บทที่ 1401 : ประกอบพิธี (ตอนฟรี)

บทที่ 1401 : ประกอบพิธี (ตอนฟรี)

เฟอย่ารู้สึกยินดีเป็นอย่างยิ่ง ผู้อาวุโสสูงสุดพูดได้ดีมาก เร็วเข้า รีบหยุดฉัน ฉันไม่ต้องการที่จะไป!

“ผู้อาวุโสสูงสุดอย่าไปหยุดเธอ ด้วยความมั่นใจระดับนี้ เธอจะต้องทรงพลังมากแน่ๆ ดังนั้นแล้วเราควรปล่อยเธอไปจะดีกว่า” หวังเต็งกล่าว

การแสดงออกของเฟอย่าแข็งตัวอีกครั้ง

หวังเต็ง นายคือศัตรูตัวฉกาจของฉัน!

เธอระงับความโกรธและพูดตะคอก “ฮึ่ม นายคิดว่าทุกคนจะขี้อายเหมือนนายรึไง?”

“ใช่ใช่ ฉันเป็นคนขี้ขลาด เธอคือผู้กล้าหาญ ไปเลยสิ” หวังเต็งพยักหน้า เขาไม่ได้สนใจคำดูถูกของเธอเลย

“หวังเต็ง หยุดสุมไฟได้แล้ว เฟอย่า เธอเองก็เหมือนกัน อย่าประมาท หากมีอะไรเกิดขึ้น ฉันจะอธิบายเรื่องนี้ให้ปู่ของเธอฟังยังไง” ผู้อาวุโสสูงสุดไม่รู้จะหัวเราะหรือร้องไห้ดี

เฟอย่ารู้สึกไม่พอใจ

วิธีที่ชายชราปฏิบัติต่อชายหนุ่มและเธอนั้นแตกต่างกันโดยสิ้นเชิง เขาปฏิบัติต่อเธอเป็นเหมือนเด็ก

หวังเต็งยิ้มและหยุดแกล้งเธอ เขาแค่อยากแกล้งเธอเพื่อแก้แค้น

เขามองไปที่ยอดเขาที่เต็มไปด้วยหมอกด้วยสายตาที่จริงจัง ไม่มีใครรู้ว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่

มุมปากของเฟอย่ากระตุกเมื่อเธอเห็นสีหน้าของอีกฝ่าย

ชายคนนี้อยากจะปีนขึ้นไปบนภูเขาแบบลับๆ!

ทันทีที่ความคิดนี้ปรากฏขึ้น… มันก็ไม่มีทางหยุดเธอได้

หวังเต็งและคนอื่นๆ กลับไปที่บ้านของผู้อาวุโสสูงสุดและรอให้หัวหน้าเผ่าคนอื่นๆ มาถึงพร้อมกับแผ่นหินของพวกเขา

ไม่นานก็รุ่งสาง

ชาวไลท์เวลเว็ทจากชนเผ่าอื่นๆ ได้เดินทางมารวมตัวกันในบ้านของผู้อาวุโสสูงสุดแล้ว พวกเขาพูดคุยกันด้วยภาษาของพวกเขา

หลงหลี่พูดคุยกับพวกเขาก่อนที่พวกเขาจะเริ่มโต้เถียงกันอย่างดุเดือด

“เฮ้อ ฉันคิดว่าพวกเขาคงไม่อยากให้นายดูแผ่นหินของพวกเขาแล้วล่ะ” เฟอย่ามองด้วยความยินดี

“ถ้าฉันทำไม่ได้ เธอก็ทำไม่ได้เช่นกัน” หวังเต็งหลับตาลง

“ฉันไม่เหมือนกับนาย ปู่ของฉันทำข้อตกลงกับพวกเขาเอาไว้แล้ว” เฟอย่าพูดอย่างภาคภูมิใจ

“เธอยังไม่สามารถรับอะไรมาได้เลย ฉันคิดว่าเผ่าพันธุ์ของเธอคงจะส่งคนมาที่นี่มากมายแล้ว แต่มันก็คงไม่มีใครได้รับมรดกที่แท้จริงไปหรอกจริงไหม?” หวังเต็งถาม

เขาตีเธอถูกจุด เฟอย่าไม่รู้จะพูดอะไร ดังนั้นเธอจึงย้ายไปอยู่ข้างๆ ด้วยความรู้สึกหงุดหงิด

เธอทนไม่ไหวแล้ว “แม้ว่าคนอื่นจะทำไม่ได้ แต่ฉันก็ทำได้ ส่วนสำหรับนายแล้ว มันคงไม่มีความหวัง”

จากนั้นเธอก็มองดูชายหนุ่มอย่างเหยียดหยาม

หวังเต็งหัวเราะคิกคัก

เฟอย่ารู้สึกว่าเธอกำลังต่อยก้อนสำลี เธอไม่สามารถทำอะไรอีกฝ่ายได้เลย มันน่าโมโหมาก

(╬ ̄皿 ̄)=○#( ̄#)3 ̄)

บัดสบ!

ในท้ายที่สุด ผู้อาวุโสสูงสุดก็พูดอะไรบางอย่างด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม มันทำให้หัวหน้าเผ่าคนอื่นๆ เงียบลง

“หวังเต็ง มานี่สิ” ผู้อาวุโสสูงสุดกวักมือเรียกชายหนุ่ม

“มีอะไรกัน?” หวังเต็งเลิกคิ้วขึ้น ผลออกมาแล้ว

“หวังเต็ง เราจะมีทำพิธีกันในภายหลัง เธอและเฟอย่าจะสามารถศึกษาแผ่นหินได้หลังจากพิธีจบลงแล้ว” ผู้อาวุโสสูงสุดกล่าว

“ทำพิธี!” หวังเต็งตกตะลึง

“ใช่ เราจะทำพิธีเมื่อแผ่นหินทั้งหมดอยู่ที่นี่แล้ว” ผู้อาวุโสสูงสุดกล่าว

“ฉันไม่เห็นรู้เกี่ยวกับพิธีนี้เลย” หวังเต็งพยักหน้า เขาประหลาดใจแต่เขาก็ไม่ได้คิดมากเกี่ยวกับเรื่องนี้ นั่นคือวิถีของชาวไลท์เวลเว็ท และเขาก็เคารพความปรารถนาของพวกเขา

“พิธีของเผ่าไลท์เวลเว็ท? ฉันได้ยินมาจากปู่ของฉันแล้ว ฉันอยากเห็นมันมาโดยตลอด” เฟอย่าโน้มตัวลงมา เธอรู้สึกตื่นเต้น

ท้องฟ้าเริ่มมืด

ชาวขนฟูเริ่มยุ่ง พวกเขาเตรียมสิ่งของที่จำเป็นสำหรับประกอบพิธี ผู้อาวุโสสูงสุดนำหวังเต็งและคนอื่นๆ ไปที่หุบเขาด้านหลัง

แท่นประกอบพิธีโบราณขนาดใหญ่ปรากฏขึ้นต่อหน้าหวังเต็ง

เสาหินหนากระจัดกระจายอยู่รอบๆ แท่นบูชา ชาวไลท์เวลเว็ทจุดไฟขึ้นมาและทั่วทั้งสถานที่ก็สว่างขึ้น

เปลวเพลิงเป็นสีขาว มันให้ความรู้สึกที่ศักดิ์สิทธิ์

หวังเต็งมองดูเปลวเพลิงอย่างอยากรู้อยากเห็น พวกมันไม่ได้ทรงพลังเท่ากับเปลวเพลิงศักดิ์สิทธิ์ของเขา พวกมันสว่างขึ้นมาจากวัตถุธาตุแสงพิเศษบางอย่าง