บทที่ 207:เขตแดนระหว่างเทพและมนุษย์

เมื่อเรือมาถึงเมืองเหวยกัง ฟางซิ่ว ถามจางเฮมิง ที่อยู่ข้างๆ ว่า "คุณมีแผนสำหรับอนาคตหรือไม่"

ฝูงนกนางนวลบินขึ้นจากชายฝั่ง จากระยะไกล สามารถมองเห็นทิวทัศน์อันงดงามของเมือง เว่ยกัง กลีบดอกไม้ในฤดูใบไม้ร่วงเริงระบำบนถนนเลียบชายฝั่ง มองเห็นน้ำทะเลสีฟ้าใส แม้กระทั่งปะการังและปลาที่ก้นทะเลก็มองเห็นได้

เรือสำราญหลายลำจอดทอดสมออยู่ที่ท่าเรือ เมือง เว่ยกัง กลายเป็นเมืองท่องเที่ยวที่มีชื่อเสียงไปแล้ว เนื่องจากมีเหตุการณ์พิเศษเกิดขึ้นบ่อยครั้ง แม้ว่าปัจจัยด้านความปลอดภัยและระดับอันตรายจะเพิ่มขึ้น แต่ก็ยังดึงดูดผู้ที่ชื่นชอบเรื่องลึกลับจากทั่วทุกมุมโลกให้มาสำรวจตะวันออกอันน่าอัศจรรย์ในจินตนาการของพวกเขา

ในความเป็นจริง นวนิยายหลายเล่มเมื่อเร็วๆ นี้จะใช้เมืองเหวยกังเป็นพื้นหลัง โดยบรรยายถึงเหตุการณ์เหนือธรรมชาติและไม่ธรรมดาที่เกิดขึ้นที่นั่น เช่น ผีในกระจก ซอมบี้ ผีปอบ การสืบเชื้อสายมาจากเทพเจ้าชั่วร้าย และอื่นๆ

พวกเขาหลายคนเคยอยู่ที่นั่นมาก่อน และด้วยความสวยงาม ความรักและความเกลียดชัง พวกเขากลายเป็นที่นิยมเป็นพิเศษ และผู้คนเชื่อว่าพวกเขามีตัวตนอยู่จริง

จางเฮมิงลงไปยังท้องลึกสีคราม และในเวลานั้นท้องฟ้าสีคราม และทิวทัศน์ที่สวยงามของเมืองเหวยกัง ทำให้เกิดความทรงจำอันลึกซึ้งในตัวเขา เป็นเวลาหลายสิบปีแล้วที่เขาได้เห็นสีเขียวของเมืองเหวยกัง การเปลี่ยนแปลงที่นี่ยิ่งใหญ่เกินไปเมื่อเทียบกับตอนที่เขามาที่นี่ครั้งแรก

"ฉันวางแผนที่จะอยู่ในประเทศและเลือกสถานที่ที่มีทิวทัศน์สวยงาม ภูเขาและแม่น้ำเพื่อฝึกฝนในช่วงเวลาหนึ่ง ฉันจะทิ้งมรดกของฉันไว้ในโลกสมัยใหม่ด้วย!

“หลังจากนั้น ฉันจะเข้าสู่อาณาจักรแห่งขุนเขาและท้องทะเลและลองเสี่ยงโชคดู ฉันจะทะลวงไปสู่ระดับที่สามในอีก 40 ปีข้างหน้า จากนั้นจะทะลวงไปยังระดับที่สี่ มีข่าวลือว่าหลังจากทะลวงไปถึงระดับที่สี่ อายุขัยของข้าจะเพิ่มขึ้นเป็นพันปี เมื่อถึงเวลานั้น ข้าจะสามารถมีชีวิตที่ไร้ความกังวลและเป็นอิสระ” เมื่อ จางเหอหมิงพูดถึงจุดนี้ เขาไม่มีความมั่นใจมากนัก

"หากไม่ได้ผล ฉันอาจจะต้องเริ่มวางแผนเพื่อเดินไปตามเส้นทางของ กลิ่นเครื่องหอมศักดิ์สิทธิ์ และกลายร่างสีทองของเทพเจ้า"

ลมทะเลพัดผ่าน ฟางซิ่ว และ จางเฮมิง ซึ่งยืนอยู่บนคันธนูก็เงียบลง

อย่างไรก็ตาม หนึ่งสัปดาห์ต่อมา ฟางซิ่ว ไม่ได้รับข่าวคราวของ ชิงหยาง, เจียอี้ และคนอื่นๆ ที่กลับมายัง โลกสมัยใหม่ เขากลับเห็นจางเหอหมิงอีกครั้ง

และคราวนี้เขาเห็นเขาทางโทรทัศน์

ฟางซิ่วนั่งบนโซฟาและดูพิธีสืบทอดพระสังฆราชองค์ที่ 66 ซึ่งจัดขึ้นโดย ภูเขาหลงหู่ ทางทีวี ถ่ายทอดสดโดยช่องการท่องเที่ยวระดับเมือง

ทันใดนั้นเขาก็จำจางเฮมิง  ก่อนที่พวกเขาจะแยกทางกัน ในเวลานั้น ฟางซิ่ว คิดจริงๆว่าผู้ชายคนนี้กำลังมองหาสถานที่ที่สวยงามเพื่อทิ้งมรดกของเขาไว้ เขาไม่ได้คาดหวังว่าเขาจะทำให้เกิดความโกลาหลครั้งใหญ่เช่นนี้

จางเฮมิง อาจวางแผนไว้นานแล้ว และรัฐบาลต้องรอคอยและอนุมัติการกระทำของ จางเฮมิง ผู้ฝึกฝนที่ทรงพลังของรุ่นหลังทิ้งออร์ทอดอกซ์ของตัวเองไว้ในโลกสมัยใหม่และในประเทศเป็นธุรกิจที่ทำกำไรได้อย่างมากไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตาม

เมื่อถึงจุดนี้ ผู้ยิ่งใหญ่และผู้ฝึกฝนต่างหลั่งไหลกันไปที่อาณาจักรแห่งขุนเขาและท้องทะเลเป็นฝูง ๆ โดยไม่หวนกลับมาอีก ผู้คนในโลกสมัยใหม่ค่อย ๆ ตระหนักว่าสำหรับโลกสมัยใหม่ไม่ได้มีเสน่ห์อะไรเลย มันเป็นโลกที่เต็มไปด้วยเทพอสูร ซากปรักหักพังโบราณ และมรดกของอมตะเต๋า

นี่คือสิ่งที่ดึงดูดพวกเขา มันเป็นอนาคตที่เป็นของพวกเขา ตราบใดที่พวกเขายังเป็นผู้ยิ่งใหญ่ที่มีความทะเยอทะยานและทะเยอทะยาน ในที่สุดพวกเขาก็จะเข้าสู่ประตูแห่งทวยเทพและปีศาจและอยู่ในโลกนั้น

นั่นเป็นความจริงโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อการสำรวจ พระเจ้าแผ่นดิน ได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว แม้ว่าพวกเขาจะตาย พวกเขาก็จะตายในโลกแห่งเทพและปีศาจ

โลกของเทพเจ้าและปีศาจได้กลายเป็นโลกหลักของผู้อยู่เหนือธรรมชาติและผู้ฝึกฝน ในขณะที่โลกหลักได้กลายเป็นท่าเรือสำหรับพวกเขาในการพักผ่อนและสูดลมหายใจหลังจากการต่อสู้ที่ดุเดือดของพวกเขา แต่สุดท้ายแล้วพวกเขาก็จะกลับไปยังโลกแห่งเทพและปีศาจ ชีวิตและอนาคตของพวกเขาส่วนใหญ่ขึ้นอยู่กับโลกใบนั้น ไม่ใช่โลกหลัก

ภายใต้สถานการณ์ดังกล่าว ผู้คนที่เฝ้าระวังและพยายามควบคุม  ลดลง พวกเขาเริ่มดึงดูด เหนือธรรมชาติ ให้อยู่ในโลกสมัยใหม่แทน ในความเป็นจริงพวกเขากลัวว่าพวกเขาจะไม่กลับมา ผู้ยิ่งใหญ่ที่ทรงพลังที่สามารถทิ้งมรดกและเวทมนตร์ นักพรต ไว้ในโลกสมัยใหม่ได้รับการต้อนรับมากยิ่งขึ้น

พวกเขารู้ว่าท้ายที่สุดแล้ว จางเฮมิงจะกลับไปยังอาณาจักรแห่งขุนเขาและท้องทะเลและโลกสมัยใหม่จะเป็นช่วงเวลาสั้นๆ ในชีวิตของเขาเท่านั้น

ฟางซิ่วใช้รีโมทคอนโทรลเพื่อเพิ่มระดับเสียง บนหน้าจอเป็นนักพรต อายุน้อยที่มีแขนเดียว ล้อมรอบด้วยสาวกนับหมื่นของ ลัทธิเต๋า เขาสวมเสื้อคลุม นักพรต สีเหลืองสดใส และยืนอยู่ที่หอฟ้าเทียนถานในฐานะ เทนชิ ใหม่ของ ลัทธิเต๋า ซึ่งเป็นประธานของ สำนักลัทธิเต๋าหมื่นธรรม

ปัจจุบันไม่มีชื่อ เทนชิ อย่างเป็นทางการ อย่างไรก็ตาม ในสายตาของคนส่วนใหญ่ จางเหอหมิง เทียบเท่ากับ เทนชิ ที่ 66

ฉากนี้ยิ่งใหญ่มากจนสามารถมองเห็นเรือได้บนผิวน้ำ และมองเห็นทะเลของผู้คนที่เชิงเขา วัดเต๋าทั้งหมดคึกคักไปด้วยกิจกรรม เกือบจะเหมือนตลาด มีแม้กระทั่งสถานีโทรทัศน์ที่มาสัมภาษณ์เขา และโดรนที่บินขึ้นไปบนท้องฟ้าก็กำลังถ่ายภาพทางอากาศ มันเป็นภาพที่น่าตื่นตาตื่นใจ และแม้แต่เน็ตก็เต็มไปด้วยความอยากรู้อยากเห็นเกี่ยวกับตัวตนที่แท้จริงของจางเฮมิง

นอกจากนี้ ยังมีข่าวลือเกี่ยวกับ เหนือธรรมชาติ และ โลกแห่งเทพและมาร และหลายคนเชื่อว่า จางเฮมิง ไม่ใช่คนธรรมดา นั่นเป็นความจริงโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อพิจารณาว่าเขาไม่มีแขนและท่าทางที่เหนือธรรมชาติของเขา ทุกคนเชื่อว่าเขาเป็นผู้เชี่ยวชาญของนิกายเต๋า

เป็นไปไม่ได้ที่จะบอกว่ามีกี่คนที่มาร่วมสนุกและทำความคุ้นเคยกับจางเหอหมิง อย่างไรก็ตาม จางเฮมิง  ไม่ได้พูดอะไรเลย และไม่ได้แสดงเทคนิคอมตะใดๆ มันเกือบจะดูเหมือนการชุมนุมเต๋าธรรมดาน้ำและดินเวทมนตร์ มันมีชีวิตชีวา ลึกลับ แต่ก็ไม่มีอะไรผิดปกติ

“ผู้ชายคนนี้มีส่วนเกี่ยวข้องกับจาง เทนชิจริงหรือ?

อย่าบอกนะว่าเป็นแค่พวกหน้าด้านพูดไร้สาระ? "

ฟางซิ่วรู้สึกว่าเพื่อให้รู้จักจางเฮมิง ผู้ซึ่งถือได้ว่าเป็นอมตะที่แท้จริงในโลกนี้ในฐานะผู้นำของพวกเขา และได้รับมรดกของจางเหอหมิง คนเหล่านั้นต้องทำอย่างแน่นอน พวกเขาโห่ร้องและกระโดดคุกเข่าขอร้องให้จางเฮมิงทำ

จางเฮมิง ไม่สนใจชื่อเสียงจอมปลอมนี้ และเขายิ่งไม่เต็มใจที่จะเป็นผู้นำของกลุ่มมนุษย์ มันไม่มีความหมาย หากไม่ใช่เพราะความจริงที่ว่าเขารู้สึกว่าหนทางข้างหน้านั้นยากลำบาก เส้นทางสู่ความเป็นอมตะนั้นเต็มไปด้วยการพลิกผัน และเขาผ่านเหตุการณ์ต่างๆ มากมาย จางเฮมิง ก็คงไม่คิดที่จะจากไป มรดกเต๋าของเขาในความเป็นจริง

ถ้าเขามีโอกาสเป็นอมตะร้อยเปอร์เซ็นต์จริงๆ ใครจะสนใจเรื่องมรดก? เขาสามารถมีชีวิตที่เป็นอิสระและเป็นอิสระได้ และการจัดตั้งนิกายและรับสาวกก็เพื่อความสะดวกเท่านั้น

เมื่อเขารู้สึกว่าหนทางข้างหน้าไม่แน่นอน เขาจะกังวลว่ามรดกทุกอย่างของเขาจะถูกทำลาย เขาต้องการทิ้งเครื่องหมายไว้ในโลกให้ลูกจำและระลึกถึงเขา เมื่อถึงเวลานั้นมรดกและศิษย์จะเป็นของศิษย์โดยที่แท้จริง

เมื่อเขานึกถึงวิธีที่จางเฮมิงตั้งชื่อเล่นให้ตัวเองว่าเทนชิ และนามสกุลของเขาคือจางได้อย่างไร และชื่อของเขาฟังดูเหมือนนักพรตเต๋าผู้อยู่เหนือธรรมชาติได้อย่างไร เขาก็ตระหนักว่าบางทีจางเฮมิงอาจมีความเชื่อมโยงกับเขาจริงๆ

"แต่ตอนนี้ ฉายาของเขาคือปรมาจารย์แห่งสวรรค์สมควรได้รับอย่างแท้จริง!"

ตอนนี้ จางเฮมิง ได้ปรากฏตัวขึ้น ภูเขาหลงหู่ ได้กลายเป็นสถานที่ ลัทธิเต๋า ที่สำคัญในโลกแห่งความเป็นจริง มันสืบทอดเทคนิคลัทธิเต๋า ที่สืบทอดมาของ จางเฮมิง เช่นเดียวกับ ลัทธิเต๋า ของไอเท็มวิเศษและเครื่องรางของขลัง ฟางซิ่ว สามารถจินตนาการได้ว่าโลกแห่งความเป็นจริงตอนนี้เป็นสถานที่ที่มีเสือหมอบและมังกรที่ซ่อนอยู่

สิ่งต่าง ๆ ดูเหมือนจะดำเนินไปอย่างราบรื่นในโลกแห่งความเป็นจริง พวกเหนือธรรมชาติส่วนใหญ่ได้เข้าสู่พอร์ทัลเทพมารและเข้าสู่อาณาจักรแห่งขุนเขาและท้องทะเล ในขณะนี้ พวกเขาอยู่ในทวีปตะวันออก ทวีปทางใต้ หรือเกาะอมตะในทะเล

ผู้ฝึกฝนส่วนใหญ่ที่ยังคงอยู่เป็นผู้ฝึกฝนธรรมดาที่ไม่สามารถสร้างความวุ่นวายได้มากนัก ดังนั้นโลกแห่งความเป็นจริงจึงค่อนข้างสงบสุขและไม่มีอะไรผิดปกติเกิดขึ้น

ฟางซิ่ว เรียกดูฟอรัม  เนื่องจากมีนักทิพย์นิยมกว่าสามสิบคนที่กลับมาพร้อมกับฟางซิ่ว ตอนนี้จึงมีรายการยอดเยี่ยมมากมาย ยาเม็ด เครื่องรางของขลัง เลือดที่ตกทอดมา และรายการอื่น ๆ ดังกล่าว

ในความเป็นจริง ยาอายุวัฒนะที่ปรุงจากเลือดของสัตว์วิญญาณประเภทหนอนและมังกรก็ปรากฏขึ้นเช่นกัน