บทที่203:พลังแห่งการบูชา

โลกหยินเป็นโลกแห่งความตาย เมื่อวิญญาณของคนที่ตาย นั้นออกจากร่างพวกเขาจะถูกนำวิญญานไปยังโลกหยินโดยธรรมชาติ ภพยมโลกเป็นสถานที่ควบคุมทุกอย่าวในโลกหยิน แบพเป็นที่ที่ตัดสินวิญญาณของคนตายสำหรับคนทำบาปเมื่อยังชีวิตและตัดสินกรรมในชีวิตหลังความตายสรรพสัตว์ทั้งหลายในโลก ทั้งภูติผี ปีศาจ อสุรกาย พืช ภูติผี ล้วนไม่อาจหลุดพ้นวัฏสงสารได้

เมื่อฟางซิ่วมาถึง ฉากที่เขาเห็นไม่ใช่แบบนี้ ท้องฟ้าเต็มไปด้วยเสียงคำรามของวิญญาณที่ตายแล้ว ราวกับพายุที่พัดผ่านท้องฟ้า สิ่งเหล่านี้เป็นวิญญาณพื้นฐานที่สุดของวิญญาณพืชและสิ่งมีชีวิตทั่วไปของ เส้นทางสัตว์โลก ส่วนใหญ่ไม่สมบูรณ์ มีจิตวิญญาณหลักเพียงดวงเดียวหรือแม้แต่ดวงวิญญาณหลักที่ไม่สมบูรณ์ ฟางซิ่วและภูตดำปรากฏตัวขึ้นในโลกหยิน เสื้อคลุมสีขาวของพวกเขาปลิวไสวไป ตามสายลม

"ในที่สุดมันก็ดูเหมือน ยมโลกแห่งหยินโลก"

แผ่นดินนั้นแห้งแล้ง มีเนินเขาที่ดูดุร้ายและเสาหินที่โผล่ขึ้นมาจากพื้นดิน ออร่าที่มืดมนและรกร้างเต็มไปด้วยโลกทั้งใบ จำนวนเทพก็เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ฮวน ของทวีปตะวันออกไม่เพียงสร้างเทพเจ้าแห่งน้ำ เทพเจ้าแห่งภูเขา เทพเจ้าประจำเมือง เทพเจ้าแห่งแม่น้ำ และเอียร์แห่งน้ำมากมาย

ในทวีปทางตอนใต้ ยังมีผู้คนที่ก้าวขึ้นสู่ความเป็นเทพ แม้ว่าพวกเขาจะเรียกตัวเองว่าเป็นเทพเจ้าแห่งโลก เทพเจ้าแห่งเรือข้ามฟาก นางฟ้าแห่งน้ำ และชื่ออื่น ๆ ที่ทำให้ฟางซิ่วรู้สึกกระอักกระอ่วนเล็กน้อย

พวกเขายังคงเป็นส่วนหนึ่งของภพยมโลก และ ฟางซิ่ว ไม่สามารถจัดการกับพวกเขาได้ ฟางซิ่วปล่อยให้พวกเขาพัฒนา เมื่อสิ่งมีชีวิตในอาณาจักรแห่งขุนเขาและท้องทะเลแข็งแกร่งขึ้นและมีจำนวนมากขึ้น ยมโลกแห่งหยินจะไม่สามารถควบคุมการเกิดใหม่ของสิ่งมีชีวิตทั้งหมดได้ ทวีปทั้งสี่และภพใต้พิภพที่เกี่ยวข้องจะถูกส่งมอบให้กับยมทูตในยมโลกที่เดินตาม เทพเต๋า

สำหรับปรมาจารย์ยมโลก โอรสหยินแห่งสวรรค์ เขาเพียงแค่ต้องควบคุมการเกิดใหม่รอบสุดท้ายเท่านั้น สำหรับแผนกอื่นๆ ในโลกใต้พิภพ ถ้าพวกเขาต้องการจะเรียกว่านรก ยมโลก จักรพรรดิปีศาจแห่งห้าทิศ ยมราชแห่งสิบโถง และอื่น ๆ ฟางซิ่วจะไม่สนใจ

เมื่อถึงเวลา งานของการควบคุมวิญญาณ การตัดสิน การล้างความทรงจำเกี่ยวกับชาติก่อน และการจัดการวิญญาณของแผนกนรกที่มีชีวิตจะถูกจัดการโดยแผนกต่าง ๆ ของยมโลก พวกเขาจะถือสำเนาหนังสือแห่งชีวิตและความตายและดำเนินการตามกฎที่หยินโอรสแห่งสวรรค์กำหนด

ดวงวิญญาณหลักที่เหลืออยู่ดวงสุดท้ายจะถูกรวบรวมไว้ที่ปรมาจารย์ยมโลก โอรสหยินแห่งสวรรค์ และเข้าสู่แท่นจุติ ที่นี่เป็นสถานที่ที่สำคัญที่สุดในโลกหยิน และจะถูกควบคุมและจัดการโดยหยินโอรสแห่งสวรรค์

ดังนั้นการมอบอำนาจของลอร์ดแห่งขุนเขาและแม่น้ำจึงเป็นเพียงก้าวแรกสู่ยมโลก ผู้ที่เต็มใจเดินบนเส้นทางแห่งความเป็นพระเจ้าย่อมสามารถไต่ขึ้นไปทีละขั้นโดยธรรมชาติ เป็นไปได้ที่พวกเขาจะต่อสู้เพื่อตำแหน่งจักรพรรดิแห่งยมโลก

เมื่อจำนวนของเทพปฐพีเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง โลกหยินก็ขยายตัวอย่างต่อเนื่อง พลังแห่งโลกที่มีชีวิตไหลเข้าสู่โลกหยิน และโลกหยินยังคงขยายตัวต่อไป ในตอนแรกมันเป็นเพียงเกาะที่โดดเดี่ยว แต่ตอนนี้มันเป็นไปไม่ได้ที่จะมองเห็นจุดสิ้นสุดของแผ่นดิน

ปีศาจ ภูตและสัตว์ประหลาดนับสิบล้านตัวรวมตัวกันที่ประตูอเวจี ก่อตัวเป็นแนวยาวสุดสายตา ในหมู่พวกเขาเป็นคนธรรมดาของราชวงศ์ฮวนที่ยิ่งใหญ่ แพทย์ของตระกูลชิง และผู้ฝึกฝน ในบรรดาคนเหล่านั้นมีทั้งคนชั้นสูงในชุดผ้าไหมหรูหรา และคนธรรมดาและชาวนาที่นุ่งผ้าขี้ริ้ว นอกจากนี้ยังมีจิตวิญญาณของผู้ฝึกฝนที่เปล่งประกายด้วยแสงทางจิตวิญญาณที่จางๆ

นอกจากนี้ยังมีวิญญาณบริสุทธิ์ของปีศาจและปีศาจจากทวีปตะวันออกและใต้ เช่นเดียวกับผู้คนมากมายจากโลกที่มีชีวิต พวกเขาสวมเสื้อผ้าที่แตกต่างจากผู้คนในอาณาจักรแห่งขุนเขาและท้องทะเล แต่เช่นเดียวกับสิ่งมีชีวิตในอาณาจักรแห่งขุนเขาและท้องทะเล พวกเขาต่างรอคอยที่จะเข้าสู่วงจรแห่งการเกิดใหม่

ไม่สำคัญว่าในอดีตพวกเขาจะสูงส่งเพียงใด ไม่ว่าพวกเขาจะเคยเป็นผู้ปกครองประเทศ เป็นผู้ที่ได้รับอำนาจและความร่ำรวยจากราชวงศ์ หรือเป็นผู้ปลูกฝังและ นักบวช ที่ทรงพลังอย่างยิ่ง สิ่งมีชีวิตไม่มีอะไรมากไปกว่ามด

ประตูแห่งนรกสูงตระหง่านสูงตระหง่านไปในท้องฟ้าอันมืดมิดและพายุ เป็นไปไม่ได้ที่จะเห็นยอดประตูนรกจากจุดที่มีคนยืนอยู่ เป็นเหมือนปราการธรรมชาติ ที่ด้านบนสุดของประตูนรก เรามองเห็นแผ่นจารึกที่มีคำว่า 'ประตูนรก' เขียนอยู่อย่างคลุมเครือ เปล่งแสงที่ระงับวิญญาณทั้งหมดของคนตาย

มีประตูหลักหนึ่งประตูและประตูเสริมสองประตู คนตายสามารถปีนขึ้นบันได ผ่านประตูนรก และเข้าสู่ถนนเยลโลว์สปริงส์

ฟางซิ่ว นำภูตดำผ่านโลกใต้พิภพอันรกร้างไปยังประตูอเวจี จากนั้นไปตามถนนเยลโลว์สปริงส์ ภูตดำหันศีรษะไปมองทะเลวิญญาณอันกว้างใหญ่ ซึ่งกินพื้นที่การมองเห็นทั้งหมดของเธอ ทอดยาวจากประตูอเวจีไปจนสุดขอบฟ้า “ที่นี่มีผีเยอะมาก!”

ภูตดำชี้ไปที่วิญญาณสองสามคนที่ยืนอยู่บนขั้นบันไดของประตูอเวจี ซึ่งกำลังเดินโซซัดโซเซใกล้จะพังทลาย “ดูวิญญาณเหล่านี้สิ วิญญาณสวรรค์ วิญญาณโลก และวิญญาณทั้งเจ็ดกำลังจะสลายไป พวกเขารออยู่ที่นี่อย่างน้อยสองสามทศวรรษ”

ฟางซิ่ว นำเธอไปข้างหน้า “เนื่องจากยมโลกยังไม่เริ่มปฏิบัติการอย่างเป็นทางการ จึงไม่มีทางจัดการกับวิญญาณจำนวนมากได้!”

“นี่คือศูนย์กลางของยมโลก ใจกลางของเมืองหยินเทียนจือและเนเธอร์เวิร์ล”

"นอกจากสถานที่นี้แล้ว ยังมีเมืองของจักรพรรดิในดินแดนแห่งการเกิดใหม่ในอาณาจักนฮวน อันห่างไกล จักรพรรดิหลงชิว อาศัยอยู่ที่นั่น ดวงวิญญาณส่วนใหญ่ของผู้ตายในอาณาจักรฮวน ถูกตัดสินโดยจักรพรรดิ หลงชิว และพวกเขา มาที่นี่เพื่อเข้าสู่ การกลับชาติมาเกิด ไม่เช่นนั้น ที่นี่จะมีจิตวิญญาณมากกว่านี้"

“วิญญาณที่นี่ไม่ได้รับการจัดการโดยยมโลก ดังนั้นพวกเขาจึงตรงไปยังศูนย์กลางของยมโลก เมืองหยินเทียนจือ และเนเธอร์เวิร์ลเพื่อกลับชาติมาเกิด”

ฟางซิ่ว กำลังพูดความจริง เมื่อครั้งแรกที่อาณาจักรแห่งขุนเขาและท้องทะเลถูกสร้างขึ้น มันเป็นภูเขาและเกาะเพียงไม่กี่แห่งเท่านั้น สิ่งมีชีวิตส่วนใหญ่ในที่นั้นเคยเป็นสิ่งมีชีวิตธรรมดาที่ไม่ฉลาด และระบบการเกิดใหม่ก็เรียบง่ายและใช้งานง่าย

แต่ตอนนี้อาณาจักรแห่งขุนเขาและท้องทะเลได้ขยายออกจนถึงขนาดปัจจุบันแล้ว มีผู้ปกครองยมโลกเพียงหนึ่งเดียว โอรสหยินแห่งสวรรค์ เมื่อคุณเพิ่มจักรพรรดิหลงชิว เข้าไป ไม่มีทางที่พวกเขาจะควบคุมระบบการกลับชาติมาเกิดของยมโลกได้

.

นั่นเป็นหนึ่งในเหตุผลที่ ฟางซิ่ว กังวลอย่างมากที่จะส่งเสริม เทพแห่งโลกใต้พิภพ เมื่อมีสิ่งมีชีวิตเข้ามาที่อาณาจักรแห่งภูเขาและทะเลมากขึ้นเรื่อยๆ สิ่งมีชีวิตที่ชาญฉลาด ผู้ฝึกฝนที่ทรงพลัง ปีศาจ  และ เฟย์ สามารถพบได้ทุกที่ หากไม่มีระบบการกลับชาติมาเกิดที่สมบูรณ์ จะเกิดความวุ่นวายครั้งใหญ่

โชคดีที่นรกทั้งโลกถูกสร้างขึ้นเพื่อรองรับวิญญาณของคนตาย อย่างไรก็ตาม พวกมันอาจถูกจัดการอย่างช้าๆ มิฉะนั้น ถ้าวิญญาณนับล้านยังคงอยู่ในโลกสมัยใหม่ มันคงจะยุ่งเหยิงมาก

เส้นทางน้ำพุสีเหลืองเต็มไปด้วยดอกลิลลี่คืนชีพซึ่งสวยงามราวกับเลือด ย้อมเส้นทางให้เป็นสีแดงใต้พิภพ เมื่อดอกไม้ผลิบาน ราวกับว่าพวกเขามาพร้อมกับเสียงแห่งความตาย

ระหว่างทางผีเดินเคียงบ่าเคียงไหล่พร้อมเสียงดอกไม้บาน

ถ้าเขาเดินต่อไป เขาจะเห็นแม่น้ำสามสาย น้ำในแม่น้ำเป็นสีแดงเลือดและไหลเหมือนแม่น้ำที่เชี่ยวกราก สามารถเห็นดวงวิญญาณที่อ้างว้างหลายพันล้านดวงไหลอยู่ในแม่น้ำพร้อมกับจุดแสงทางวิญญาณ สิ่งเหล่านี้คือวิญญาณของสิ่งมีชีวิตทั่วไปในโลกที่ยังไม่ได้รับความรู้สึกหรือวิญญาณของพืช

แม่น้ำมีสะพานแห่งความสิ้นหวัง แต่ไม่มียายเม้ง

หลังจากข้ามสะพานแห่งความสิ้นหวังไปแล้ว มีหินหยกสีขาวขนาดมหึมาที่ริมฝั่งแม่น้ำ ซึ่งเขียนด้วยอักขระสีแดงเลือดสามตัว: หินสามชีวิต

ทุกวิญญาณที่พเนจรผ่านไปมาสามารถเห็นฉากชีวิตของพวกเขาสะท้อนอยู่บนหินก้อนนี้ หินสามชีวิตสะท้อนถึงชีวิตในอดีตและปัจจุบัน บุญและบาปของพวกเขา

หลังจากข้ามเทือกเขาสุนัขปีศาจ ผ่านภูเขาไก่ทอง และผ่านเมืองผีป่า ศูนย์กลางหยินที่สำคัญเหล่านี้ล้วนว่างเปล่า และไม่มีเทพเจ้าหยินควบคุมพวกเขา

ภูตดำติดตาม ฟางซิ่ว และอุทานอย่างต่อเนื่อง

"พวกเขาดูดี แต่ทำไมพวกเขาทั้งหมดว่างเปล่า?"

ฟางซิ่วพูดทันที

"นั่นคือเหตุผลที่เราไม่มีกำลังคนเพียงพอ! แล้วไง? ท่านเต็มใจไหม ท่านสามารถเลือกความเป็นพระเจ้าที่ตัวท่านเองต้องการ "

"จ๊าก! หากเป็นจักรพรรดิสวรรค์ ข้าจะตกลงอย่างไม่เต็มใจ ฉันอาจจะกลับไปเล่นเกมก็ได้! "

ในที่สุดฟางซิ่ว และภูตดำก็ได้เห็นบุตรแห่งเมืองสวรรค์หยิน ที่ยิ่งใหญ่ วิญญาณนับล้านค่อยๆ ก้าวเข้ามาอย่างช้าๆ ยอมรับการตัดสินของบุตรแห่งสวรรค์หยิน ในที่สุดพวกเขาก็กระโดดลงมาจากแท่นจุติและเข้าสู่การเกิดใหม่   พวกเขาจบชีวิตและฝังบุญและบาปทั้งหมดไว้