บทที่ 42 การจู่โจมของหมาป่าปีศาจสามตา
บทที่ 42 การจู่โจมของหมาป่าปีศาจสามตา
ใช้เวลาไม่นาน ชูเฟิงก็เดินเข้าไปในเขตอันตรายอีกครั้ง
ไม่รอให้พวกเขาเดินถึงโซนลึก ในป่าอันมืดมิด จู่ๆก็มีเงาสีดําพุ่งออกมา!
และมันคือหมาป่ายักษ์ที่มีสามตา!
หมาป่าปีศาจชนิดนี้พิเศษมาก เหนือหน้าผากมัน ยังมีตาที่สาม เป็นดวงตาแนวตั้งสีแดงเลือด!
ไม่เพียงเท่านั้น ความยาวลำตัวของหมาป่าปีศาจสามตาตัวนี้ มันทะลุสามเมตรเข้าไปแล้ว!
แม้ในบรรดาสัตว์ประหลาดระดับ B มันก็ยังจัดว่าทรงพลังอย่างยิ่ง!
และเป้าหมายที่มันเลือกโจมตีในครั้งนี้ ก็คือชูเซี่ย!
เห็นได้ชัด หมาป่าปีศาจสามตาตัวนี้สังเกตเห็นได้ด้วยสัญชาตญาณ ว่าชูเฟิงไม่ใช่คนที่ควรยั่วยุ ดังนั้นมันจึงเลือกชูเซี่ยเป็นเป้าหมาย!
จังหวะที่หมาป่าปีศาจกระโจนเข้ามา ชูเฟิงตอบสนองทันที!
เขาขมวดคิ้ว เตือนด้วยเสียงต่ำ“ระวัง!”
กระนั้น สิ่งที่ทำให้ผู้ชมทุกคนในห้องถ่ายทอดสดประหลาดใจก็คือ พอเอ่ยเตือนแล้ว ชูเฟิงไม่ได้ลงมือใดๆ
หลังจากที่เห็นร่างหมาป่ายักษ์กระโจนเข้ามาตรงหน้า ดวงตาของชูเซี่ยพลันเฉียบคม ตัดสินใจอย่างรวดเร็ว!
หลังเขายืดตรง แล้วเอนตัวไปข้างหลังในสภาพแข็งทื่อเหมือนสะพานเหล็ก!
และการกระทำนี้ ช่วยให้หลบเลี่ยงกรงเล็บของหมาป่าปีศาจสามตาได้อย่างหวุดหวิด!
ท่าสะพานเหล็กที่ชูเซี่ยใช้ มันคือหนึ่งในกลยุทธ์ช่วยชีวิตของศิลปะการต่อสู้
ในจังหวะที่คู่ต่อสู้ลงมือฉับไว แล้วไม่สามารถกระโดดหนีหรือเอี้ยวตัวหลบได้ ผู้ใช้งานท่านี้จะเกร็งทั้งร่างให้แข็งทื่อ แล้วเอนตัวไปข้างหลังหน้าชี้ฟ้าในพริบตา ปล่อยให้การโจมตีพุ่งผ่านไป ขณะที่สองเท้ายังคงตรึงอยู่กับพื้นอย่างแน่นหนาเหมือนตอกตะปู
นี่แหละคือท่าสะพานเหล็ก!
ยิ่งกังฟูสูงเท่าไร เวลาใช้ท่าสะพานเหล็กหลังก็จะสามารถแนบชิดติดพื้นได้มากเท่านั้น สิ่งสำคัญคือเมื่อใช้แล้วต้องดีดตัวขึ้นตั้งตรงดังเดิมอย่างว่องไว
และท่าสะพานเหล็กของชูเซี่ย ก็ถือว่าเป๊ะสมบูรณ์แบบ!
อย่างไรก็ตาม การโจมตีของหมาป่าปีศาจสามตา มันไม่ได้จบลงง่ายๆ
หลังจากที่ชูเซี่ยหลบกรงเล็บนี้ได้ มันก็อ้าปากเปื้อนเลือดของตน เผยคมเขี้ยวอีกครั้ง กัดไปที่ท้องของชูเซี่ยทันที!
พูดกันตามตรง ด้วยแรงกัดขนาดนี้ ถ้าโดนเข้าจังๆ เกรงว่าร่างของชูเซี่ยคงถูกฉีกขาดจากกัน
โชคดี ที่ความสามารถในการปรับตัวของชูเซี่ยนั้นสูงลิ่ว!
และสัญชาตญาณการต่อสู้ของเขาค่อนข้างเฉียบคม!
หมาป่าปีศาจสามตาจะโจมตีต่อเนื่อง!
ดังนั้น ชูเซี่ยจึงกลิ้งตรงไปด้านข้างอย่างไม่ลังเล
แม้ว่าจะดูทุลักทุเลไปบ้าง แต่เขาสามารถหลบเลี่ยงการโจมตีของหมาป่าปีศาจสามตาได้จริงๆ!
กรรร!!
เห็นการโจมตีตัวเองเองถูกหลบได้ครั้งแล้วครั้งเล่า
หมาป่าปีศาจสามตาโกรธจัด มันเงยหน้าขึ้นสูง ส่งเสียงหอนไปทางชูเซี่ย แล้วพุ่งชนอีกครั้ง
ยังไงก็ตาม เปลวไฟสีทอง วาดไปทางหมาป่าปีศาจสามตาอย่างกะทันหัน
ฟุ่มมม——
ลมหายใจมังกร เผาขนบนร่างของหมาป่าปีศาจสามตาไหม้เกรียมทันที!
ภายใต้เปลวเพลิงอันร้อนแรง หมาป่าปีศาจร้องโหยหวน
ทว่า ลมหายใจมังกรที่พ่นจากปากเสี่ยวจิน เห็นได้ชัดว่าไม่สามารถสังหารหมาป่าปีศาจได้ในทันที
ดวงตาที่สามของหมาป่าปีศาจ ทอแสงอย่างรุนแรง มันอดทนต่อความเจ็บปวดที่ถูกไฟไหม้ อ้าปากพุ่งเข้ากัดไปในตำแหน่งคอของชูเซี่ย!
อย่างไรก็ตาม ขณะนี้ ชูเฟิงก้าวมาข้างหน้าหนึ่งก้าว แล้วยื่นมือข้างหนึ่งออกไป บีบคอหมาป่าปีศาจสามตาอย่างแรง!
“ลูกหมาป่าน้อย อย่ากัดคนตามอำเภอใจ มันเสียมารยาท”
ชูเฟิงยิ้มหยี เอ่ยประโยคหนึ่ง
ว่าจบ มือขวาเขาก็บีบอย่างแรง
กร๊อบบบ!
ตามมาด้วยเสียงอันแผ่วเบา กระดูกคอของหมาป่าปีศาจสามตา แหลกเป็นผุยผง!
“？？？”
“ถ้าพูดได้ ตอนนี้หมาป่าปีศาจสามตาคงพูดว่า : แล้วที่ท่านผู้เฒ่าทำ แบบนี้มันเสียมารยาทไหม!”
“ผู้เฒ่าชูเฟิงสั่งสอนหมาป่าว่าทำแบบนี้มันไม่ดี แล้วก็ลงโทษมันโดยการบีบคอ!”
“ขอความเห็นใจให้หมาป่าปีศาจสามตาตัวนี้ด้วย!”
หลังจากสังหารหมาป่าปีศาจสามตาได้อย่างง่ายดาย ชูเฟิงก็เดินตรงไปที่ด้านข้างของชูเซี่ย ช่วยพยุงเขาขึ้นมา
จากนั้น เขาช่วยชูเซี่ยปัดฝุ่นบนตัว แล้วเอ่ยถาม“ลูกโอเคไหม?”
“ผมไม่เป็นไร” ชูเซี่ยสูดหายใจเข้าลึกๆ พยายามพูดอย่างใจเย็น “แต่ความเร็วของหมาป่าปีศาจตัวนี้ มันเหนือกว่าที่คาดไว้มาก”
ชูเฟิงพยักหน้า พูดอย่างเฉยเมย “นี่แหละคือสัตว์ประหลาดในสมรภูมิแห่งโชคชะตา และยังมีตัวที่ทรงพลังกว่ามันอีกมาก”
“หมาป่าปีศาจสามตาที่ลูกเพิ่งสู้กับมัน สมควรเป็นแค่สัตว์ประหลาดระดับ B”
“เหนือคลาส B ยังมีสัตว์ประหลาดระดับ A สัตว์ประหลาดระดับ S และตัวที่สูงกว่า”
“ดังนั้น ถ้าลูกอยากรอดชีวิตในสมรภูมิแห่งโชคชะตา ลูกก็ต้องมีพลังที่แข็งแกร่งกว่าพวกมัน!”
ได้ยินแบบนี้ แม้แต่ชูเซี่ยก็อดรู้สึกสะเทือนใจไม่ได้
จากนั้น ชูเฟิงพูดต่อไปว่า “จริงๆ แล้ว เมื่อครู่พ่อจะช่วยลูกแต่แรกก็ได้”
“เพียงแต่ว่า พ่อไม่เลือกทำแบบนั้น”
“ลองเดาสิว่าทำไม?”
ชูเซี่ย ผงะไปชั่วขณะหนึ่ง จากนั้นเขาก็พยักหน้าอย่างสงบ “เพราะว่าพ่อต้องการจะฝึกผม”
