ตอนที่ 673 โอโมอิที่สั่นเทา
ระบบไม่อนุญาตให้หลี่ฟาน เปิดเผยตำแหน่งของ ‘ตราลูกศิษย์’ ให้ผู้อื่นทราบ
นอกจากนี้ยังจำกัดเขาไม่ให้บอกลูกศิษย์นอกและลูกศิษย์อย่างเป็นทางการ ถึงการปรากฏตัวของตราลูกศิษย์อีกด้วย
แต่ถ้าเป็นการที่ลูกศิษย์บอกถึงลักษณะภายนอก ของตราลูกศิษย์ให้แก่ผู้อื่นทราบ เรื่องนี้มันไม่ถูกจำกัด
เหมือนตอนที่อยู่ในโลกโจรสลัด นามิ และลูกศิษย์คนอื่นๆ ของหลี่ฟาน สามารถบอกคนอื่นๆ ได้ว่าโรงฝึกมีหน้าตาเป็นอย่างไร
แน่นอนว่าสิ่งที่แตกต่างกันก็คือ โรงฝึกของหลี่ฟานได้ถูกแสดงต่อหน้าต่อตาโลกโจรสลัดทั้งใบ เพราะรายการทองคำ
หลี่ฟานมีความชอบที่ ซามุย และลูกศิษย์คนอื่นๆ ของเขา บอกคนอื่นเกี่ยวกับตราลูกศิษย์ เพราะยังไงมันก็เป็นประโยชน์สำหรับเขา
ถ้าหากมีใครรู้ถึงการมีอยู่ของ ‘ตราลูกศิษย์’ พวกเขาก็คงจะพยายามอย่างดีที่สุดเพื่อค้นหามัน
ด้วยวิธีนี้ หลี่ฟานก็จะมีโอกาสได้รับลูกศิษย์ที่โดดเด่นมากขึ้น
แต่หากหลี่ฟานไม่ชอบคนที่ค้นพบมัน เขาก็สามารถปฏิเสธคนๆ นั้นได้อย่างสมบูรณ์ และส่ง ‘ตราลูกศิษย์’ ไปที่อื่น
สำหรับหลี่ฟาน เรื่องนี้มันไม่มีอะไรเสียหาย แต่กลับมีประโยชน์มากกว่า
เพราะไม่ว่ายังไงก็ตาม หากไม่มีใครในโลกนี้ที่รู้วิธีที่จะได้เป็นลูกศิษย์ของหลี่ฟาน ยกเว้นตัวของหลี่ฟานเองและลูกศิษย์ของเขา
ไม่มีใครรู้ความหมายและรูปลักษณ์ของตราลูกศิษย์ หลี่ฟานก็คงสามารถหาลูกศิษย์ของเขาได้โดยบังเอิญเท่านั้น
หากเป็นกรณีนี้ บางทีอาจจะมีสถานการณ์ที่ที่ตราลูกศิษย์ของเขา ถูกละเลยไปเป็นเวลาหลายปี
เช่นเดียวกับตราลูกศิษย์ที่อยู่ในหมู่บ้านอาเมะ เห็นได้ชัดว่ามีคนหลายคนเดินผ่านตำแหน่งที่มันอยู่ แต่ก็ไม่มีใครที่หยิบมันขึ้นมาตามที่หลี่ฟานต้องการเลยสักคน
หลังจากที่บอกไรคาเงะเกี่ยวกับเรื่องนี้ ซามุยก็ใช้คาถาแปลงร่างเพื่อแสดงรูปลักษณ์ของ ‘ตราลูกศิษย์’ ต่อหน้าของเอและคนอื่นๆ อย่างรวดเร็ว
เมื่อมองไปที่ตราลูกศิษย์ในมือของซามุย ที่ถูกแปลงร่างมาจากคุไน
โดยไม่ต้องได้รับคำสั่งจากไรคาเงะรุ่นที่สี่ มาบุยที่เป็นเลขาของเขาก็หยิบปากกาขึ้นมา จากนั้นเธอก็รีบวาดรูปร่างและขนาดของตราลูกศิษย์ลงไปบนกระดาษ
“ท่านไรคาเงะ”
“ท่านต้องการออกภารกิจเพื่อค้นหาสิ่งนี้หรือไม่?”
มาบุยยื่นกระดาษที่มีภาพร่างของ ‘ตราลูกศิษย์’ ให้กับไรคาเงะ พร้อมกับถามคำถามออกมา
“ใช่” เอพยักหน้าอย่างหนักแน่น
“บอกนินจาที่เชื่อถือได้ในหมู่บ้านคุโมะงาคุเระทั้งหมด ให้ใส่ใจกับตรานี้เมื่อพวกเขาออกไปทำภารกิจ และถ้าหลี่ฟานไม่ปรากฏตัวเพื่อรับเขาเป็นลูกศิษย์หลังจากที่พวกเขาพบมัน ก็ให้นำมันกลับมาที่นี่”
“บราเทอร์พูดถูก ด้วยวิธีนี้ แม้ว่าผู้ที่พบตราจะไม่ได้รับการยอมรับให้เป็นลูกศิษย์ แต่เราก็ยังมีโอกาสที่จะทำให้คนอื่นเป็นลูกศิษย์ของเขาได้” บีพยักหน้าเห็นด้วย
“ใช่ แต่มันคงจะดีถ้าหลี่ฟานรับลูกศิษย์นอกสองสามคนไปก่อน” มาบุยมองออกไปนอกหน้าต่าง ที่ยูกิโตะพาหลี่ฟานออกไป
“ฉันไม่รู้ว่า… ยูกิโตะจะได้รับโอกาสแบบนั้นไหม?”
…
เวลาเดียวกัน อีกด้านหนึ่ง หน้าประตูบ้านของซามุย
“นี่ โอโมอิ นายคิดว่าเมื่อไหร่ซามุยจะกลับมาที่นี่กัน!”
“ตอนนี้ซามุยเอาชนะโฮคาเงะรุ่นที่สี่ได้แล้ว และเธอก็ได้อันดับที่ 4 ในรายการทองคำ”
“ผู้ชายคนนั้น หลี่ฟาน เขาควรปล่อยเธอกลับมาใช่ไหม?”
ที่หน้าประตู เด็กผู้หญิงผมสีแดงเพลิงหันไปมองเด็กผู้ชายผมสั้นสีขาว ที่กำลังก้มหน้าต่ำๆ แล้วถามขึ้น
เด็กผู้หญิงชื่อ ‘คารุย’ และเด็กผู้ชายชื่อ ‘โอโมอิ’
ทั้งสองเป็นนินจาที่เป็นเพื่อนร่วมทีมกับซามุย และได้รับการฝึกสอนโดยพลังสถิตร่างแปดหาง คิลเลอร์ บี
ในฐานะนินจาที่อยู่ในทีมเดียวกัน ถึงแม้ว่าทั้งสามจะมีบุคลิกที่แตกต่างกัน แต่ความรู้สึกต่อกันและกันนั้นยิ่งใหญ่
หลังจากที่ได้เห็นซามุยเป็นลูกศิษย์ของหลี่ฟาน ทั้งสองก็รู้สึกมีความสุขมากๆ ในเวลาเดียวกัน
นอกจากนี้ พวกเขาก็ยังกังวลว่าซามุย จะสามารถกลับไปที่หมู่บ้านคุโมะงาคุเระได้หรือไม่
ด้วยเหตุนี้เองที่ทำให้คนสองคนที่เป็นกังวล พากันมารอที่หน้าประตูบ้านของซามุย
“ฉันไม่รู้” โอโมอิส่ายหัวและมองไปที่คารุย
“ยังไงก็ตาม หลี่ฟานมีพลังมากจนถ้าเขาต้องการจะทำอะไรกับซามุยจริงๆ เธอก็ไม่สามารถต้านทานได้”
“พูดไปแล้ว ทำไมหลี่ฟานถึงยอมรับซามุยเป็นลูกศิษย์?”
“เป็นเพราะว่าซามุยหน้าตาดีหรือเปล่า?”
“ถ้าอย่างนั้น มันก็หมายความว่าหลี่ฟานเป็นคนเจ้าชู้จริงๆ ใช่ไหม?”
“ใช่แล้ว ตอนนี้ซามุยดูโตขึ้นมาก”
“ฉันได้ยินมาว่าผู้หญิงจะโตเร็วขึ้นเมื่อเธอมีผู้ชาย”
“ซามุยไม่ควรจะเป็นเพียงลูกศิษย์ของหลี่ฟานเท่านั้น แต่เธอยังเป็นภรรยาของเขาด้วย”
“ผู้มีอำนาจอย่างหลี่ฟาน เขาจะต้องเป็นคนที่คอยควบคุมคนอื่น”
“ดังนั้นเขาจะต้องไม่ยอมให้ซามุยกลับมาที่หมู่บ้านแน่นอน”
โอโมอิยังคงพูดต่อไป โดยไม่รู้ว่าคารุยที่ยืนอยู่ข้างหลังเขามีเส้นสีดำปรากฏขึ้นบนหน้าผาก และกำลังกำหมัดแน่นเพื่อชกไปที่หัวของโอโมอิ
อย่างไรก็ตาม โดยไม่ต้องรอให้เธอเป็นคนลงมือ มันก็มีคนต่อยโอโมอิเข้าที่หัวแทนเธอแล้ว
*ตู้ม!
“โอ้ย! เจ็บนะคารุย เธอทำอะไรเนี่ย!” โอโมอิใช้มือคลุมศีรษะและหันหลังไปมอง
“หือ? นี่มันท่านยูกิโตะนี่น่า? ห๊ะ!? นายคือหลี่ฟาน!!”
มองไปที่ยูกิโตะที่ยืนอยู่ข้างหลังเขา และหมัดของเธอที่ดูเหมือนจะมีควันลอยออกมา และหลี่ฟานที่กำลังมองมาที่เขาด้วยความสนใจข้างๆ ยูกิโตะ
เมื่อโอโมอินึกถึงสิ่งที่เขาพูดเกี่ยวกับหลี่ฟานและซามุยไปก่อนหน้านี้ ดวงตาขงเขาก็เบิกกว้างและร่างกายของเขาก็สั่นเทา
…
