1288 - ยังเป็นมนุษย์อยู่หรือไม่
1288 - ยังเป็นมนุษย์อยู่หรือไม่
หยกนี้มีราคาแพงอย่างยิ่ง เย่ฟ่านใส่ติดตัวไว้ตั้งแต่อยู่ในโลกของตัวเอง จนกระทั่งมาถึงทุ่งดวงดาวเป่ยโต้วมันก็ไม่เคยห่างจากเขาแม้แต่ครั้งเดียว
ในตอนนี้เขากำลังออกเดินทางไกลและเย่ฟ่านจึงมอบมันให้กับจี้จื่อเยว่เพื่อเป็นของขวัญ
วานรศักดิ์สิทธิ์ ต้วนเต๋อ ตงฟางเย่ จักรพรรดิดำ ล้วนให้ความสนใจกับหยกชิ้นนี้
“เย่ฟ่าน…” จี้จื่อเยว่ร้องไห้เสียงดัง
ตงฟางเย่และคนอื่นๆ ก็เต็มไปด้วยความเศร้าโศกอย่างถึงที่สุด นี่เป็นการจากลาที่ไม่มีโอกาสพบกันอีกแล้ว ดังนั้นหลายคนจึงยากที่จะทำใจยอมรับได้
“ลาก่อนสหายข้า!”
นี่เป็นคำพูดสุดท้ายของเย่ฟ่านก่อนที่ร่างของเขาจะตกลงบนแท่นบูชาห้าสี
ยอดฝีมือทุกคนในโลกต่างเฝ้าดูอย่างเงียบๆ และพวกเขาก็ตกใจเป็นอย่างมากเมื่อรู้ว่าเย่ฟ่านกำลังจะออกเดินทางจากโลกนี้อีกครั้ง!
“ร่างศักดิ์สิทธิ์เซียนโบราณกำลังจะจากไป!”
“เขากลับมาที่โลกอีกครั้งหลังจากหายตัวไปสิบสองปี และตอนนี้เขาจะมีโอกาสกลับมาอีกหรือไม่ แต่อย่างน้อยหนึ่งในผู้ที่มีโอกาสเป็นจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่มากที่สุดได้หายไปจากโลกแล้ว!”
มีผู้คนพูดคุยกันอย่างเข้มข้น สิ่งมีชีวิตโบราณจำนวนมากต่างเต็มไปด้วยความกระตือรือร้น แต่สำหรับเผ่าพันธุ์มนุษย์นี่เป็นความเสียหายอย่างที่ไม่อาจกู้คืนได้
“การต่อสู้บนเส้นทางแห่งจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่ที่ไม่มีร่างศักดิ์สิทธิ์เซียนโบราณนั้นไม่มีทางเกิดขึ้นได้ สักวันหนึ่งเขาจะกลับมาอีกครั้ง”
สิ่งมีชีวิตเผ่าพันธุ์มนุษย์คร่ำครวญด้วยความเศร้าโศก ในอดีตนั้นร่างศักดิ์สิทธิ์เซียนโบราณจะเป็นหนึ่งในผู้ที่มีโอกาสกลายเป็นจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่มากที่สุด
แม้ว่าพวกเขาจะไม่ได้ประสบความสำเร็จในทุกๆครั้ง แต่สุดท้ายพวกเขายังคงเป็นคู่ต่อสู้ที่แข็งแกร่งที่สุดของจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่เสมอ
ในการต่อสู้เมื่อครั้งอดีตนั้นพวกเขาไม่รู้ว่าร่างศักดิ์สิทธิ์เซียนโบราณทรงพลังมากแค่ไหน แต่ในปัจจุบันนี้เย่ฟ่านนั้นคืออัจฉริยะที่ไม่มีใครเทียบได้อย่างแน่นอน
หลายคนในเผ่าโบราณรู้สึกโล่งใจเป็นอย่างมาก แม้กระทั่งเทียนหวงจื่อที่มีความเกลียดชังต่อเย่ฟ่านอย่างถึงที่สุดก็ยังเกิดความพึงพอใจเช่นกัน
“จี้หยกนี้…”
ต้วนเต๋อจ้องมองไปยังหยกแกะสลักในมือของจี้จื่อเยว่ มันเป็นสีเขียวล้วนไม่มีรอยคมมีดแม้แต่น้อย มันดูไม่เหมือนสิ่งที่ถูกแกะสลักขึ้นมา
“มันดูคล้ายกับจี้หยกที่ถูกโยนลงบนแท่นเต๋า นี่เป็นสมบัติของจักรพรรดิอู่ซือหรือไม่?”
เขาพึมพำเบาๆ และเหลือบมองที่จี้จื่อเยว่ เป็นไปได้หรือไม่ว่าเย่ฟ่านจะเป็นจักรพรรดิอู่ซือและจี้จื่อเยว่คือเซียนหญิงที่เป็นคนรักของเขา?
จี้หยกนี้มีลักษณะคล้ายกับจี้หยกชิ้นนั้นราวกับเป็นสมบัติชิ้นเดียวกัน
แต่สุดท้ายเขาก็ส่ายหน้า จักรพรรดิดำยืนยันอย่างหนักแน่นว่าจักรพรรดิอู่ซือยังมีชีวิตอยู่ ดังนั้นเย่ฟ่านไม่มีทางเป็นจักรพรรดิอู่ซือกลับชาติมาเกิดอย่างแน่นอน
“ร่างศักดิ์สิทธิ์เซียนโบราณไม่ได้แก่ชราเหมือนผู้อื่น ตอนนี้เขากำลังตั้งพิกัดของแท่นบูชาห้าสี!”
สิ่งมีชีวิตโบราณมากมายอุทานด้วยความตกใจ พวกเขามองผ่านเส้นทางเชื่อมต่อของแท่นบูชาภายในวิหารบรรพชนและเห็นเย่ฟ่านกระโดดลงไปที่แท่นบูชาห้าสีโดยที่ร่างกายของเขาไม่ได้รับผลกระทบอะไรเลย
มิหนำซ้ำตอนนี้เขายังเริ่มตั้งพิกัดของแท่นบูชา เห็นได้ชัดว่าพร้อมที่จะเคลื่อนย้ายออกจากที่นี่ในเวลาสั้น
เย่ฟ่านกลืนของเหลวที่ได้รับจากต้นเฟิ่งหวงหนึ่งหยด จากนั้นจิบน้ำพุศักดิ์สิทธิ์เป็นส่วนเสริมและทำให้พลังชีวิตของเขาเบ่งบานออกมาอย่างไม่รู้จบ
ในเวลานี้ เผ่าพันธุ์โบราณจากภูเขาหงส์ร่วงหลายสิบคนบินลงไปที่แท่นบูชาห้าสี ผู้นำของพวกเขาคือชายวัยกลางคนซึ่งเป็นราชาผู้ยิ่งใหญ่คนหนึ่ง
“เจ้าไม่อาจออกจากที่นี่ได้ เจ้าจะต้องตายอยากอนาถ!” เขาเยาะเย้ยอย่างเคร่งขรึม
ในความเป็นจริงพวกเขาไม่ได้เป็นศัตรูอะไรกัน อย่างไรก็ตามเผ่าพันธุ์โบราณทั้งหมดล้วนปรารถนาที่จะรื้อถอนท่านบูชาห้าสีนี้ออกไป ดังนั้นพวกเขาจึงไม่อาจปล่อยให้เย่ฟ่านสร้างความเสียหายต่อแท่นบูชาห้าสีได้
จี้จื่อเยว่ วานรศักดิ์สิทธิ์ และคนอื่นๆ รู้สึกตกใจเป็นอย่างมาก ในขณะนี้มีราชาผู้ยิ่งใหญ่หลายคนจากเผ่าพันธุ์โบราณกำลังกระโดดลงไปที่แท่นบูชาห้าสี
เห็นได้ชัดว่าพวกเขาต้องการจะฉีกร่างของเย่ฟ่านออกเป็นชิ้นๆ
“เลวทรามเกินไปแล้ว!”
สุนัขสีดำตัวใหญ่โกรธเคืองแต่ไม่สามารถช่วยเหลืออะไรได้
“เย่ฟ่าน!”
คิ้วของจี้จื่อเยว่ขมวดเข้าหากัน ดวงตาของนางกวาดไปมาและต้องการหาวิธีช่วยเหลือ
“ให้ตายเถอะ!” แม้แต่ฉีลั่วก็ยังอดกลั้นความโกรธแค้นไม่ได้
ในเวลาต่อมาราชาผู้ยิ่งใหญ่จากเผ่าพันธุ์โบราณคนหนึ่งก็หัวเราะขึ้น เขาก้าวไปข้างหน้าแล้วกล่าวว่า
“เจ้าคือคนที่ฆ่าลู่ตงไหลน้องชายของข้า!”
นี่คือราชาตงจ้านผิงแห่งเผ่าอวี้เซิน น้องชายของเขาถูกเย่ฟ่านสังหารในเมืองศักดิ์สิทธิ์เหตุการณ์ครั้งนี้ทำให้เขาสาบานไว้ว่าจะต้องฆ่าเย่ฟ่านให้ได้
ในขณะนี้ยอดฝีมือจากเผ่าพันธุ์โบราณทุกเผ่าพันธุ์ที่มีปีกต่างบินลงไปที่แท่นบูชาห้าสี เย่ฟ่านคือศัตรูของพวกเขาทุกคนดังนั้นเผ่าพันธุ์โบราณจะไม่มีทางปล่อยให้เย่ฟ่านรอดชีวิตออกไปได้
“เจ้าคิดว่าตัวเองเป็นใคร ภายในดินแดนต้องห้ามแห่งชีวิตนี้ต่อให้เป็นราชาปราชญ์ศักดิ์สิทธิ์มาด้วยตัวเองยังไม่ใช่คู่ต่อสู้ของข้า!”
เย่ฟ่านกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชา เส้นผมสีดำสนิทเริ่มโบกสะบัดอย่างบ้าคลั่ง
จากนั้นภายใต้เสียงคำรามของเขาเย่ฟ่านได้พุ่งไปข้างหน้าและฉีกกระชากร่างกายของสิ่งมีชีวิตโบราณที่อยู่บนแท่นบูชาห้าสีให้แหลกละเอียดอย่างง่ายดาย
เผ่าพันธุ์โบราณทั้งหมดตกตะลึงอย่างถึงที่สุด พวกเขาไม่คิดว่าเย่ฟ่านจะมีความแข็งแกร่งถึงขนาดนี้ และก่อนที่พวกเขาจะมีโอกาสกรีดร้องผู้คนจำนวนมากก็ถูกสังหารไปแล้ว
ร่างกายนี้มีพลังขนาดไหน? เมื่อพลังศักดิ์สิทธิ์ไม่สามารถใช้งานได้ย่อมหมายความว่าพวกเขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องใช้ความแข็งแกร่งทางร่างกายต่อสู้กัน
เย่ฟ่านคือร่างศักดิ์สิทธิ์เซียนโบราณ ร่างกายของเขาแข็งแกร่งยิ่งกว่าวัสดุที่ใช้สร้างอาวุธครึ่งก้าวเต๋าสุดขั้วด้วยซ้ำ ดังนั้นเมื่อต่อสู้กับคนที่ไม่มีพลังศักดิ์สิทธิ์และทักษะเต๋าคนเหล่านั้นก็ไม่ต่างอะไรจากเด็กทารกเมื่อยืนอยู่ต่อหน้าเย่ฟ่าน
“ไม่จำเป็นต้องบอกชื่อของพวกเจ้ากับข้า เพราะข้าไม่เคยจดจำชื่อของคนตาย”
เย่ฟ่านก้าวไปข้างหน้าและเตะราชาตงจ้านผิงตกลงจากแท่นบูชาห้าสี
“เจ้า... ยังเป็นมนุษย์อยู่หรือเปล่า?”
ราชาผู้ยิ่งใหญ่จากเผ่าพันธุ์โบราณจำนวนมากกรีดร้องด้วยความกลัว
อย่างไรก็ตามภายใต้การเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วของเย่ฟ่าน พวกเขาทุกคนถูกโยนลงจากแท่นบูชาห้าสีและกลายเป็นเพียงฝุ่นผงในเวลาไม่กี่ลมหายใจเท่านั้น
“แน่นอนว่าข้าเป็นมนุษย์!”
“เจ้า …”
ราชาโบราณคนสุดท้ายที่ขึ้นไปบนแท่นบูชาห้าสีกรีดร้องด้วยความกลัว แต่สุดท้ายชะตากรรมของเขาก็ไม่แตกต่างอะไรจากผู้อื่น!
“โชคดีที่เขาจากไป ไม่เช่นนั้นในอนาคตอาจมีองค์ชายโบราณอีกหลายคนถูกฆ่าตาย”
ยอดฝีมืออาวุโสของเผ่าพันธุ์โบราณสูดลมหายใจอย่างหนาวเหน็บ เมื่อสิ่งมีชีวิตระดับปราชญ์ไม่อาจลงมือได้ เย่ฟ่านก็แทบจะเรียกได้ว่าอยู่ยงคงกระพัน ไม่มีใครเอาชนะเขาได้
เย่ฟ่านหยิบน้ำพุศักดิ์สิทธิ์ขึ้นมาดื่มเพื่อเพิ่มพลังชีวิตให้กับตัวเองเล็กน้อย จากนั้นเขาก็นำผลไม้ศักดิ์สิทธิ์ออกมาและเริ่มรับประทานพวกมันไปพร้อมกับการตั้งพิกัดของแท่นบูชาห้าสี
ที่ฝั่งจงโจว ดวงตาของผู้คนจำนวนมากเป็นสีแดงก่ำ นั่นคือกิ่งและใบของอย่าเซียนซึ่งเกิดอยู่บนยอดเขาศักดิ์สิทธิ์
ก่อนหน้านี้มีผู้คนจำนวนมากวิ่งขึ้นไปบนยอดเขาเพื่อครอบครองสมุนไพรเหล่านี้แต่สุดท้ายกลับยังไม่มีผู้ใดประสบความสำเร็จในการแย่งชิงมันมาได้แม้แต่ต้นเดียว
มิหนำซ้ำผู้คนจำนวนมากก็ถูกสังหารจากพลังแห่งความรกร้างอย่างโหดร้าย สิ่งนี้ยิ่งทำให้สมบัติที่อยู่ในมือของเย่ฟ่านสร้างความอิจฉาให้กับผู้คนอย่างไม่สิ้นสุด
ท่ามกลางสายตาตกตะลึงของผู้คนมากมายนับไม่ถ้วน ในขณะนี้กระแสน้ำวนสีทองได้ปรากฏขึ้นในความว่างเปล่า ในเวลาต่อมาหญิงสาวผู้งดงามซึ่งสวมกระโปรงสีขาวได้ปรากฏตัวออกมาจากกระแสน้ำวนสีทองนั้น!
หลี่เสี่ยวม่านนั่นเอง
…………….