บทที่ 3 การฝังศพทดแทน
ตอนที่ฉันสงสัยว่ามีอะไรผิดปกติกับโครงกระดูกนี้ คุณปู่พูดว่า: "หยางเอ๋อ โปรดตัดสินด้วยว่าคน ๆ นี้ทำอะไรในชีวิต และเขาตายได้อย่างไร เขาเป็นผู้ชาย ผู้หญิง หรือผู้หญิง คลอดบุตรกี่คนแล้ว ตายตอนเอายุเท่าไหร่ มีโรคประจำตัวอะไร จงอธิบายเท่าที่รู้เถอะ"
“คุณปู่ คุณกำลังทดสอบฉันอยู่หรือเปล่า” ฉันถาม
“แล้วแต่จะคิด!” คุณปู่หยิบมวนบุหรี่ขึ้นมา
ฉันคิดกับตัวเองว่า ข้อสอบนี้มันพิเศษเกินไปใช่ไหมล่ะ? เขาลากฉันลงจากเตียงกลางดึกแล้วพาฉันไปที่หลุมศพเพื่อขุดหลุมศพของคนอื่น คงไม่มีปู่คนใดในโลกที่ทำแบบนี้
“รีบไปดูเถอะ ที่นี่อากาศเย็นมาก ฉันเกรงว่ากระดูกเก่า ๆ ของฉันจะทนไม่ไหวหากอยู่ที่นี่นาน ๆ” ขณะที่ปู่พูดเช่นนี้ คุณปู่ก็กระทืบเท้า อย่างจริงจัง
ฉันสงบลงและมองดูโครงกระดูก บางครั้งก็มีการเคลื่อนไหวที่น่าสงสัยเกิดขึ้นรอบๆ หลุมศพ นอกจากนี้สถานที่นั้นมืดมนจนน่ารำคาญมาก! แต่เมื่อฉันสงบลง ฉันก็ค่อยๆ ขจัดสิ่งรบกวนสมาธิเหล่านี้ออกไป
โครงกระดูกที่ฉันต่อเข้าด้วยกันนี้มีความยาวตั้งแต่หัวจรดเท้าถึง 1.8 เมตร มันไม่วิทยาศาสตร์เลยที่จะคิดว่าคนๆ นี้จะเป็นผู้ชายตัวสูงในชีวิต แต่ฝ่าเท้าเล็กมาก อัตราส่วนระหว่างฝ่าเท้าต่อส่วนสูงประมาณ 1 ต่อ 7 ยิ่งส่วนสูงเท่าไร ฝ่าเท้าก็จะยิ่งยาวเท่านั้น เว้นเสียแต่ว่าบุคคลจะทำเท้าเป็นดอกบัวทองขนาด 3 นิ้ว เหมือนที่ผู้หญิงสมัยโบราณผูกไว้ เท้า.
ฉันจะไม่ยึดติดกับเรื่องนี้ชั่วคราวแล้วตัดสินเพศของบุคคลนี้ เมื่อพิจารณาจากความหนาของข้อต่อ ปฏิกิริยาแรกของฉันคือผู้ชาย แต่เมื่อดูกระดูกเชิงกรานที่ผ่อนคลายก็ชัดเจน ลักษณะของผู้หญิงและมีรอยที่กระดูกหัวหน่าวด้วย แผลเป็นจากการคลอดบุตร!
ฉันหยิบกะโหลกศีรษะขึ้นมาเพื่อยืนยันอายุ ดูจากการสึกหรอของฟัน เห็นได้ชัดว่าเขาเป็นผู้ใหญ่ในวัยสามสิบต้นๆ แต่เมื่อดูกระดูกต้นขาพบว่ากระดูกจะเบากว่าเล็กน้อยซึ่งเป็นสัญญาณของการสูญเสียแคลเซียมและงอเนื่องจากความเครียดมานานหลายปีลักษณะนี้ชัดเจนว่าเป็นของผู้สูงอายุซึ่งแปลกเกินไป...
ที่น่ารำคาญไปกว่านั้นคือแขนของคนๆ นี้ มีข้อต่อหนาๆ นี่น่าจะเป็นลักษณะของกระดูกขา เป็นไปได้ไหมที่คนๆ นี้เดินทั้งสี่ขาตั้งแต่เกิด?
โครงกระดูกนี้เต็มไปด้วยความขัดแย้งตั้งแต่หัวจรดเท้า ทำให้คนมองดูไม่แน่ใจมากขึ้นเรื่อยๆ แต่จู่ๆ ฉันก็เข้าใจความหมายที่ปู่หมายถึง การสอบครั้งนี้จะไม่ง่ายขนาดนั้น ฉันก็มีคำตอบอยู่ในใจแล้ว!
ฉันนั่งยองๆ นานเกินไป พอลุกขึ้นยืน รู้สึกวิงเวียน ตาดำคล้ำ ขาแข็งราวกับหิน มีก้นบุหรี่ขว้างต่อหน้าคุณปู่ ปรากฏว่า ผมนั่งยองๆ ดูอยู่ครึ่งชั่วโมงโดยไม่รู้ตัว
“เป็นยังไงบ้าง หยางเอ๋อร์” คุณปู่ถาม
“คนนี้อายุประมาณสามสิบปี เป็นทั้งชายและหญิง พอเกิดมาก็อาศัยอยู่ในเรือนจำตลอดทั้งปี เขาเดินสี่ขากินอาหารหยาบๆ และเขาก็ให้กำเนิดลูกเจ็ดหรือแปดคนด้วย” เด็กแปดคนและจมน้ำในเวลาต่อมา แล้วเขาก็ถูกฟันคอตาย“
“นี่คือข้อสรุปของคุณเหรอ?” คุณปู่ยิ้มเยาะ
“ใช่ เพราะนี่ไม่ใช่คนเลย!” ฉันพูด
“โอ้?” คุณปู่เริ่มสนใจ: “บอกฉันหน่อยสิว่าทำไมเขาไม่อยู่คนเดียว”
ยกเว้นหัวโครงกระดูกนี้ยืมมาจากสัตว์ทุกส่วน ขามาจากแกะ มือจากหมู กระดูกเชิงกรานมาจากแม่สุกรตัวอื่น มือและเท้าถูกปะติดปะต่อกันจนกระดูกหัก น่าจะเป็นจาก สุนัขและแมว
หากต้องระบุสาเหตุการเสียชีวิตของบุคคลนี้โดยพิจารณาจากบาดแผลที่กระดูกคอหักก็ถูกตัดศีรษะเสียชีวิต
หลังจากฟังสิ่งที่ฉันพูด คุณปู่พยักหน้าอย่างมีความสุข: "คุณสอนฉันได้ คนโบราณบอกว่าไม่มีหนังสือยังดีกว่ามีหนังสือทั้งหมด ถ้าคุณไม่สามารถบอกความแตกต่างระหว่างกระดูกมนุษย์กับสัตว์ได้ ถ้าบอกไปเท่าไหร่ก็เสียเวลา ดีมาก" ดีมากตระกูลซ่งของเรามีผู้สืบทอดแล้ว"
“แต่คุณปู่...” ฉันแสดงความสงสัย: “เกิดอะไรขึ้นกับโครงกระดูกนี้?”
คุณปู่หยิบบุหรี่ขึ้นมาแล้วเล่าถึงที่มาของโครงกระดูกประหลาดนี้——
นั่นคือเมื่อสามสิบปีก่อน
ขณะนั้น มีชาวบ้านคนหนึ่งชื่อ หวงซาน อยู่ในหมู่บ้านหยางชู ใกล้เขตมณฑล หวงซาน เป็นคนโสด ไม่รู้อะไรเลยนอกจากดื่ม เล่นการพนัน และปีนกำแพงหญิงม่ายกลางดึก เมื่อยังเยาว์วัย อายุ 20 กว่าปี ฆ่าแม่ตัวเองเสียสติ
แน่นอนว่าผู้ชายคนนี้หาเมียไม่ได้ เขายืมเงินจากทุกที่ตลอดทั้งวัน ชาวบ้านไม่ชอบเขามาก หวงซานไม่สามารถอยู่รอดในหมู่บ้านได้ เขาจึงออกไปทำงาน เขาทำงานที่งานก่อสร้างนี้ ไซต์สองวันและที่ร้านอาหารนั้นสองวัน ได้เงินแค่สองดอลลาร์ ก็เอาไปเล่นการพนัน
ครั้งหนึ่งเขาหนีไปพร้อมกับหนี้พนัน 5,000 หยวน เจ้าหนี้ไล่ไปที่หมู่บ้านและขอเงิน ตอนนั้นเป็นเงินมหาศาลมากพอที่จะสร้างบ้านสวย ๆ ในชนบทได้หลายหลัง ไม่มีใครในนั้น เป็นญาติและเพื่อนของเขาและบางคนถึงกับบอกว่าไม่รู้จักเขา
ไม่กี่วันต่อมา มีคนหยิบถุงพลาสติกสีดำขึ้นมาบนถนนบนภูเขาที่มีหัวมนุษย์เปื้อนเลือดอยู่ข้างใน และแจ้งตำรวจทันที! ตำรวจถ่ายรูปและตีพิมพ์ประกาศระบุตัวตนในหนังสือพิมพ์ ลุงของหวงซาน ผู้ห่างไกลจำศีรษะได้ว่าเป็นของ หวงซาน เด็กคนนี้คงถูกเจ้าหนี้ฆ่า ทุกคนคิดว่าเด็กคนนี้พยายามฆ่าตัวตาย นอกจากนี้ประชาชนในชนบทยังอนุรักษ์นิยมไม่ฟ้องร้อง ตำรวจไม่เปิดคดี สอบสวน คดีฆาตกรรมยังไม่คลี่คลาย
ศีรษะของหวงซาน ถูกส่งกลับไปยังหมู่บ้าน ทุกคนรู้สึกว่าตระกูลหวง อยู่ในสภาพที่น่าสังเวชจนพวกเขาตัดการร่วมประเวณีระหว่างพี่น้อง หวงซานไม่ได้ทิ้งศพไว้เลยจนกระทั่งเขาตายด้วยความกลัวว่าผีของเขาจะยังคงวนเวียนอยู่ ! มีคนรู้ว่าแม่ของ หวงซาน มาจากเฉาซาน ดังนั้นตามประเพณีใน เฉาซาน เขาจึงได้รับการ "ฝังศพทดแทน" ซึ่งก็คือการใช้กระดูกของสัตว์อื่น ๆ เพื่อสร้างร่างกายให้เขาและฝังเขา เพื่ออาศัยอยู่ ความสงบสุขหลังความตาย
หลังจากพูดถึงที่มาของโครงกระดูกนี้ คุณปู่ขอให้ฉันฝังกระดูกของ หวงซานกลับ หลังจากที่ฉันฝังเขาเสร็จแล้ว เขาก็หยิบกระดาษสีเหลืองกองหนึ่งออกมาจากแขนของเขา จุดไฟด้วยไม้ขีด แล้ววางไว้บนหลุมศพแล้วพูดว่า : “หวงซาน พี่สาม ฉันขอโทษที่รบกวนคุณ ฉันรู้ว่าคุณตายอย่างไม่ยุติธรรมและไม่มีลูกอยู่ข้างหลัง ฉันคงไม่สนใจเครื่องบูชาแบบนี้ ในวันรำลึกถึงคุณปีหน้าฉันจะทำแน่นอน ขอให้พระภิกษุและนักลัทธิเต๋าทำพิธีกรรมให้กับคุณและช่วยคุณได้!”
ทันทีที่ฉันพูดจบ ลมอันมืดมนก็พัดมาจากที่ไหนก็ไม่รู้ ทำให้แสงไฟสั่นไหว ดูเหมือนฉันจะได้ยินเสียงร้องแผ่วเบาผสมกับสายลม ห่อด้วยขี้เถ้ากระดาษ แล้วลอยขึ้นไปบนฟ้า
ภาพนี้ผมถึงกับอึ้ง คุณปู่เอามือกุมหัวผม และขอให้ผมคุกเข่าขอโทษสักสองสามครั้ง
พอลุกขึ้นมาลมแปลกๆ ก็หายไป ฉันถามปู่ด้วยเสียงสั่นเครือว่า “โลกนี้มีผีจริงหรือ?”
“บางสิ่งอาจเป็นเรื่องจริงถ้าคุณเชื่อ แต่จะไม่มีอะไรเกิดขึ้นหากคุณไม่เชื่อ แต่ หยางเอ๋อ คุณต้องจำไว้ว่าการตรวจสอบศพนั้นเป็นความผิดต่อผู้ตาย! ดังนั้นคุณต้องรักษาความเคารพนับถือไว้เสมอ เพื่อจะได้คู่ควรกับสวรรค์และโลก”
ฉันพยักหน้า: "ฉันจำได้!"
แต่แล้วใจของฉันก็เปลี่ยนไปและฉันสงสัยว่านั่นหมายความว่าฉันจะเป็นแพทย์นิติเวชในอนาคตได้หรือไม่ ฉันจึงถามว่า "คุณปู่ ฉันผ่านการทดสอบแล้ว แล้วฉันจะเป็นแพทย์นิติเวชให้กับลุงซุนในอนาคตได้ไหม"
“ไม่ ไม่อย่างแน่นอน จะต้องไม่ละเมิดกฎเกณฑ์ของบรรพบุรุษของตระกูลซ่ง!” คุณปู่ตะโกนอย่างเคร่งขรึม