พูดจบ หลี่ฟานก็นำโคนันออกไปจากห้อง และเดินไปที่ลานภายในคฤหาสน์

“แม้ว่าในสายตาของนางาโตะและคนอื่นๆ เธอจะไม่ได้หายไปนานมากนักก็ตาม แต่เขาก็คงจะกังวลไม่น้อย”

“สำหรับการที่เธอเป็นลูกศิษย์ของฉัน มันจะดีกว่าที่จะไม่พูดอะไรออกไปมากมายนัก”

“ถ้าเก็บเป็นความลับได้ ก็ให้เก็บเป็นความลับ เธอควรรู้ว่าทุกคนในองค์กรแสงอุษาของเธอ ไม่ได้มีความคิดแบบเดียวกันทั้งหมด”

“ยังไงก็ตาม ระวังชายที่สวมหน้ากากไว้ อย่าไปหลงกลเขา”

หลังจากคิดถึงเรื่องนี้แล้ว หลี่ฟานก็ตัดสินใจเตือนโคนันเกี่ยวกับอุจิวะ โอบิโตะ

แม้ว่าเขาจะไม่กังวลว่าโคนันจะเอาชนะโอบิโตะไม่ได้ เพราะท้ายที่สุด แม้แต่วิชาเนตร ‘คามุย’ ของโอบิโตะ ก็ไม่ได้มีอะไรเมื่ออยู่ต่อหน้าเนตรมารหยั่งรู้ความตาย

แต่ถ้าเธอประเมินเขาต่ำไป มันก็อาจจะสร้างปัญหาได้มากมาย

“เข้าใจแล้วค่ะ อาจารย์หลี่ฟาน ฉันขอขอบคุณสำหรับคำเตือนของอาจารย์” โคนันโค้งคำนับให้กับหลี่ฟานอย่างสุดซึ้งอีกครั้ง

หลังจากนั้น หลี่ฟานก็ใช้พลังของผลนิคิว นิคิวเพื่อส่งเธอออกไป โดยให้เธอบินตรงไปยังทิศทางของหมู่บ้านอาเมะ

…

อยู่บ้านอาเมะ องค์กรแสงอุษา

‘ยังไม่มีข่าวอีกเหรอ?’ เพนก้มหน้าคิดกับตัวเอง

ถึงตอนนี้โคนันจะหายตัวไปได้ไม่นาน แต่เขาก็ได้ควบคุมเพนคนอื่นๆ เพื่อไปค้นหาทั่วหมู่บ้านอาเมะแล้ว แต่ถถงอย่างนั้นเขาก็ยังไม่พบร่องรอยของโคนัน

ในฐานะเพื่อนที่เติบโตขึ้นมาด้วยกัน นางาโตะอดไม่ได้ที่จะตื่นตระหนก

เพนเงยหน้าขึ้นและเหลือบมองไปที่รายการทองคำบนเพดาน

เพราะจิไรยะไม่ได้ตั้งใจที่จะต่อสู้กับโอโรจิมารุนานตั้งแต่แต่แรก ดังนั้นเมื่ออยู่ในโหมดต่อสู้ จิไรยะก็ทุ่มสุดตัว

ณ เวลานี้ เขาได้บังคับให้โอโรจิมารุใช้กำลังทั้งหมดของเขาออกมา

จิไรยะนึกถึงแผนการรบตั้งแต่ตอนเริ่มการต่อสู้ แต่โอโรจิมารุไม่มีเวลาคิดแผนการรับมือจิไรยะ

เมื่อเวลาค่อยๆ ผ่านไป จิไรยะจึงเป็นฝ่ายที่ได้เปรียบ

ไม่นาน ความสมดุลของการต่อสู้ก็เริ่มเปลี่ยนไปในทิศทางของจิไรยะอย่างรวดเร็ว

‘มันกำลังจะจบลงแล้วใช่ไหม?’

‘ใช่ รอจนกว่าโอโรจิมารุจะกลับมา’

‘ถึงเวลานั้น ฉันจะถามโอโรจิมารุเกี่ยวกับตรานั่น!’

คิดถึงโอโรจิมารุที่หมกมุ่นอยู่กับตราลูกศิษย์ ก่อนที่เขาจะถูกท้าทายโดยจิไรยะและถูกส่งไปยังรายการทองคำ เพนก็เกือบจะสรุปแล้วว่าโอโรจิมารุรู้เรื่องเกี่ยวกับมัน

ทันใดนั้น เพดานที่กำลังสะท้อนถึงฉากการต่อสู้ในสนามประลองของรายการทองคำ ก็ได้เปิดออกอย่างกะทันหัน

พร้อมกับมีร่างหนึ่งที่ตกลงมาในห้องที่เพน ฮิดัน และคนอื่นๆ อยู่รวมกันด้วยความเร็วที่สูงมาก

“ใครกัน?!” สมาชิกขององค์กรของแสงอุษาลุกขึ้นยืนทีละคน

…