ตอนที่ 645 พบปะกับฮิอาชิและฟุงาคุ
“เดี๋ยวก่อน! นั่นมันหน้าที่ของนายไม่ใช่เหรอ ฮิรุเซ็น!”
ได้ยินคำพูดของฮิรุเซ็น ดันโซก็ขมวดคิ้วและไม่ต้องการจะทำสิ่งนี้
ในฐานะเพื่อนร่วมงานที่อยู่กับเขามาหลายสิบปี ดันโซจะไม่รู้ว่าเขาคิดอะไรอยู่ได้ยังไง?
ฮิรุเซ็นต้องการให้เขาไปพูดคุยกับซามุยเพื่อถ่วงเวลา และเขาก็จะใช้ประโยชน์จากช่วงเวลานี้ ในการพูดคุยกับหลี่ฟานเพื่อรับผลประโยชน์บางอย่างจากเขา
อย่างไรก็ตาม ดันโซก็ต้องการที่จะพูดคุยกับหลี่ฟานด้วยเช่นกัน ดังนั้นเขาจะเต็มใจให้โอกาสนี้กับฮิรุเซ็นได้อย่างไร?
“อย่าลืมนะ ดันโซ ฉันคือโฮคาเงะ” ฮิรุเซ็นขมวดคิ้ว เขาขึ้นเสียงแล้วพูดกับดันโซ
ได้ยินคำพูดของเขา ดันโซก็ขมวดคิ้วแน่น และมองไปที่หลี่ฟานอย่างไม่เต็มใจ
“หือ? แล้วหลี่ฟานล่ะ ทำไมเขาถึงหายตัวไป!”
“อะไรนะ หลี่ฟานหายตัวไป?” ฮิรุเซ็นรีบหันไปมองหลี่ฟานทันที
แต่ในสายตาของเขา หลี่ฟานที่ควรจะยืนอยู่ตรงนั้น ได้หายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย!
“เมื่อกี้นี้นายเห็นหลี่ฟานออกไปหรือเปล่า?” ฮิรุเซ็นหันไปถามอันบุที่อยู่ข้างๆ เขา
อันบุส่ายหัวพร้อมเพรียงกัน เพื่อแสดงว่าพวกเขาไม่เห็น
เมื่อเห็นว่าอันบุและรากส่ายหัว ฮิรุเซ็นกับดันโซจึงออกไปจากร้านอิจิราคุราเม็ง และเดินไปรอบๆ เพื่อพยายามค้นหาร่างของหลี่ฟาน
แต่สิ่งที่พวกเขาไม่ได้สังเกตก็คือ หลังจากที่พวกเขาออกไปจากร้านอิจิราคุราเม็งแล้ว
ซามุย ฟุงาคุ ฮิอาชิ และคนอื่นๆ ก็พากันมองไปที่ด้านหลังของพวกเขาด้วยท่าทางที่งงงวย
“ท่านหลี่ฟาน นี่มัน... เอ๊ะ? ดวงตาของท่าน?” ซามุยจ้องไปที่ตาขวาของหลี่ฟานด้วยดวงตาเบิกกว้าง
“นี่มัน... เนตรวงแหวน?”
“ท่านใช้พลังของเนตรวงแหวน เพื่อทำให้พวกเขาไม่เห็นท่านใช่ไหม!”
ซามุย ฟุงาคุ และฮิอาชิ ต่างก็ประหลาดใจไม่แพ้กัน
ไม่ใช่เพียงแค่ประหลาดใจ แต่ตอนนี้พวกเขาสามารถพูดได้ว่า อารมณ์ของพวกเขามันคือความตื่นตระหนก!
“ซามุย เธอไปจัดการเรื่องภารกิจของเธอกับโฮคาเงะรุ่นที่สามก่อน”
“ภายในสิบนาที ไม่ว่าภารกิจของเธอจะเรียบร้อยหรือไม่ ฉันก็จะพาเธอไปที่คฤหาสน์ของฉัน” หลี่ฟานกล่าวด้วยรอยยิ้ม
แม้ว่าซามุยจะสงสัย ว่าทำไมตาขวาของหลี่ฟานถึงกลายเป็นเนตรวงแหวน แต่เธอก็ยังเชื่อฟังคำพูดของเขา
จากนั้นเธอก็เดินออกไปจากร้านอิจิราคุราเม็ง แล้วเดินไปทางที่ฮิรุเซ็นกับคนอื่นๆ จากไป
ตอนนี้เนื่องจากหลี่ฟานได้หายตัวไปแล้ว ฮิรุเซ็นกับดันโซจึงสามารถเลือกที่จะพูดคุยกับซามุยได้เท่านั้น
พวกเขาต้องการถามตำแหน่งของหลี่ฟานจากปากของเธอ
อย่างไรก็ตาม เห็นได้ชัดว่าหลี่ฟานไม่ต้องการที่จะพูดคุยกับฮิรุเซ็นและดันโซ
ซามุยที่ต้องการเรียนรู้ทักษะการต่อสู้และทักษะอื่นๆ จากหลี่ฟาน แต่แน่นอนว่ามันเป็นไปไม่ได้ที่เธอจะบอกฮิรุเซ็นและคนอื่นๆ เกี่ยวกับหลี่ฟาน
“ถ้างั้น… พวกนายสองคนมีอะไรจะถามฉันไหม?”
หลังจากที่ซามุยจากไป หลี่ฟานก็มองไปที่ฮิอาชิกับฟุงาคุ
“หัวหน้าสองตระกูลใหญ่ของหมู่บ้านโคโนฮะมาที่นี่ด้วยตัวเอง ดังนั้นมันคงเป็นไปไม่ได้ ที่พวกนายจะมาที่นี่เพื่อพบกับฉันเท่านั้น”
หลี่ฟานเฝ้าดูฮิอาชิกับฟุงาคุด้วยความสนใจ
ตอนนี้ตระกูลเซนจูกำลังเหี่ยวเฉา ดังนั้น ‘ตระกูลอุจิวะ’ กับ ‘ตระกูลฮิวงะ’ จึงสามารถเรียกได้ว่า เป็นสองตระกูลที่ใหญ่ที่สุดในหมู่บ้านหมู่บ้านโคโนฮะ
แต่ใครจะไปคิดกันล่ะว่า ถึงแม้ว่าพวกเขาจะเป็นทายาทของ ‘โอซึซึกิ ฮาโกโรโมะ’ และ ‘โอซึซึกิ ฮามูระ’ แต่ลูกหลานของพวกเขากลับมองหน้ากันอย่างไม่มีความสุขซะได้
“อย่ากังวลเรื่องเด็กสามคนนี้ พวกเธอไม่เป็นไร”
“ตอนนี้ไม่มีใครเห็นฉันแล้ว ยกเว้นพวกนาย อุจิวะ ฟุงาคุ ฮิวงะ ฮิอาชิ และภรรยากับลูกสาวของนาย”
“และใช่ มันไม่มีใครที่มองเห็นพวกนายด้วยเช่นกัน” หลี่ฟานชี้ไปที่ตาขวาของเขา
“ด้วยเนตรของฉัน แม้ว่าคนอื่นจะไม่สามารถมองเห็นมัน แต่ฉันก็ยังสามารถใช้ภาพลวงตาที่แข็งแกร่งออกมาได้”
“แน่นอนว่า ถ้าพวกเขาได้เห็นเนตรของฉัน ความสำเร็จของภาพลวงตาก็ยิ่งสูงขึ้น”
แต่สิ่งที่หลี่ฟานไม่ได้พูดออกไปก็คือ แม้ว่าจะไม่ได้สบตากันก็ตาม แต่มันก็ไม่มีใครในโลกนี้ที่สามารถหยุดเขา จาการใช้ภาพลวงตาของ ‘เนตรวงแหวน’ ออกมาได้
เว้นแต่ว่าคนๆ นั้นจะเป็น โอซึซึกิ คางูยะ
“เข้าใจแล้ว” ฮิอาชิมองไปทางด้านข้าง และพบว่ามันเป็นไปตามที่หลี่ฟานพูดจริงๆ ไม่มีใครที่มองเห็นตัวเขา
จากนั้นเขาก็มองไปที่หลี่ฟานด้วยความประหลาดใจ
“ท่านหลี่ฟาน เนตรขวาของท่าน… มันไม่ใช่เนตรสีขาว ทำไมท่านถึงสามารถใช้ ‘เนตรวงแหวน’ ของตระกูลอุจิวะได้?”
หลังจากที่ฮิอาชิถามจบ ฟุงาคุก็มองไปที่หลี่ฟานอย่างสงสัยด้วยเช่นกัน
“มันเป็นคำถามที่ตรงจริงๆ” หลี่ฟานยิ้ม
“ขอโทษด้วยครับ ถ้าท่านหลี่ฟานไม่ต้องการตอบ ท่านก็ไม่จำเป็นต้องตอบคำถามของผมก็ได้” ฮิอาชิพูดอย่างประหม่า
หลังจากได้ยินคำพูดของหลี่ฟาน ฮิิอาชิก็ตระหนักได้ว่าคำถามที่เขาถามมันมากเกินไป
แม้ว่าหลี่ฟานจะแสดง ‘เนตรวงแหวน’ ให้เขาได้เห็น แต่เขาก็ไม่ควรที่จะถามความสามารถของหลี่ฟานตรงๆ แบบนี้
…
