บทที่ 8 การมาเยือนของโอรสสวรรค์
บทที่ 8 การมาเยือนของโอรสสวรรค์
สะดวกสบาย--"
อู๋ฉีถอนหายใจและทันใดนั้น เขาก็รู้สึกว่าชีวิตช่างสวยงามมาก!
ผ่านมาครึ่งปีแล้ว…
ตอนนี้ อู๋ฉีอยู่ในลานคฤหาสน์ของเขาเอง นอนอยู่บนเก้าอี้โยกที่เขา 'ประดิษฐ์' ขึ้น อู๋ฉีใช้ประโยชน์จากร่มเงาของต้นไม้ใหญ่ในลานบ้าน เขาหลับตาและนั่งสมาธิ
"สบายจริงๆ!"
หลังจากใช้ชีวิตอย่างมั่งคั่งมาครึ่งปี เขาก็ดูไม่ยากจนเหมือนตอนเดินเตร่อีกต่อไป เขาสวมชุดผ้าไหมและผ้าซาติน มีหยกชิ้นหนึ่งที่อยู่รอบเอวของเขา ซึ่งมีมูลค่านับหมื่นตำลึง!
เมื่อมองหน้าเขาอีกครั้ง...
เขามีใบหน้าเหมือนมงกุฎหยก ผิวขาดโทนสีดอกกุหลาบที่สุขภาพแข็งแรง เขามีลักษณะที่เฉียบคม และความหล่อที่ไม่ธรรมดา...เขากลายเป็นหนุ่มหล่อแล้ว!
ไม่จำเป็นต้องเดา อู๋ฉีใช้คะแนนคุณสมบัติอีกครั้ง เพื่อปรับปรุงค่ารูปร่างหน้าตาของเขา
ที่อยู่ข้างๆ เขา…เตียวเสี้ยน ภรรยาแสนสวยกำลังพัดเขาด้วยพัด ขณะเดียวกันก็มองเขาด้วยสายตาที่รักใคร่และมีรอยยิ้มแห่งความสุขปรากฏบนใบหน้าของนาง
โดยไม่คาดคิด อู๋ฉีก็ลืมตาขึ้นมา และมองดูเตียวเสี้ยนด้วยรอยยิ้มซุกซน "ภรรยา…ข้าหล่อมากไหม?"
“อา!” เตียวเสี้ยนอุทานเบาๆ เขาทำให้นางสะดุ้ง หลังจากรู้สึกตัว นางยิ้มเบาๆ กล่าวว่า “หล่อ! แน่นอนท่านหล่อมาก สามีของข้าเป็นชายหนุ่มรูปหล่อที่สุดในประเทศ!”
อู๋ฉีหัวเราะอย่างเต็มที่: "วะ...ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า...เตียวเสี้ยน เจ้าช่างตลกมาก!"
เขาหัวเราะและกอดเตียวเสี้ยน
เตียวเสี้ยนในปัจจุบันยังแตกต่างจากที่นางเคยเป็น นางแต่งกายด้วยผ้าไหมและผ้าซาติน ผมของนางเต็มไปด้วยไข่มุกและหยก นางสวมชุดสีทอง และนางยังมีสาวใช้ส่วนตัวอีกด้วย เตียวเสี้ยนคือนายหญิงแห่ง "หมู่บ้านสกุลอู๋ (อู๋เจียจวง)" ที่แท้จริง
ใบหน้าของเตียวเสี้ยนทาด้วยแป้งเบาๆ และนางก็ดูฉลาดและมีเสน่ห์... ไม่ต้องพูดถึง ระบบค่อนข้างใช้งานง่าย หลังจากเปลี่ยนเสื้อผ้าหน้าผมของนาง ทำให้ค่ารูปร่างหน้าตาและค่าเสน่ห์ของเตียวเสี้ยนเพิ่มขึ้น 5 คะแนนและ 10 คะแนนตามลำดับ และนางดูไม่เหมือนสาวชาวบ้านอีกต่อไป
แน่นอนว่าฉายาสาวชาวบ้านยังคงใช้งานอยู่ ทักษะงานบ้านระดับ 3 ที่ได้รับจากฉายา ทำให้เนางสามารถจุดไฟเพื่อทำอาหาร ล้างจาน และซ่อม ฯลฯ
แม้ว่าอู๋ฉีจะไม่ค่อยเต็มใจที่จะปล่อยให้นางทำสิ่งเหล่านั้นเองมากนัก เขามักจะให้คนรับใช้เป็นคนจัดการมัน แต่เตียวเสี้ยนชอบที่จะแอบทำอย่างลับๆ และนางก็สามารถทำได้เร็วกว่าใครๆ ทั้งเร็วกว่าและดีกว่า และผลลัพธ์ก็น่าทึ่งกว่าคนรับใช้!
ทักษะเสริม Lv 1 หมายถึงมือใหม่ที่เพิ่งเริ่มต้น
Lv 2 หมายถึงแรงงานที่มีทักษะ
Lv 3 คือพรสวรรค์ที่โดดเด่นและมีความสามารถมาก
“ระบบ ลงชื่อเข้าใช้วันนี้!” หลังจากหัวเราะ จู่ๆ อู๋ฉีก็จำได้ว่าเขาไม่ได้ลงชื่อเข้าใช้ในวันนี้ เขาจึงเรียกระบบ
【ติ๊ง! ลงชื่อเข้าใช้สำเร็จ ยินดีด้วยที่ได้รับรางวัล: ผ้าเช็ดปาก (คุณภาพห่วยแตก)! 】
อู๋ฉี "...ช่วงนี้แกมันสุดกู่เกินไปแล้ว! เมื่อก่อนแกยังให้ยาสีฟัน แชมพู ฯลฯ แต่คราวนี้แกเพิ่งให้ผ้าเช็ดปากงั้นเหรอ? ระบบ…แกรวนแล้วใช่ไหม!? ผ้าเช็ดปากใช้ทำสิ่งใด เช็ดปากหรือเช็ดก้น?”
【สวัสดีโฮสต์ ระบบสามารถให้คำแนะนำออนไลน์แก่โฮสต์ได้ "วิธีพับผ้าเช็ดหน้าและกระดาษพันวิธี (รุ่นสำหรับเด็ก)" เมื่อโฮสต์เรียนรู้แล้ว โฮสต์สามารถพับสัตว์เล็กๆ ดอกไม้ และพืช ตลอดจนดวงดาวและเครื่องบินกระดาษได้! ราคาเดิมของบทเรียนนี้คือ 99.9 หยวน ตอนนี้…ฟรี! 】
อู๋ฉี "...ลืมซะเถอะ! ระบบ ฉันขอถามหน่อยเถอะ มีงานอะไรให้ทำอีกมั้ย?"
【กำลังค้นหา กรุณารอสักครู่...
ติ๊ง! ภารกิจ: ปัญหาของผู้เฒ่าเกา
ชาวนาผู้เช่าที่นาของโฮสต์…ผู้เฒ่าเกา เขากังวลมากเมื่อเร็วๆ นี้ แม่หมูแก่ของเขาไม่ได้คลอดลูกมานานแล้ว หากโฮสต์สามารถช่วยเขาแก้ปัญหานี้ได้ โฮสต์จะได้รับความโปรดปรานจากเขาเป็นอันมาก
รางวัลภารกิจ: เงินในห้างสรรพสินค้า +10, ชื่อเสียงดีขึ้นเล็กน้อย, ความภักดีของผู้เฒ่าเกา +1
โฮสต์ยอมรับภารกิจนี้หรือไม่? 】
“ละทิ้งภารกิจ!”
อู๋ฉีปฏิเสธภารกิจอย่างเด็ดขาด ในช่วงหกเดือนที่ผ่านมา ระบบได้เปิดตัวงานตลกๆ มามากมาย และรางวัลส่วนใหญ่ก็เป็นเพียงแค่ฝนตกปรอยๆ
ในตอนแรก เขายังคงอยู่ในอารมณ์ที่จะทำทุกภารกิจ แต่ต่อมา…เขาเลือกเฉพาะสิ่งที่ให้ผลตอบแทนดีหรือสิ่งที่ทำได้ง่ายเท่านั้น
สำหรับภารกิจนี้...
“ระบบ เมื่อฉันนึกถึงผู้เฒ่าเกา ฉันก็อดไม่ได้ที่จะบ่นจริงๆ เขาตั้งชื่อแม่หมูของเขาว่า 'เกาชุ่ยฮวา'…”
ทำไมเขาไม่เรียกมันว่าเกาชุ่ยเหลียน?
ช่างเรื่องชื่อไปก่อน แต่กุญแจสำคัญคือแม่หมูที่ไม่ออกลูก ถ้าเขาไม่พาแม่หมูไปหาหมูป่าตัวผู้ แล้วคุณจะให้ฉันทำยังไง?
ฉันสามารถทำให้แม่หมูตั้งท้องได้หรือไม่? "
【ผลิตภัณฑ์ใหม่วันนี้ในระบบห้างสรรพสินค้าคือ…ยารักษาภาวะมีบุตรยาก แบรนด์ 'รักโดยไม่คำนึงถึงเผ่าพันธุ์' ซึ่งมันสามารถช่วยให้สืบพันธุ์ข้ามสายพันธุ์ได้ มันช่วยให้โฮสต์และคนที่โฮสต์รักให้กำเนิดบุตรแห่งความรักโดยไม่เกี่ยงเผ่าพันธุ์ ราคาตอนนี้เพียง...]
อู๋ฉีร้องตะโกนทันที "ไป ไป ไป! ใครเขาอยากจะซื้อของวิปริตชื้นนี้ ฉันไม่อยากได้!"
แม้ว่าระบบนี้จะไม่ใช่มนุษย์ แต่มันเป็น 'สุนัข' จริงๆ
หลังจากปฏิเสธ อู๋ฉีก็เริ่มวางแผนกำหนดการของวันนี้: รับประทานอาหารกลางวันภายในครึ่งชั่วยาม และหลังจากรับประทานอาหารแล้ว ให้ตรวจสอบดินประสิวที่เซี่ยนลิ่ง(นายอำเภอ) ส่งมาเป็นพิเศษ ช่วงบ่ายไปตรวจดูทุ่งนาและโรงงาน ทักทายชาวบ้านที่ทำงานให้เขา ตอนเย็นเจรจาธุรกิจกับนักธุรกิจผู้มั่งคั่งจากทางตะวันตกเฉียงเหนือ ในที่สุดเขาก็กลับบ้าน ทำ "ความรัก" กับเตียวเสี้ยน และเข้านอน
(县令 เซี่ยนลิ่ง หรือ Magistrate ขุนนางซึ่งมีอำนาจหน้าที่ทั้งในทางบริหารและตุลาการ)
ชีวิตของเศรษฐีในชนบทนั้นเรียบง่ายและน่าเบื่อมาก
“ใช่แล้ว!” อู๋ฉีจำบางอย่างได้อีกครั้ง “ระบบ ดูเหมือนแกจะพูดอะไรบางอย่างเกี่ยวกับการแข่งขันเมื่อคืนนี้ใช่ไหม?”
【ระบบตรวจพบว่าชีวิตปัจจุบันของโฮสต์น่าเบื่อเกินไป และได้ลงทะเบียนโฮสต์เป็นพิเศษสำหรับการแข่งขันโอ้อวดหรือโชว์ออฟครั้งที่ 38250 ขณะนี้อยู่ในระหว่างดำเนินการและยังเหลือเวลาอีกสามชั่วโมงก่อนที่จะสิ้นสุดกิจกรรม! 】
อู๋ฉีกลอกตาแล้วกล่าวว่า "ให้ตายสิ! ตอนที่เแกพูดถึงเรื่องนี้กับฉันตอนกลางดึกเมื่อคืนนี้ ฉันคิดว่าฉันกำลังฝันอยู่!"
【ในระหว่างกิจกรรม โฮสต์สามารถรับคะแนนกิจกรรมได้โดยเพียงแค่ "โอ้อวดหรือโชว์ออฟ" และสามารถแลกเปลี่ยนคะแนนกิจกรรมเป็นรางวัลพิเศษของการแข่งขันนี้ได้! 】
ในตอนนี้เอง ผู้ดูแลคฤหาสน์ของเขาก็เข้ามา ชายคนนี้มีใบหน้าเรียบง่าย แต่มีดวงตาที่เฉียบแหลม
ผู้ดูแลโค้งคำนับแล้วพูดว่า "นายท่าน ข้าอยากรายงานให้ท่านทราบถึงการเก็บเกี่ยวในทุ่งนาปีนี้"
อู๋ฉีโบกมืออย่างรวดเร็ว "ไม่จำเป็น! ข้า…อู๋ฉี ไว้วางใจผู้อื่นมาโดยตลอด ข้าคือผู้ที่สามารถอ่านคนออกได้อย่างง่ายดาย ข้าเชื่อมั่นในตัวเจ้า!"
ผู้ดูแลไม่มีการแสดงออกบนใบหน้า แต่แววตาของเขาแสดงความชื่นชม "ขอรับนายท่าน!"
【โอ้อวดหรือโชว์ออฟสำเร็จ! คะแนนการแข่งขัน +1]
จริงๆ แล้ว อู๋ฉีไม่มีเวลาฟังรายงานของเขาต่างหาก ตอนนี้เขาแค่ขี้เกียจ!
ผู้ดูแลกล่าวอีกครั้ง "ยังมีอีกสิ่งที่ข้าขอรายงาน เซี่ยนลิ่งกู่เซียนเฉิงส่งคนมาเชิญท่านไปงานเลี้ยงในคืนพรุ่งนี้"
อู๋ฉีหลับตาแล้วกล่าวว่า "เขาจะให้ข้าไปงานเลี้ยงที่น่าเบื่ออีกงั้นเหรอ? เฮ้ๆ แม้ว่าตาเฒ่ากู่อยากจะประจบข้า แต่เขาก็ไม่เตรียมอะไรสดๆ ใหม่ๆ ไว้เลย! ข้าจะไม่ไป!"
“ขอรับ ข้าจะปฏิเสธให้” ผู้ดูแลยังคงไม่แสดงออกและโค้งคำนับเพื่อเตรียมจากไป
【โอ้อวดหรือโชว์ออฟสำเร็จ! คะแนนการแข่งขัน +2】
อู๋ฉีคิดกับตัวเองว่า: ผู้ดูแลคนนี้มีนิสัยสงบ ดังนั้นการพยายามโอ้อวดเขา มันดูเหมือนจะไม่ค่อยได้ผลนัก! ข้าต้องหาวิธีอื่น…
ในเวลานี้เอง มีชายหนุ่มคนหนึ่งมารายงานว่า "นายท่าน ท่านผู้อาวุโสตู้ได้พาคนจากภายนอกมาพบท่านสองสามคน ดูเหมือนว่าจะมีคนป่วย และเขาดูกังวลมาก"
มีบุคคลภายนอกใช่ไหม?
ฉันต้องคว้าโอกาสนี้ไว้!
อู๋ฉีรีบลืมตา "การรักษาความเจ็บป่วยและช่วยชีวิตผู้คนเป็นเรื่องใหญ่ ข้าให้ความสำคัญกับความเมตตาและความยุติธรรมเป็นอันดับแรกเสมอ เรื่องนี้ข้าคงนิ่งเฉยไม่ได้! พาเขาเข้ามาพักก่อน แล้วข้าจะตามไปทีหลัง" !"
"ขอรับ!"
ผู้ดูแลที่ยังไม่ทันได้จากไป เขาพยักหน้าเล็กน้อย
【คะแนนกิจกรรม +1】
ใบหน้าของชายหนุ่มเต็มไปด้วยความชื่นชม
【คะแนนการแข่งขัน +5】
หลังจากที่ผู้ดูแลออกไป เขาคิดว่า…นายท่านดูหมิ่นคำเยินยอของเซี่ยนลิ่ง(นายอำเภอ) ผู้ยิ่งใหญ่ แต่เขากลับให้ความสนใจอย่างมากกับคนไข้ที่ไม่รู้จัก
ไม่บ้าอำนาจ แต่มีจิตใจเมตตาและเป็นหมอ
นี่ก็คือ……
ท่าทางของปราชญ์โบราณ!
ก่อนที่ผู้ดูแลจะมาอยู่ที่หมู่บ้านสกุลอู๋ เขามีเจ้านายมาแล้วหลายคน บางคนก็น่ารัก บางคนก็ดุร้ายและโหดร้าย บางคนก็ใจดี แต่ผู้แดกลับรู้สึกว่า ไม่ว่าจะเป็นคนไหน ทุกคนก็ยังด้อยกว่าเจ้านายคนปัจจุบันมาก!
คนรับใช้ไม่มีกฎมากนัก มีน้ำใจ มีเงิน นายท่านให้เงินเดือนสองเท่าของตระกูลอื่นๆ อาหารการกินก็มีมากมาย ตั้งแต่ผู้ดูแลจนถึงคนสวน ทุกคนในครอบครัวมีเนื้อกินทุกวัน แถมนายท่านอู๋ยังใส่ใจสุขภาพของผู้รับใช้ด้วยซ้ำ ตัวอย่างเช่น นายท่านบอกพวกเขาว่า อย่าดื่มน้ำดิบ…แต่ให้ต้มก่อนดื่ม เพราะจะทำให้ปวดท้อง…
ช่างเป็นนายท่านที่มีน้ำใจมากจริงๆ!
ผู้ดูแลอยากจะกลับชาติมาเกิดเป็นคนรับใช้ของหมู่บ้านสกุลอู๋อีกในชีวิตหน้า แม้จะเป็นเพียงคนรับใช้ที่ต่ำต้อยก็ตาม!
【คะแนนกิจกรรม +50】
อู๋ฉีมีสีหน้างุนงง "หือ? ข้าไม่ได้พูดอะไรเลยนี่?"
นอกจากนี้ ยังมีคนอยู่นอกบ้านอีกห้าคน คนแรกเป็นชายชรา เขาสวมเสื้อคลุมสีเทาเรียบๆ มีคิ้วสีเทา แต่ไม่ค่อยมีหนวดเครา
คนที่สองถูกแบกไว้บนหลังของชายชรา เขาเป็นชายหนุ่มหน้าซีดกำลังเพ้อเจ้อ แต่แต่งตัวสวยงามเหลือเกิน เมื่อมองแวบแรก เขาคือชายหนุ่มที่ร่ำรวย และเขายังเป็นคนที่มีสถานะสูงที่สุดในคนกลุ่มนี้อีกด้วย
คนสองคนที่อยู่ข้างหลังสวมกางเกงขาสั้น ดูเป็นคนแข็งแกร่ง กล้ามเนื้อแขนตึง ดวงตาเป็นประกาย และขมับของพวกเขาโปนสูง... เมื่อมองแวบแรก พวกเขาคือองรักษ์ที่มีวรยุทธสูงมาก พวกเขาไม่ได้พูด พวกเขาเอาแต่เฝ้าสังเกตสภาพแวดล้อมอย่างระมัดระวัง เพื่อป้องกันภัยคุกคามที่อาจเกิดขึ้นตลอดเวลา
คนสุดท้ายคือผู้อาวุโสตู้จากหมู่บ้าน เขาคือชาวนาผู้ซื่อสัตย์
พวกเขากำลังรออยู่ที่ประตูอย่างใจจดใจจ่อ
ถ้าอยู่ลั่วหยาง(洛阳)...ไม่สิ คนในยุคสามก๊กนี้เรียกว่าลั่วหยาง(雒阳)
(อ่านเหมือนกัน เขียนไม่เหมือนกัน ลั่วหยางก็คือลกเอี๋ยงนะครับ)
เมื่อขุนนางอาวุโสของลั่วหยางพบเห็นคนที่ถูกแบกและคนที่แบกอยู่ พวกเขาจะร้องอุทานอย่างแน่นอนว่า:
“ฝ่าบาท!”
“เตียวกงกง!”
ใช่แล้ว! ชายหนุ่มผู้มั่งคั่งคนนั้นไม่ใช่ใครอื่นนอกจากจักรพรรดิองค์ปัจจุบัน…เล่าหง ซึ่งเป็นที่รู้จักในนามฮั่นเลนตี้หรือพระเจ้าเลนเต้ในหนังสือประวัติศาสตร์นั่นเอง!
ส่วนคนที่อุ้มเขาคือหนึ่งในกลุ่มสิบขันที…เตียวเหยียง(จางร่าง)!
***ในเรื่องนี้ ตัวละครส่วนมากจะออกเสียงเป็นจีนกลางส่วนใหญ่นะครับ ตัวละครตัวไหนที่คุ้นเคย ผู้แปลจะแปลให้ออกเสียงที่คุ้นหูคนไทยนะครับ****