ตอนที่ 1511 โอ้.. งั้นนี่ก็เยี่ยมเลย คุณชุย...

หลี่ จื่อเสีย รู้สึกกระอักกระอ่วนเล็กน้อยในขณะนี้ ชุย เหวินเหวิน ดูเหมือนจะเข้าใจผิดเกี่ยวกับ เธอ และหลินฟาน แต่ด้วยนิสัยของ หลินฟาน เขาคงไม่ได้แยแสอะไรกับอีกฝ่ายเลย และเขาก็ตอบโต้อีกฝ่ายโดยตรง..

ชุย เหวินเหวิน โกรธจนกระโดดขึ้นเท้าเอว : “คุณพูดว่าอะไรนะ?”

หลินฟาน กล่าวว่า : “คุณเองคงจะไม่ใช่ว่า ..หูหนวก ใช่ไหม?”

ชุย เหวินเหวิน ฮึ่มเสียง แล้วกล่าวว่า : “ฉันพูดอะไรผิดไปหรือไง ก็ไม่ใช่!? จะปากแข็งไปทำไม ยอมรับตรงๆ เถอะว่าตอนนี้ตัวเองตกอับมันยากลำบากมากเลยหรือยังไง?”

หลี่ จื่อเสีย กล่าวว่า : “เสี่ยวเหวิน ฉันไม่ค่อยเข้าใจ เราเองเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน ไม่ได้เจอกันมานานขนาดนี้ และการได้กลับมาพบเจอกันอีกครั้ง เราเองควรจะมีความสุข เธออยากให้ฉันยอมรับว่าตัวฉันตกอับ คือ.. มันมีประโยชน์อะไรกับเธอ?”

ชุย เหวินเหวิน กล่าวว่า : “ประโยชน์อะไร? ฮ่าฮ่าๆ... ฉันกำลังแค่คิดว่าสิ่งต่างๆ มันเปลี่ยนไปเท่านั้นเอง”

หลี่ จื่อเสีย กล่าวว่า : “...เธอเพิ่งพูดว่าเธอรู้สึกเสียใจแทนฉันเกี่ยวกับความโชคร้ายของฉัน แต่เธอดูเหมือนกับว่าไม่เศร้าเลยนะ แต่แล้ว.. กลับดูเหมือนมีความสุขมากกว่า? เรื่องนี้.. คือที่ที่ฉันไม่เข้าใจ”

หลินฟาน ที่ได้ยินเขากลับยิ้มขึ้นมา แล้วพูดว่า : “ถ้าผมเดาไม่ผิด เพื่อนสนิทของคุณคนนี้ เมื่อก่อนเกรงว่าคงจะอิจฉาคุณถูกมั้ย? ตอนเรียนมหาวิทยาลัยด้วยกัน เธอคงจะต้องอิจฉาคุณมาก คุณรวยมีเงินทองใช้มากมาย ทั้งยังมีความสามารถ ได้ชิมลิ้มรสอาหารอัน ..รสเลิศ มิหนำซ้ำ.. คุณก็ไม่จําเป็นต้องกังวลอะไรเลยเกี่ยวกับอนาคตของคุณ ในตอนนั้นกลัวว่าเธอคงจะหวังที่จะได้เป็นเหมือนกับคุณ ดังนั้นเมื่อเธอประสบความสําเร็จ และตัวคุณประสบกับความโชคร้าย เมื่อชีวิตของพวกคุณกลับตาลปัตรกัน เธอก็ย่อมมีความสุขโดยธรรมชาติอยู่แล้ว ผมพูดถูกไหม?”

ชุย เหวินเหวิน ได้ยิ้ม หัวเราะออกมาอย่างเย็นชา : “ทําไม หรือนี่ตัวคุณคิดว่าตัวเองเป็นปรมาจารย์ด้านจิตวิทยาเหรอไงกัน? ดูคุณสิจะมาพูดอวดอะไรกับเรื่องแบบนี้ได้!”

เมื่อมาถึงจุดนี้ หลี่ จื่อเสีย ก็รู้สึกไม่พอใจเล็กน้อยแล้ว ชุย เหวินเหวิน เธอไม่คิดเกรงใจเธอเลยแม้แต่น้อย และมันไม่สําคัญหากเธอจะมาพูดจาหยาบคายกับเธอ แต่การมาหัวเราะเยาะ หลินฟาน สิ่งนี้.. เธอทนไม่ได้อีกต่อไป

“เสี่ยวเหวิน ฉันไม่สนใจว่าเธอจะมาพูดเรื่องแบบนี้ด้วยเหตุผลอะไร และฉันก็จะไม่สนใจด้วยเกี่ยวกับสิ่งที่เธอเพิ่งพูดออกมาเมื่อกี้นี้ แต่มันกลับดูไม่สุภาพจริงๆ เธอช่วยขอโทษ พี่ฟาน หน่อยได้ไหม?” หลี่ จื่อเสีย กล่าวด้วยสีหน้าจริงจัง

ชุย เหวินเหวิน ทำสีหน้าราวกับกำลังได้ยินเรื่องตลก : “อะไรนะ? นี่คือเธออยากให้ฉันขอโทษแฟนยากจนของเธอเหรอ? ขอโทษนะ เขาคู่ควรไหม? จื่อเสีย เธอเองไม่ควรที่จะหักหน้าฉัน ด้วยเพราะเรื่องแบบนี้หรอกใช่ไหม?”

หลี่ จื่อเสีย กล่าวว่า : “เสี่ยวเหวิน อย่าได้มากเกินไป ไม่ว่าตอนนี้ฉันจะตกอับหรือไม่ และแม้ว่าจริงๆ ฉันจะตกอับในตอนนี้ เธอเองก็คงไม่ควรต้องมาพูดอะไรแบบนี้”

ชุย เหวินเหวิน พูดว่า : “หลี่ จื่อเสีย นี่คือเธอต้องการที่จะหักหน้าฉันจริงๆ ใช่ไหม? ได้.. ในเมื่อเป็นแบบนี้ ฉันก็ไม่จำเป็นต้องสุภาพกับเธอแล้ว ดี.. ที่ผ่านมาฉันเองอดทนกับเธอมาโดยตลอด! แล้ว.. แล้วตอนนี้เธอยังคิดอยู่อีกหรือว่าเธอยังคงเป็นคุณหนูอยู่? บริษัทของเธอล้มละลายแล้ว และตอนนี้ก็ตกอับไม่มีแม้แต่บ้านจะให้อยู่ จนต้องออกมาเช่าห้อง ถามหน่อยเถอะ เวลานี้เธอมันยังมีคุณสมบัติอะไรที่จะมาคุยกับฉัน!”

คําพูดของ ชุย เหวินเหวิน เรียกได้ว่าหยิ่งผยองมาก…

หลี่ จื่อเสีย : “......”

ชุย เหวินเหวิน พูดต่อว่า : “ฉันแตกต่างกับเธอแล้ว ในตอนนี้ฉันมีที่รักของฉัน เรากําลังจะได้แต่งงานกัน ฉันเองจะได้สืบทอดโรงแรมนี้ในไม่ช้า เมื่อก่อน เธอเปรียบได้ดั่งอยู่บนแดนสวรรค์ และส่วนตัวฉันเป็นเพียงแค่คนธรรมดาบนดิน แต่ตอนนี้ ฉันได้เดินอยู่บนแดนสวรรค์แล้ว!”

หลี่ จื่อเสีย กล่าวว่า : “ดูเหมือนว่า พี่ฟาน จะพูดถูก ฉันเห็นได้ว่าเมื่อก่อนเธอคงจะอิจฉาฉันมาก”

ชุย เหวินเหวิน ได้ฮึ่มเสียง แล้วพูดว่า : “แล้วไง เมื่อก่อนฉันจะอิจฉาเธอ แล้วมันยังไง? ตอนนี้ถึงตาเธอที่จะต้องอิจฉาฉันบ้างแล้ว! นี่เธอไม่รู้สึกอึดอัดบ้างเหรอ ไม่ว่าเธอจะรู้สึกอึดอัดหรือไม่ แต่ยังไงตอนนี้ฉันก็รู้สึกมีความสุขมาก..”

ด้วยเหตุนี้ ..เพื่อนคนนี้ คงไม่จําเป็นใดๆ อีกต่อไปแล้ว หลี่ จื่อเสีย ได้แต่ถอนหายใจในใจ

“ได้สิ ตราบใดที่เธอมีความสุขก็พอ ตอนแรกฉันอยากที่จะอธิบายให้เธอฟังบางอย่าง แต่ดูเหมือนว่าไม่จําเป็นแล้ว” หลี่ จื่อเสีย ส่ายศีรษะ

หลี่ จื่อเสีย รู้สึกว่า ชุย เหวินเหวิน เป็นคนที่น่าสงสาร เหตุผลไม่ใช่เพราะเธอไม่เคยร่ำรวยมาก่อน แต่เป็นเพราะความคิดที่ไม่เปลี่ยนแปลงไปของเธอ เมื่อยากจน จิตใจของเธอก็ถูกแขวนไว้กับการไล่ตามหาสามีที่ร่ำรวย พอเมื่อได้พบเจอกับสามีที่ร่ำรวยเข้าจริงๆ เธอก็กลายมาเป็นคนที่หยิ่งได้ถึง ..ขนาดนี้ คนประเภทนี้ค่อนข้างน่าสงสาร เพราะในใจของพวกเขามีปมด้อย และมีความอ่อนไหวอยู่ในส่วนลึกข้างในของจิตใจ

การยากจนมันไม่ใช่เรื่องที่น่ากลัว แต่สิ่งที่น่ากลัวจริงๆ แล้วก็คือ ‘จิตใจที่แห้งแล้ง’ เช่นนี้

สําหรับคนอย่าง ชุย เหวินเหวิน หลี่ จื่อเสีย เธอขี้เกียจที่จะอธิบายสิ่งต่างๆ ให้กับเธอฟังด้วยซ้ำ

ทัศนคติของ หลี่ จื่อเสีย กลับทําให้ ชุย เหวินเหวิน โกรธมากยิ่งขึ้น และเธอได้คว้ามือของ หลี่ จื่อเสีย เอาไว้

“ทําไม ถึงอยากกลับออกไปเร็วขนาดนี้ล่ะ? อย่าได้เพิ่งรีบไปเลย.. ฉันยังมีความสุขไม่พอ! คุณหนูใหญ่ หรือว่านี่คุณไม่สบายใจกับที่ที่เป็นอยู่ในตอนนี้งั้นเหรอ หรือว่าคุณเองคงจะอึดอัดมาก? ดูสิ่งที่ฉันมีในตอนนี้สิ คุณอิจฉาใช่ไหมล่ะ น่า.. ไม่จําเป็นต้องปิดบังไป ‘อิจฉา’ ก็แค่พูดออกมาเถอะ ฉันกำลังรอดูอยู่ว่าคุณจะอิจฉาฉันได้มากถึงขนาดไหน!” ชุย เหวินเหวิน กล่าว

หลี่ จื่อเสีย : “......”

ชุย เหวินเหวิน กล่าวว่า : “หยุดแสร้งได้แล้ว ฉันรู้ว่าเธอกําลังอิจฉาฉันอยู่ในใจ และเธอต้องกำลังอิจฉาฉันมากแน่ๆ ในตอนนี้ ใช่ไหม? ตราบใดที่เธอพูดออกมา ฉันจะยกเว้นค่าห้องให้กับพวกเธอเป็นไง!”

เธอรู้สึกว่าในตอนนี้ หลี่ จื่อเสีย ตกอับขนาดนี้ มันอาจเป็นเรื่องยากสำหรับเธอในการเข้าพักที่โรงแรม แน่นอนว่าการยกเว้นค่าห้องของเธอคงจะดึงดูดใจเธอได้มาก

หลี่ จื่อเสีย ถอนหายใจ และยิ้ม ก่อนพูดว่า : “โอเค ..ได้ ฉันอิจฉาคุณ คุณคงพอใจแล้วใช่ไหม หากคุณพอใจแล้วก็โอเคนะ?”

ถ้าหากไม่มีคําว่า “โอเค” ชุย เหวินเหวิน ก็คงจะรู้สึกดีมากๆ จริงๆ

แต่คําพูดของ หลี่ จื่อเสีย นี่มันกับฟังดูแปลกๆ

สิ่งนี้ทำให้ ชุย เหวินเหวิน ไม่มีความสุขอย่างมาก

“เธอปากแข็งต่อหน้าฉันได้เก่งมากจริงๆ อย่าบอกนะว่าเธอไม่สามารถวางฐานะ ‘คุณหนูใหญ่’ ของตัวเองต่อหน้าฉันได้? แต่ฉันอยากให้เธอจริงจังเกี่ยวกับความจริงที่ว่าตอนนี้สถานะของเรามันได้เปลี่ยนไปแล้ว และเป็นฉันต่างหากที่เป็นผู้หญิงที่ร่ำรวย!” ชุย เหวินเหวิน กล่าว

หลี่ จื่อเสีย พยักหน้า : “ใช่ คุณเป็นผู้หญิงที่ร่ำรวยแล้ว โอเค.. ได้แล้วใช่ไหม? ค่าห้องไม่จำเป็นต้องให้ฟรีหรอกนะ เงินแค่นี้ ฉัน.. จ่ายเองได้!”

ชุย เหวินเหวิน ได้พูดหัวเราะไปว่า : “จะได้ยังไง? ค่าห้องแค่นี้มันเล็กน้อยสําหรับฉันอยู่แล้ว เราเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน เมื่อก่อนตอนที่เธอมีเงิน ฉันเองก็ใช้เงินเธอไปไม่น้อย ยามเราออกไปเที่ยวเล่นก็เป็นเงินเธอที่จ่ายไป มาตอนนี้ฉันมีเงินแล้ว และมันก็น่าจะถึงตาฉันที่เป็นคนจ่ายบ้างแล้ว”

ดวงตา หลินฟาน เปล่งประกายออกมา และเขารีบพูดว่า : “นี่คือคุณจริงจังไหม? แล้วคิดที่จะช่วยเราจ่ายค่าห้องจริงๆ เหรอ?”

แม้ว่า หลินฟาน จะร่ำรวยเป็นแสนล้าน แต่การมีคนอื่นยื่นข้อเสนอที่ดีเช่นนี้มาให้เขาก็นับว่าต้องรีบใช้ประโยชน์จากมัน แล้วนับประสาอะไรกับข้อได้เปรียบ จาก.. ในเรื่องนี้?

ชุย เหวินเหวิน มองเขาอย่างดูถูก แต่เพื่อแสดงความร่ำรวยของเธอเอง เธอเลยพูดว่า : “ใช่ ค่าห้องของพวกคุณฉันออกให้เอง!”

หลินฟาน ยิ้ม แล้วพูดว่า : “นั่นก็ขอบคุณมากจริงๆ จื่อเสีย เราควรขอบคุณเพื่อนสาวที่ใจดีคนนี้ของคุณ”

หลี่ จื่อเสีย ตกตะลึง เธอรู้สึกหัวเราะไม่ได้ร้องไห้ไม่ออก เดิมทีเธอวางแผนที่จะออกไปกับ หลินฟาน แล้ว โดยตัดสินใจที่จะไม่เข้าพักที่นี่ มาตอนนี้ หลินฟาน พูดแบบนี้ เขาคงวางแผนโดยตั้งใจจะใช้ประโยชน์จาก ชุย เหวินเหวิน ที่ให้พวกเขาเข้าพักโรงแรมฟรีแบบนี้ แล้ว.. ทำไมเธอจะไม่ล่ะ!

หลี่ จื่อเสีย พยักหน้าในทันที

หลินฟาน กล่าวว่า : “โอ้.. งั้นนี่ก็เยี่ยมเลย คุณชุย ตอนนี้มันเป็นแบบนี้ จื่อเสีย เธอได้พบกับความพลิกผันในชีวิตจริงๆ บ้านของเธอถูกขายออกไปแล้ว เธอไม่มีที่ให้อาศัย บ้านของผมเองก็ไม่ได้อยู่ในหางโจว ดังนั้นเราจึงไม่มีที่พักให้อยู่ชั่วคราว ดังนั้นเราจึงได้ตัดสินใจที่จะอยู่ที่นี่เป็นการชั่วคราว ยังไงซะ คุณก็จะเป็นคนจ่ายบิลนี้ให้อยู่แล้ว ถูกไหม? คุณนี่ช่าง.. ช่างเป็นคนที่ดีจริงๆ! ..ว่าไหม จื่อเสีย?”

ชุย เหวินเหวิน ตกตะลึง ..ทำไมพอฟังแล้ว มันกลับให้ความรู้สึกเหมือนว่า ตัวเองเสียเปรียบอยู่เลยล่ะ?

เดี๋ยว!

นี่คือเธอเสียเปรียบจริงๆ!

หลี่ จื่อเสีย เธอ.. ไม่มีที่อยู่งั้นเหรอ?

งั้นหากว่าถ้าเธอไม่มีที่อยู่อาศัยไปตลอด แล้วเธอต้องการจะอยู่ที่นี่ต่อไปอีกเป็นเวลานาน ดังนั้นสำหรับเธอแล้วนี่.. คืออะไร?

โอ้.. พระเจ้า! เผลอๆ นี้ คือเธอตกหลุมพรางของอีกฝ่ายเข้าให้แล้ว แถมเธอยังกระโดดลงไปในหลุมที่ขุดด้วยตัวเอง แถมยังโดนไอ้ผู้ชายยากจนนี่ กลบดินฝังตัวเอง ..จนตายอีก

หลินฟาน ได้สังเกตสีหน้าของอีกฝ่าย แล้วพูดด้วยรอยยิ้มว่า : “เอายังไงดี คุณชุย มาตอนนี้คุณรู้สึกปวดใจแล้ว? เอาเป็นว่าถ้าคุณไม่สามารถจ่ายเงินนี้ได้ งั้นก็ ..ลืมมันไปเถอะ”

วิธีการยั่วยุของ หลินฟาน นี้นั้นใช้ได้ดีจริงๆ ถ้า ชุย เหวินเหวิน กลับคํา.. นั่นก็เท่ากับว่าเธอเป็นคนใจแคบ และมันก็จะกลายมาเป็นเครื่องยืนยันที่ว่าเธอไม่สามารถจ่ายเงินนี้ได้ ชุย เหวินเหวิน ดูจะเป็นคนรักหน้าตาของตัวเอง งั้นก็แน่นอนแล้วว่า.. เธอจะยอมรับว่าตัวเองไม่สามารถจ่ายเงินนี้ได้อย่างไร? ยิ่งในตอนนี้ใบหน้าของเธอก็ถูกตีจนบวมเป่งเช่นนี้แล้ว

“คุณพูดบ้าอะไร ฉันจะให้พวกคุณสองคนอยู่ที่นี่ แล้วทำไม.. คิดว่าฉันไม่มีเงินจ่ายงั้นเหรอ คุณมันกำลังดูถูกใครอยู่ไม่ทราบ?” ชุย เหวินเหวิน เหลือบมอง หลินฟาน อย่างเย็นชา