ตอนที่ 4 หมายเลข 21260

เหลิงหยูเหว่ยนั้นก็ตกตะลึง ในอดีต เมื่อมีคนได้รับคริสตัลพลังงาน พวกเขาก็จะเก็บไว้กับตัวแล้วเอาไปแลกเป็นเงินจำนวนมาก ยังไงซะ คริสตัลพลังงานนั้นก็เป็นสิ่งที่มีค่ามากๆและมันสามารถแลกเป็นเงินได้หลายหมื่นโฮปคอยน์ ซึ่งเป็นค่าเงินในโลกหลังโลกาวินาศ

แม้ว่าความโกลาหลจะผ่านไปนานหลายสิบปี แต่มันก็ยังคงมีเหล่าพันธมิตรอันแข็งแกร่งและเมืองฐานทัพอีกหลายแห่งที่ยังคงสามารถต่อกรกับเหล่าสัตว์กลายพันธุ์อยู่ ในโลกนี้มีเมืองฐานทัพหลายร้อยเมืองแผ่กระจายอยู่ทั่วโลก และแต่ละแห่งนั้นก็มีขุมกำลังระดับ 7 คอยดูแลอยู่ซึ่งนั่นรวมไปถึงการใช้สกุลเงินที่เรียกว่า โฮปคอยน์ ด้วย

ไม่ใช่ว่าสัตว์กลายพันธุ์ทุกตัวจะมีคริสตัลพลังงานอยู่ในร่างกายซึ่งนั่นทำให้คริสตัลพวกนี้มีราคาแพงมาก คริสตัลพลังงานของสัตว์กลายพันธุ์ระดับสองนั้นสามารถแลกเงินได้หลายหมื่นโฮปคอยน์

นี่เป็นจำนวนเงินที่แม้พวกเขาจะใช้เวลาทั้งปีก็ไม่สามารถหามาได้!!

ของที่ล้ำค่าแบบนี้ เขากลับมอบให้กลับลูกน้องตัวเองอย่างง่ายดายซะงั้น?

ทุกคนนั้นรู้ดีว่าวิธีที่ดีที่สุดในการใช้คริสตัลพลังงานนั้นก็คือค่อยๆดูดซับมันอย่างช้าๆเพื่อหลีกเลี่ยงไม่ให้มันเสียคุณค่า ถ้าหากกินเข้าไปทีเดียว อัตราการดูดซับของร่างกายนั้นก็จะลดต่ำลงด้วย นี่หมอนี่มันโง่หรือไม่สนใจพลังงานที่เสียไปกันแน่?

ซูเฉินนั้นไม่รู้ว่าคนพวกนั้นคิดอะไรกันอยู่ เขานั้นมองเห็นแค่เพียงร่างกายของซูยี่ที่สั่นไหวพร้อมกับเหงื่อแตกพลั่ก นี่เป็นปฏิกิริยาตามปกติเมื่อคริสตัลพลังงานเข้าสู่ร่างกายและปล่อยพลังงานไหลไปทั่วร่าง หากเป็นคนปกติก็คงตายไปแล้วเมื่อกินไปทีเดียว ดังนั้นมีเพียงทหารระดับ 1 ดาวขั้นสูงสุดเท่านั้นจึงจะสามารถต้านทานพลังงานนี้ได้

ทันใดนั้นก็มีเสียงกุกกักบางอย่าง และทันใดนั้นซูยี่ก็ลืมตาขึ้น ดูเหมือนว่ากลิ่นอายของเขานั้นจะแข็งแกร่งขึ้นกว่าเดิมด้วย

“ซูยี่ ทำความเคารพผู้บัญชาการ!!”ซูยี่นั้นก็ทำวันทยหัตถ์ใส่ซูเฉิน  ไม่ว่าเมื่อไหร่ที่ทหารเร้ดอะเริ้ทคนใหนพัฒนาระดับขึ้น พวกเขาก็จะทำท่าแบบนี้ออกมาซึ่งมันแสดงให้เห็นว่าพวกเขานั้นแตกต่างจากเมื่อก่อน

“ไม่เลว”ซูเฉินนั้นก็พูดออกมา เขานั้นสามารถมองเห็นข้อมูลทหารของเขาทั้งหมด และในสายตาของเขา ซูยี่นั้นก็คือทหารที่อยู่เหนือกว่าทหารคนอื่นๆอย่างไม่อาจเทียบได้ แม้ว่าทหารทั้งห้านายโจมตีใส่ซูยี่พร้อมกัน พวกเขาก็ไม่มีทางทำอะไรซูยี่ได้

นั่นแหละก็คือความแตกต่างระหว่างระดับ 1 ดาวกับ 2 ดาว!!

เหลืองหยุเหว่ยและพรรคพวกนั้นก็ไม่อยากจะเชื่อในสายตาของตัวเอง คนผู้นี้ไม่เพียงจะดูดซับพลังงานคริสตัลทั้งหมดโดยไม่เสียเปล่าแต่ก็ยังพัฒนาระดับขั้นไปอีกด้วย พวกเธอนั้นรู้สึกว่าสามัญสำนึกของพวกเธอนั้นกำลังถูกทำลายลงอย่างช้าๆ

ในไม่กี่นาทีต่อมา หมากลายพันธุ์นั้นก็ได้ถูกเหล่าทหารตัดหั่นเป็นชิ้นๆ แม้กระทั่งฟังและกระดูกก็ถูกเลาะจัดเก็บอย่างดี

ในตอนนี้เอง ซูจิ่วก็เดินทางกลับมาแล้วกระซิบว่า “ท่านผู้บัญชาการครับ ภารกิจเสร็จสิ้นแล้วครับ”

ซูเฉินนั้นก็พยักหน้า สำหรับเรื่องความภักดีของทหารเร้ดอะเริ้ทนั้นไม่จำเป็นต้องสงสัยเลย เมื่อซูจิ่วพูดว่าภารกิจเสร็จสิ้นนั้นหมายความว่า ไอ้หมอนั่นตายแล้ว และแม้กระทั่งศพก็ไม่มีเหลือ

ทหารเร้ดอะเริ้ทนั้นไม่ทำอะไรแบบมีตำหนิหรอก!!

เหลิงหยูเหว่ยนั้นก็คิดว่าคนที่มาช่วยพวกเธอนั้นจะต้องพูดอะไรบางอย่างก่อนจากไปแน่ แต่พวกกลับฆ่าสัตว์กลายพันธุ์แล้วเดินจากไปเฉยๆแบบนั้น?

“นี่ รอเดี๋ยว”เหลิงหยุเหว่ยนั้นก็ตะโกนเรียกซูเฉิน

ซูเฉินนั้นก็หยุดแล้วหันหน้ามา “มีอะไร?”

เหลิงหยุเหว่ยนั้นก็โมโหขึ้นมา เธอนั้นเป็นถึงสาวสวย แต่เขากลับเดินจากไปเฉยๆโดยไม่พูดอะไร แล้วนี่เธอจะเอาหน้าไปไว้ใหนกัน?

“เมื่อกี้นายพึ่งช่วยพวกเราไว้  อย่างน้อยเปิดโอกาสให้ฉันได้ตอบแทนหน่อยได้ใหม? ฉันเหลิงหยูเหว่ยไม่ใช่คนเนรคุณหรอกนะ!!”เหลิงหยูเหว่ยก็พูดออกมาพร้อมกับเชิดหน้าขึ้น

“ก็ได้”ซูเฉินก็ตอบอย่างราบเรียบ

เหลิงหยูเหว่ยนั้นก็เกือบจะกระอักเลือด ทำไมไอ้หมอนี่มันไม่แยแสอะไรสักหน่อยหล่ะ? หมอนี่ใช่ผู้ชายหรือเปล่า?

เมื่อเห็นเหลิงหยูเหว่ยที่แสดงสีหน้าไม่พอใจ ซูเฉินนั้นก็ตระหนักได้ว่าเขานั้นไม่สามารถเสแสร้งต่อไปได้อีกแล้ว  แต่หากเขาพูดว่าเขาอยากจะกลับไปกับเธอ เธอก็คงจะสงสัยเป็นแน่

หลังจากครุ่นคิดถึงวิธีจัดการกับสถานการณ์ตรงหน้า เขาก็ได้ตัดวิธีที่ไม่ใช่ออกไป

“ก็ได้ แล้วแต่เธอเลย”ซูเฉินนั้นก็พูดออกมา

เมื่อได้ยินเหลิงหยุเว่ยก็ยิ้มออกมาอย่างงดงามซึ่งมันทำให้พรรคพวกของเธออีกสองคนตกตะลึง นี่บอสของพวกเขาจริงๆหรือเปล่า? พวกเขานั้นไม่เคยเห็นเธอยิ้มมาก่อนเลย

“อะ อ่อ หมอนี่ปักธงบอสซะแล้ว”ชายหนุ่มก็พูดออกมาด้วยสายตาสงสารในขณะมองซูเฉิน

ซูแนนั้นไม่รู้เลยว่าการที่เขาได้ไปหาเรื่องกับผู้หญิงคนนี้ มันจะทำให้เขาได้เจออะไรบ้าง

---

สถานที่รวมตัวหมายเลข 160 นั้นเป็นพื้นที่รวมตัวที่ค่อนข้างกว้างซึ่งอยู่ไม่ไกลจากที่เดิมของพวกเขา  เพราะไม่ใช่ว่าทุกคนจะมีสิทธิเข้าเมืองฐานทัพเพื่อไปอาศัยอยู่ ในโลกนี้มีเมืองฐานทัพอยู่เพียงร้อยเมือง และพื้นที่นั้นก็มีจำกัด  ส่วนคนที่เหลือนั้นต้องหาวิธีเอาชีวิตรอดเอง

ดังนั้นแล้ว สถานที่รวมตัวจึงถือกำเนิด สถานที่แบบนี้ไม่ได้มีการคุ้มครองในระดับเดียวกับเมืองฐานทัพหรือมีขุมกำลังระดับ 7 ขึ้นไปดูแล แต่นี่ก็เป็นที่เดียวที่พวกเขาสามารถใช้ชีวิตอยู่ได้

ในขณะมองสถานที่รวมตัวจากระยะไกล ซูเฉินนั้นก็ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าสถานที่ที่ดูเหมือนแคมป์อพยพนี้เป็นจุดหมายของพวกเขา

“ซูเฉิน ฉันรู้ดีว่าการลาบล้วงพื้นหลังของคนอื่นนั้นไม่ใช่เรื่องที่ดี แต่ฉันขอเตือนพวกนายไว้ก่อนว่าพวกนายหน่ะ….น่าสงสัยกันมากๆ”เหลิงหยูเหว่ยนั้นก็ชี้ไปที่ซูยี่และคนอื่นๆ

ในโลกโลกาวินาศแบบนี้ แหล่งน้ำนั้นเป็นสิ่งที่ขาดแคลนมาก แม้ว่าพวกเขานั้นจะมีเครื่องผลิตน้ำหลากหลายรูปแบบ แต่เห็นได้ชัดว่าในที่แบบนี้มันไม่มีอยู่

นี่จึงส่งผลให้เสื้อผ้าของผู้คนที่นี่ดูสกปรกมาก ส่วนชุดของเหลิงหยูเหว่ยนั้นกลับดูค่อนข้างสะอาดแต่มีเพียงรอยเปื้อนเล็กน้อย โชคร้ายที่เมื่อเทียบซูเฉินและพรรคพวก ชุดของเธอนั้นไม่นับว่าสะอาดเลย

ซูเฉินนั้นก็มองดูชุดของเขาและเหล่าทหารซึ่งเห็นได้ชัดว่ามันดูน่าสงสัยมากแต่นั่นแหละคือสิ่งที่เขาต้องการ

เขารู้ดีว่าในโลกโลกาวินาศแบบนี้ มีเพียงผู้แข็งแกร่งเท่านั้นถึงจะมีสิทธิพูด ในครั้งนี้ เขานั้นได้เล่นบทเป็นนายน้อยที่มีตระกูลแข็งแกร่งอยู่เบื้องหลัง และเหล่าทหารพวกนี้ก็คือกองทัพส่วนตัวของเขา

ด้วยระบบเร้ดอะเริ้ท สภาพจิตของซูเฉินนั้นได้เปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง

“มันน่าสงสัยขนาดนั้นเลยหรอ? ฉันคิดว่ามันธรรมดาอยู่นะ”คำพูดของซูเฉินนั้นทำให้ใบหน้าของเหลิงหยูเหว่ยเหยเกเลย หมอนี่มันจะต้องมาจากเมืองฐานทัพแน่และบางทีคงเป็นนายน้อยตระกูลใหญ่ แต่เขามาทำอะไรยังสถานที่ห่างไกลความเจริญแบบนี้กัน?

เมืองฐานทัพที่ใกล้ที่สุดนั้นก็อยู่ห่างจากที่นี่ตั้งสองร้อยกิโลเมตร

เหลิงหยูเหว่ยจึงเริ่มถาม เธอนั้นแค่อยากจะตอบแทนซูเฉินที่ช่วยชีวิตพวงเธอ สำหรับว่าเขาจะเป็นตายนั้น มันไม่เกี่ยวอะไรกับเธอ

บ้านส่วนใหญ่ในพื้นที่รวมตัวนั้นถูกสร้างขึ้นจากไม้และล้อมไปด้วยรั้วไม้ซึ่งมันดูเหมือนหมู่บ้านขนาดย่อม

ที่หน้าพื้นที่รวมตัวนั้นก็มีป้ายตั้งอยู่พร้อมกับมีหมายเลข 160 เขียนไว้ซึ่งแสดงให้เห็นถึงว่าที่นี่เป็นสถานที่รวมตัว

อย่างไรก็ตาม เอาจริงๆแล้ว มันก็ไม่ค่อยมีคนสนใจเรื่องจำนวนนี้เท่าไหร่ เพราะสถานที่รวมตัวหลายแห่งนั้นก็ถูกสัตว์กลายพันธุ์ทำลายไปแล้วด้วย และตอนนี้เหลืออยู่เพียง 1 ใน 10 เท่านั้น

การมาอาศัยอยู่ในสถานที่รวมตัวนั้นหมายความว่าจะต้องแบกรับความเสี่ยงที่จะถูกสัตว์กลายพันธุ์จู่โจมนั่นเอง

“โว้ว นี่ทีมกุหลาบแดงชื่อดังนี่หน่ะ? ทำไมกลับมาแค่สามหล่ะ? อีกสองคนไปใหน? ตายไปหรือแอบหนีหล่ะ?” ทันใดนั้นก็มีสีกวนประสาทดังขึ้น

ซูเฉินจึงหันไปมองและได้เห็นผู้หญิงที่กล้ามเป็นมัดสูงสองเมตรหันมามองเหลิงหยูเหว่ยด้วยสีหน้ากวนๆ อย่างไรก็ตาม ดวงตาของเธอนั้นกลับหันไปชำเลืองมองยังซูเฉินเพราะเนื้อตัวที่สะอาดสะอ้านนั่นเอง