บทที่ 442: ทหารที่ยอดเยี่ยม!
ถังเจิ้นที่กำลังนั่งอยู่บนเก้าอี้ตัวใหญ่มองดูพวกเยว่เชียนหัวด้วยสีหน้ามืดหม่นและไร้ซึ่งความเมตตาอย่างยิ่ง รอยยิ้มเหน็บแนมที่ปรากฏบนใบหน้ายังคงไม่หายไปไหนแม้เวลาจะผ่านไปนาน ถึงเขาจะไม่มีโอกาสได้ติดต่อใด ๆ กับพวกเอลฟ์มากนักก็ตาม แต่ไอ้กิตติศัพท์อันเลื่องชื่อลือชาของพวกมันเขาได้ยินมาจนหูชาแล้ว เอาแต่ใจ...